Warunki Relacji z Bogiem
Komentarz do parszy „Akheb” (części „Jeżeli”):
Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 7,12-11,25;
Iz 49,14-51,3; Rz 8,31-39.
Zbawienie i błogosławieństwo mają warunki.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Tytuł Czytania – Wyróżnione Słowo – Jeżeli…
Parsza(h) na ten tydzień i kończący go Szabat zaczyna się
krótko po „Szema Iszrael” – najważniejszym fragmencie Pisma;
można by się więc zastanawiać czemu taki podział czytań;
czemu początkiem i tytułem fragmentu nie są tamte słowa,
które byłby tak szczególnie wyróżnione i upamiętnione,
podkreślanie poprzez rozpoczynanie od nich czytań
i wspominane częściej, bo też w zapowiedziach parsz?
Faktycznie „Szema Iszrael” jest tak ważne i często wspominane,
zawarte w porządkach modlitw i wypisane w tefilin i mezuzach,
że nie potrzeba go podkreślać jeszcze np. w podziale parsz,
co byłoby raczej tylko małym i rzadkim dodatkiem
wobec istniejącej praktyki powtarzania tych słów.
Umiejscowienie początku czytania w środku myśli
pozwala natomiast zwrócić uwagę na inne słowa,
które bez tego umykałyby przy innym sposobie czytania,
a w ten sposób zwraca się na nie większą uwagę
i kolejna ważna myśl z Tory zapada w pamięć…
„I_będzie jeżeli słuchać_(będziecie)
oto tych_Wyroków, tych_oto, i_przestrzegać i_spełniać je,
to_dochowa יהוה, Bóg_twój dla_ciebie oto tego_Przymierza
i_miłosierdzia, które przysiągł dla_przodków_twoich.
I_(będzie)_miłował_cię i_pobłogosławi_ci i_rozmnoży_cię
i_pobłogosławi owoc łona_twego i_owoc gleby_twojej,
zboże_twe i_moszcz_twój, oliwę_twą,
młode bydła_twego i_miot trzód_twych na tej_glebie,
którą przysiągł dla_przodków_twoich dać dla_ciebie.
Błogosławionym będziesz ze_wszystkich tych_narodów,
nie będzie w_tobie niepłodnego an_w_bydle_twoim
i_oddali יהוה od_ciebie każdą chorobę i_wszelkie zarazy Micraim,
te_złe, które poznałeś, nie ześle w_tobie,
a_da_je w_każdym nienawidzącym_ciebie.
I_pochłoniesz oto wszystkie te_narody,
które יהוה, Bóg_twój daje ci,
nie zlituje_(się) oko_twoje nad_nimi
i_nie służ tym bożkom_ich, bo sidłem to dla_ciebie.„
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 7,12-16)
Pierwszym znaczącym słowem parszy jest „עקב” („akheb„),
które tu oznacza „jeżeli„, „z_powodu” lub „w_następstwie„;
a jest ono cząstką imienia patriarchy „יעקב” („Jakub„),
który otrzymał je z powodu trzymania starszego brata za piętę
w związku czym słowo oznacza też właśnie tę część ciała,
a także „śledzenie„, „podążanie_za” oraz „naśladowanie„
wyrażając intencję, żeby był on taki jak jego dobrzy przodkowie:
Icchak, Abraham, (H)Aber (Eber), Noach, Chanokh ((H)enoch), Adam.
To wyróżnione w ten sposób słowo jest niezwykle ważne,
bo uświadamia i przypomina, że Przymierze z Bogiem ma warunki;
nie jest to tylko zbiór obietnic, które mają się spełnić tak czy inaczej,
ale błogosławieństwa lub przekleństwa zależą od postaw ludzi:
jeśli my będziemy słuchać, przestrzegać i spełniać Przykazania,
to Bóg będzie ratował, wspierał, umacniał i błogosławił nam;
a jeśli my zrezygnujemy z posłuszeństwa Stwórcy,
to Ojciec także zmieni podejście do nas na karcące…
Warto więc pilnować tego,
żeby po wybawieniu z niewoli i powołaniu,
będąc zbawionymi i wezwanymi do Przymierza
nie popełnić zła i nie odstąpić od wierności Bogu,
bo można za grzech wszystko stracić…
We fragmencie czytanym do tej parszy
z Brit Chadasza(h), z Odnowionego Przymierza
znajdują się słowa zapewniające o miłości Boga i Mesjasza,
o niemożliwości oddzielenia nas od tego przez różne trudności;
co może robić mylne wrażenie bezwarunkowości tej relacji;
warto jednak zastanowić się nad tym uważniej:
„Kto nas oddzieli od tej miłości tego Mesjasza?
