Wyroki ku Poprawie lub Potępieniu
Komentarz do parszy „Szofetim” (części „Sędziowie”):
Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 16,18-21,9; Iz 51,12-52,12; J 1,19-27.
Wyroki wydane przez ludzi umożliwiają poprawę przed sądem Boga.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– ustanowienie sędziów i obowiązek rozsądzania;
– warunki procesów sądowych i wyroki (J 8,2-11);
– zapowiedziany prorok jak Mosze(h) (Mojżesz);
– Boże Prawo ustanowienia króla w Iszraelu.
Są one rozważane we wcześniejszym artykule:
– Sędziowie od Boga.
2. Wyroki ku Poprawie lub Potępieniu
„I_pójdziesz do tych_kohenów, tych_Lewitów
i_do tego_sędziego, który będzie w_dniach tych_owych
i_zapytasz i_ogłoszą dla_ciebie to słowo tego_Wyroku
i_postąpisz według ust tego_słowa, które ogłoszą dla_ciebie
z tego_miejsca, tego_owego, które wybrał יהוה [Bóg_twój]
i_(będziesz)_przestrzegać aby_wykonać wszystko jak pouczą_cię.
Według ust tej_Tory jak pouczą_cię
i_według tego_Wyroku jak_powiedzą dla_ciebie postąpisz
nie odstępując od tego_słowa, które ogłoszą dla_ciebie (w)_prawo ani_(w)_lewo.
A_ten_mąż, który postępuje w_zuchwałości aby_nie usłuchać
od tego_kohena, tego_stojącego aby_służyć tam temu יהוה, Bogu_twemu,
lub od tego_sędziego, to_umrze ten_mąż, ten_oto i_wyplenisz to_zło z_Iszraela
i_cały ten_lud usłyszy_(to) i_(będzie)_bał_(się) i_nie (będzie)_zuchwały już.”
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 17,9-13)
Parsza(h) Szofetim na ten tydzień i kończący go Szabat
nakazuje nie tylko ustanowić sędziów w każdym mieście,
ale też udawać się do właściwych sądów w spornych sprawach,
a także uznawać i spełniać wyroki wydane przez ludzi,
którzy pełniąc ten urząd rozsądzają według Tory,
zatem wykonują ustanowiony na to osąd Boga.
Niestety w zupełnej sprzeczności do tego ustanowienia
„chrześcijanie” i wiele osób na wyrost uważających się za „mesjańskie”,
gdy w rzeczywistości jeszcze trwają w starym i błędnym przekonaniu,
które mogli zachować z wcześniej wyznawanych i praktykowanych religii;
szczególnie gdy brak im dowodów i argumentów w przegrywanym sporze,
uważa i stwierdza, że osąd zawsze należy wyłącznie do samego Boga,
więc nie poddadzą się sprawiedliwości teraz, a poczekają na Sąd Ostateczny,
który niby dopiero wtedy miałby rozstrzygnąć kto miał rację…
Taka postawa w rzeczywistości jest lekceważeniem Wyroków Boga,
które nie mają jedynie teologicznej funkcji w kontekście przyszłego świata,
ale mają zapewniać ludziom sprawiedliwość i dobro już tutaj i teraz;
zatem pewnym skazaniem samego siebie na przyszyły wyrok potępienia
za to, że nie chce się poznać i rozważyć faktów, żeby móc się poprawić
i naprawiając błąd uwolnić się od winy dopóki jeszcze jest na to czas,
bo wtedy pozostanie już tylko osąd za to, że błąd trwał do samego końca.
Mesjasz Jeszua (Jezus) powiedział, że kto nie usłucha [sądu] zboru (Mt 18,17),
ten ma być traktowany jak poganin i celnik, czyli wzgardzony jak wróg
(celnicy pobierali podatki dla okupanta, więc kolaborowali z wrogiem),
ponieważ sam czyni się takim nie uznając porządku, jak ustanowił Bóg.
Jeśli ktoś mówi, że w tej sprawie Bóg musi rozsądzić w przyszłości
oczekując, że Stwórca ponownie zajmie się jakimś problemem;
to praktycznie odrzuca fakt, że już to rozsądził ustanawiając Torę
i podając w niej warunki, które mają taki spór rozstrzygać.
„To_zakryte (należy)_do_יהוה, Boga_naszego,
a_te_(sprawy)_jawne do_nas i_potomków_naszych na wieczność
aby_spełniać te wszystkie słowa tej_Tory, tej_oto.„
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 29,28/29)
Jeśli w jakiejś sprawie po rzetelnej dyskusji, w której wszyscy uczestnicy
uważnie zapoznali się i rozważyli wszystkie argumenty wszystkich stron,
zatem uznali wszystkie racje lub wykryli i wykazali wszystkie braki i błędy,
a nie po prostu zignorowali coś, co nie pasuje do ich założonego stanowiska;
nadal okazuje się, że jeszcze są jakieś niejasności i wątpliwości do rozstrzygnięcia,
to oczywiście trzeba zdać się na to, że Bóg to ujawni lub osądzi później,
co może nastąpić zarówno w dalekiej przyszłości jak i po krótkiej chwili,
kiedy sam Bóg da objawienie lub gdy zostanie odkryty kolejny fakt…
Jeśli jednak sprawa opiera się o wcześniej znane lub już ujawnione fakty,
w tym także takie, które Bóg pozwolił poznać już podczas procesu;
to do ludzi należy jawne rozstrzygnięcie i wykonanie Wyroku Tory.
Inaczej niż wiele „chrześcijańskich” doktryn, prawdziwy judaizm mesjański
nie jest jedynie religią głoszenia teologii i oczekiwań co do przyszłego świata,
nie ignorujemy tego życia i nie skupiamy się tylko na nadziei na inne, następne;
bo właściwa droga tam wiedzie przez przygotowanie i właściwe życie tu i teraz,
dlatego właśnie sprawiedliwe osądy i naprawa błędów muszą dziać się bez zwłoki,
ponieważ w ten sposób dokonuje się faktyczne oczyszczenie i wzrost ku świętości;
podczas gdy samo przekonanie o łasce i nadziei zbawienia zatrzymuje i zatraca
jeśli nie jest połączone z krokami faktycznej przemiany swych czynów na lepsze,
w których dobrym wyborze mogą pomagać świadkowie i sędziowie społeczności,
którzy w sporach powinny rozpoznawać i powstrzymywać błędy i kłamstwa,
którym z tego powodu należy i warto się wtedy poddawać…
Chwała Bogu!
Ostatnia modyfikacja: 2022-01-30.