Prawdziwość Życia Słowem Boga
Komentarz do parszy „Ki Taboe” (części „Gdy Przyjdziesz”):
Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 26,1-29,8/9;
Iz 60,1-22; Dz 7,30-36.
Prawdziwość życia jak mówi Słowo Boga.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wejście do Ziemi Obiecanej
„I_będzie gdy przyjdziesz do tej_ziemi,
którą יהוה, Bóg_twój daje dla_ciebie w_dziedzictwo
i_posiądziesz_ją i_osiedlisz_(się) w_niej,
to_weźmiesz z_początków wszelkich_płodów tej_ziemi,
jakie uzyskasz z_ziemi_twojej, którą יהוה, Bóg_twój daje dla_ciebie
i_włożysz do_kosza i_pójdziesz na to_miejsce,
które wybierze יהוה, Bóg_twój, dla_mieszkania Imienia_Swego tam
i_przyjdziesz do tego_kohena, który będzie w_dniach tych_oto
i_powiesz do_niego: 'wyznaję tego_dnia przed_יהוה, Bogiem_twoim,
że_przyszedłem do tej_ziemi, którą przysiągł יהוה [Bóg]
dla_ojców_naszych, aby_dać_[ją] dla_nas.'”
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 26,1-3)
Czytanie Tory na ten tydzień i Szabat
zaczyna się od warunku wejścia do dziedzicznej ziemi,
po którym należy przynieść Bogu początki plonów
i wyznać, że spełniły się obietnice Boga.
Można by pomyśleć, że dotyczy to tylko Iszraela w ich ziemi,
ale w zapisanych słowach nie ma nazwy Kanaan ani Iszrael,
lecz tylko dziedzictwo, które zostało dane przez Boga,
a takie otrzymały też narody jak np. Edom, Moab i Amon
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 2,4-5; 2,9; 2,19),
o czym była już mowa w komentarzu „Dla Własnego Dobra„;
zatem może to tak samo dotyczyć innych narodów,
którym Bóg także przydzielił dziedziczne ziemie
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 32,8)
i które będą pielgrzymować do Jeruszalaim
aby oddać cześć Bogu (Iz 66,22-24; Za 14,16-21).
Nie my decydujemy sami czy otrzymaliśmy ziemie,
ale jest to ustanowienie i dar samego Boga,
który zawiera Przymierza z narodami świata
i mogło to nastąpić w przeszłości lub będzie;
możemy też o tym pamiętać i wiedzieć albo nie
zależnie od różnych historii relacji z Bogiem,
jakie mieli nasi przodkowie i my sami…
Istotą tego nakazu Stwórcy jest raczej to,
żeby przynieść Bogu początek zebranych plonów
i właśnie dlatego ten nakaz Ojca może być wykonany
dopiero po wejściu do Ziemi Obiecanej i to nie natychmiast.
Wcześniej Naród Iszraela nie miał ziemi i jej nie uprawiał,
więc nie było żadnych zbiorów, z których mógłby złożyć dary;
a każdy człowiek z każdego narodu istniejącego na Ziemi
będzie mógł to spełnić gdy nadejdzie czas odbudowy Jeruszalaim
i znów będzie się tam pielgrzymować na święta ku czci Boga;
gdy powinniśmy chcieć okazać wdzięczność za otrzymane dary.
2. Wyznanie Przed Bogiem – Prawdziwość Życia
„I_odezwiesz_(się) i_powiesz przed_obliczem יהוה, Boga_twego:
’Aramejczykiem błądzącym ojciec_mój i_zstąpił do_Micraim
i_przebywał tam wśród_ludzi niewielu
i_stał_(się) tam za_naród wielki, silny i_liczny
i_źle_czynili z_nami ci_Micrejczycy i_gnębili_nas
i_nakładali na_nas służby ciężkie.
I_wołaliśmy do יהוה, Boga ojców_naszych
i_usłyszał יהוה [Bóg] ten głos_nasz
i_ujrzał tę nędzę_naszą i_ten trud_nasz i_ten ucisk_nasz
i_wyprowadził_nas יהוה [Bóg] z_Micraim w_ręce mocnej
i_w_ramieniu wyciągniętym i_wśród_grozy wielkiej
i_wśród_znaków i_wśród_cudów.
