Zaliczeni do Przymierza
Komentarz do parszy „Ki Tisze”
(części „Gdy Policzysz”):
Szemot/2Moj/Exodos/Wj 30,11-34,35;
1Krl 18,1-39; 1Kor 8,1-13.
Ludzie zaliczeni do przymierza.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Liczenie i Spis Ludu Boga
’Gdy policzysz te głowy synów Iszraela aby_spisywać_ich,
niech_złoży mąż okup duszy_swej dla_יהוה w_spisie ich,
aby_nie było pośród_nich klęski, przy_spisie ich.
Oto powinni_dać wszyscy przechodzący ku spisowym:
pół tego_szekla [srebra] według_szekla tego_świątynnego;
(po)_dwadzieścia ger ten_szekel; pół tego_szekla,
jako_dań dla_יהוה.
Każdy podlegający pod tych_spisowych,
(od)_dwudziestu lat i_wyżej, (niech)_da dań יהוה.
Bogaty nie dołoży, a_ubogi nie pomniejszy z_pół tego_szekla,
dla_dania tego daru יהוה, dla_odpuszczenia za dusze_wasze.
I_wziąwszy to srebro odpuszczenia od synów Iszraela
i_dasz je na służbę Namiotu Zgromadzenia;
i_będzie dla_synów Iszraela na_pamiątkę przed_obliczem יהוה,
dla_odpuszczenia za dusze_wasze.’”
Bóg ustanowił, że kiedy liczy się Jego Lud,
należy złożyć przy tym dar, żeby uniknąć klęski,
żeby nie było kary za to, że się to robi;
np. takiej, jakiej doświadczył król Dawid,
kiedy zgodnie z historią opisaną w 2Sm 24
nakazał dokonać spisu Iszraela i Jahuda(ha)…
Bóg zawsze doskonale wie ile jest Jego Ludu,
co więcej wie także lepiej niż spisujący ludzie
kto jest nim prawdziwie, a kto tylko udaje,
kto wiernie czyni sprawiedliwość i dobro,
a kto czyni tylko pozory na pokaz…
Z tego względu Bóg nie potrzebuje spisów,
a ludzie, najczęściej przywódcy społeczności
robią je dla siebie, żeby móc nimi ocenić
jakie mają zasoby oraz jakie mają siły,
jakie mogą korzyści osiągnąć dzięki ludziom…
Zarówno spisy opisane w Torze
poprzedzające wejście do Kanaanu,
który Naród Iszraela miał podbijać,
jak i ten zarządzony przez króla Dawida
miały na celu określić ilość mężczyzn,
którzy byli w sile wieku i zdolni do walki
(Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 1,2-3; 2Sm 24,9),
było to więc po prostu przygotowanie do wojny,
organizacja i imienne przydziały do oddziałów;
czego człowiek ogólnie chcieć nie powinien
i co normalnie się Bogu nie podoba,
bo jest to po prostu szkodliwe i zbędne…
Organizacja wojska czasami bywa potrzebna,
np. do obrony przed wrogiem, pójścia z odsieczą,
odzyskania już zagrabionych ludzi, miast i ziem;
ale wychodzenie do walki z innych powodów
przekracza granice i ściąga gniew Boga.
Król Dawid już wcześniej podbił wszystko,
co Bóg obiecał w Torze jako Ziemię Iszraela
(Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 34,1-15),
czego dowodzą np. miejsca spisów (2Sm 24,2.5-8)
podające miasta na skrajach terytorium, którym władał;
a i sąsiednie narody były mu podległe lub sprzymierzone,
więc bronić mógł się razem z nimi, poza swymi granicami.
Skoro więc Dawid zarządził po tym spis ludności,
to i zamierzał ponownie powołać armię i podbijać,
chciał wyciągnąć rękę po coś danego innym,
co nigdy nie miało być poddane jego władzy,
w czym Bóg by mu nie pobłogosławił
i przy czym wielu poległoby na daremno;
dlatego też plaga – kara za to (2Sm 24,10-17)
mogła faktycznie okazać się znacznie mniejszą
niż straty poniesione w takiej niesłusznej wojnie
i była miłosiernym skarceniem jego błędu.