Ucisk lub udręka lub prześladowanie
lub głód lub nagość lub niebezpieczeństwo lub miecz?
Tak_jak napisane_jest, że ze_względu_na Ciebie jesteśmy_uśmiercani
cały ten dzień zostaliśmy_uznani jako owce na_rzeź;
ale w tych wszystkich nad_miarę_zwyciężamy
z_powodu tego, który_umiłował nas.
Jestem_przekonany bowiem, że ani śmierć ani życie
ani aniołowie ani zwierzchności
ani co_nastąpiło ani co_ma_nastąpić ani moce
ani wysokość ani głębia ani jakieś stworzenie inne
[nie]_będzie_mogło nas oddzielić od tej miłość tego Boga oto
w Mesjaszu Jeszui, tym władcy naszym”
(Rz 8,35-39)
Słowa apostoła Szaula (Pawła) wskazują wiele zagrożeń,
wśród których są także znacznie potężniejsze od ludzi,
od których Bóg może nas uratować i wesprzeć w walce,
więc jeśli jesteśmy wierni Wszechmocnemu, to nie ma się czego bać:
„Jeśli Bóg z nami, to kto przeciwko nam?” (Rz 8,31; Iz 50,7-9; Ps 118,6);
ale jednak słowa te wymieniają tylko wrogów z zewnątrz,
a nie ma na tej liście słabości z wnętrza człowieka – grzechu!
Grzech może oddzielić człowieka od miłości Boga,
grzech może sprawić, że Mesjasz się wyprze (Mt 7,23),
czego przykładem jest w parszy sidło bałwochwalstwa;
dlatego nie można myśleć, że wszystko można,
nie można uważać błędnie, że zło stało się bezkarne;
ale trzeba strzec swego sumienia i postępowania,
żeby nie odstąpić i nie utracić tej opieki i ochrony,
bo bez wsparcia ulegnie się i innym przeciwnościom,
które są niczym nie wobec nas, a tylko wobec Boga!
2. Dar od Boga Nie za Zasługi Ludzi
„Nie w_sprawiedliwości_twojej i_w_prawości serca_twego
ty wejdziesz aby_posiąść te ziemię,
bo w_niegodziwości tych_narodów, tych_oto
יהוה, Bóg_twój wypędza_je od_oblicza_twego
i_aby dotrzymać oto tego_słowa, które przysiągł יהוה
dla_przodków_twoich: dla_Abrahama, dla_Icchaka i_dla_Jakuba.
I_wiedz, że nie w_sprawiedliwości_twojej יהוה , Bóg_twój
daje ci oto tę_ziemię, tę_piękną, tę_oto dla_posiadania_jej,
bo ludem twardego karku ty.”
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 9,5-6)
Wbrew przekonaniu wielu „chrześcijan” dary Boga
nie są jednak zapłatą za ludzkie sprawiedliwe czyny,
które także są owocem zbawienia i darem od Ojca,
który nas do nich najpierw powołał i uzdolnił (Ef 2,8-10);
Bóg nie wybrał nas z powodu naszej doskonałości,
ale po to, żeby nas przemienić i udoskonalić,
zatem „zbawienie z łaski przez wiarę [i wierność]”
jest faktem i Nauką Tory od samego początku;
a wymóg posłuszeństwa i sprawiedliwości
jest następstwem pomocy, jaką otrzymaliśmy,
która po prostu nie może być zmarnowana;
żeby dzieło Boga było w nas skuteczne,
żeby świat nie pozostawał tak zły jak się stał,
ale mógł poprzez nas stawać się coraz lepszy…
3. Przypomnienie Odstępstw Ludu Boga
„Pamiętaj, nie zapominaj tego jak rozgniewałeś tego יהוה, Boga_twego
na_pustyni od tego_dnia, gdy wyszedłeś z_ziemi Micraim
aż_do przyjścia_waszego na to_miejsce oto krnąbrni byliście wobec יהוה.
I_na_Chorebie rozgniewaliście tego יהוה [Boga]
i_rozgniewał_(się) יהוה [Bóg} przeciw_wam dla_wytępienia was.”