I_zaprowadził_nas na to_miejsce oto
i_dał dla_nas oto tę_ziemię, tę_oto,
ziemię płynącą mlekiem i_miodem
i_teraz oto przyniosłem te początki płodów tej_ziemi,
którą dałeś dla_mnie יהוה [Boże].’
I_rozłożysz_je przed_obliczem יהוה, Boga_twego
i_pokłonisz_(się) przed_obliczem יהוה, Boga_twego
i_(będziesz)_radował_(się) z_wszelkiego dobra,
które daje dla_ciebie יהוה, Bóg_twój
i_dla_domu_twego, ty i_ten_Lewita
i_ten_cudzoziemiec, który pośród_ciebie.
Gdy spełnisz aby_złożyć (z)_tych wszystkich dziesięcin
(z)_plonów_twoich w_roku tym_trzecim, roku dziesięcin
i_oddasz dla_Lewity, dla_cudzoziemca, dla_sieroty, i_dla_wdowy
i_(będą)_jedli w_bramach_twoich i_(będą)_nasyceni,
to_powiesz przed_obliczem יהוה, [Boga_twego]:
’Usunąłem to_poświęcone z tego_domu i_też dałem_to
dla_Lewity i_dla_cudzoziemca, dla_sieroty i_dla_wdowy
według_wszystkich Przykazań_Twoich, jakie nakazałeś_mi,
nie przekroczyłem_[nic] z_Przykazań_Twoich i_nie zapomniałem,
nie jadłem w_żałobie z_tego i_nie usunąłem z_tego w_nieczystości
i_nie dałem z_tego dla_zmarłego, usłuchałem w_głos יהוה, Boga_mego,
postąpiłem według_wszystkiego, co nakazałeś_mi,
[zatem]_spójrz z_Przybytku Świętego_Twego, z tych_Niebios
i_pobłogosław ten lud_Twój tego Iszraela
i_oto tę_ziemię, którą dałeś dla_nas,
jak przysiągłeś dla_ojców_naszych,
ziemię płynącą mlekiem i_miodem.'”
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 26,5-15)
Dalszą częścią nakazu Boga jest złożenie wyznania,
które opowiada całą historię pochodzenia Ludu Boga
od powołania Abrahama gdy jeszcze był Aramejczykiem
przez doświadczenia Jakuba u Labana (co podaje tradycja);
i przez przybycie patriarchów do Micraim oraz niewolę tam
po wyprowadzenie i przyprowadzenie do Ziemi Obiecanej.
Jest to doświadczenie, z którym mamy się utożsamiać,
bo czy ktoś pochodzi z Iszraela czy się do niego przyłącza,
to każdego wierzącego te słowa prawdziwie dotyczą,
bo osobiście lub w poprzednich pokoleniach przodków
wszyscy byliśmy zagubieni i błądzący w pogaństwie,
wszyscy przeszliśmy przez niewolę bezbożnego świata
i wszyscy przeszliśmy drogę do Królestwa Boga.
Nakazane wyznanie zawiera też dalej słowa o tym,
że wykonało się nakazy Boga według wszystkich Przykazań,
co należy wyznać w 3. i 6. latach cyklów lat szabatowych,
kiedy dziesięciny udziela się w swoich miejscowościach.
Choć wyznanie to jest nakazem Boga, to nie może być kłamstwem,
nie można tego powiedzieć niezgodnie z prawdą swych czynów,
zatem żeby móc spełnić ten nakaz Boga, trzeba wykonać inne,
najpierw trzeba żyć tak, jak ustanawiają inne Przykazania, np.:
– oddać właściwe części swych zysków na pomoc ubogim,
które powinny być oddzielane jako dziesięciny z plonów,
ale nie muszą być oddawane na bieżąco, lecz np. w święta;
– zakończyć żałobę przed przyjściem na uczty świąteczne,
zatem zależnie od czasu śmierci bliskich osób są jej granice,
bo nie powinna obejmować świąt ani rozliczania dziesięcin;
– nie uczestniczenie w oddaniach w stanie nieczystości.