Możemy cieszyć się z tego, że z służby Bogu
wynikają dla nas liczne błogosławieństwa
i możemy korzystać z owoców dobrych czynów;
ale kiedy ktoś próbuje sięgnąć po coś,
co nie zostało poddane jego władzy
i chce użyć do tego wspólnoty i Boga;
podejmuje w ten sposób wielkie ryzyko,
które wymaga wykupienia nakazanym darem…
Bycie policzonym jako Lud Boga
nie odbywa się na zasadach tych,
którzy mają być policzeni i zaliczeni,
nie my sami ustalamy kogo i jak uznać;
ale trzeba spełnić warunki od Stwórcy,
każdy musi złożyć obowiązkowy dar,
jakim jest jednakowa ilość srebra
symbolizująca spełnianie Prawa,
minimalną konieczną część służby,
jakiej Bóg wymaga od wszystkich.
2. Jeden ze Znaków Przymierza – Szabat
’I_ty słowo do synów Iszraela do_powiedzenia:
tylko tych Szabatów_Moich przestrzegajcie,
bo znakiem one między_Mną i_między_wami na_pokolenia_wasze,
dla_wiedzy, że ja_[jestem] יהוה uświęcający_was.
I_przestrzegajcie ten oto_Szabat, bo święty on dla_was.
Znieważający_(go) umrze, zabity_(będzie),
bo każdego tego_wykonującego w_nim pracę
wycięta_zostanie ta_dusza oto z_pośród ludu_swego.
Sześć dni będziecie_wykonywać pracę,
a_w_dniu tym_siódmym Szabat odpoczynku
poświęcony dla_יהוה,
każdy wykonujący pracę w_dniu Szabatu
śmiercią zabity_zostanie.
I_przestrzegać będą synowie Iszraela
tego Szabatu zachowując ten oto_Szabat
w_pokoleniach w_Przymierze wieczności
między_mną i_między synami Iszraela
znak na wieczność, że sześć dni
czynił יהוה te oto_Niebiosa i_tę oto_Ziemię
i_w_dniu tym_siódmym odpoczął i_wytchnął.'”
W czytaniu na ten tydzień i Szabat
pojawia się wprost stwierdzenie o tym,
że Szabat to znak pomiędzy Bogiem i Iszraelem;
więc niektórzy „chrześcijanie” pochopnie wnioskują,
że jako ludzie nie pochodzący z tego Narodu Wybranego
nie powinni go przestrzegać tak, jak oni to czynią;
lecz pozostawić tylko im to ich wyróżnienie…
Żeby właściwie zrozumieć czemu Bóg tak o tym powiedział,
trzeba zdawać sobie sprawę z okoliczności tych słów,
które zostały objawione około 1000 lat po potopie,
od kilkunastu do kilkudziesięciu pokoleń po Noachu,
gdy ludzie byli już od dawna rozproszeni po świecie,
wielu nie pamiętało już przodka i jego zwyczajów,
od których odstępowali i tworzyli nowe własne.
Choć (częściowa) wierność Bogu pozostała jeszcze
wśród potomków Abrahama nadal znających יהוה;
to nawet Iszrael w Micraim nauczył się bałwochwalstwa
(czego przykładem był wtedy grzech złotego cielca)
i oni także wtedy potrzebowali poprawy ich dróg…
dla_służenia_mu i_dla_kochania tego Imienia יהוה
dla_bycia dla_niego za_sługi;
wszyscy przestrzegający Szabat bez_naruszania_go
i_trwający w_Przymierzu_Moim
i_zaprowadzeni na_Górę Świętości_Mojej
i_rozradowani w_domu modlitwy_Mojej.
Oddania_wstępujące_ich i_przybliżenia_zarzynane_ich
dla_upodobania na_ołtarzu_Moim,
bo Dom_Mój domem modlitwy nazwany_(będzie)
dla_wszystkich tych_ludów.”
