Niezwykłe Tygodnie
Komentarz do parszy „Tazrija” (części „Zajdzie_w_Ciążę„):
Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 12,1-13,59; 2Krl 4,42-5,19; Mt 8,1-4.
Zwykłe i niezwykłe tygodnie – rozróżnianie i połączenie w praktyce.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tych czytań inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– nieczystości naturalne, jako kara i droga do uświęcenia;
– obmywanie rąk powstrzymujące zanieczyszczanie;
– nauczanie Mesjasza i świadectwo czynów jego rodziny;
– postępowanie unikające zanieczyszczenia.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Do Świętości przez Próbę;
– Perspektywa Wyborów.
2. Zwykłe i Niezwykłe Tygodnie – Indywidualne
kobieta jeśli zajdzie_w_ciążę i_urodzi męskie,
i_nieczysta siedem dni jak_(w)_dniach krwawienia_miesięcznego
słabości_jej nieczysta_będzie.
(…)
A_jeśli żeńskie urodzi
i_nieczysta tygodnie_dwa jak_(w)_krwawienie_miesięczne
i_sześćdziesiąt dni i_sześć dni pozostanie na krwi_jej oczyszczenie.”
Na początku parszy na ten tydzień i kończący go Szabat jest napisane
o nieczystościach i obrzędach, jakie są związane z narodzinami dzieci,
co zostało już obszernie omówione we wcześniejszych komentarzach;
a tym razem warto zwrócić uwagę na pewne rozróżnienie w Prawie:
po narodzinach syna nieczystość trwa 7 dni, zaś po córce 2 tygodnie,
zapisane jest nie 14 dni podane tą samą jednostką czasu, ale 2 tygodnie,
które oczywiście trwają tyle samo i 2 razy dłużej niż w przypadku chłopca
oraz wraz z 66 dniami dopełniają się do 2 razy dłuższego czasu łącznego.
Trzeba się zatem zastanowić i zrozumieć co wskazuje takie określnie:
– czy nieczystość po narodzinach dziewczynki nie zaczyna się natychmiast,
ale później, dopiero w 1. dzień tygodnia (niedzielę) następującą po porodzie?
– a może dziewczynki muszą zawsze rodzić się akurat w 1. dzień tygodnia,
żeby okres nieczystości zawsze trwał od porodu i niedzieli jednocześnie?
– czy słowo „tydzień” oprócz zwykłego przedziału od niedzieli do Szabatu
może w specjalnych sensach określać też każdy ciąg kolejnych 7 dni
niezależnie od tego w jakim dniu zwykłego tygodnia się zacznie i skończy,
np. od początku czwartku do końca środy lub od wtorku do poniedziałku?
Tora(h) pokazuje na pewno jeszcze inny przykład,
w którym „tydzień” ma znaczenie z początkiem w różne dni:
za_służbę, którą wysłużysz u_mnie jeszcze siedem lat innych.
I_uczynił Jakub tak i_spełnił tydzień (z)_tą
i_dał dla_niego tę Rachel, córę_swą dla_niego za_żonę.”
…chyba, że w dawnych czasach małżeństwa zawsze miałyby być zawierane
w taki sposób, żeby wspólny czas małżonków zaczynał się w nocy po Szabacie;
o czym faktycznie tradycja judaizmu jednak świadczy coś zupełnie innego
w rozważaniach wspominając o możliwościach zaślubin w różne dni
i związanymi z tymi możliwościami spełniania lub naruszania Szabatów,
np. przy dokonywaniu planów i obliczeń [kosztów] uroczystości weselnej
czy zranienia – krwawienia przy pierwszym współżyciu podczas nocy Szabatu;
w związku z czym zalecane jest zawieranie małżeństw w czwartki
(o czym dyskusję zapisano w Talmud Babli: Ketubot 4b:11-5a:10),
żeby pierwsze zbliżenie mogło nastąpić jeszcze przed Szabatem,
a ostatnie przygotowania były dokonane dość długo po Szabacie.