Prawdziwość życia Słowem Boga
to nie tylko czytanie, rozważanie i znajomość Pism,
to nie tylko opowiadanie o tym, co się poznało.
Biblijna wiedza musi być zgodna z postępowaniem,
bo tylko pod tym warunkiem można mówić prawdę,
a jeśli czegokolwiek w praktyce komuś zabraknie,
to nie może spełnić tego nakazanego wyznania
lub będzie w nim oszukiwał siebie i Boga,
który doskonale o tym wie i to rozliczy…
3. Zgromadzeni na Zboczach Gór
„I_nakazał Mosze(h) oto temu_ludowi w_dniu tym_oto mówiąc:
’Ci staną dla_błogosławienia oto temu_ludowi na Górze Garizim
w_przeprawieniu_waszym (przez)_oto ten_Jarden:
Szimaon i_Lewi i_Jahuda(h) i_Iszszakar i_Josef i_Benjamin;
a_ci staną na te_przeklinania na Górze Aibel:
Reuben, Gad i_Aszer i_Zabulon, Dan i_Naftali.
I_odezwą się ci_Lewici i_powiedzą
do każdego męża Iszraela głosem donośnym:
Przeklęty ten_mąż, który zrobi posąg_rzeźbiony lub_odlany,
obrzydliwość (dla)_יהוה [Boga], dzieło rąk rzemieślnika
i_ustawi [do_czczenia]_w_ukryciu.
I_odezwie_(się) cały ten_lud i_powie: Amen'”
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 27,11-15)
Naród Iszraela miał podzielić się aby błogosławić i przeklinać
i część miała stanąć na Górze Garizim, a część na Górze Aibel (Ebal);
jednak wszystkie słowa mieli wypowiadać tylko sami Lewici,
a cały lud miał ich słuchać i odpowiadać na nie „Amen”.
Fakt ten wskazuje, że nie było oddzielnych 2 grup stojących
przy szczytach, które są od siebie odległe o około 3 kilometry;
ale lud stał raczej zebranych na zboczach tych 2 gór:
na północnym stoku Garizim i na południowym stoku Aibel;
zaś przemawiający Lewici stali w dolinie pomiędzy nimi
i dla wszystkich było to coś jak naturalny amfiteatr,
w którym osoby stojące dalej były też wyżej,
więc wszyscy mogli widzieć i słyszeć przemowę.
Pomiędzy górami Garizim i Aibel obecnie jest miasto Nablus,
a w czasach biblijnych były Szechem oraz Sychar (J 4,5-6);
przy którym znajduje się np. Studnia Jakuba (J 4,12)
i gdzie pochowano synów Jakuba (Dz 7,16; Joz 24,32),
których ciała przyniesiono tam z Micraim (Egiptów).
Iszrael nie stał na zboczach gór podzielony według plemion
(lista nie rozróżnia Efraima i Menaszego, a jest Josef i Lewi);
lecz według imion synów Jakuba, od których pochodzą;
co podkreśla znaczenie pamięci o wspólnej przeszłości
zanim nastąpiły pomiędzy nimi wewnętrzne podziały.
Miejsce, gdzie ogłoszono wybór błogosławieństw i przekleństw
jest tym samym, gdzie Mesjasz Jeszua (Jezus) rozmawiał z Samarytanką
o wyborze pomiędzy drogą jahudim z Jeruszalaim oraz jej społeczności,
która ustanowiła swoim sanktuarium „tę górę” – Górę Garizim (J 4,19-24),
z której ogłaszano błogosławieństwa, więc budziła dobre skojarzenia,
ale nie była tym miejscem, które Bóg wybrał dla Domu Swego Imienia;
a Szomeronim łączyli kult Boga i swych dawnych bożków pogańskich,
w tym najpierw kult odstępczych plemion Iszraela sprawowany w Betel;
jak o tym mówi 2 Krl 17,21-41; dlatego pozostali oni oddzielną grupą,
która bez poprawy nie mogła przyłączyć się do biblijnego judaizmu,
dlatego nie pozwolono im przyłączyć się do odbudowy Świątyni
i dopiero po tym stali się przeciwni wyborowi Jeruszalaim.