Inne narody mają przyłączyć się do świętowania
nie tylko Szabatów tygodniowych, ale i innych świąt,
które według Biblii sam Bóg ustanowił dla Swego Ludu,
o czym mówią proroctwa jak Iz 56,6-7; 66,22-24; Za 14,16-21.
Od Iszraela ZACZYNA SIĘ DZIEŁO ZBAWIENIA (J 4,22),
Iszraela Bóg wybrał jako pierwszego i WZÓR (Za 8,20-23),
od nich zaczął, żeby inni mogli się do nich przyłączać;
ale wtedy ONI BYLI CAŁYM LUDEM BOGA NA ZIEMI,
więc w istocie sprawy wtedy ten znak Przymierza
wyróżniał wszystkich, którzy to Przymierze mieli
od tych, którzy jeszcze nie powrócili do wierności.
Od setek lat i obecnie wciąż wielu „chrześcijan”
mówi o odrzuceniu Narodu Iszraela przez Boga
oraz że teraz to oni są „duchowym Iszraelem”;
którym jednak NIE stają się w rzeczywistości:
poprzez przyjęcie i spełnianie warunków,
które ustanawiają Iszraela jako Lud Boga,
poprzez przyłączenie się do tych, którzy nim są;
lecz tylko głosząc takie bzdurne doktrynalne hasło
i próbując stawiać Bogu swoje własne warunki:
a) wziąć wszystkie obietnice i błogosławieństwa;
b) odrzucić wszystkie wymagania i skarcenia;
co jednak nie może się dokonać w taki sposób,
ale jest tylko oszukiwaniem samego siebie i innych;
bo to Bóg jest władcą i to BÓG STAWIA WARUNKI,
które można przyjąć albo w całości albo wcale
dołączając do Jego Ludu albo nie!
Znak Przymierza pomiędzy Bogiem i Jego Ludem
jest wyborem błogosławieństwa lub przekleństwa
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 11,26-28; 30,19-20):
a) błogosławieństwa za wierność i spełnienie;
b) przekleństwa za ignorowanie i odstępstwo;
z karą śmierci za naruszenie Prawa Stwórcy,
dlatego trzeba poznać, zrozumieć i wybrać mądrze,
w oparciu o znajomość danych nam możliwości;
a nie ulegać iluzji własnych pragnień i fantazji,
które nie mają z prawdą wiele wspólnego.
Chcąc być włączeni w Przymierze,
zliczeni i zapisani jako Lud Boga
trzeba przyjąć i wykonywać to,
co ma cały Lud Boga wyróżniać
od tych, którzy nim NIE CHCĄ BYĆ.
3. Złoty Cielec
i_zebrał_(się) lud przed Aharonem i_powiedzieli do_niego:
’Wstań, zrób dla_nas bożki, które będą_szły przed_nami,
bo ten Mosze(h), mąż, który wyprowadził_nas z_ziemi Micraim,
nie wiemy co stało_(się) z_nim.’
I_powiedział do_nich Aharon:
’Zdejmijcie kolczyki złote, które w_uszach,
żon_waszych, synów_waszych i_córek_waszych
i_przynieście do_mnie.’
I_zdjął cały_lud kolczyki złote, które w_uszach_ich
i_przynieśli do Aharona i_wziął z_ręki_ich
i_uformował go rylcem i_zrobił_go (jako)_cielca odlanego.
I_powiedzieli: 'Oto bóg_twój, Iszraelu,
który wyprowadził_cię z_Ziemi Micraim.’
I_zobaczył Aharon i_zbudował_ołtarz przed_nim
i_zawołał Aharon i_powiedział:
’Święto dla_יהוה JUTRO!’
I_wstali_wcześnie nazajutrz
i_składali oddania_wstępujące
i_przynieśli zbliżenia_biesiadne
i_zasiadł lud aby_jeść i_pić
i_powstali aby_bawić_(się).”
