Treść i Forma Oddań
Komentarz do parszy „WaJikra” (części „I_[Bóg]_Wezwał”):
Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 1,1-5,26/6,7; Iz 43,21-44,23; Hbr 10,1-39.
Treść i forma, znaczenie i wykonanie obrzędów oddań (ofiar)…
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Duchowa Treść i Cielesna Forma Oddań
W czytaniu na ten tydzień i kończący go Szabat omówione są oddania (ofiary),
jakie zostały ustanowione ku czci Boga, jako przebłaganie lub akt wdzięczności,
określone jest dokładnie co, gdzie, kiedy i jak należy złożyć oraz spożyć lub spalić,
ale w podejściu do tych Praw jest różnica między judaizmem i „chrześcijaństwem”:
– judaizm od prawie 2000 lat oczekuje odbudowy Świątyni i ołtarza w Jeruszalaim,
żeby znów móc radować się ze spełniania służby Bogu w pełnym zakresie Tory;
– „chrześcijanie” uważają, że śmierć Mesjasza spełniła wszystko raz na zawsze
i już wcale, nigdy więcej nie trzeba będzie wykonywać tych obrzędów…
Jaka zatem jest prawda i słuszne, biblijne podejście do tej sprawy?
Kluczową sprawą w pełnym i właściwym zrozumieniu Tory jest to,
że ma ona aspekt duchowy i cielesny, symboliczne znaczenie i formę przekazu,
z pośród których nie można wybrać sobie jednej części, ale raczej trzeba uznać,
że pierwsze nadaje sens drugiemu, zaś drugie ukazuje i poucza o pierwszym,
bo w judaizmie duch ma panować nad ciałem i duch spełnia się w ciele…
Oddania ze zwierząt były składane Bogu na długo przed przyjściem Mesjasza
stanowiąc zapowiedź i wskazanie tego, co musiało się stać w wyznaczonym czasie;
ale oddania ze zwierząt składano też przez wiele lat po jednej śmierci Mesjasza
(Hbr 8,5; 9,6-9; 10,8; Dz 21,17-26 dowodzą służby oddań uznanych przez apostołów,
bo jest ona opisana w czasie teraźniejszym, jako ciągle trwająca i biorą w niej udział)
stanowiąc przypomnienie i pouczenie o jego dziele dla tych, którzy go nie widzieli
i dla tych, którzy nigdy nie będą uczestniczyć w czymś, co nie zostanie powtórzone.
Oddania (ofiary) są „cieniem”, który pokazuje coś, na co wprost patrzeć nie można
dlatego, że to nie dzieje się teraz na naszych oczach, a było tylko raz w innym czasie…
Oddania będą znów składane pod nadzorem samego Mesjasza (Ez 45,17-24; 37,24-28),
po tym gdy Świątynia Boga w Jeruszalaim zostanie odbudowana (Dn 8,13-14; Mt 24,15),
co potwierdza, że przypominanie ich znaczenia będzie ważne nawet w wieczności…
W każdym czasie obrzęd jest symbolem tego, co wydarzyło się tylko w jednym czasie
i umożliwia ludziom pokładanie ufności w oczyszczeniu od grzechów, jakie ustanowiono;
ale w żadnym czasie rytuał nie ma żadnej mocy sam w sobie, bez wiary i zrozumienia,
że źródłem jego mocy nie jest on sam, lecz daje ją dopiero to, co on przedstawia…
Śmierć Mesjasza nie kończy ani nie unieważnia porządku Świątyni,
ona raczej nadaje sens i moc wszystkiemu, co czyniono tam z woli Boga!
Gdyby ona miała się nigdy nie wydarzyć, to te obrzędy nie miałyby sensu,
a dopiero z nią prawdziwie stają się ważne i mają zbawienne znaczenie.
2. Czy i Jak Śmierć Mesjasza Jest Oddaniem?
Mesjanizm i „chrześcijaństwo” uznają, że śmierć Mesjasza jest spełnieniem oddań,
w tym szczególności np. jako jedno przebłaganie za nasze grzechy (1Kor 15,3-4);
jednak ze strony judaizmu rabinicznego można spotkać się z krytyką tej tezy,
wedle której Jeszua (Jezus) nie może być żadnym oddaniem złożonym według Tory,
bo nie zabito go na dziedzińcu Świątyni, żadnej części jego ciała nie spalono na ołtarzu,
a ogólne człowiek nie jest gatunkiem koszernego zwierzęcia i nie może być oddawany,
więc nawet próba uczynienia czegoś takiego byłaby ohydą tak jak ofiara ze świni,
co więcej naruszałoby to też zakaz morderstwa i oddawania syna na ołtarzu,
od czego Bóg powstrzymał Abrahama (Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 22,9-14).
