Synowie Jako Proroctwa
Komentarz do parszy „Chaje Sara(h)”
(części „Życie Sary”):
Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 23,1-25,18;
1Krl 1,1-31; 1Kor 15,50-57.
Synowie Abrahama – obrazy relacji z Bogiem.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Tematy
Sporo tematów czytania innych niż omówione w tym tekście,
było komentowanych w poprzednich cyklach czytania Tory:
– skupienie uwagi na życiu i dokonaniach osób, które umierają;
– przypomnienie i potwierdzenie nadziei zmartwychwstania;
– wzory wzajemnych starań o dobro innych ludzi i przyszłość;
– czas i okoliczności związania Icchaka i oddania Mesjasza;
– świadomość modlitwy i rozeznawania znaków od Boga;
– cicha i głośna modlitwa, właściwe i szczere intencje;
co jest rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Życie Zawsze Jest Najważniejsze;
– Świadomość Ma Znaczenie.
2. Podsumowanie Życia Abrahama i Sary
„A_tych dni lat życia Abrahama, które przeżył:
sto lat, siedemdziesiąt lat i_pięć lat
i_osłabł i_umarł Abraham w_starości dobrej, stary i_nasycony
i_(został)_dodany do ludu_swojego.
I_pogrzebali go Icchak i_Iszmael, synowie_jego
w_grocie Makpela(h) na polu Afrona, syna Cochara, tego_Chetyty,
które naprzeciw Mamre, (na)_tym_polu, które kupił Abraham od synów Cheta,
tam (został)_pogrzebany Abraham i_Sara(h), żona_jego,”
(Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 25,7-10)
Przy końcu czytania na ten kończący się tydzień i Szabat
jest informacja o śmierci i pogrzebie Abrahama przy jego żonie, Sarze,
co jest dobrym miejscem na podsumowanie całej ich historii
i wyciągnięcie wniosków o tym, co ich życie pokazuje, o czym poucza.
Abram i Saraj byli bliskimi krewnymi, znali się od dzieciństwa,
zgodnie z rodzinną tradycją zostało zawarte między nimi małżeństwo
(podobnie jak Nachora i Milki: Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 11,27-29)
i razem opuścili Aur Kaszdim oraz Charan by iść do Ziemi Obiecanej…
Pomimo obietnicy i błogosławieństwa od Boga,
że będzie od nich pochodził wielki naród, który odziedziczy Kanaan,
co miało się spełnić w Icchaku i Jakubie, a raczej ich potomstwie
(Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 12,1-3; 12,7; 15,4-5; 18,10; 21,12);
przez wiele lat trwania małżeństwa i starań nie mogli mieć dziecka.
W tym czasie Abram trwał w wierności Słowu Boga i czekał cierpliwie,
ale Saraj uległa i zechciała posłużyć się ludzkim sposobem:
zaproponowała, żeby jej mąż spłodził dziecko z jej niewolnicą
(Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 16,1-4).
Decyzja ta poróżniła Saraj z jej służącą Hagar,
wzbudziła pomiędzy nimi pogardę, zazdrość i nienawiść;
a Hagar chciała uciec wraz z synem, ale anioł ich zawrócił
(Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 16,5-16);
potem Iszmael rywalizował ze swym dużo młodszym bratem
i wykorzystując przewagę wieku i siły, poniżał małego Icchaka,
co świadczy o podłości lub upośledzeniu umysłowym starszego
(Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 21,8-9),
a w końcu Sara(h) doprowadziła do oddalenia Iszmaela,
który prawie dorosły wciąż był zdany na opiekę matki
(Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 21,10-21)…
Mogłoby się wydawać, że było to odstępstwo i błąd Sary,
ale Bóg to pobłogosławił, Stwórca ją do tego doprowadził,
żeby poprzez te problemy doprowadzić do większego dobra,
takim doświadczeniem pouczyć i dać wzór do naśladowania,
jakim będzie postawa Icchaka – nie samo Prawo, ale także Tora(h)
o miłości do obcych i dawaniu szans na poprawę…
Ostatecznie zgodnie ze świadectwem tego czytania
Icchak i Iszmael pojednali się by razem pogrzebać ojca
(Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 25,9),
a więź pomiędzy ich rodzinami została potem utrzymana,
co potwierdzają planowane i zawarte małżeństwa ich dzieci
(Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 28,6-9)…
3. Proroctwa Zapisane w Historii Abrahama
„Mówcie mi ci pod Prawem chcący być, tego Prawa nie słuchający,
napisane_(jest) bowiem, że Abraham dwóch synów miał:
jednego z tej służącej i jednego z tej wolnej,
ale ten prawdziwie z tej służącej według ciała zrodzony,
ten zaś z tej wolnej przez obietnicę;
które jest symboliczne: te bowiem są dwoma Przymierzami:
jedno prawdziwie z Góry Synaj w niewolę rodzącą, którą jest Hagar,
ta zaś Hagar – Synaj Górą – jest w tej Arabii,
odpowiada zaś temu teraz Jeruszalaim,
niewolnikiem_będąc bowiem z tymi dziećmi jej,
to zaś górne Jeruszalaim wolne jest, które jest matką nas.