Choć Bóg zabronił sporządzania kultowych wizerunków,
którym ludzie oddawali by cześć podobnie jak Jemu,
poprzez pokłony i składanie przed nimi oddań (ofiar);
to jednak nawet w Iszraelu znaleźli się tacy ludzie,
prawdopodobnie wpływowi i bogaci przywódcy rodów,
którzy nalegali aby uczynić zakazanego bożka ze złota,
który zamiast proroka będzie symbolem na ich czele,
który choć niemy i bez zasad, to miał im przewodzić…
Aharon, który wiedział, że tego nie powstrzyma,
a próbując może tylko przy tym zginąć daremnie,
może mieć na celu opóźnienie tego grzechu
i pozornie w nim uczestnicząc, skrycie przeszkadza:
a) prosi mężczyzn o biżuterię ich żon i dzieci,
mając nadzieję, że choć sami daliby chętnie,
to będą mieli problem, żeby odebrać innym,
bardziej przywiązanym do ich piękna i wartości;
b) ogłasza, że święto nie będzie natychmiast,
ale dopiero następnego dnia po zbudowaniu ołtarza,
licząc, że Mosze(h) zdąży wrócić i to powstrzymać,
a to święto będzie prawdziwie dla_יהוה,
z powodu uratowania od grzechu.
Niestety jednak lud okazał się chętny do tego dzieła
i dali na nie swe złoto nawet ci, których nie proszono;
a bałwochwalcze obrzędy zaczęli wcześnie rano,
wobec czego Bóg zobaczył to i bardzo się rozgniewał,
a Mosze(h) musiał stłuc tablice Przymierza
i wymierzyć surową karę za ten grzech…
i_powiedział: 'Kto za_יהוה do mnie!’
I_zebrali_(się) do_niego wszyscy potomkowie Lewiego.
I_powiedział do_nich: 'tak mówi יהוה, Bóg Iszraela,
nałóżcie mąż miecz_swój do_biodra_swojego,
przechodźcie i_wracajcie od_bramy do_bramy
przez_obóz i_zabijcie
mąż tego brata_swojego
i_mąż tego przyjaciela_swego
i_mąż tego krewnego_swego!’
I_uczynili potomkowie Lewiego jak słowo Moszego
i_padło z_ludu w_dniu owym około trzech tysięcy mężów.
I_powiedział Mosze(h):
'Upełnomocnijcie ręce_wasze dziś dla_יהוה,
bo mąż przeciw_synowi_swemu i_przeciw_bratu_swemu,
i_dla_dania dla_was tego_dnia błogosławieństwa’.”
Czytając dosłownie i pochopnie tylko ten tekst
bez uwzględnienia kontekstów może błędnie wydawać się,
że potomkowie Lewiego dokonali przypadkowej rzezi
zabijając wszystkie napotkane na drodze osoby
bez osądzania i udowodnienia im winy,
zupełnie wbrew sprawiedliwości Tory…
Jeśli natomiast uwzględni się fakt,
że samych Lewitów w wieku służby było 8580
(Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 4,46-49),
natomiast ogólnie jeszcze o wiele więcej
(Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 3,14-15.39),
a przechodząc przez obóz Iszraela 2 razy,
tam i z powrotem od bramy do bramy,
zabili łącznie tylko około 3000 mężczyzn,
czyli na pewno wielokrotnie mniej
niż po choć jednej osobie na każde przejście;
to już widać wyraźnie, że WYBIERALI WINNYCH,
którzy mieli umrzeć za spowodowanie grzechu,
za namawianie innych do uczynienia bożka
i do zakazanego oddawania mu czci.
Tak samo też w Haftorze jest opisane (1Krl 18,40)
jak prorok Elijahu ukazał fałsz pogańskiego kultu
i kazał zabić fałszywych proroków zmyślonego bożka,
który nie ma mocy uczynić takiego znaku,
jakim prawdziwy Bóg poświęca swoje ołtarze:
sprowadzając z Niebios ognień spalający dary.
W tej historii także zginęli tylko ci zwodziciele,
którzy wprowadzali innych w odstępstwo,
a nie nieświadomie oszukani przez nich ludzie,
którzy potrafili nawrócić się do prawdy.
