Przygotowanie na Zaślubiny Mesjasza
Komentarz do parszy na Szabat Chol HaMoad Pesach:
Szemot/2Moj/Exodos/Wj 33,12-34,26;
Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 28,19-25;
Ez 37,1-14; ShS/PnP 1,1-8,14; Obj 19,1-9.
Oczyszczenie i przygotowanie na zaślubiny Mesjasza.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Powód Wyboru Czytania na Świąteczny Szabat
W Szabat przypadający podczas Chag HaMacot czyta się fragment
o miłosierdziu Boga i odnowieniu Przymierza po grzechu złotego cielca,
będący częścią parszy „Ki Tisze” rozważanej w porządku kilka tygodni temu,
dlatego zamiast samej treści tego tekstu, rozważany będzie związek ze świętem…
Szabat Chol HaMoad Pesach może przypadać w każdy dzień Chag HaMacot,
ale 4 z jego 7 dni przypadały na czas, gdy Iszrael dotarł i był przed Baal Cefonem,
więc w większości przypadków ten Szabat odpowiada właśnie tym dniom,
a w roku wyjścia Iszraela z Micraim był następnym po dotarciu tam – 5. dniem święta,
zatem może wskazywać na miłosierdzie w związku z tym bożkiem…
2. Czym Był Baal Cefon?
Tradycja rabiniczna podaje, że Baal Cefon był bożkiem Micraim,
który pomimo wykonania jako posąg miał nadprzyrodzone możliwości,
dzięki którym strzegł granicy kraju i nie wypuszczał uciekających niewolników;
co jednak przeczy wielu biblijnym słowom o braku mocy figur (np. Ps 115,4-8),
a także ważnym świadectwom z tej historii w samej Torze Pisanej:
„I_przejdę w_ziemi Micraim w_nocy tej
i_porażę wszystko pierworodne w_ziemi Micraim z_człowieka i_do_bydła
i_we_wszystkich bożkach Micraim dokonam sądów. Ja יהוה [Bóg].„
(Szemot/2Moj/Exodos/Wj 12,12)
„A_Micrejczycy grzebali tych, którzy zabici_(byli) przez יהוה [Boga],
wśród_nich, wszystkich pierworodnych
i_w_bożkach_ich dokonał יהוה [Bóg] sądów.”
(Bemidbar/4Moj/Arthmoi/Lb 33,4)
Skoro Bóg już wcześniej osądził i ukazał brak mocy bożków Micraim,
co potwierdza świeckie źródło historyczne – Stela Burzy („Tempest Stelle”),
która mówi o zniszczeniach i naprawie świątyń i posągów w tamtym czasie;
to Iszrael tego bożka nie powinien się już obawiać po wyruszeniu w drogę,
ale zastałby przewrócony lub potłuczony posąg – gdyby to był obcy bożek…
„I_wyruszyli z_Sukot i_obozowali w_Etam, na_skraju tej_pustyni.„
(Szemot/2Moj/Exodos/Wj 13,20)
„I_wyruszyli z_Sukot i_obozowali w_Etam, które na_skraju tej_pustyni.”
(Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 33,6)
„I_powie farao(h) o_synach Iszraela:
’zabłądzili oni w_kraju, zamknęła_(się) nad_nimi ta_pustynia.'”
(Szemot/2Moj/Exodos/Wj 14,3)
Iszrael dotarł w Etam „na skraj pustyni”, czyli do końca zamieszkałego obszaru,
więc właśnie tam na ich drodze prawdziwie znajdowała się granica Micraim,
a jednak Baal Cefon umieszczony był w innym miejscu – nie „pilnował” tej drogi;
co więcej po zawróceniu od Etam mówiono, że Iszrael zgubił się w kraju,
zatem ani nie przekroczyli tam granicy ani nie szli wzdłuż niej do wyjścia,
co byłoby rozsądnym postępowaniem nie wzbudzającym takich opinii,
ale musieli najpierw trafić jeszcze w inne miejsce wewnątrz Micraim,
dlatego Bóg zawrócił ich na drogę w głąb ziemi faraona…
„I_przemówił יהוה [Bóg] do Moszego mówiąc:
’przemów do synów Iszraela i_zawrócą i_obozują przed_obliczem Pi HaChirot,
między Migdol i_między morzem, przed_obliczem Baal Cefon,
naprzeciw_niego obozujcie nad morzem.'”