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 9,7-8)
Inaczej niż większość religii świata, w tym i „chrześcijańskich”
w prawdziwym biblijnym judaizmie nie ma przekonania,
że my jesteśmy święci, wspaniali, doskonal i bez skazy
(mimo popełniania grzechów, które trwają wśród nas),
ale faktycznie wymagane jest od nas zupełnie coś innego:
żebyśmy mieli pamięć i świadomość swych uchybień,
żeby móc do nich nie wracać, ale się poprawiać i wzrastać.
Człowiek wierny Bogu musi mieć świadomość
swoich wad i już popełnionych grzechów;
ale nie po to, żeby je tolerować ani akceptować;
lecz po to, żeby ich żałować i je naprawiać;
żeby było to źródłem refleksji i powodem uświęcenia,
żeby chcieć prawdziwie zmienić swoje życie na lepsze;
żeby tego dawnego zła więcej nie powtarzać…
„Tak mówi יהוה [Bóg]:
Gdzie ten zwój rozwodowy matki_waszej, którym odesłałem_ją?
Albo kto wierzycielem_Moim, któremu sprzedałem was dla_niego?
Oto w_winach_waszych sprzedani_zostaliście
i_w_buntach_waszych odesłana_została matka_wasza.”
Dlatego przyszedłem i_nie_ma nikogo,
zawołałem i_nie_ma odpowiadającego.
Czy_zbyt krótka ręka_Moja dla_wybawienia
i_czy nie_ma u_Mnie siły do_ocalenia?
Oto w_groźbie_Mojej osuszam morze, czynię rzeki pustynią,
cuchną ryby_ich w_braku wody i_wymierają z_pragnienia.
Ubieram niebiosa ciemnością i_wór czynię okryciem_ich.”
(Iz 50,1-3)
Bóg wielokrotnie przypominał Iszraelowi o tym,
że będąc Jego Ludem grzeszyli i byli odrzucani za winy;
żeby nie myśleli, że są wybranymi bezwarunkowo,
bo choć obietnice Przymierza będą pewnie spełnione,
to tylko wtedy i tylko wobec tych spośród nich,
którzy usłuchają wezwania i się nawrócą do Boga,
co jednak nie musi oznaczać zmiany wyznawanej religii,
ale po prostu powrót do posłuszeństwa Słowu Boga.
4. Obrzezanie Serca, Nie Zatwardzanie Karku – Posłuszeństwo
„I_teraz Iszraelu, czego יהוה, Bóg_twój żąda od_ciebie?
Tego aby bać_(się) tego יהוה, Boga_twego,
aby_chodzić po_wszystkich drogach_Jego,
i_aby_miłować Go i_aby_służyć temu יהוה , Bogu_twemu
w_całe serce_twe i_w_całą duszę_twą,
aby_przestrzegać te_Przykazania יהוה [Boga] i_tych Ustaw_Jego,
które ja nadaję_ci tego_dnia dla_dobra dla_ciebie.
Oto dla_יהוה Boga_twego
te_niebiosa i_Niebiosa tych_Niebios,
ta_Ziemia i_wszystko, co na_niej;
[ale]_tylko do_przodków_twych przywiązał_(się) יהוה [Bóg]
by_miłować ich i_wybrał w_potomkach_ich po_nich
wśród_was ze_wszystkich tych_narodów jak_dnia tego.
I_obrzeżcie ten napletek serca_waszego
i_karku_waszego nie zatwardzajcie więcej,
bo יהוה, Bóg_wasz, On Bogiem tych_bogów i_Władcą tych_władców,
ten_Bóg wielki, potężny i straszny, który nie podnosi twarzy i_nie bierze darów,
czyniący Prawo sierocie i_wdowie
i_miłuje cudzoziemca, aby_dać mu chleb i_odzienie
i_[wy]_miłujcie cudzoziemca, bo cudzoziemcami byliście w_Ziemi Micraim.”
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 10,12-19)
Kolejną ważną myślą, której sensem jest właśnie posłuszeństwo Bogu
jest obrzezanie serca, o którym właśnie tutaj mówi Tora(h).