Choć lud oglądający dzieło Boga i proroka Elijahu
na chwilę wtedy uznał יהוה za Prawdziwego Boga,
to jednak w praktyce na wiele się to później nie zdało;
bo żyli oni w despotycznej monarchii Achaba i Jezebel,
rządzonej silną ręką, prześladowaniami i strachem,
gdzie poddanych przymuszano do ich zarządzeń,
a nawet sam Elijahu, prorok Boga, się tego obawiał
i po tych wydarzeniach stamtąd uciekł (1Krl 19,1-8).
Ważne jest więc, żeby na straży wierności Bogu,
stanowczo powstrzymując przed bałwochwalstwem
stali nie tylko zwykli bracia i siostry, ale głównie przełożeni,
od których zależy postawa i czyny wielu innych ludzi.
4. Obecność Boga i Jego Anioła
'Idź wyjdź stąd ty i_lud,
który wyprowadziłeś z_ziemi Micraim
do ziemi, którą przysiągłem
dla_Abrahama, dla_Icchaka i_dla_Jakuba
od_mówienia: dla_potomków_twoich oddam_ją.
I_POŚLĘ PRZED_TOBĄ ANIOŁA
i_wypędzę oto tego_Kanaanejczyka,
tego_Amorytę, i_tego_Chetytę i_tego_Peryzytę,
tego_Chiwitę i_tego_Jebusytę,
do_ziemi opływającej mlekiem i_miodem,
LECZ (SAM)_NIE PÓJDĘ POŚRÓD_CIEBIE,
bo ludem twardego karku (jesteś)_ty
bym nie_wytępił_cię po_drodze.'”
Wyzwolenie i prowadzenie Narodu Iszraela,
a także danie im w posiadanie Ziemi Kanaan
jest postanowieniem i dziełem samego Boga;
ale ponieważ oporni ludzie niestety nie są godni,
żeby przebywać w Jego bezpośredniej obecności;
Bóg dokonywał tego posyłając aniołów, pośredników,
którzy z Jego ustanowienia, Jego autorytetem i mocą
dokonywali tego, co od samego Boga pochodzi,
byli wykonawcami władzy i obietnic Stwórcy.
Nie oznacza to braku obecności Boga wśród ludzi,
ale raczej wskazuje jej odpowiedni sposób,
który mając na uwadze ludzkie charaktery
jest dopasowany do istniejącej sytuacji
i dlatego zachowuje konieczny dystans,
który może stopniowo zmniejszać się
wraz z naszym uświęceniem.
Słowa te są świadectwem postawy Boga
i dowodzą, że wbrew mylnym przekonaniom „chrześcijan”
Bóg nie odrzuca zupełnie ludu, który od Niego odstąpił
i nigdy nie postanawia zastąpić go jakimś innym;
co świadczyłoby, że to On sam miałby popełnić błąd
i nie przewidzieć, że nie dochowają Mu wierności
albo nie umieć ich utrzymać w nakazanej prawości
albo nie umieć ich do niej odpowiednio doprowadzić;
co jest zupełnie absurdalnym myśleniem o Bogu.
Bóg złożył tę obietnicę już po grzechu złotego cielca,
po bardzo szybkim i wielkim błędzie Narodu Iszraela,
mając nie tylko znajomość takiej smutnej przyszłości,
ale nawet potwierdzenie tego odstępstwa w czynach
i nie zapowiedział, że obietnica będzie tylko na dobro,
bo ona wcale nie pomija koniecznych napomnień i kar.
Przymierze Boga z Iszraelem uwzględnia to,
że będą oni się mylić i błądzić, grzeszyć,
odstąpią i będą musieli się znów nawrócić;
nie przymyka oczu na błędy i nie udaje, że ich nie ma,
nie wmawia ludziom kłamstwa, że są lepsi niż są,
ale uznaje prawdę i oferuje sposób na jej poprawę,
dlatego odpowiednio zapowiada nagrody i kary,
które mają zachęcać do podążania dobrą drogą
i potępiać wybieranie innych złych ścieżek;
żeby w ten sposób zapewniać spełnienie obietnicy
wobec tej wybranej cząstki, resztki Z POŚRÓD NICH
(1Krl 19,18; Oz 1,7-2,1/3; Iz 10,20-24; Rz 9,27; 11,4-5),
która pod wpływem tych wszystkich doświadczeń
ostatecznie i trwale stanie się doskonałą,
odrzucającą zło i wybierającą dobro.