Napisane_(jest) bowiem: zostań_rozweselona bezpłodna,
ta nie rodząca wybuchnij i zawołaj, ta nie rodząca_w_bólach,
bo liczne te dzieci tej porzuconej bardziej niż tej mającej tego męża;
wy zaś bracia według Icchaka obietnicy dziećmi jesteście,
ale jak wtedy ten według ciała zrodzony prześladował tego według Ducha, tak i teraz,
ale co mówi to Pismo: wyrzuć tę służącą i tego syna jej,
nie bowiem ten odziedziczy ten syn, ten służącej z tym synem tej wolnej,
dlatego bracia nie jesteśmy służącej dziećmi, ale tej wolnej.”
(Ga 4,21-31)
Interpretacja dziejów Abrahama w Listach Apostolskich
oprócz historycznych wydarzeń i wzorców do naśladowania
ukazuje także symbolicznie wyrażone w nich proroctwa;
jednak bez odpowiedniego przygotowania (2P 3,14-18)
i rozważania ze świadomością tej źródłowej historii
słowa Szaula (Pawła) mogą być mylące i źle rozumiane
w sposób, który nie wnioskuje z przytaczanych faktów,
ale zamaist tego zupełnie przekręca ich właściwy sens…
Po pierwsze wszystkie wskazane Przymierza – z Synaju i Cijonu
zostały zawarte z Narodem Iszraela, a nie żadnymi obcymi
i w warunkach ich odnowień i umocnień jest wierność poprzednim,
na których obietnicach i wymaganiach się one opierają i je spełniają;
co wspomniał Szlomo(h) (Salomon) błogosławiąc Świątynię (1Krl 8,20-30; 2,1-4),
a Prawo ma być zapisane w sercach ludzi i spełniane (Jr 31,31-40; Ez 36,26-28);
więc na pewno opisana wolność nie może oznaczać bezprawia,
ale raczej uwolnienie od znacznie gorszych problemów i ograniczeń,
od których chronią dobre i pożyteczne ustanowienia Prawa Boga,
które ze zrozumieniem spełnia się dobrowolnie i chętnie,
a nie tylko pod przymusem i rygorem kar za grzechy…
Po drugie właśnie rozważana wyżej historia Abrahama, Sary i Hagar
jest źródłem i wzorem dla właściwego zrozumienia tych symboli:
A) To Sara(h) jest tą, z którą Abraham zawarł przymierze małżeństwa
i to z Sarą był najpierw i przez całe jej życie, a także po pogrzebaniu;
podczas gdy do Hagar zbliżył się później na prośbę swej żony.
Tak samo Iszrael to wybrany naród, z którym Bóg zawarł Przymierze,
a ludzie z innych narodów mogą być przyłączeni na ich zaproszenie,
wysłuchując, przyjmując i spełniając nauczanie apostołów,
którzy głoszą innym możliwość przyłączenia się do nich:
członków narodu, który Przymierze z Bogiem miał wcześniej.
B) To Icchak jest tym, który został zrodzony do wolności,
a jego Przymierze Obrzezania obowiązywało od początku,
podczas gdy Iszmael najpierw żył 13 lat jako nieobrzezany
i musiał dopiero później świadomie dokonać tej zmiany
będąc już zniewolony nawykami wcześniejszego życia.
Podobnie też obecnie ludzie wierni Bogu i Prawu
są wolni od niemoralnych zwiedzeń i pokus świata,
podczas gdy wyznawcy innych religii muszą się poprawić.
C) Iszmael będący synem matki bez przymierza z ojcem
stał się wrogiem Icchaka będącego dzieckiem obietnicy,
poniżał swego brata chcąc zająć jego miejsce dziedzica,
ale to właśnie starszy został z tego powodu odrzucony…
Podobnie teraz odłamy religii jak „chrześcijaństwo” i „islam”
chcą zająć miejsce judaizmu, którego wyznawców prześladują
odrzucając i potępiając pragnienie pełnej wierności Bogu;
ale to raczej dla nich skutkuje to oddaleniem od Ojca…
D) Ostatecznie Iszmael wrócił do Icchaka, który trwał przy ojcu
i razem z bratem zgodne oddali szacunek Abrahamowi
uznając dotyczące ich ustanowienia ojca i nadane dziedzictwa.
Podobnie też w odpowiednim czasie może zaistnieć zgoda
pomiędzy prawdziwym, biblijnym, mesjańskim judaizmem
oraz członkami społeczności, które uznają jego pierwszeństwo
i zechcą faktycznie powrócić do właściwego sposobu życia:
nie walcząc przeciwko wybraniu Boga, ale godząc się z nim
i dochodząc do celu, jaki Bóg wyznaczył od początku…
Warto rozważać tę i inne biblijne historie
nie tylko po to, żeby uczyć się z wydarzeń i wzorów,
ale też po to, żeby rozumieć ich proroczą symbolikę
oraz późniejsze, oparte na nich rozważania,
które nie mogą podważać ustanowień Boga,
ale mają dawać dobre wzory i nadzieję na to,
że można trwać lub wrócić do życia z Ojcem,
wierności, zgody, jedności i błogosławieństwa.
Chwała Bogu.
Ostatnia modyfikacja: 2020-11-15.