Nie jest to wcale nowa myśl apostoła Szaula (Pawła),
nie jest to alternatywa dla obrzezania ciała mężczyzn
(bo Ez 44,6-9 dowodzi, że Bóg wymaga obu rodzajów,
o czym więcej w komentarzu „Obrzezanie Narodów„),
nie chodzi o coś całkiem „duchowego”, bez żadnych objawów,
nie są to wzniosłe, a pozorne i puste słowa religijnej doktryny…
W kontekście, w jakim fraza ta pojawia się tutaj w Biblii
widać wyraźnie, bo jest to dokładnie tak wyjaśnione,
że w obrzezaniu serca chodzi o niezatwardzanie karku
czyli inaczej mówiąc o niesprzeciwianie się nakazom Boga;
dlatego to symboliczne określenie dotyczy tylko tych,
którzy przyjmują Przykazania Boga i się im poddają,
spełniają co Bóg ustanowił i tak nauczają (Mt 5,17-20);
a nie mówią o tym zupełnie inaczej i całkiem błędnie:
nie głoszą, że nie trzeba, że przedawnione, że zbędne,
nie zaniedbują sami ani nie zniechęcają innych do tego;
ale widzą w tym wartość i sens, więc są posłuszni Bogu.
5. Mosze(h) 3 Razy po 40 Dni i Nocy na Synaju
„Gdy_wstąpiłem na_tę_górę aby_wziąć
tablice tych_kamieni, tablice tego_Przymierza,
które zawarł יהוה [Bóg] z_wami
i_przebywałem na_górze czterdzieści dni i_czterdzieści nocy
chleba nie jadłem i_wody nie piłem
i_dał יהוה [Bóg] mi te dwie tablice tych_kamieni
zapisane w_palcu Boga i_na_nich jak_każde te_słowa,
które wypowiedział יהוה [Bóg] do_was
na_górze spośród ognia w_dniu zgromadzenia.”
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 9,9-10)
„I_chwyciłem w_obie te_tablice i_rzuciłem_je
z_obu rąk_moich i_rozbiłem_je na_oczach_waszych.
I_padłem do_oblicza יהוה [Boga] jak_poprzednio
czterdzieści dni i_czterdzieści nocy
chleba nie jadłem i_wody nie piłem
za wszystkie grzechy_wasze, którymi zgrzeszyliście
czyniąc zło w_oczach יהוה [Boga] dla_złoszczenia_Go.”
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 9,17-18)
„A_ja pozostałem na_górze jak_dniami tymi_pierwszymi
czterdzieści dni i_czterdzieści nocy.
I_wysłuchał יהוה [Bóg] mnie też w_raz ten_oto,
nie chciał יהוה [Bóg] wytracić_cię.”
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 10,10)
Fragmenty z tego czytania 3-krotnie wspominają 40 dni
podczas których Mosze(h) (Mojżesz) przebywał na Górze Synaj:
1. aby otrzymać pierwsze tablice kamienne z treścią Przymierza;
2. aby przebłagać i uzyskać wybaczenie grzechu złotego cielca;
3. aby otrzymać drugie tablice kamienne z treścią Przymierza;
co potwierdza także wcześniejszy fragment z Księgi Szemot,
który dokładnie mówi o 40 dniach tego ostatniego pobytu:
„I_powiedział יהוה [Bóg] do Moszego:
‚Wykuj dla_siebie dwie tablice kamienne
jak_pierwsze i_napiszę na tych_tablicach
oto te_słowa, które były na tych_tablicach
pierwszych, które potłukłeś,
a_bądź gotów na_rano i_wstąpisz rano na górę Synaj
i_staniesz przede_Mną tam na_szczycie tej_góry,
a_nikt nie_wstąpi z_tobą
i_żaden mąż nie pokaże_(się) na_całej tej_górze,
także tej_trzody i_tego_bydła
nie (będą)_pasać na stokach tej_góry oto!’
I_wykuł dwie tablice kamienne jak_pierwsze
i_wstał_wcześnie Mosze(h) w_ranek
i_wstąpił na górę Synaj
tak_jak rozkazał יהוה [Bóg] jemu
i_wziął w_rękę_swoją dwie tablice kamienne.
(…)
I_powiedział יהוה [Bóg] do Moszego:
‚Napisz dla_siebie oto te_słowa tego_Boga,
bo na nich, tych_słowach tego_Boga,
sprzymierzyłem z_tobą Przymierze i_(z)_tym_Iszraelem.’
I_był tam z יהוה [Bogiem]
czterdzieści dni i_czterdzieści nocy,
chleba nie jadł i_wody nie pił
i_napisał na tych_tablicach te słowa tego_Przymierza:
Aszeret HaDebarim [Bogactwa Tych_Słów].”