5. Drugie Tablice Przymierza
’Wykuj dla_siebie dwie tablice kamienne
jak_pierwsze i_napiszę na tych_tablicach
oto te_słowa, które były na tych_tablicach
pierwszych, które potłukłeś,
a_bądź gotów na_rano i_wstąpisz rano na górę Synaj
i_staniesz przede_Mną tam na_szczycie tej_góry,
a_nikt nie_wstąpi z_tobą
i_żaden mąż nie pokaże_(się) na_całej tej_górze,
także tej_trzody i_tego_bydła
nie (będą)_pasać na stokach tej_góry oto!’
I_wykuł dwie tablice kamienne jak_pierwsze
i_wstał_wcześnie Mosze(h) w_ranek
i_wstąpił na górę Synaj
tak_jak rozkazał יהוה jemu
i_wziął w_rękę_swoją dwie tablice kamienne.
(…)
I_powiedział [Bóg]:
’Oto ja sprzymierzam Przymierze wobec całego ludu_twego:
uczynię cuda jakie nie działy_(się) na_całej tej_Ziemi
i_w_żadnym (z)_tych_narodów.
I_ujrzy cały ten_lud (w)_którym Ty wśród_niego
to dzieło יהוה, bo straszne (będzie)_to,
co ja zrobię (wraz)_z_tobą.
Strzeż dla_siebie tego, co ja rozkazuję_ci tego_dnia.
Oto_Ja wypędzę przed_tobą oto tego_Amorytę
i_tego_Kanaanitę i_tego_Chetytę i_tego_Peryzytę
i_tego_Chiwitę i_tego_Jebusytę.
To_przestroga dla_Ciebie,
abyś nie_sprzymierzał przymierza
z_mieszkańcami tej_ziemi, gdzie ty wejdziesz,
dla_ciebie aby nie_było za_pułapkę wśród_ciebie;
bo te ołtarze_ich zburzycie
i_te posągi_ich potłuczecie
i_te aszery_ich wyrąbiecie,
bo nie pokłonisz_(się) dla_boga innego,
bo יהוה Zazdrosny - Imię_Jego,
Bogiem zazdrosnym On_(jest).
Abyś nie_sprzymierzał przymierza
z_mieszkańcami tej_ziemi,
bo_nierządnikami_(oni) za bożkami_swoimi
i_przybliżają_(oddania) dla_bożków_swoich
i_zawoła do_ciebie i_zjesz z_przybliżeń_jego
i_weźmiesz z_córek_jego dla_synów_twoich
i_(będzie)_nierząd córek_jego za bożkami_ich
i_(doprowadzą_do)_nierządu tych synów_twoich za bożkami_ich;
bożków odlanych nie uczynicie dla_siebie.’(…)
I_powiedział יהוה do Moszego:
’Napisz dla_siebie oto te_słowa tego_Boga,
bo na nich, tych_słowach tego_Boga,
sprzymierzyłem z_tobą Przymierze i_(z)_tym_Iszraelem.’
I_był tam z יהוה czterdzieści dni i_czterdzieści nocy,
chleba nie jadł i_wody nie pił
i_napisał na tych_tablicach te słowa tego_Przymierza:
Aszeret HaDebarim [Bogactwa Tych_Słów].”
Częste w „chrześcijaństwie” jest czynienie różnicy
pomiędzy tym, co Bóg ogłosił ludowi z Góry Synaj
i co zapisano na [pierwszych] tablicach kamiennych;
a słowami, które później jako pośrednik mówił Mosze(h)
i co zostało zapisane w zwoju/księdze do odczytywania.
Niezależnie jednak od przekonania o tym,
co było zapisane na pierwszych tablicach;
to czytanie mówi o tym, że zostały one stłuczone,
a drugie tablice, na których miało być to samo,
zawierały [między innymi] treść podaną tutaj
i zawierającą [także] całkiem inne Przykazania
(więc żeby to świadectwo było w pełni prawdą
wszystko musiało być zapisane na obu wersjach), np.:
a) zakaz łączenia się z bezbożnymi narodami Kanaanu,
b) nakaz zupełnego zniszczenia ich bałwochwalstwa,
c) nakaz pielgrzymowania na 3 coroczne Święta Boga,
d) nakaz wykupowania pierworodnych ludzi i zwierząt;
a także Szabat z pośród ogłoszonych już wcześniej.
