Mylić Się Może Nawet Największy
Komentarz do parszy „Szemini” (części „[Dnia]_Ósmego„):
Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 9,1-11,47; 2Sm 6,1-7,17; Dz 10,9-35.
Nawet największy może się mylić i musi się poprawiać…
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Mylić Się Może Nawet Największy
Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 10,16-20:
ואת שעיר החטאת”
דרש דרש משה והנה שרף
ויקצף על אלעזר ועל איתמר
בני אהרן הנותרם לאמר
מדוע לא אכלתם את החטאת במקום הקדש
כי קדש קדשים הוא ואתה נתן לכם
לשאת את עון העדה
לכפר עליהם לפני יהוה
הן לא הובא את דמה אל הקדש פנימה
אכול תאכלו אתה בקדש כאשר צויתי
וידבר אהרן אל משה
הן היום הקריבו את חטאתם
ואת עלתם לפני יהוה
ותקראנה אתי כאלה
ואכלתי חטאת היום
הייטב בעיני יהוה
„וישמע משה וייטב בעיניו
szukając szukał Mosze(h), a_oto spalony_[został]
i_rozgniewał_(się) na Eleazara i_na Eitamara,
synów Aharona, tych_pozostających, mówiąc:
’Dlaczego nie zjedliście tego [oddania_za]_grzech w_miejscu tym_świętym,
przecież świętą (nad)_świętymi ona_[jest] i_ją dał dla_was
dla_zgładzenia tego przewinienia tej_społeczności,
dla_przebłagania za_nich przed_obliczem יהוה [Boga].
Oto nie wniesiona ta krew_jej do tej_Świątyni wnętrza,
jedząc zjecie ją w_świętym_[miejscu] jak nakazałem.’
I_mówił Aharon do Moszego:
’Oto tego_dnia złożyli oto te_[oddania_za]_grzech_swoje
i te [oddania]_wstępujące_swoje przed יהוה [Boga],
a_spotkała mnie taka_[sprawa]
i_[gdybym]_zjadł [oddanie_za]_grzech tego_dnia,
czy_[byłoby_to]_dobre w_oczach יהוה [Boga]?’
I_wysłuchał Mosze(h) i_dobre_[to_było] w_oczach_jego.”
W parszy na ten tydzień i kończący go Szabat jest opisane,
że Mosze(h) (Mojżesz) skarcił kohenów za niespożycie kozła,
który został złoży jako oddanie (ofiara) chatat – za grzech,
a jego krew nie została wniesiona do wnętrza Świątyni;
lecz gdy Aharon odpowiedział, że nie mógł go spożyć,
Mosze(h) uznał za słuszne wyjaśnienia swego brata,
a tym samym przyznał, że on sam się pomylił…
Zgodnie z tym, co dotąd było opisane w Torze
kozła składa się na indywidualne oddanie chatat księcia
(Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 4,22-26; 6,17-19/24-26)
i jego krwi nie wnosi się do Przybytku, a kohen ma go spożyć;
ale są też inne obowiązkowe rodzaje oddań chatat z kozłów
(Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 28,15.22-24.30; 29,5.11.16.38;
Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 16,9.15; 9,3.15 -> 4,17-21; 6,23/30),
jakie składa się jedno za cały naród np. w biblijne święta Boga
i w „dniu ósmym” – dniu rozpoczęcia służby kohenów (kapłanów)
po zakończeniu 7 dni ich wyświęcania, co jest rozważane w tej parszy…
Jeśli tego dnia było złożonych kilka różnych kozłów (jak podaje tradycja),
to Mosze(h) mógł myśleć o złożonym na oddanie indywidualne księcia
(którego mięso któryś z synów Aharona spożył zgodnie z Prawem Boga),
podczas gdy faktycznie był on świąteczny i złożony za całe zgromadzenie
(jak w 1. dzień miesiąca, w coroczne święta lub na początku służby kohenów),
w związku z czym Aharon właściwie rozpoznał jego inną kategorię,
z której nie powinien spożywać, szczególnie w żałobie po śmierci synów,
z powodu której jednak nie może zaniedbać ani odstąpić od służby
(o czym wyraźnie mówi Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 21,10-12),
więc nie powinno to wpłynąć na sposób jego postępowania;
zatem sytuacja opisana w czytaniu nie stanowi wyjątku w Torze,
ale wymaga rozróżnienia między rodzajami oddań z kozłów,
bo Mosze(h) miałby rację co do jednego z nich,
zaś Aharon fatycznie miał ją co do innego…
Mosze(h) pomylił się i niesłusznie skarcił synów Aharona
wcale nie dlatego, że nie znał lub źle rozumiał Prawo Boga,
bo oczekiwał tego, co dla jednego z oddań było konieczne;
ale ponieważ już nie nadzorował wszystkiego co robią koheni,
bo zostali przygotowani, żeby móc czynić to samodzielnie;
to widział tylko część faktów spełnianych w praktyce,
co okazało się niewystarczające do jej właściwej oceny…
Ta biblijna historia stanowi doskonały przykład,
że sama znajomość Słowa Bożego nie wystarcza,
żeby właściwie rozumieć i oceniać co się dzieje,
ale trzeba też uważnie obserwować rzeczywistość
by rozpoznać do jakich faktów odnosi się Prawo
i zastosować dotyczące właśnie tej sprawy…
Jeśli pomylić mógł się nawet Mosze(h) natchniony do objawiania Tory,
to tym bardziej pomylić może się każdy inny, mniej znaczny człowiek;
dlatego ktokolwiek i cokolwiek mówi, musi to być poddane próbom
i każdemu należy zadawać pytania lub merytorycznie krytykować,
żeby w dyskusji okazało się czy wszystko uwzględnia się właściwie,
żeby móc w świetle faktów wybrać najlepszą wykładnię…
Prawo Boże wymaga, żeby w każdej sprawie zeznawało kilku świadków,
ale nie po to, żeby uznawać mnogość i różnorodność zeznań za prawdziwe,
lecz żeby zeznania się wzajemnie uzupełniały i potwierdzały jedną prawdę,
żeby skonfrontowane ze sobą zostały sprawdzone i uznane lub odrzucone,
więc należy je przyjąć tylko wtedy i tylko w sposób, w którym są zgodne,
zaś z pośród sprzecznych stanowisk jakieś na pewno trzeba odrzucić…
Mając to na uwadze zarówno rozważając aktualne wydarzenia jak i historie
zawsze należy szukać dodatkowych informacji i myśleć o uzyskanej wiedzy,
żeby na podstawie cząstkowego poznania nie ulegać mylnemu wrażeniu,
ale wzorem Moszego dowiedzieć się wszystkiego i poprawić stanowisko,
bo właśnie to prowadzi do prawdziwej doskonałości…
2. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– Szczegóły rozważania o powodach śmierci synów Aharona;
– Rozróżnianie czystości zwierząt i sens wizji Kefy (Piotra);
– 7 dni – pełny czas przygotowania do służby kohena.
Są one rozważane we wcześniejszym artykułach:
– Przygotowani do Świętości;
– Właściwe Uświęcenie;
które również warto przeczytać.
Chwała Bogu!