Wszyscy Przestrzegają Prawo

Czas czytania: 18 minut

Komentarz do parszy „Nasze” (części „Podnieś”):
Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 4,21-7,89; Sdz 13,2-25; Dz 21,17-26.
Wszyscy wierzący Mesjaszowi przestrzegają Prawo.

Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.

1. Rody Lewitów i Ich Zadania

„I_przemówił יהוה do Moszego do_powiedzenia:
Podnieś te głowy potomków Gerszona, także ich
według domu ojców_ich, według_rodów_ich
od_syna trzydziestu lat i_wzwyż aż_do syna pięćdziesięciu lat
spiszesz ich wszystkich przychodzących aby_spełniać zastęp,
aby_wykonywać służbę w_Namiocie Spotkania.
To służba rodów tych_Gerszonitów do_wykonywania i_do_ciężaru.
I_nosić_(będą) te tkaniny tego_Przybytku i_ten Namiot Spotkania,
okrycie_jego _okrycie tego_tachasza, które na_nim z_wierzchu
i_tę zasłonę wejścia Namiotu Spotkania
i_te kotary tego_dziedzińca i_to okrycie wejściowej bramy tego_dziedzińca,
które na tym_Przybytku i_na ołtarzu wokół i_te powrozy_ich
i_wszystkie sprzęty służby_ich i_to wszystko,
co zrobione dla_nich i_służby_ich,
Na ustach Aharona i_jego_potomków
będzie cała służba potomków Gerszonitów
dla_całego noszenia_ich i_dla_całej służby_ich
i_oddacie im pod_straż ten cały ciężar_ich’.”

(Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 4,21-27)

„Potomków Merariego według_rodów_ich,
według_domu ojców_ich spiszesz ich
od syna trzydziestu lat i_wzwyż i_do pięćdziesięciu lat spiszesz_ich
wszystkich przychodzących według_zastępu dla_służby Namiotu Spotkania
i_taka posługa ciężaru_ich w_całej służbie_ich w_Namiocie Spotkania:
deski Przybytku i_poprzeczki_jego i_słupy_jego i_podstawy_jego
i_słupy dziedzińca otaczające i_podstawy_ich i_paliki_ich i_sznury_ich,
dla_wszystkich sprzętów_ich i_dla_wszystkiego służby_ich
i_po_imieniu spiszecie te sprzęty posługi ciężaru_ich.
To_(jest) służba rodów potomków Merariego
dla_całej służby_ich w_Namiocie Spotkania,
w_ręku Eitamara, syna Aharona, kohena.”

(Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 4,29-33)

Czytanie na ten tydzień i Szabat zaczyna się
od nakazu spisania pozostałych rodów Lewitów:
potomków Gerszona i potomków Merariego
oraz przydzielenia im służby przy Przybytku,
co było rozważane w poprzednim komentarzu
(„Porządek Społeczności” do parszy „BeMidbar”).
Wydzielenie tego fragmentu do kolejnego czytania
i uczynienie z tego pierwszego, tytułowego tematu
sprawia, że zwraca się na to znacznie większą uwagę
niż gdyby była to ostatnia część poprzednich spisów;
dlatego istotnie podnosi to rangę tych rodów i ich służby,
jak o tym mówi słowo nakazujące ich zliczenie i spisanie:
choć nie noszą oni świętych naczyń z wnętrza Świątyni,
to wciąż bez ich służby tej Świątyni by wcale nie było,
więc i te obowiązki, które oni pełnią, są nie mniej ważne.

Nikt nie może pomyśleć, że skoro była już mowa
o tych, którzy noszą Skrzynię Przymierza i Menorę,
to teraz nie ma już na co zwracać takiej uwagi;
ale przeciwnie, o tym trzeba pamętać tak samo!