Do Arki Przymierza nie trafiły pierwsze tablice;
ale drugie, których treść na pewno zawierała to,
co jest zapisane w Szemot/2Moj/Exodos/Wj 34,11-26!
6. Odnowienie Przymierza
Fakt ten świadczy niepodważalnie,
że ODNOWIENIE PRZYMIERZA Z BOGIEM
nie dokonuje się z kimś innym zamiast odstępujących,
ale tylko z tymi, którzy wracają do wierności Bogu
pomimo zła, jakie wcześniej uczynili (np. Jr 31,37);
a także, że nie jest to wcale inne, nowe „przymierze”,
ale wyraźnie powrót do pełni jego pierwotnej treści,
która nie zawiera wyboru części, której się chce,
ale wszystkie warunki, które postanowił Bóg
niezależnie od tego jak i poprzez kogo je ogłosił.
czy_to w Niebiosach czy_to na Ziemi,
jak_właśnie są bogowie liczni i panowie liczni,
ale nam Jeden Bóg, ten Ojciec,
od którego to wszystko i my do Niego
oraz jeden władca, Jeszua Mesjasz,
z_powodu którego to wszystko
i my z_powodu niego.”
Czytanie z Brit Chadasza(h) – Pism Odnowionego Przymierza
w nawiązaniu do podanego w parszy zakazu łączenia z poganami
i nierządu, jakimi byłoby [świadome] spożywanie darów bożkom;
wskazuje, że istnieje na świecie wiele takich bytów,
które podają się i są uważane na bogów – rządzą ludźmi;
jednak my mamy właściwie uznawać tylko Jedynego Boga – Ojca,
który jest Stwórcą i sprawcą wszystkiego, dawcą mocy wszystkich
i jednego władcę, którego Bóg ustanowił – Mesjasza Jeszuę (Jezusa),
z powodu przewidzianych sprawiedliwych czynów którego istniejemy,
bo mógł wybłagać u Boga miłosierdzie dla nas jak Mosze(h) (Mojżesz)
i dzięki niemu zachowujemy życie z Bogiem mimo dawnych grzechów;
a przyjmując ich prowadzenie, nauczanie i ustanowione zasady
wystrzegać się nawet pozorów odstępstw gorszących kogokolwiek;
i przez posłuszeństwo oddawać właściwą cześć Bogu.
Sam pokarm (NIE JEST nim mięso nieczyste gatunkowo ani z krwią)
nie ma żadnego wpływu na nasze ani cudze duchowe życie;
ale nawet czyste produkty w kontekście obrzędów religijnych
związanych z czczeniem fałszywych bożków i przekonań o tym
są udziałem w bałwochwalstwie lub jego bierną akceptacją,
co może utwierdzać zwiedzionych ludzi w takich złych zwyczajach
świadectwem, że ktoś znający Prawdziwego Boga to toleruje;
dlatego niezależnie od naszej świadomości w tej sprawie,
aby być dobrym wzorem dla innych, o gorszym poznaniu,
trzeba unikać także tego, co może robić choćby złe pozory.
Będąc spisanym na życie w Księdze Boga,
z której ma On władzę wykreślić grzeszników
(Szemot/2Moj/Exodos/Wj 32,32-33);
dziedziczy się nie tylko udział w obietnicach,
ale też zaciąga obowiązek świadczenia o tym,
pomagania innym w poznawaniu prawdy i sprawiedliwości,
aby tak samo jak my mogli odwracać się od grzechów,
poprawiać życie, uświęcać i zbliżać do Boga;
dlatego Słowo Boże w Biblii trzeba koniecznie
przyjmować i spełniać jako całość.
Chwała Bogu.
Ostatnia modyfikacja: 2020-04-27.