(Szemot/2Moj/Exodos/Wj 34,1-4.27-28)
Wszystko to razem pokazuje i uświadamia
jakim poświęceniem i wyrzeczeniem była służba proroka:
3 okresy postu po 40 dni i 40 nocy bez jedzenia i picia,
służba po to, żeby otrzymać trwały znak Przymierza
i służba po to, żeby naprawić skutki odstępstwa ludu;
za każdym razem wielki trud, ale i zwycięstwo…
6. Zapis Tablic Kamiennych
„W_czasie tym_oto powiedział יהוה [Bóg] do_mnie:
[Ty]_Wyciosaj dla_siebie dwie tablice kamieni jak_pierwsze
i_wejdź do_Mnie na_tę_górę i_zrób dla_siebie skrzynię drewnianą
i_[Ja]_napiszę na tych_tablicach oto te_słowa,
które były na tych_tablicach pierwszych,
które potłukłeś i_włożysz w_skrzynię.
I_zrobiłem skrzynię (z)_drewna akacjowego
i_wyciosałem dwie tablice kamieni jak_pierwsze
i_wstąpiłem na_górę i_dwie te_tablice w_rękach_mych.
I_napisał na tych_tablicach jak_pismo to_pierwsze
to Aszeret HaDebarim, [Bogactwa Tych_Słów],
które wypowiedział יהוה, Bóg_wasz na górze
spośród ognia w_dniu zgromadzenia i_dał_je mnie.”
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 10,1-5)
Fragment z tego czytania mówi o tablicach kamiennych,
że Bóg nakazał Moszemu je wykuć i przynieść na Górę Synaj,
ale zapowiedział też, że zapisze je sam, „palcem Boga”
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 9,10);
zatem trzeba wierzyć, że treść tablic wykonał Bóg…
Warto jednak zastanowić się w jaki sposób to uczynił:
– czy wydrapał paznokciem w kamieniu?
– czy wziął w dłoń dłuto i młotek, żeby nimi wyryć?
– jak dosłownie lub symbolicznie rozumieć te słowa?
Już wcześniej Debarim/5Moj/Deutoronomion/Pwt 4,15-19
przestrzega, że Bóg nie objawił się w widzialnym wizerunku
i nie ma ciała, które można by przedstawiać obrazami lub rzeźbami,
ale jest niewidzialnym duchem (J 4,23-24; 1Tm 6,16; 1J 4,12);
zatem Jego działanie w świecie nie jest fizyczną obecnością,
lecz wywieraniem wpływu z duchowości na tą fizyczność…
„Palec Boga” nie składa się z kości, mięśni, skóry i paznokci,
ale jest raczej określeniem działania Boga w świecie,
które dokonuje się używając tego, co stworzył…
Czy Bóg mógłby uczynić to w taki sposób, że np.:
– tablice kamienne były wykute ze skał o takich cechach,
z minerałów mających takie właściwości chemiczne
i ułożonych w tych bryłach kamienia w taki sposób,
że kwasy w obłoku wytrawiały w nich zagłębienia liter?
– z obłoku nad górą na tablice padał kwaśny deszcz,
który trafiał w miejsca, gdzie miały powstać otwory?
– robił to grad lub deszcz małych meteorytów,
które spadały dokładnie w wyznaczone miejsca?
– gdzieś w kosmosie z pulsaru, wybuchu supernowej
lub otoczenia czarnej dziury pochłaniającej pobliską gwiazdę
wyemitowany został taki strumień promieniowania,
który następnie przefiltrowany i ukształtowany
przez mijane gwiazdy i obłoki kosmicznego pyłu
stał się jak laser w nagrywarce płyt kompaktowych,
który we właściwych miejscach wypala otwory?
Z pewnością Bóg potrafiłby tak uczynić wszechświat,
przewidzieć i przygotować na miejscu wszystkie składniki,
żeby móc do tego użyć tych wszystkich przykładów,
a być może jeszcze bardziej niezwykłych sposobów,
w tym metod nie tylko niemożliwych do zastosowania,
ale nawet całkiem niewyobrażalnych dla ludzi.
Czy jednak uznając moc i zdolności Stwórcy wszechświata
potrzeba spekulować o tym jak napisał tablice kamienne?