Analogicznie koniec tego czytania
(Bemidbar/4Moj/Arithmo/Lb 7,1-89)
opisuje dary składane kolejno przez 12 książąt
powtarzając 12 razy wyliczenie od każdego z nich,
podczas gdy znacznie krócej można by stwierdzić,
że każdy złożył dokładnie to samo i razem było tyle,
czym ten spis powtarzający się faktycznie się kończy
(Bemidbar/4Moj/Arithmo/Lb 7,84-89)…
Zapisanie darów od każdego z książąt oddzielnie
jest dla czytelników lekcją cierpliwości oraz wyrazem szacunku;
bo nie pozwala pominąć, zapomnieć ani gorzej potraktować
osób, które są dalej w kolejności, ale wymaga równego traktowania
pouczając, że lepiej jest mówić dużo o wszystkich razem ogólnie
lub mniej kolejno o poszczególnych osobach pojedynczo
niż najpierw obficie wywyższając jednego potem zlekceważyć innych,
bo brakuje już na to sił, chęci, cierpliwości lub czasu…

Podobnie jak w tych przykładach należy myśleć i czynić
w stosunku do wszystkich braci, sióstr i innych ludzi,
którzy mogą wykonywać mniej wyróżniającą ich służbę,
ale powinni być wspominani i wyróżniani w inny sposób,
żeby wszyscy byli traktowani z jednakowym szacunkiem.

2. Szota(h) – Zdradzająca Żona

„I_przemówił יהוה do_Moszego do_powiedzenia:
Przemów do potomków Iszraela i_powiedz do_nich:
Mąż_(jakiś), mąż jeśli zdradzająca żona_jego i_niewierna mu niewiernością
i_położy_(się) mężczyzna_(inny) z_nią wylewając nasienie,
a_ukryte_(to_będzie) od_oczu męża_jej, bo_skryte_(zostanie)
i_ona nieczystą_(się_staje),
a_świadka nie_(ma) dla_tego i_ona nie przyłapana_(została),
a_przyjdzie na_niego duch zazdrości i_zazdrosny_(będzie)
(o)_tę żonę_swoją i_(że)_ona nieczystą_(się_stała)
lub przyjdzie na_niego duch zazdrości i_zazdrosny_(będzie)
(o)_tę żonę_swoją, a_ona nie nieczystą_(się_stała),
to_przyprowadzi mąż tę żonę_swoją do tego_kohena
i_przyniesie to_oddanie_jej za_nią:
dziesiątą_(część) efy mąki jęczmiennej
nie wylewając na_nią oliwy i_nie kładąc na_nią kadzidła,
bo darem_(pokarmowym) zazdrości to_(jest),
dar_(pokarmowy) pamięci przypominający winę.”

(Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 5,11-15)

Kolejną sprawą jest problem zdradzającej żony,
co do której mąż ma podejrzenia, ale nie ma dowodów,
dlatego nie może jej ani oskarżyć przed sądem i skazać na śmierć
ani samodzielnie wręczyć listu rozwodowego i oddalić do ojca,
bo tak można postąpić tylko mając dowody nierządu żony,
które pewnie wskażą jej winę i nie będzie mogła ich odeprzeć,
ani nie obroni się przed karą ani nie uzyska nakazu przygarnięcia przez męża
(komentarz „Dobrze dla Sług to Dobrze dla Wszystkich” do parszy „Miszpatim”).
W takiej sytuacji Tora(h) ustanawia opisany tutaj rytuał sądu Bożego,
w którym wyrok nie opiera się na świadectwach odkrytych przez ludzi,
ale na działaniu Wszechmogącego w specjalnym obrzędzie…

W pewnym stopniu inspirując się tym przykładem,
ale odczytując go błędnie i bardzo nadużywając
w praktyce „chrześcijan” stosowano „sąd Boży”
np. w stosunku do osób oskarżanych o czary;
który polegał np. na torturowaniu lub topieniu takich osób
i uznaniu na winnych jeśli nie reagują na ból lub to przetrwają,
co byłoby niemożliwe dla normalnych osób bez nadludzkich mocy;
a tak czy inaczej bardzo cierpiących i umierających w procesie…
Praktyka taka błędnie domniemywała winę podejrzanych
i prowadziła do śmierci przy pomocy działań ludzkich,
od których nijak nie dało się uchronić oskarżonych,
co jest zupełnie inne niż obrzęd opisany w Torze:

