Szemini Aceret – Wypełnienie Porządku

Czas czytania: 7 minut

W ten Szabat jest święto Szemini Aceret – Ósme Zatrzymanie,
które następuje po Chag Sukot – Święcie Szałasów.

1. Ustanowienie Szemini Aceret

„I_przemówił יהוה [Bóg] do Moszego mówiąc:
Przemów do synów Iszraela mówiąc:
W_pięć [i]_dziesiątym dniu od_nowiu tego_siódmego oto
Święto tych_Szałasów, siedem dni dla_יהוה [Boga].
W_dniu tym_pierwszym zwołanie święte,
żadnej pracy [ani]_służby nie będziecie_wykonywać,
siedem dni będziecie_składać [oddania]_ogniowe dla_יהוה [Boga],
w_dniu ósmym zwołanie święte będzię dla_was
i_złożycie [oddanie]_ogniowe dla_יהוה [Boga],
zatrzymanie to, żadnej pracy [ani]_służby nie będziecie_wykonywać.”

(Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 23,33-36.39)

W_dniu tym_ósmym zatrzymanie będzie dla_was,
żadnej pracy [ani}_służby nie będziecie_wykonywać i_złożycie
[oddanie]_wstępujące, [oddanie]_ogniowe, woń miłą dla_יהוה [Boga]:
cielca jednego, barana jednego, jagniąt, synów roku siedem bez_skazy,
[oddania]_pokarmowe_ich i_[oddania]_płynne_ich
do_cielca, do_barana i_do_jagniąt w_liczbie_ich, według_Prawa.”

(Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 29,35-38)

Tora(h) ustanawia Szemini Aceret jako biblijne święto Boga,
które przypada 8. dnia, czyli po zakończeniu 7 dni Chag Sukot
i mimo bezpośredniego następstwa nie jest ono częścią Szałasów,
w których świętować należy według Tory tylko przez wskazane 7 dni,
podczas których należy spełnić Prawa związane z tamtym świętem;
a po których można, a nawet powinno się wrócić do trwałych domów,
co symbolizuje dotarcie do celu wędrówki wspominanej w Szałasy.
To jest inne i oddzielne święto tuż po zakończeniu poprzedniego
podobnie jak kołysanie snopa i Chag Szabuot następują po Pesach
i są wyznaczone jako następstwo i dopełnienie Chag HaMacot.

Odrębność Szemini Aceret od Chag HaSukot widać też w porządku oddań,
które na każdy z 7 dni Szałasów są ustanowione według tej samej zasady:
większość jest dokładnie taka sama na każdy z 7 dni tamtego święta,
a byków każdego dnia składa się regularnie o 1 mniej niż poprzedniego
i łącznie jest to 70 byków – po 1 za każdą z [rodzin] narodów świata,
które mają pielgrzymować na Szałasy do Jeruszalaim (Za 14,16-21),
co także wyraża spełnienie tamtego obrzędu w ciągu owych 7 dni;
zaś wielkość oddania (ofiary) na Szemini Aceret jest całkiem inna
i wyraźnie nie stanowi już kontynuacji procedury z Chag Sukot,
ale ma swój własny, odrębny porządek.

Choć Biblia nie podaje nazwy ani nie wyjaśnia powodu świętowania,
dlatego dla laika trudne może być rozgraniczenie obu tych świąt
i co za tym idzie także dostrzeżenie sensu samego Szemini Aceret;
to jednak ze szczególnych słów w oryginalnym tekście Tory
można wydobyć jego tradycyjnie przyjętą w judaizmie nazwę,
która jest czymś bardzo charakterystycznym dla tego święta:
ביום השמיני עצרת תהיה לכם” („be_jom ha_szemini aceret tihja(h) le_kom”)
co dosłownie oznacza „w_dniu tym_ósmym zatrzymanie będzie dla_was”,
gdzie słowo „עצרת” („aceret„) – „zatrzymanie” określające nabożeństwo
różni się od typowego „מקרא קדש” („mikre kodesz„) – „zwołanie święte„,
którym zwykle nazywane są zgromadzenia w wyznaczonych czasach;
dlatego też zwraca się uwagę na wyróżnienie tego święta Boga
wyjątkowym określeniem, od którego wywiedziona jest nazwa…

2. Znaczenie Szemini Aceret

Ponieważ Biblia nie podaje uzasadnienia święta
w żadnym z fragmentów, które je ustanawiają
ani nawet w historiach o jego praktykowaniu;
poznanie jego znaczenia jest owocem rozważań
po studiowaniu, poznaniu i uwzględnieniu faktów,
które zawierają porządek 7 dni i dopełnienia w 8.,
gdy zaczyna się kolejny etap życia, uświęcenia i służby;
czego są w Piśmie Świętym podane liczne inne przykłady:
– obrzędy przy oczyszczeniu z plagi caraatu (trądu),
które są namaszczeniem do uświęcenia po doświadczeniu
(Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 14,1-32 (14,10.23);
– poświęcenie i początek działania Świątyni Boga
(1Krl 6,1.38; 8;2-21.65-66; 2Krn 5,3-14; 7,8-10);
– wyświęcenie i gotowość kohenów (kapłanów) do służby
(Szemot/2Moj/Exodos/Wj 29,1-37; Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 8,1-9,24);
– narodziny czystych stworzeń i ich gotowość na oddania (ofiary)
(Szemot/2Moj/Exodos/Wj 22,29; Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 22,27);
– narodziny chłopca i obrzezanie jego ciała
(Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 17; Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 12,1-4).