A może jednak znacznie lepiej zamiast to sobie wyobrażać
i zakładać, że powinna to być jakaś wymyślona możliwość,
albo nawet sposób, którego nie podejmujemy się określać;
należy raczej po prostu uwierzyć Słowu Boga w Torze
i uznać to, co sama Biblia wyjaśnia na ten temat:
„I_powiedział יהוה [Bóg] do Moszego:
‚[Ty]_wykuj dla_siebie dwie tablice kamienne
jak_pierwsze i_[Ja]_napiszę na tych_tablicach
oto te_słowa, które były na tych_tablicach
pierwszych, które potłukłeś,
a_bądź gotów na_rano i_wstąpisz rano na górę Synaj
i_staniesz przede_Mną tam na_szczycie tej_góry,
a_nikt nie_wstąpi z_tobą
i_żaden mąż nie pokaże_(się) na_całej tej_górze,
także tej_trzody i_tego_bydła
nie (będą)_pasać na stokach tej_góry oto!’
I_wykuł dwie tablice kamienne jak_pierwsze
i_wstał_wcześnie Mosze(h) w_ranek
i_wstąpił na górę Synaj
tak_jak rozkazał יהוה [Bóg] jemu
i_wziął w_rękę_swoją dwie tablice kamienne.
(…)
I_powiedział יהוה [Bóg] do Moszego:
‚Napisz dla_siebie oto te_słowa tego_Boga,
bo na nich, tych_słowach tego_Boga,
sprzymierzyłem z_tobą Przymierze i_(z)_tym_Iszraelem.’
I_był tam z יהוה [Bogiem]
czterdzieści dni i_czterdzieści nocy,
chleba nie jadł i_wody nie pił
i_napisał na tych_tablicach te słowa tego_Przymierza:
Aszeret HaDebarim [Bogactwa Tych_Słów].”
(Szemot/2Moj/Exodos/Wj 34,1-4.27-28)
Przytoczony już wcześniej fragment z Księgi Szemot,
który mówi o sporządzeniu drugich Tablic Przymierza
najpierw wprost mówi o tym, że napisze je sam Bóg,
ale dalej zawiera nakaz i relację, że uczynił to Mosze(h).
Czy zatem jest sprzeczność między tymi faktami?
Czy należy wybrać jedną wersję, a drugą odrzucić?
Z objawień Boga w Biblii nie wybiera się nigdy,
a jeśli istnieją w treści jakieś pozory sprzeczności,
to są one tylko w ludzkiej interpretacji i zrozumieniu,
które trzeba poprawić znajdując sposób na to,
żeby połączyć wszystko i pogodzić w całość…
Gdyby Bóg miał pisać te tablice całkiem sam,
to miał do dyspozycji wiele różnych metod,
żeby napisać wszystkie litery jednocześnie,
cały tekst na raz w tym samym czasie,
co mogło by zatem trwać bardzo krótko;
a na niesamowity, cudowny sposób Boga
nie byłoby potrzebnych 40 dni i 40 nocy,
bo tablice byłyby wykonane „w mgnieniu oka”.
Jeśli jednak litery musiał ręcznie wykuwać Mosze(h),
który miał tylko 2 ręce do obsługi dłuta i młotka,
zatem każdy 1 znak musiał rzeźbić kolejno;
to długi łączny czas trwania tego procesu
tą metodą jest naturalny i oczywisty.
Bóg pisał treść tablic wskazując pozycje i kształty liter i słów,
zaś Mosze(h) wykuwał otwory tam, gdzie Bóg mu pokazał;
więc nie ma sprzeczności w twierdzeniu o dwóch wykonawcach,
bo dotyczą one innych aspektów pisania na tablicach.
Oprócz tej historii powstania tych tablic
Biblia o „palcu Boga” mówi też w kilku innych miejscach,
np. Szemot/2Moj/Exodos/Wj 8,19 oraz Łk 11,20;
gdzie wprost nazwane są tak działania proroków,
w tym także naszego Mesjasza Jeszui (Jezusa).
Nie ma więc żadnej sprzeczności w stwierdzeniu,
że Mosze(h) (Mojżesz) służąc jako narzędzie Boga
zupełnie tak samo jak dłuto czy pióro w ręku pisarza
został użyty żeby wyrazić wpływ Boga w świecie,
przenieść w fizyczność to, czym natchnął go Duch,
jak powinni czynić wszyscy wierni słudzy Boga
i my także mamy być „palcami Boga” w świecie
wykonując dobre dzieła, które Ojciec nam daje,
naśladując dane nam wzory naszych nauczycieli,
których przed nami ustanowił i posłał…
Chwała Bogu.
Ostatnia modyfikacja: 2020-08-09.