Odpowiedzialne Postępowanie
Komentarz do parszy „WaJece” (części „I_Wyszedł”):
Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 28,10-32,2/3; Oz 12,13-14,10; J 1,43-51.
Odpowiedzialne postępowanie charakteryzuje pobożnych.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– Znaczenie „Drabiny do Niebios” – stopnie do uświęcenia.
– Błogosławieństwo lub przekleństwo wszystkich narodów.
– Poświęcenie i gorliwość wynikające z prawdziwej miłości.
– Biblijne powody, ograniczenia i warunki wielożeństwa.
– Uzupełniające się informacje w różnych fragmentach Pisma.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Zastój czy Pełne Poświęcenie;
– Słowa Drabiny do Boga.
2. Odpowiedzialne Postępowanie Jakuba
„I_zapłonął_gniew od_Jakuba i_kłócił_(się) z_Labanem
i_odpowiedział Jakub i_powiedział do_Labana:
’Jaki występek_mój, jaki grzech_mój, że goniłeś za_mną?
Bo przeszukałeś te wszystkie sprzęty_moje,
co znalazłeś ze_wszystkich sprzętów domu_twego?
Połóż to przed braćmi_moimi i_braćmi_twoimi,
i_rozstrzygną między nami_dwoma.
Oto dwadzieścia lat ja_(byłem) u_ciebie,
owce_twoje i_kozły_twoje nie roniły,
a_baranów trzody_twej nie jadłem,
rozszarpanej nie przynosiłem do_ciebie,
ja_[sam] oddawałem_ją z_ręki_mojej,
[a_ty] szukałeś skradzionej dniem i_skradzionej nocą.
Byłem w_dzień zżerany upałem i_chłodem w_nocy,
i_odbiegał sen_mój od_oczu_moich,
takie dla_mnie dwadzieścia lat w_domu_twoim,
Służyłem_ci cztery [i]_dziesięc lat za_dwie córki_twoje
i_sześć lat za_trzodę_twoją
i_zmieniałeś tę zapłatę_moją dziesięć razy.
Gdyby Bóg ojca_mego, Bóg Abrahama, Bojaźń Icchaka,
(nie)_był ze_mną, to teraz pustym puściłbyś_mnie,
tę nędzę_moją i_ten trud rąk_moich widział Bóg
i_rozstrzygnął ubiegłej_nocy.'”
(Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 31,36-42)
W czytaniu na ten tydzień i kończący go Szabat jest fragment,
w którym Jakub broniąc się przed zarzutem kradzieży bożków
świadczy w obecności Labana i wielu jego sług, którzy go ścigali,
a więc wobec uczestników i świadków tych wszystkich faktów,
którzy je znali, mogli zweryfikować i potwierdzić lub podważyć,
zatem brak protestu świadczy o prawdziwości jego słów…
Jakub mówi Labanowi o tym jak odpowiedzialnie mu służył,
jak niezależnie od tego czy było to jego własne uchybienie
czy błąd innych sług, którzy podlegali jego nadzorowi,
czy niespodziewany wypadek, który wcale od nich nie zależał,
zawsze pokrywał straty gospodarza ze swojego wynagrodzenia,
podczas gdy ten dochodził od niego każdego ubytku…
Przykład ten pokazuje wzorcową postawę Jakuba,
który był uczciwy, uczynny i gorliwy w swych czynach;
nie szukał nigdy sposobu by unikać odpowiedzialności,
ale brał ją nawet za to, co nie było jego bezpośrednią winą,
żeby zawsze we wszystkim być czystym i sprawiedliwym;
czym naśladował podobną postawę swego ojca Icchaka,
który potrafił nawet pominąć wyrządzone mu krzywdy,
żeby doprowadzić do poprawy relacji i wspólnej korzyści
(co jest opisane w Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 26,26-31).
Prawdziwy sługa Boga jak Jakub nie buduje swej pozycji kosztem krzywdy innych,
ale dobrym świadectwem pozyskuje ludzi, za których bierze odpowiedzialność;
dlatego choć przybył do Padan Aram sam uciekając przed nienawiścią brata,
to wrócił nie tylko z majątkiem, ale i sługami, którzy chcieli iść razem z nim…
3. Nieodpowiedzialność Grzeszników
„A_wy wiecie, że ze_wszystkich sił_moich służyłem temu ojcu_waszemu,
a_ojciec wasz oszukiwał mnie i_zmieniał tę zapłatę_moją dzesięć razy,
ale_nie dał_mu Bóg dla_wyrządzenia_zła mnie.