4. Błogosławieni i Przeklęci – Prawdziwość Życia
„I_będzie jeżeli słuchając usłuchasz w_głos יהוה, Boga_twego
aby_przestrzegać dla_spełnienia te wszystkie
Przykazania_Jego, które ja nakazuję_ci tego_dnia
i_postawi_cię יהוה, Bóg_twój wysoko ponad wszystkie narody tej_Ziemi
i_spłyną na_ciebie wszystkie_te_błogosławieństwa, te_oto
i_dosięgną_cię jeżeli usłuchasz w_głos יהוה, Boga_twego:
Błogosławiony ty w_mieście i_błogosławiony ty w_polu.
Błogosławiony owoc łona_twego i_owo gleby_twojej
i_owo bydła_twego, miot rogacizny_twojej i_przychówek trzód_twoich.
Błogosławiony kosz_twój i_dzieża_twoja.
Błogosławiony ty w_przychodzenie_twoje
i_błogosławiony ty w_wychodzenie_twoje.
Powali יהוה [Bóg] tych wrogów_twoich, którzy powstają przeciw_tobie,
zostaną_pobici przed_obliczem_twoim,
w_drodze jednej wyjdą do_ciebie,
a_siedmioma drogami uciekną od_oblicza_twego.
Rozkaże יהוה [Bóg] (by)_z_tobą_(było) oto to_błogosławieństwo
w_spichlerzach_twoich i_w_każdym działaniu ręki_twej
i_pobłogosławi_cię w_ziemi, którą יהוה, Bóg_twój daje dla_ciebie.
Ustanowi_cię יהוה [Bóg] dla_siebie za_lud święty jak przysiągł dla_ciebie
jeśli (będziesz)_przestrzegał tych Przykazań יהוה, Boga_twego
i_(będziesz)_chodził po_drogach_Jego.
I_ujrzą wszystkie ludy tej_Ziemi, że Imię יהוה [Boga]
wyznawane_(jest) nad_tobą i_(będą)_bać_(się) od_ciebie.”
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 28,1-10)
„A_będzie jeśli nie usłuchasz w_głos יהוה, Boga_twego
aby_przestrzegać dla_spełniania tych wszystkich
Przykazań_Jego i_Ustaw_Jego, które ja nakazuję_ci tego_dnia
i_przyjdą na_ciebie wszystkie te_przekleństwa, te_oto i_dosięgną_cię:
Przeklęty ty w_mieście i_przeklęty ty w_polu.
Przeklęty kosz_twój i_dzieża_twoja.
Przeklęty owoc łona_twego i_owoc ziemi_twojej,
miot rogacizny_twojej i_przychówek trzód_twoich.
Przeklęty ty w_przychodzenie_twoje
i_przeklęty ty w_wychodzenie_twoje.
I_rzuci יהוה [Bóg] na_ciebie oto to_przekleństwo,
oto to_zamieszanie i_oto to_niepowodzenie
w_każdym działaniu ręki_twojej, które podejmiesz
aż_do zmiażdżenia_ciebie i_aż_do zniszczenia_ciebie
nagle z_powodu złych czynów_twoich, którymi opuściłeś_Mnie.
Złączy יהוה [Bóg] w_tobie oto tę_zarazę aż wytraci ciebie
z tej_ziemi, (do)_której ty idziesz tam dla_wzięcia_jej.
Dotknie_cię יהוה [Bóg] w_wycieńczeniu i_w_gorączce
i_w_zapaleniu i_w_oparzeniu i_w_mieczu
i_w_zakwaszeniu i_w_pleśni i_prześladowaniem_cię aż zginiesz.
i_będą niebiosa_twoje, które nad głową_twoją (jak)_brąz
i_ta_ziemia, która pod_tobą (jak)_żelazo.
Sprawi יהוה [Bóg], (że)_ten deszcz ziemi_twej
prochem i_pyłem z tych_niebios
(będzie)_padać na_ciebie aż wyniszczy_cię.