„I_przybliży ją ten_kohen i_postawi_ją przed_obliczem יהוה
i_weźmie ten_kohen wodę świętości do_naczynia glinianego
i_z_pyłu, który będzie na_podłodze tego_Przybytku
weźmie ten_kohen i_wsypie do tej_wody

I_postawi ten_kohen oto tę_kobietę przed_obliczem יהוה
i_rozpuści_(włosy) tej głowy tej_kobiety
i_włoży na dłonie_jej ten dar_(pokarmowy) tej_pamięci,
darem_(pokarmowym) zazdrości on_(jest)
i_w_ręku tego_kohena będą wody tych_goryczy tego_przekleństwa
i_zaprzysięgnie_ją ten_kohen i_powie do tej_kobiety:
jeśli nie położył_(się) mężczyzna_(inny) (z)_tobą
i_jeśli nie zdradziłaś nieczystością zamiast męża_twego,
[to]_oczyszczona_(będziesz) z_wód tych_goryczy przekleństw tych_oto,
a_ty jeśli zdradziłaś zamiast męża_twego i_jeśli nieczystą_(się_stałaś)
i_dał mężczyzna_[inny] w_ciebie ten wytrysk_swój oprócz męża_twego….
(…)
I_napoi oto tę_kobietę tymi wodami tych_goryczy tych_przekleństw
i_wejdą w_nią te_wody tych_przekleństw dla_(sprawienia)_goryczy.”

(Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 5,16-20.24)

W obrzędzie wód goryczy nie ma niebezpiecznego czynnika,
który mógłby spowodować śmierć lub błogosławieństwo,
jest tylko woda z dodatkiem pyłu z podłogi Świątyni,
prawdopodobnie z jednego z najczystszych miejsc
oraz barwika, którym zapisano treść przekleństwa;
nie gorsza niż czerpana wtedy do picia ze studni lub rzek…
Dokonując „sądu Bożego” przy pomocy tego rytuału
kohen (kapłan) nie zakłada winy ani nie wykonuje kary,
ale wykonuje coś, co samo w sobie jest całkiem neutralne
i na czego efekty nie ma i nie wywiera żadnego wpływu,
ale faktycznie pozostawia skutki tylko działaniu Boga,
od którego zależy co w tej wodzie jest i jak zadziała;
który znając winę sprawił coś ponad ludzką mocą…

Warto też zwrócić uwagę, że inaczej niż „chrześcijańskie” wypaczenia,
które niesłusznie prowadziły do cierpienia i śmierci nawet niewinnych;
ten obrzęd nie tylko nie krzywdzi kobiet podejrzanych niesłusznie,
ale wynagradza im tę próbę błogosławieństwem płodności…

Z tego zagadnienia warto zrozumieć także ogólniejsze pouczenie,
że kiedy prosi się Boga o pomoc, nie należy mieć założeń ani oczekiwań
jakie ma być jego rozwiązanie, sposób i efekt, jaki zostanie osiągnięty,
ale należy przyjąć to, co sam Bóg uzna za najlepsze i udzieli;
zaś własnym rozumem kierować się w sprawach w naszej mocy,
które można rozstrzygnąć i wykonać w oparciu o znane fakty.