(Szemot/2Moj/Exodos/Wj 14,1-2)
„I_wyruszyli z_Etam i_zawrócili do Pi HaChirot,
które naprzeciw Baal Cefon i_obozowali przed_obliczem Migdol.”
(Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 33,7)
Nazwa „Baal Cefon” dosłownie oznacza „Władca Północy” wskazując jego lokalizację
podobnie jak miasta Migdol (Ez 29,10; 30,6) jako północy skraj Ziemi Micraim (Egiptów)
w ten sam sposób, co „od Dan po Beer Szebę” (1Krl 4,25/5,5) to „cała Ziemia Iszraela”;
zatem znajdował się on na pewno w regionie Goszen, którym władała rodzina Josefa,
a jego nazwa nie jest podana w języku egipskim, ale po hebrajsku – w języku Jahudim,
co może świadczyć, że był to bożek, którego Iszrael wcześniej przyjął lub ustanowił,
czyli był historycznym grzechem ich przodków takim samym jak złoty cielec,
dlatego dla Iszraela faktycznie stanowił on bardzo poważną przeszkodę,
która bez wątpienia atakowała ich sumienia i wzbudzała w nich poczucie winy;
zatem związek paszy na ten Szabat z historią wyjścia Iszraela jest bardzo silny,
bo w wydarzeniu tego dnia także trwa oczyszczenie z tej wielkiej winy
i odnowienie właściwej relacji z Bogiem, co jest też zapowiedzią haftory,
która mówi o wskrzeszeniu Iszraela – powrocie do właściwego życia;
do czego potrzebne jest zmierzenie się z przeszłością i oczyszczenie…
3. Zaślubiny Mesjasza
„Pieśń tych_Pieśni, która od_Szlomo(ha):
niech_całuje_mnie z_pocałunków ust_jej,
bo lepsze czułości_twoje od_wina…”
(ShS/PnP 1,1-2)
„Radowalibyśmy_(się) i weselilibyśmy_(się) i damy tę chwałę Mu,
bo przyszło to wesele tego Baranka i ta oblubienica jego przygotowała się
i zostało_dane jej, aby okryła_(się) cienkim_lnem lśniącym [i] czystym,
ten bowiem cienki_len to sprawiedliwe_czyny tych świętych są.”
(Obj 19,7-8)
Tradycyjnym czytaniem na Szabat przypadający podczas Chag Pesach
jest także cała „Szir HaSzirim”, czyli „Pieśń Tych_Pieśni”, „Pieśń nad Pieśniami”,
będąca pieśnią miłosną króla Szlomo(ha) (Salomona) dla jego umiłowanej,
ale w ten sposób też symbolicznym obrazem miłości Mesjasza i społeczności
(i dopiero z powodu takiej interpretacji zaliczona do kanonu Pisma Świętego),
która jest także opisana w proroczej wizji zaślubin w Objawieniu Jochanana (Jana)
oraz w kilku innych miejscach w Biblii.
Ponieważ zaślubiny Mesjasza z oblubienicą odzianą w czyste szaty
poprzedza osądzenie, skazanie i ukaranie nierządnicy, która szerzyła nieprawość;
warto jak Naród Iszraela właściwie wrócić do rozliczenia się ze swą przeszłością,
żeby potem móc stanąć jako czyści i święci przed Bogiem i Jego Mesjaszem,
bo właśnie to jest celem i sednem Pesach, które świętujemy…
Chwała Bogu!