Choć ta krytyka byłaby całkowicie słuszna w odniesieniu do cielesnej formy,
istotne jest tu rozróżnienie między tym aspektem i duchowym znaczeniem,
bo wykonywany obrzęd i to, czego on jest symbolicznym podobieństwem,
nie muszą być identyczne, a potrzeba tylko zgodności ich sedna…
Jak np. co do okresów obfitości i głodu gdy Josef był władcą Micraim (Egiptów)
zapowiadanych przez kłosy i krowy, z których chude zjadły grube i nie przytyły;
gdzie symbol w proroctwie prosto i dokładnie przedstawia skutek wydarzeń,
ale nie odwzorowuje przebiegu, bo np. krowy powinny przytyć i schudnąć,
a zupełną fikcją jest, żeby kłosy mogłyby się wzajemnie pochłaniać;
tak jest z podobieństwem oddań ze zwierząt i poświęcenia Mesjasza…
Te sprawy nie są identyczne, ale mają wspólne sedno.
Oddania ze zwierząt to rzeczywiste czynności, które niosą symboliczne znaczenie,
a śmierć Mesjasza to rzeczywiste znaczenie w czynności, która jest podobieństwem.
Bóg jest Stwórcą całego wszechświata i wszystko w pełni podlega Jego władzy,
jeśli cokolwiek zechce i jakkolwiek zechce z tym postąpić, nikt Go nie powstrzyma,
sam może wszystko wziąć i użyć lub zniszczyć albo zastąpić innym niż było;
Prawdziwy Bóg jest wiecznym, nieśmiertelnym i samowystarczalnym duchem,
nie potrzebuje żeby ktokolwiek mu cokolwiek dawał ani nie ma z tego korzyści;
dlatego żadne ludzkie oddania ani ich brak nie ma na Niego żadnego wpływu…
To ludziom potrzeba świadomości, że korzystamy ze szczodrości Boga
i to ludzie muszą uczyć się wdzięczności za to, co otrzymują…
Gdyby rozważać oddania ze zwierząt tylko w doczesnym aspekcie,
to zabijanie zdrowych zwierząt i zamiana części ich ciał w śmieci i popiół
nie miałoby sensu ani wartości, a byłoby po prostu marnotrawstwem i głupotą.
Jeśli ktoś uważa, że zabicie cielca lub kozy dodane do wcześniejszego grzechu
samo miałoby go oczyszczać i czynić lepszym, to oszukuje samego siebie,
bo dopiero stosowanie zrozumienia znaczenia tego obrzędu przynosi efekt.
Dopiero rozważanie i pojmowanie duchowej symboliki obrzędów je uzasadnia,
dopiero poczucie poświęcenia i straty zwierzęcia, którego życie kładzie się za ludzkie,
dopiero pojmowanie jakiego cierpienia i utraty swego życia doświadczył Mesjasz
sprawia, że jest pożytek ze służby pełnionej w Świątyni Boga w Jeruszalaim,
która poucza o tym jak wiele zostało poświęcone aby nas zbawić i przemienić,
jak wielką wartość ma i jakie powinno być życie ludzi kupione za taką cenę,
żeby nie trzeba było czegoś takiego nigdy więcej powtarzać (i co się nie stanie,
więc kto nie skorzystał z tej jedynej szansy, a ją zmarnował, drugiej nie otrzyma).
Jednak śmierć Mesjasza nie ma za zadanie powtórzyć aspektu rytualnego,
bo gdyby rytuał wskazywał tylko na rytuał, to byłoby to bezowocne i zbędne;
a Mesjasz prawdziwie zaryzykował i oddał swe życie aby ratować innych
jak np. żołnierz broniący miasta czy strażak wyciągający ludzi z pożaru,
który chroniąc lub ratując życie innych czasami poświęca własne,
ale tu w znacznie ważniejszej sprawie, bo w walce o wieczne życie…
Treść Tory zakazuje czynienia zła i nakazuje co dobrze mamy robić my,
żeby właściwe dzieła sprawiedliwości i symboliczne obrzędy nas udoskonalały…
Treść Tory łączy, ale rozróżnia pomiędzy sensami symbolicznymi i dosłownymi
pokazując razem i to co należy do ludzi i to co dla nas spełnia sam Bóg…
3. Treść Oddań – Podsumowanie
Więcej o powodach składania i nastawieniu ludzi wobec biblijnych oddań,
i o wpływie Mesjasza na ich składanie w tekście „Boże Wezwanie do Świętości„,
zaś zestawienie i porównanie cech obrzędów w tekście „Oddania – Rodzaje i Warunki„.
Treść pouczeń Boga zawartych w Biblii (i innych) nie jest do wyboru co się chce,
nie można potwierdzić jednej części, a jednocześnie obalać inne części prawdy;
ale należy łączyć i szukać sposobu na to, żeby wszystko działało razem i zgodnie,
bo dopiero wtedy doświadcza i pojmuje się pełny i właściwy sens, a inaczej nie.
Dopiero świadome łączenie wykonywania obrzędów z rozumieniem znaczeń
pozwala prawdziwie czerpać i korzystać z bogactwa tego, co Bóg objawił
i przy pomocy czego przemienia ludzi ku sprawiedliwości i świętości…
Dlatego właściwymi drogami nie są skrajności judaizmu rabinicznego ani „chrześcijaństwa”,
ale wyważona droga judaizmu mesjańskiego, która spójnie łączy całą prawdę z obu stron.
Chwała Bogu!