3. Wszyscy Przestrzegają Prawo – Postawa Szaula (Pawła)

„Gdy_nastaliśmy zaś my w Jeruszalaim
z_radością przyjęli nas ci bracia;
tego zaś następnego_dnia wszedł ten Paulos z nami
do Jakuba, wszyscy także [gdzie]_przybyli ci starsi
i pozdrowiwszy ich wyjaśniał po jednym każde, co uczynił
ten Bóg wśród tych narodów poprzez tę posługę jego
Ci zaś usłyszawszy chwalili tego Boga, powiedzieli także mu:
’widzisz bracie ile dziesiątków_tysięcy są wśród tych Jahudim,
tych którzy_uwierzyli_[Jeszui] i wszyscy gorliwcy temu Prawu są,
powiedziano zaś o tobie, że odstępstwa nauczasz od Moszego tego
u tych narodów wszystkich Jahudim mówiąc
aby_nie obrzezywać ich tych dzieci ani (według)_tych zwyczajów postępować.
Co więc jest całkowicie_[pewne]: usłyszą, że przyszedłeś, to więc uczyń,
co tobie mówimy: są nam mężowie czterej ślub mający na sobie,
tych wziąwszy_ze_sobą oczyszczonym_zostań z nimi
i wyłóż na nich, aby ogolili_(sobie) tę głowę
i poznają wszyscy, że co usłyszeli o tobie niczym jest,
ale idziesz_w_szeregu i sam przestrzegając to Prawo
,
o zaś tych którzy_uwierzyli (z)_narodów
my napisaliśmy_list osądziwszy_(że) (mają)_strzec_(się) oni
tego także ofiarowanego_bożkom i krwi i uduszonego i wszeteczeństwa.’
Wtedy ten Paulos wziąwszy tych mężów (w)_tym mającym dniu
z nimi oczyszczonym_zostawszy wszedł do tej Świątyni

ogłaszając to spełnienie tych dni oczyszczenia
aż_do kiedy przyprowadzone_(zostało) za jednego każdego (z)_nich to oddanie.”

(Dz 21,17-26)

Przed kolejnym tematem z parszy
najpierw nawiązująca do tego historia z Brit Chadasza(h),
gdzie apostoł Szaul (Paweł) przybywa do Jeruszalaim,
składa świadectwo o nawróceniach wśród innych narodów
i wobec fałszywych pomówień o odwodzenie od wierności Prawu
ma jako świadectwo swoich przekonań, czynów i nauczania
przystąpić do obrzędu dowodzącego, że nadal spełnia Torę:
wykonać obrzęd nakazany przez Prawo, o którym musi być napiasne,
bo tylko taki spełniałby cel, z powodu którego polecili to apostołowie

O jaki obrzęd chodzi i co dokładnie apostoł miał uczynić?
Oczyszczenie i ogolenie głowy z powodu ślubu wskazują,
że chodziło o nazireat, który wzięli na siebie mesjańscy bracia,
więc uczniowie i naśladowcy Jeszui (Jezusa) Mesjasza spełniali coś,
czego warunki i przebieg opisuje to czytanie z Tory:

4. Nazireat – Warunki Ślubu

„Wszystkie dni nazireatu_jego poświęcony on dla_יהוה;
a_jeśli umrze zmarły przy_nim w_chwili nagle
i_zanieczyści głowę nazireatu_jego, to_ogoli głowę_swoją
w_dniu oczyszczenia_swego, w_dniu siódmym ogoli_ją

i_w_dniu ósmym przyniesie dwie synogarlice lub dwa młode gołębia
do tego_kohena do_wejścia Namiotu Spotkania
i_uczyni kohen jednego [oddaniem]_za_grzech,
i_jednego [oddaniem]_wstępującym
i_przebłaga za_niego za_który grzech przez_zmarłego
i_poświęcona_(będzie) ta głowa_jego w_dniu tym_oto
i_poświęcona dla_יהוה (na)_te dni nazireatu_jego
i_przyprowadzi baranka syna roku za_winę,
lecz_te_dni poprzednie przepadły, bo nieczysty nazireat_jego.”

(Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 6,8-12)

„I_to Tora(h) nazireatu w_dniu upłynięcia dni nazireatu_jego:
przyprowadzi_(się) go do wejścia Namiotu Spotkania
i_przyniesie to oddanie_swoje dla_יהוה:
baranka syna roku bez_skazy jednego na_[oddanie]_wstępujące
i_owieczkę jedną córkę roku bez_skazy [na_oddanie]_za_grzech
i_barana jednego bez_skazy na_[oddanie]_współuczestnictwa
i_kosz przaśników (z)_wybornej_mąki, placków zmieszanych z_oliwą
i_podpłomyki przaśne pomazane w_oliwę
i_dar_[pokarmowy}_ich i_oddanie_płynów_ich.
(…)
I_ostrzyże ten_nazir (u)_wejścia Namiotu Spotkania tę głowę nazireatu_swego
i_weźmie te włosy głowy nazireatu_swego i_położy na ogień,
który pod przybliżeniem współuczestnictwa…”

(Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 6,13-15.18)

Podczas ślubu nazireatu osoba poświęcona nie może:
spożywać alkoholu ani produktów z winogron
(z których robi się wino – czynność podobna do zakazanej),
mieć żadnego kontaktu ze zwłokami ludzkimi
(w tym także uczestniczyć w pogrzebach członków rodziny),
– golić lub nawet przycinać włosów na swojej głowie;
które jednak muszą być zupełnie ogolone w 2 przypadkach:
a) gdy ślub zostanie przerwany (i musi zacząć się od nowa);
b) gdy ślub zostanie spełniony do końca (minął cały jego czas).

Być może zaskakujące, ale konieczne do uwzględnienia i zrozumienia
jest to, że niezależnie od powodu zakańczania okresu ślubu nazireatu
i przy przerwaniu i przy spełnieniu trzeba złożyć oddanie za grzech.

Choć trudno mówić o winie samego nazira,
jeśli ktoś nagle umrze w jego obecności
(nie ma mowy np. o uczestnictwie w pogrzebie,
ani innym świadomym zbliżaniu się do zwłok;
ale tylko jakichś niespodziewanych wypadkach);
choć na pewno nie ma żadnej winy nazira w tym,
że spełnił całkowicie swoje zobowiązanie;
to jednak Bóg wymaga, żeby złożyć wtedy chatat,
więc widocznie czyni się to z innego powodu…

Tradycyjnie z bliskości opisu sprawy niewiernej żony i nazireatu
wnioskuje się, że ślub składa się po to, żeby ćwiczyć opanowanie,
żeby dodatkowe ograniczenia były doświadczeniem dla wstrzemięźliwości
i pomogły powstrzymywać się od czegoś innego niż te dodatkowe zakazy;
z czego ślubujący jest zwalniany kończąc nazireat i za to przebłaguje.

Inne przykłady w Tanakhu, w tym np. Haftora(h) do tej parszy z Sdz 13-16;
a także 1Sm 1,11 oraz Sdz 5,2 („zapuszczono włosy” lub „wystąpili przywódcy„),
pokazują, że Bóg powoływał do nazireatu (Am 2,11) lub ludzie sami go ślubowali
gdy podejmowali służbę np. sędziego – przywódcy dla społeczności,
z czym czasowo wiązała się dodatkowa odpowiedzialność za innych,
którą zdawali kończąc ślub i zwalniając powiązany z nim urząd
i właśnie z tego musieli się rytualnie oczyścić…

Fakty te pokazują, że oddanie (ofiara) za grzech – chatat
może mieć też inne powody niż popełnienie nieprawości
i w takich przypadkach jest ono nakazane przez Boga
i musi być składane nawet wtedy, gdy ludzie są niewinni,
a zdarza się sytuacja, dla której Bóg to ustanowił,
w tym także każde zakończenie ślubu nazireatu…

W Dz 21,23-24 nie chodzi np. o oczyszczenie po caraacie (trądzie)
(które jest opisane w Torze w Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 14,1-32),
bo ono nie wynika ze ślubowania i po tym goli się całe ciało (a tu głowę);
ale i w tym przypadku składa się nakazane oddania (w tym za grzech),
więc nic by to nie zmieniło w ostatecznych wnioskach z tej historii
nawet gdyby słuszność mieli zwolennicy takiej „interpretacji”.