Jeśli tak powiedział: 'cętkowane będą zapłatą_twoją’,
to_rodziły_(się) całe te_trzody cętkowanych,
a_jeśli tak powiedzał: 'prążkowane będą zapłatą_twoją’,
to_rodziły_(się) całe te_trzody prążkowanych
i_zabrał Bóg te dobytek ojca_waszego i_dał dla_mnie.”
(Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 31,6-9)
Zupełnie przeciwną postawę do Jakuba reprezentował Laban,
który nie tylko zawierał umowy z myślą o swych korzyściach;
ale gdy widział, że sytuacja zmienia się na inną niż przewidywał,
to wykorzystując swą pozycję i możliwości wywierania presji
nie wywiązywał się z nich, ale wymuszał zmiany na lepsze dla siebie;
ale tę jego nieuczciwość sprawiedliwie osądził Bóg…
„I_powiedział [Bóg]: 'kto powiedział do_ciebie, że nagi ty_(jesteś)?
Czy_z tego_drzewa, z_którego nakazałem_ci aby_nie jeść z_niego zjadłeś?’
I_powiedział Adam: 'ta_kobieta, którą dałeś dla_mnie,
ona dała dla_mnie z tego_drzewa i_jadłem’,
I_powiedział יהוה Bóg do_kobiety: 'co to uczyniłaś?’
I_powiedziała kobieta: 'ten_wąż zwiódł_mnie i_jadłam’.„
(Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 3,11-13)
Podobnie odpowiedzialności za swe decyzje i czyny
po grzechu unikali wcześniej Adam i Chawa(h) (Ewa);
którzy nie potrafili przyznać się do swego błędu,
ale niestety tylko próbowali obarczyć nim inną osobę,
której pokusy nie potrafili odeprzeć i odmówić zła.
Trzeba mieć świadomość, że tu winni byli wszyscy,
zarówno Szatan, który zwodził i kusił do złego,
jak i ludzie, którzy nie sprzeciwili się i ulegli.
Nie była to tylko jedna wina w całej tej sprawie,
ale każdy ponosi własną za swe decyzje i czyny.
„I_powiedział do_niego Laban:
’Jeśli proszę znalazłbym łaskę w_oczach_twych,
mam_wróżbę i_błogosławił_mi יהוה [Bóg] dzięki_tobie’.
I_powiedział [Laban]: 'wyznacz zapłatę_twoją ode_mnie, a_dam’.
I_powiedział [Jakub] do_niego: 'Ty wiesz to jak służyłem_tobie
i_to jaki stał_(się) dobytek_twój (przy)_tej_mojej_[pracy],
bo niewiele tego_było dla_ciebie przede_mną, a_rozmnożyło_(się) w_wiele
i_błogosłąwił יהוה [Bóg] tobie z_przyjściem_moim,
a_teraz, kiedy będę_czynić także ja dla_domu_mojego?'”
(Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 30,27-30)
Choć Laban bardzo pragnął swych korzyści i bogactwa,
to przez swoje skąpstwo i pazerność sam nie mógł go osiągnąć
i tylko dzięki służbie Jakuba mógł stać się majętnym człowiekiem;
a ponieważ błogosławieństwo nie było związane z nim samym,
odeszło i jego owoce zostały odebrane wraz z patriarchą.
Postacie te znacząco różnił stosunek do innych ludzi:
Jakub był człowiekiem uczynnym dla dobra wszystkich,
a Laban chciał tylko wszystkich wykorzystywać dla siebie;
dlatego nie chcieli dla niego pracować najlepsi słudzy,
którzy nie przystaliby na tak niską zapłatę jak proponował
mając dodatkowo jeszcze ponosić koszty nieswoich uchybień,
żeby ich pracodawca nigdy niczego nie stracił, nawet ze swej winy;
dlatego nie chcieli dla niego pracować ci, którzy już się na nim poznali
i wiedzieli, że rzeczywistość jest gorsza niż wyglądała na początku;
dlatego mógł najmować do pracy tylko obcych, którzy go nie znali
i ludzi w bardzo trudnej sytuacji, którzy po prostu nie mieli wyboru,
więc musieli przyjąć nawet taką, najgorszą możliwą pracę;
ale tacy nie potrafili dobrze wykonywać swych obowiązków
i bez Jakuba majątek Labana pozostawał niewielki…
„I_powiedział [prorok] Natan do_Dawida: 'Ty_(jesteś) tym_człowiekiem.