Sprawi_tobie יהוה [Bóg] pobicie przed_obliczem wrogów_twych,
w_drodze jednej wyjdziesz naprzeciw_nich,
a_w_siedmiu drogach uciekał_(będziesz) przed_obliczami_ich
„i_staniesz_(się) za_zgrozę dla_wszystkich z_królestw tej_Ziemi.
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 28,15-25)
Wszystkie błogosławieństwa i przekleństwa Boga
dotyczą tych samych spraw dla lub przeciwko Iszraelowi,
co zależy tylko od jednego warunku – spełniania Przykazań.
Prawdziwość życia Torą określa więc także następstwa
jakimi będą reakcje Boga i otaczającego świata na uczynki.
Jeśli czyny ludzi będą dobre, to Bóg będzie to wspierał,
a jeśli czynów Iszraela zabraknie lub będą one złe,
to Bóg opowie się po stronie wrogów aby to ukarać.
Bardzo ważnym jest, że Bóg wcale nie obiecuje,
że błogosławieństwa przyjdą same i wystarczy czekać,
ale są one raczej wsparciem dla dzieł naszych rąk,
więc jeśli my siejemy dobro, to Bóg daje wzrost.
Prawdziwość życia, gorliwość i poświęcenie są potrzebne,
żeby we współdziałaniu z Bogiem uzyskać zwycięstwo.
Naszych wrogów nie pokona sam grad ani szarańcza
jeśli my sami nie wyjdziemy przeciw nim do walki,
ale jeśli będziemy stawać w obronie słusznych spraw,
to Bóg może dodać grad i szarańczę, żeby nas wspierać,
aby wrogowie rozpraszali się i uciekali 7 drogami…
„I_zbudują synowie cudzoziemców mury_twoje
i_królowie_ich służą_tobie,
bo w_gniewie_Moim dotknąłem_ciebie,
a_w_łaskawości_Mojej zmiłuję_(się)_tobie.
I_otwarte_(będą) bramy_twoje zawsze, dniami i_nocą,
nie (będą)_zamykane dla_przynoszenia do_ciebie zasobów narodów,
a_królowie_ich przyprowadzą_[je].
Bo ten_naród i_to_królestwo, które nie (będzie)_służyć_ci upadnie,
a_te_narody całkowicie wyniszczone_(będą).”
(Iz 60,10-12)
Czytanie z Haftory zawiera proroctwo Jeszajahu (Izajasza),
które stanowi pocieszenie i zapowiedź odbudowy Jeruszalaim
po czasach kar za odstępstwo, plag i spustoszenia miasta.
Ostatecznie miejsce wybrane przez Boga ma być wywyższone
i nie tylko Iszrael, ale i wszystkie narody będą przynosić dary
uznając Boga Iszraela oraz wybór tego narodu.
5. Potwierdzenie Prawa i Przymierza
„Tego_dnia oto יהוה, Bóg_twój nakazuje_ci
aby_spełniać oto te_Ustawy, te_oto i_oto te_Wyroki
i_przestrzegaj i_spełniaj je w_całym sercu_swym i_w_całej duszy_swej,
[bo]_temu יהוה [Bogu] oświadczyłeś tego_dnia,
że_będzie dla_ciebie za_Boga i_dla_chodzenia w_drogach_Jego
i_przestrzegania Ustaw_Jego i_Przykazań_Jego i_Wyroków_Jego
i_dla_słuchania w_głos_Jego.”
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 26,16-19)
„I_nakazał Mosze(h) i_starsi Iszraela oto temu_ludowi mówiąc:
’Strzeż oto każdego tego_Przykazania, które ja nakazuję wam tego_dnia.'”
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 27,1)
„I_przestrzegajcie tych słów tego_Przymierza, tego_oto
i_spełniajcie je aby powodziło_(się)_wam
to wszystko, co uczynicie.”
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 29,8/9)
W tym fragmencie Tora(h) wielokrotnie przypomina,
że trzeba spełniać warunki Przymierza z Bogiem,
żeby powodziło się nam w naszych czynach,
bo to jest prawdziwość życia w wierności Stwórcy,
do czego zobowiązujemy się według Słów Boga,
które czytamy, rozważamy i opowiadamy…
Chwała Bogu!
Ostatnia modyfikacja: 2021-01-20.