Gdyby nie chodziło o dopełnienie obowiązku ustanowionego w Torze,
to nie byłoby to dowodem prawości jakim miało być według starszych,
więc nie spełniałoby sensu w jakim wskazuje to tekst Dziejów Apostolskich,
a tym samym „interpretacja” byłaby oderwane i sprzeczna z literą Pisma
stawiając wyżej np. złe założenia ludzi, którzy chcą się Bogu sprzeciwiać…

5. Wszyscy Przestrzegają Prawo – Apostołowie w I Wieku n.e.

Ci zaś usłyszawszy chwalili tego Boga, powiedzieli także mu:
’widzisz bracie ile dziesiątków_tysięcy są wśród tych Jahudim,
tych którzy_uwierzyli_[Jeszui] i wszyscy gorliwcy temu Prawu pozostają

(Dz 21,20)

Choć te wydarzenia opisane w Dziejach Apostolskich to historia dziejąca się
wiele lat po śmierci, zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu Jeszui (Jezusa),
a także udzieleniu apostołom Ducha Świętego i ich głoszeniu Jahudim i narodom,
kiedy istnieje już wiele mesjańskich zborów np. w Jahudzie, Syrii, Azji i Grecji,
kiedy w Mesjasza wierzy i naśladuje go już wiele tysięcy Jahudim i cudzoziemców;
to w tym czasie nadal przez nich wiernie spełniane jest całe Prawo Boga, Tora(h)
i przełożeni najważniejszego zboru mówią, że wszyscy przestrzegają Prawo;
co pewnie dowodzi, że apostołowie nie uznawali jego zniesienia ani zmiany,
zaś konkretny przykład tego, co miał uczynić apostoł Szaul (Paweł), świadczy,
że dotyczyło to pełnego zakresu Prawa – najbardziej kontrowersyjnej sprawy;
jaką niewątpliwie dla większości „chrześcijan” są oddania (ofiary) za grzech

Po zbawiennej śmierci i zmartwychwstaniu Mesjasza nadal składano chatat,
do czego świadomie zobowiązało się czterech mesjańskich braci z Jeruszalaim,
którzy podjęli ślub nazireatu znając Torę i wiedząc, że Prawo Boga tego wymaga,
a także wykonali nakazane obrzędy wraz z „apostołem narodów” (Rz 11,3; Ga 2,8-9),
który nadal nauczał obrzezania (Ga 5,11), a także obrzezał Tymoteusza (Dz 16,3)
nie wykręcając się od niby przedawnionych części, ale dając dowody prawości…

i poznają wszyscy, że co usłyszeli o tobie niczym jest,
ale idziesz_w_szeregu i sam przestrzegając to Prawo
,

(Dz 21,24z)

Niektórzy uważają, że apostoł Szaul (Paweł) dał się przymusić
lub zrobił to tylko obłudnie i na pokaz, żeby pozyskać jakichś jahudim;
ale po pierwsze nie nakazali mu tego wcale niemesjańscy przeciwnicy
(których później gorszyła nawet jego obecność w Świątyni – Dz 21,27-28),
a zrobił to według zalecenia mesjańskich starszych zebranych u Jakuba,
zatem był to zwyczaj zgodny z przekonaniami naśladowców Mesjasza
uczyniony jako wzór właściwego postępowania we właściwej sytuacji;
zaś po drugie zupełnie przeczyłoby to jego wcześniejszej postawie,
gdy za taką obłudę skarcił Kefę (Piotra), Barnabę i innych (Ga 2,11-14),
więc byłby niewartym naśladowania pozorantem czyniąc podobnie,
tym razem znaczenie gorzej, bo w pełni świadomie i wbrew skarceniu.
Najbardziej jednak taki mylny pogląd obala inny biblijny fakt:

„…ostrzygłszy_(sobie) w Kenchrach tę głowę, miał bowiem ślub.”
(Dz 18,18z)