Tak mówi יהוה, Bóg Iszraela: Ja namaściłem_cię na_króla nad Iszraelem,
uwolniłem_cię z_ręki Szaula i_dałem dla_ciebie ten dom władcy_twego
i_te żony władcy_twego na_łono_twoje
i_dałem dla_ciebie ten dom Iszraela i_Jahuda(ha),
a_jeśli mało, to_dodałbym_[więcej] dla_ciebie jak_to i_jak_to.
Czemu wzgardziłeś tym słowem יהוה [Boga] dla_czynienia zła w_oczach_Jego,
w_oczach_Jego tego Aurijaha tego_Chetytę uderzyłeś od_miecza,
a_tę żonę_jego wziąłeś dla_siebie na_żonę,
a_jego zamordowałeś od_miecza synów Amona.'”
(2Sm 12,7-10)
Kolejnym przykładem jest król Dawid,
który ani osobiście nie zamordował Aurijaha (Uriasza),
ani nawet wprost nie zlecił dokonania tego morderstwa,
ale wymyślił intrygę, żeby doprowadzić do jego śmierci
z ręki wrogów, z którymi Iszrael prowadził wtedy wojnę
wobec innych czyniąc pozory, że nie była to jego wina;
a jednak Bóg znał ukryte intencje i myśli króla Dawida,
więc osądził i ukarał go za zły zamiar, który spełnił
pomimo tego, że jego wykonanie powierzył innym…
Dawid był odpowiedzialny za to, co inspirował…
„I_Laban poszedł strzyc te trzody_swe
i_ukradła Rachel oto te_figurki_[bożków], które od_ojca_jej.„
(Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 31,19)
„I_sprzeniewierzyli_(się) synowie_Iszraela niewiernością w_[rzeczach_obłożonych]_klątwą
i_wziął Akhan, syn Karmiego, syna Zabdiego, syna Zeracha z_plemienia Jahuda(ha)
z tych_[rzeczy_obłożonych]_klątwą i_zapłonął gniew יהוה [Boga} przeciw_synom Iszraela.
I_wysłał Jahuszua mężczyzn z_Jerycha do_Aj, które przy Beit Awen, na_wschód od Beit El
i_rzekł do_nich mówiąc: 'wstąpcie i_wyszpiegujcie oto tę_ziemię.’
I_wstąpili ci_mężczyźni i_wyszpiegowali oto to_Aj i_wrócili do Jahuszui
i_powiedzieli do_niego: 'Niech_nie wstępuje cały ten_lud,
około_[dwa]_tysiące mężczyzn lub około_trzy tysiące mężczyzn niech_wstępuje
i_uderzą (na)_oto to_Aj, nie trudź tam całego tego_ludu, bo nieliczni oni_(są).’
I_wstąpiło z tego_ludu tam około_trzech tysięcy mężczyzn
i_uciekli od_oblicz mężczyzn z_Aj
i_pobli z_nich mężczyźni z_Aj około_trzydzieści i_sześć mężczyzn
i_ścigali_ich od_oblicza tej_bramy (aż)_do tego_Szebarim
i_pobili_ich na_stoku i_osłabło serce tego_ludu i_stało_(się) jak_woda.”
(Joz 7,1-5)
„Tego zaś następnego_[dnia] przyszli ci przy tym Jahuda(hu),
według którego czasu tego oto potrzeby stało_(się) te ciała tych padłych zebrać
i z tymi krewnym pozabierać do tych ojczystych grobów;
znaleźli zaś [u]_każdego (z)_tych zmarłych pod tym chitonem
przedmioty_sakrane z Jamnei bożków, od których to Prawo wyklucza tych Jahudim,
to zaś wszystkim jasne stało_(się) (że)_z_powodu tęj_oto tej właśnie przyczyny ci_oto padli;
wszyscy więc błogosławili tak tego sprawiedliwie_sądzącego Władcę
te ukryte jawnymi czyniącego.”
