25. Dzień Liczenia Aomeru
Dziś, w czwartek 28/29.04.2021 jest 16. dzień 2. miesiąca Ziw/Eir,
25. dzień licząc od 1. powszedniego po zakończeniu Chag HaMacot,
zatem 4. dzień 4. tygodnia i łącznie 25. dzień liczenia aomeru.
Jest to środkowy dzień liczenia aomeru,
w którym Bóg po raz pierwszy dał man (mannę) Iszraelowi
następnego ranka po tym, jak przybyli na pustynię Sin,
o czym mówią wersety Szemot/2Moj/Exodos/Wj 16,1-15.
Nie stało się to ani w dniu wyruszenia w drogę z Ramses
ani w dniu przejścia przez Morze Sitowia i pełnego uwolnienia,
ale potrzebne było najpierw pokonanie znacznej części drogi,
odebranie pouczeń i przygotowanie na to błogosławieństwo…
Środkowe dni mają szczególne znaczenie w dziełach Boga, np.:
– stwarzając świat w 4. dniu na ziemskim niebie Bóg ukazał ciała niebiańskie,
które zostały uczynione jako znaki wyznaczające i porządkujące rachubę czasu;
– podczas męki Mesjasza w 4. Dniu Przaśników nastąpiła jego zbawienna śmierć,
która jest znakiem kierującym ludzi do wybierania dobra i odrzucania zła;
– podczas wędrówki do Góry Synaj 25. dzień liczenia aomeru Bóg daje man,
po tym jak po wyczerpaniu zapasów wziętych z Micraim zabrakło jedzenia…
W roku wyjścia Iszraela z Micraim ten dzień przypadał w piątek,
a liczone tygodnie aomeru nie są zwykłe, ale zależne od dni Święta Pesach;
więc choć był 1. dniem zbierania, to jednocześnie 6. dniem, gdy zbierano podwójnie;
dlatego Bóg nakazał to od samego początku, a nie dodał tę możliwość później,
co byłoby sensowne, gdyby należało uczynić tak dopiero po kilku dniach.
Właściwe rozróżnianie sposobów liczenia dni i tygodni jest więc bardzo ważne:
kto nie zrozumiał tego, że wtedy trzeba było zebrać i przygotować podwójnie,
ten w Szabat szukał i nie znalazł, więc był głodny nie mając zapasu na ten dzień
i następnego dnia zbierał podwójnie, bo obawiał się, że znów może więcej nie być
i chciał mieć jeszcze zapas na później, choć nie należało, więc mu się zepsuło;
zaś rozróżniający zwykłe dni tygodnia od dni rachuby od początku czynili dobrze.
Czas liczenia aomeru jest drogą z upadku do uświęcenia,
a 25. dzień dzieli go na etapy oczyszczenia z błędów i wzrostu w dobrym.
Do tego dnia powinno zużywać się i zanikać w człowieku to, co wziął ze świata,
a począwszy od tego dnia zaczyna się nowe życie w pełni darami od Boga.
Poprzedni, 15. dzień 2. miesiąca Ziw/Eir jest jedynym z datą zapisaną w Torze
(dzień przybycia na Pustynię Synaj jest „הזה” („haza(h)”) – „ten_oto”, a nie „pierwszy”,
co jest napisane w Szemot/2Moj/Exodos/Wj 19,1 – w oryginale bez daty),
zatem przełom końca starego pokarmu i początku tego całkowicie od Boga
jest wydarzeniem najdokładniej wskazanym w tej historii drogi do doskonałości
i mającym w niej szczególne znaczenie…
Więcej rozważań z tym związanych można przeczytać w artykułach:
– Pesach to Ostatnia Wieczerza?
– 1. Dzień Liczenia Aomeru;
– 10. Dzień Liczenia Aomeru;
– 7 Tygodni Uświęcenia.
Chwała Bogu!