Apostoł Szaul (Paweł) z powodu ślubu [nazireatu] ogolił głowę
przebywając w Kenchrach, czyli w porcie na wschód od Koryntu,
wiele miesięcy przed przybyciem do Jeruszalaim (Dz 19,8; 20,3);
zatem musiał on także złożyć ten ślub znacznie wcześniej,
albo podczas wyprawy albo będąc poprzednio w Jeruszalaim
(żeby uczynić to w Świątyni, stając przed Bogiem i kohenami),
kiedy na pewno nie myślał jeszcze o rozważanej tu sytuacji,
ale po prostu miał potrzebę lub pragnienie uczynienia tego
i apostoł zgodnie z własnym przekonaniem zaciągnął nazireat,
a wraz z nim obowiązek złożenia chatat – oddania za grzech,
które zawsze jest koniecznym elementem zakończenia tego ślubu,
co miał teraz dopełnić na świadectwo posłuszeństwa Prawu;
z powodu czego musiał też przynieść ogolone wcześniej włosy
(które trzeba ogolić w nakazanym czasie po zanieczyszczeniu
(co może nastąpić dzień wcześniej, w innym dniu niż oddanie),
a następnie dostarczyć je do Świątyni by dopełnić obrzędu),
żeby móc zgodnie z Torą spalić je z oddaniem na ołtarzu
kiedy będzie właściwie dopełniał obrzęd swego oczyszczenia:
w warunkach diaspory (rozproszenia) do wielu odległych krajów
tradycyjna wykładnia Prawa słusznie stawia czas wyżej od miejsca
i nakazuje ogolić włosy gdziekolwiek, ale dokładnie kiedy trzeba,
a potem przynieść je do Świątyni by spełnić wszystko do końca;
nie zaś zbędnie wydłużać nazireat ponad ślubowany czas
ani tym bardziej poza dzień oczyszczenia od śmierci…

Gdyby Szaul (Paweł) nie przyniósł włosów i nie złożył oddania,
można by pomyśleć, że po prostu odrzucił i nie spełnił ślubowania;
a ścisłe wykonanie procedury świadczy o jego wierności Prawu,
które skrupulatnie wykonał mimo trudności i dalekiej drogi;
co on sam postanowił, przygotował i spełnił jak uważał od dawna,
a co starsi w Jeruszalaim polecili, żeby tę sprawę wyjaśnić…

Wśród „chrześcijan” niestety powszechne jest błędne przekonanie,
które opiera się i powtarza oszczercze zarzuty przeciwników apostoła,
a ponadto lekceważy przestrogę apostoła Kefy (Piotra) z 2P 3,14-18;
żeby nie popełniać ZGUBNEGO BŁĘDU LUDZI NIEPRAWYCH,
którzy z powodu swego niedouczenia w treści starszych ksiąg Biblii,
które już były niepodważalnym i obowiązującym kanonem Pisma;
źle interpretują TRUDNE LISTY Szaula (Pawła) i wypaczają ich sens
na podważający i znoszący Przykazania zamiast ich wyjaśniania
i wskazywania właściwych warunków i ograniczeń stosowania
lub prowokowania i pobudzania do rozważań ich znaczenia…

6. Wszyscy Przestrzegają Prawo – Podsumowanie

Wszystko to razem z tym przykładem pewnie dowodzi,
że w mesjańskiej społeczności wszyscy przestrzegają Prawo Boga
uznając i wykonując wszystkie jego etyczne i rytualne aspekty
bez dzielenia i odrzucania Przykazań lub całych ich kategorii;
a tymczasowego zawieszenia obrzędów w Świątyni w Jeruszalaim
nie spowodowała wcale np. śmierć Jeszui (Jezusa) Mesjasza,
bo praktykowano je właściwie jeszcze dziesiątki lat później;
ale uniemożliwili to dopiero Rzymianie, którzy zburzyli Przybytek.

Ta równość wobec Tory jest także wywyższeniem i wyróżnieniem
osób z innych narodów, które wcześniej tego Przymierza nie miały,
ale zostały zaproszone i dobrowolnie przyłączyły się do Ludu Boga,
dlatego przestrzegają Prawo z wiary, że jest dobre i pożyteczne.

Chwała Bogu!

Ostatnia modyfikacja: 2020-07-18.

Wyraź opinię o artykule:

Click to listen highlighted text!