(2Mch 12,39-41)
Podobnie jak w historii w tej parszy Rachel ukradła i ukryła bożki ojca,
także później zdarzało się, że niektórzy z Iszraela brali zakazane przedmioty,
co ściągało śmierć nie tylko na nich samych, ale też klęskę na innych…
Choć zgodnie z Prawem Boga umiera się tylko za swoje własne grzechy
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 24,16; 2Krl 14,6; 2Krn 25,4; Ez 18),
to jednak nie tylko za własne czyny, ale też za akceptację zła innych,
których należy napominać (Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 19,17; Ez 33,1-9);
dlatego odpowiedzialność jest też za świadomość winy innych;
do której przyłącza się ten, kto jej nie karci i nie pomaga naprawić…
Jakub nie poniósł kary za grzech Rachel, bo o nim nie wiedział,
a potem swoim krewnym i sługom kazał pozbyć się bożków
(co jest opisane w Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 35,2-4);
zatem miał on wolę by naprawić grzechy innych ludzi,
którzy jednak musieli się na to zgodzić i wykonać co potrzebne.
Przykład z powstania Mekabim (Machabeuszy) pokazuje,
że wszyscy Jahudim polegli w bitwie byli winni śmiertelnego grzechu,
bo każdy z nich wziął dla siebie bałwochwalcze przedmioty jako łup
(być może nieświadomie – nie same bożki, ale dary ze skarbców świątyń)
i trzeba było za to przebłagać Boga by kara nie dotknęła społeczności
(a nawet sami grzesznicy byli bardzo gorliwi dla Boga, walczyli o prawość,
zostawili swe majątki i narażali siebie i swe rodziny by być po dobrej stronie,
więc oprócz zła, które zostało surowo ukarane, ich życia mogły być pobożne).
Choć w historii Akhana nie jest o tym tak samo napisane wprost w Biblii,
to znając sprawiedliwość i niezmienność Boga można domniemywać,
że także wtedy wszyscy polegli w przegranej bitwie byli winni grzechu,
bo wzięli łupy obłożone klątwą lub nie napomnieli tych, którzy to uczynili.
Z Akhanem zginęła też jego rodzina – domownicy widzieli ukrywanie łupu,
podczas gdy np. synowie Koracha nie zginęli w karzącej pladze od Boga,
bo nie uczestniczyli w buncie, jaki wzbudził ich bezbożny ojciec
(o czym świadczy Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 26,11).
4. Odpowiedzialne Postępowanie Pobożnych Ludzi
Wszystkie omówione przykłady pokazują jasno i pewnie,
że Bóg oczekuje od nas odpowiedzialności za własne decyzje i czyny,
a także za tych wszystkich, którzy podlegają naszemu nadzorowi
oraz za tych, którzy są członkami tej samej społeczności, np. zboru,
a nawet idą tą samą drogą w innych wspólnotach głoszących Mesjasza;
których należy zachęcać do sprawiedliwości i w tym wspierać,
ale też wzywać do poprawy i stanowczo karcić odkryte grzechy,
a w ostateczności osądzać, potępiać i usuwać zatwardziałych,
żeby trwające zło jednych nie mogło zwodzić i szkodzić innym;
o czym uczy Mesjasz oraz Pisma Odnowionego Przymierza:
„Całkowicie jest_słyszany [jawny] wśród was nierząd i_[to] taki nierząd,
którego ani wśród tych narodów [nie ma], że żonę ktoś tego ojca ma;
a wy nadętymi jesteście i wcale bardziej zaczęliście_boleć
aby został_usunięty z pośród was ten_(który) tego czynu oto dokonał.
Ja prawdziwie bowiem będąc_nieobecny tym ciałem,
będąc_obecny zaś tym duchem już zacząłęm_osądzać jak będąc_obecny to,
tak tego sprawcę [grzechu] w tym imieniu tego władcy naszego Jeszui
zostawszy_zebranymi wi i ten mój duch z tą mocą tego władcy naszego Jeszui
wydajcie tego takiego temu Szatanowi ku zagłądzie tego ciała
aby ten duch_[wasz] został_zbawiony w ten dzień tego władcy.
Nie dobra ta chluba wasza, nie wiecie, że mały kwas całe to ciasto zakwasza?
Oczyśćcie ten stary zakwas aby bylibyście nowym ciastem tak_jak jesteście przaśni
i ponieważ jako Pascha nasza oddany_(był) Mesjasz,
tak_że świętowalibyśmy nie w zakwasie starym
ani w zakwasie złości i niegodziwości, ale w przaśnikach szczerości i prawdy.