Wszystkie te sprawy symbolicznie wskazują i spełniają się
w wydarzeniu, które nastąpiło właśnie podczas tego święta
(co wyjaśnia tekst „Prawdziwe Narodziny Mesjasza Jeszui„):

„I gdy było_spełnionych dni osiem tego obrzezania go
i zostało_nazwane to imię jego Jeszua,
to, którym_nazwano_go poprzez tego anioła
przed tym byciem_poczętym jego w tym łonie.”

(Łk 2,21)

Świętowanie tego dnia jest też potwierdzone świadectwem Ewangelii,
gdzie Mesjasz Jeszua (Jezus) wypowiada wtedy ważne słowa:

W zaś tym ostatnim dniu, tym wielkim tego święta
stanął ten Jeszua i głośno_zawołał mówiąc:
jeśli ktoś pragnąłby niech_idzie do mnie i niech_pije
ten wierzący we mnie jak powiada to Pismo:
rzeki z tego wnętrza jego popłyną wody żyjącej.
To zaś powiedział o tym Duchu_[Świętego],

którego mieli wziąć ci wierzący w niego,
jeszcze_nie bowiem był_[dany] Duch_[Świętego],
bo Jeszua jeszcze_nie został_wsławiony.”

(J 7,37-39)

Mesjasz Jeszua (Jezus) nie głosił nowych ani bezpodstawnych poglądów,
ale bazował na Torze, używał spełniania Prawa i zwyczajów judaizmu,
do których zalicza się np. modlitwa o deszcz właśnie w Szemini Aceret,
kiedy potrzebna woda nie będzie przeszkadzać w mieszkaniu w szałasach.
Słowa nauczania Mesjasza o wodzie odwołują się dokładnie do tego,
na czym skupia się uwaga jahudim (żydów) podczas tego święta
i ukazują jej większą głębię o darach z Niebios, które mają nadejść.

Zwykle udzielenie Ducha Świętego kojarzy się z Chag Szabuot, Świętem Tygodni,
gdy otrzymało go 70 starszych Iszraela (Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 11,24-29),
a także apostołowie i inni uczniowie po wniebowstąpieniu Mesjasza (Dz 2,1-21);
jednak tamto natchnienie było i nadal jest darem udzielanym okazjonalnie,
poprzez który Bóg przyznaje się do ludzi i jawnie potwierdza, że ich używa,
ale nie działa to w nich nieustannie w każdej myśli, wypowiedzi i czynie,
niektórzy otrzymują to tylko raz w życiu, innym zdarza się co jakiś czas;
zaś uczynienie z człowieka źródła wód życia (J 4,14) ma oznaczać,
że obecność i działanie Boga będą w nas trwałe i ciągłe,
że Bóg zamieszka pośród nas i w nas jak w uznanej Świątyni…
Te 2 udzielenia Ducha są przedstawione w podobieństwie
wczesnego i późnego deszczu (Oz 6,3; Jl 2,23; Jk 5,7);
z których jeden ma zaczynać się od tego święta…

Na podstawie tych wszystkich faktów można dostrzec,
że Szemini Aceret jest świętem dopełnienia uświęcenia,
świętem osiągnięcia celu spełniania nakazanych obrzędów Tory,
świętem wejścia w Odnowione Przymierze (Jr 31,31-40; Ez 36,26-28),
w którym ma się znajomość Boga i umiejętność właściwego spełniania Tory;
a przynajmniej ukończenia aktualnego etapu, jakim jest ten coroczny cykl
i wskazaniem ostatecznego efektu, do którego ma prowadzić…

3. Simchat Tora(h) – Radość Tory

Zarówno spełnienie zapisanego nakazu Tory
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 31,10-13),
żeby w roku szabatowym przeczytać Torę podczas Sukot;
jak istniejąca w judaizmie tradycja czytania parsz w rocznym cyklu
zaczynającym się od Szabatu przypadającego po Szemini Aceret
i rozważającym cały Pięcioksiąg w czasie trwającym do tego święta,
w które odczytuje się razem ostatnie i pierwsze słowa ze zwoju Tory
(poza porządkiem, bo są one czytane też jako parsze w Szabaty);
pozwalają radować się z kolejnego przestudiowania Tory Boga
i jednocześnie z tego, że możemy robić to ponownie i dalej…

Regularne cykliczne czytanie Tory i całej Biblii jest rozwijające i owocne,
bo sprawy poznane, powiązane, zrozumiane i zapamiętane poprzednio
pozwalają dostrzec i zrozumieć więcej w kolejnym jej czytaniu
zwracając uwagę na inne fragmenty i wyjaśniając ich sensy;
dlatego warto czynić to, co przedstawia zwyczaj Simchat Tora(h).

Chwałą Bogu!

Ostatnia modyfikacja: 2020-10-11.