Napisałem wam w tym liście nie mieszać_(się) (z)_rozpustnikami,
nie wcale (z)_tymi rozpustnikami tego świata oto lub (z)_tymi chciwcami i zdziercami
lub bałwochwalcami, jako_że wtedy bylibyście_zobowizani zatem z tego świata wyjść,
teraz zaś napisałem wam aby_nie mieszać_(się) jeśli ktoś bratem jest_nazywany
[to] albo rozpustnik albo chciciwiec albo bałwochwalca albo oszczerca
albo pijak albo zdzierca, (z)_tymi takimi i_nie jedzcie_razem.
Co bowiem mi tych z_zewnątrz sądzić, czy_Nie tych wewnątrz wy sądzicie?
Tych zaś z_zewnątrz ten Bóg osądzi, usuńcie tego niegodziwego z was samych.„
(1Kor 5,1-13)
„Jeśli zaś zgrzeszyłby [przeciw] [Tobie] ten brat twój,
odchodź, upomnij go między tobą i nim samym,
jeśli cię posłuchałby, zyskałeś tego brata twego.
Jeśli zaś nie posłuchałby weź z tobą jeszcze jednego lub dwóch,
aby na ustach dwóch świadków lub trzech była_postawiona cała wypowiedź,
jeśli zaś nie_posłuchałby ich powiedz [starszym]_społeczności,
jeśli zaś i tej społeczności nie_posłuchałby,
niech_jest ci tak_jak ten poganin i ten celnik [wzgardzony].
Amen mówię wam, ile jeśli związalibyście na tej Ziemi,
będzie które_jest_związane w Niebiosach
i jakie jeśli rozwiązalibyście na tej Ziemi,
będzie które_jest_rozwiązane w Niebiosach.”
(Mt 18,15-18)
W kontekście tych surowych wymagań trzeba mieć na uwadze,
że wobec nich ludzie dzielą się na 3 kategorie i możliwe etapy życia:
1. Osoby, które jeszcze nie poznały Słowa Boga i nie weszły w Przymierze,
tacy nie znają Przykazań, nie wiedzą co jest właściwe, a co zakazane,
więc tym bardziej nie potrafią tego jeszcze dobrze przestrzegać,
zatem nie można tego od nich wymagać ani potępiać ich za uchybienia,
ale tylko przekonywać, nauczać i zachęcać do czynienia tego.
2. Osoby, które są członkami społeczności, braćmi i siostrami w Mesjaszu,
które zostały już nauczone Przykazań i wcześniej próbowały je spełniać,
więc obecnie, po przygotowaniu, powinny umieć to czynić właściwie i wiernie,
zatem można już tego od nich wymagać i nadal je w tym wspierać,
a w razie stwierdzenia ich grzechów karcić je i wymuszać poprawę.
3. Osoby, które mimo napomnień przez braci i sąd zboru trwają w grzechu,
choć dawno przeszły wcześniejsze etapy i są świadome wymagań Boga,
więc intencjonalnie buntują się przeciw Bogu i krzywdzą innych ludzi,
zatem także negatywnie wpływają na zbór i całą mesjańską drogę,
dlatego trzeba je osądzić, potępić i usunąć ze społeczności,
a także ogłosić to publicznie i ostrzegać przed nimi innych,
żeby nikogo nie mogli zwodzić i nikomu zaszkodzić.
Ludzie chcący nadal trwać w swoim grzechu i broniący tego zła,
co jest postawą powszechną w wielu nurtach „chrześcijaństwa”
niestety wypaczają biblijne nauczanie poprzez ograniczenie go
do miłości przejawiającej się jako miłosierdzie dla grzeszników
i oszczerczo zarzucają karcącym, że to im takiej miłości brakuje;
sami zaś chcą być ciągle traktowani jak osoby na pierwszym etapie,
które nie słyszały ani nie czytały Biblii i nie zrobiły żadnych postępów,
zatem wymagają, żeby bez ograniczeń ciągle wybaczać im ich winy.
W rzeczywistości miłość polega na spełnianiu Przykazań (1J 5,3; Rz 13,9),
więc to ktoś świadomie grzeszący nie kocha prawdziwie Boga ani ludzi,
zaś sprawiedliwa miłość musi być okazana też w trosce o pokrzywdzonych,
którym trzeba pomóc powstrzymując grzech i wymagając jego naprawy;
dlatego zbór powinien wspierać raczej ich, a nie zatwardziałych grzeszników,
którzy muszą poprawiać się pod wpływem napominania i karcenia…
Zamiast mylnie i błędnie bezpodstawnie oczekiwać od sądu miłosierdzia,
należy raczej postępować tak, żeby nie musieć wcale stawać przed sądami
lub by dać sądom dobre powody, żeby te zechciały okazać miłosierdzie,
np. widząc poprawę winnego i gotowość do naprawy szkód (Mt 18,23-27)
jak dłużnik mówiący „miej cierpliwość, a wszystko ci oddam” (Mt 18,26),
wcale nie zaś „daruj i zapomnij o tym, co przeze mnie straciłeś”…
Jeśli winny chce dla siebie miłosiernego rozstrzygnięcia sprawy,
to musi dobrowolnie przyjąć napomnienie i dojść do zgody bez sądu,
zgodzić się ze swoim przeciwnikiem w drodze bez potrzeby procesu,
bo sądy mają wydawać wyroki ściśle według Prawa i karać surowo,
o czym nauczał tak nawet Mesjasz Jeszua (Jezus) – Mt 5,25-26.
Prawdziwą Zasadą Ewangelii jest surowy sąd bez miłosierdzia,
a czas na miłosierne sposoby jest tylko wcześniej!
Nawet biblijny król Dawid, który był Mesjaszem Boga w swoim czasie,
a mimo tego popełnił śmiertelny grzech, do czego kuszeni są wszyscy,
nie miał takiej postawy, że „nikt nie będzie mi mówił co mam robić”,
nie uważał, że ze względu na pozycję i natchnienie sam wie najlepiej;
nawet on nie odrzucił i nie wzgardził skarceniem od innego sługi Boga,
ale pokornie uznał swą winę, okazał żal, pokutował i przyjął karę,
dzięki czemu poprawił się i na resztę życia stał lepszym.
„To_zakryte (należy)_do_יהוה, Boga_naszego,
a_te_(sprawy)_jawne do_nas i_potomków_naszych na wieczność
aby_spełniać te wszystkie słowa tej_Tory, tej_oto.„
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 29,28/29)
Rozważając poniesienie odpowiedzialności za swe błędy i grzechy
dobrze pamiętać o tym, że ostatecznie sam Bóg osądzi wszystko
i jeśli ktoś nie oczyści się dobrowolnie lub wobec sądów ludzi,
to odpowie za swe grzechy i będzie ukarany przez Stwórcę,
który jako jedyny może pozbawić życia wiecznego i unicestwić (Mt 10,28);
dlatego warto zawsze postępować odpowiednio i sprawiedliwie
lub przyjmować skarcenia i poprawiać się jak najwcześniej,
a nawet doświadczać karania, które może skłonić do refleksji;
niż mając tylko łudzącą iluzję przekonań o wybaczeniu wszystkiego
pozostać winnym aż do Sądu Ostatecznego i śmierci drugiej…
„I_zobaczyłem tron wielki, biały i tego Siedzącego na nim,
którego od tego oblicza uciekła ta Ziemia i te Niebiosa
i miejsce nie zostało_znalezione im
i_zobaczyłem martwych tychwelkich i tych małych
stojących przed tym tronem i te zwoje zostały_otworzone
i inny zwój został_otworzony, który jest tego życia
i zostali_osądzeni ci martwi z tych zapisanych w tych zwojach
według tych czynów ich.
I dało to morze tych martwych, tych w nim,
i ta śmierci i ten Hades dały tych martwych, tych w nich,
i zostali osądzeni każdy według tych czynów ich.
I ta śmierć i ten Hades zostały_wrzucone do tego jeziora tego ognia.
Oto to śmierć ta druga [unicestwienie] jest tym jeziorem tego ognia
i jeśli ktoś nie został_znaleziony w tym zwoju tego życia, który_jest_zapisany,
został_wrzucony do tego jeziora tego ognia.”
(Obj 20,11-15)
Sąd Ostateczny będzie przeprowadzony WEDŁUG UCZYNKÓW,
nie według przekonań ludzi ani nie według samej wiary w Mesjasza,
która jest właściwa tylko wtedy, gdy prowadzi do dobrego postępowania;
dlatego warto nie popełnić błędów osób takich jak Laban czy Akhan,
ale jak król Dawid poprawiać swoje postępowanie i dalej żyć święcie,
żeby czyny będące owocami zbawienia z łaski przez wiarę (Ef 2,8-10)
mogły być świadectwem na rzecz dobrego wyroku życia wiecznego.
Chwała Bogu!
Ostatnia modyfikacja: 2020-12-19.