Dzień ślubu nie jest oczywiście obowiązkiem ani jedyną możliwością,
jednak warto mieć świadomość, że nawet to i z jakich powodów
zostało w tradycji judaizmu rozważone i uregulowane…
Fragment z rozważanego czytania to doskonały przykład tego,
że np. czas trwania ciąży lub wiek nowonarodzonego dziecka
lub inne szczególne, a względnie krótkie przedziały czasu
praktycznie wyrażamy w dniach, tygodniach lub miesiącach,
które w takich zastosowaniach nie są liczone normalnie,
według ogólnie obowiązujących zasad wyznaczania dat i świąt:
tygodnie mogą się liczyć nie od niedziel, a od poczęcia lub narodzin
niezależnie od tego czy zdarzyło się to we wtorek, czwartek czy inny dzień,
miesiące mogą się liczyć nie od nowiów, a od poczęcia lub narodzin
niezależnie od tego czy zdarzyło się to przy pełni, kwadrze czy innej fazie,
lata mogą się liczyć nie od Jom Terua(h), a od poczęcia lub narodzin
niezależnie od tego o jakiej porze roku i w jakim miesiącu to nastąpiło;
a te rachuby nie są stosowane alternatywnie, ale dodatkowo,
nie zastępują ani nie podważają zwyczajnego liczenia czasu;
lecz też są prawdą dla konkretnej, indywidualnej sprawy
i każdy je stosuje np. określając wiek członków swej rodziny
nie względem jednego początku roku kalendarzowego,
ale dla każdej osoby według właściwej jej chwili…
3. Zwykłe i Niezwykłe Tygodnie – Powszechne
Bóg ustanowił Słońce, Księżyc i gwiazdy jako znaki czasów,
dlatego dni, miesiące i lata opierają się na naturalnych cyklach,
które mogą być obserwowane powszechnie i są obiektywne;
a także zależą od nich inne widoczne procesy w przyrodzie
jak pory roku, dojrzewanie zbóż i owoców czy migracje ptaków,
więc da się je rozpoznawać na podstawie wielu czynników…
Choć niektórzy próbują błędnie definiować tygodnie jako części miesięcy,
to w rzeczywistości fazy Księżyca zmieniają się z różną szybkością
w różnych częściach różnych miesięcy – zależnie od odległości od Ziemi,
a w dodatku 1. obserwacja światła Księżyca jest około doby po koniunkcji,
dlatego np. 1. kwadra może wystąpić wyraźnie przed 7 dniem miesiąca,
a 3. kwadra znacznie ponad 8 dni przed jego końcem…
Choć możliwe są naturalne procesy trwające 7 dni, nie jest to norma,
więc tydzień nie jest oparty na naturze, ale na historii i kulturze:
Bóg stwarzał i odpoczął w 7 etapach czym dał nam wzór cyklu 7 dób;
ale nie jest to jedyne, co w Biblii pokazuje znaczenie tygodnia:
– po narodzinach chłopca jest 7 dni nieczystości i obrzezanie w 8. dniu
(opisane w tej parszy – wersety Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 12,1-3);
– po końcu plagi caraatu jest 7 dni nieczystości i oczyszczenie w 8. dniu
(opisane w następnej parszy – wersety Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 14,8-11.23);
– po zetknięciu ze zwłokami jest 7 dni nieczystości i oczyszczenie w 8. dniu
(opisane dalej w Torze w Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 19,14-19);
– obrzęd przerwania nazireatu trwa 7 dni, a 8. dnia składa oddania
(opisane dalej w Torze w Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 6,9-11);
– wyświęcanie kohena trwa 7 dni dni i 8 dnia zaczyna pełnić swą służbę
(opisane wcześnej w Torze w Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 8-9);
– Chag Sukot trwa 7 dni i po nim 8. dnia jest jeszcze Szemini Aceret
(o czym jest napisane np. w Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 23,33-36);
– Chag HaMacot trwa 7 dni, a po nich zaczyna się żniwa i kołysze snopem
(o czym jest napisane np. w Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 23,4-14)…
Wszystkie te sprawy oprócz zwykłego sensu są także symbolicznym wskazaniem
i znajdują spełnienie w życiu, śmierci i zmartwychwstaniu Jeszui (Jezusa) Mesjasza…
Wszystkie te cykle wyrażają porządek pełnego cyklu 7 dni i początku następnego w 8.,
ale nie zależą one od dni zwyczajnych tygodni wyznaczonych przez stworzenie;
bo np. nikt zanieczyszczony we wtorek nie będzie przedłużał swego skażenia
czekając aż do niedzieli, żeby z dużym opóźnieniem zdjąć z siebie ograniczenia;
a terminy świąt są wyznaczone datami, które zależą od innych czynników,
zaś obserwacje nowiów i początki miesięcy mogą przypadać w różne dni tygodnia
(ze względu na długości 29 lub 30 dni kolejne są o 1-2 różne od poprzednich,
więc pewne jest, że ciągle przesuwają się względem 7-dniowych tygodni)
i niemożliwe jest, żeby zaczynać żniwa np. w 1. dniu święta pielgrzymiego,
kiedy wszyscy są zgromadzeni i szabatują w Jeruszalaim, daleko od swoich pól.
Więcej o tym do rozważenia w tekście „1. Dzień Liczenia Aomeru„.
Warto mieć to wszystko na uwadze, dostrzegać podobieństwa i związki
pomiędzy różnymi ustanowieniami Boga mającymi takie same porządki,
żeby dzięki temu właściwie podchodzić do tych, które budzą wątpliwości
i rozstrzygać niepewność w sposób zgodny z ogólnym wzorem Tory…
4. Tygodnie Liczenia Aomeru
Sprawa tygodni jest czynnikiem różniącym i przedmiotem podziału i sporu
pomiędzy różnymi odłamami judaizmu – rabinicznym, karaizmem i falaszami,
oraz między frakcjami mesjanizmu – zależnie na jakim odłamie opierają swe przekonania:
– jedni uważają, że początek żniw i kołysanie aomeru ma być po szabacie świątecznym,
zaś szczególne tygodnie aomeru mogą zaczynać się od różnych dni zwykłych tygodni;
– inni upierają się, że „pełne tygodnie” musiałyby zawsze trwać od niedzieli do Szabatu,
więc zapuszczenia sierpa w zboże nie wyznaczałoby samo święto, a Szabat przy święcie.
Pomiędzy tymi drugimi jest jeszcze różnica co do tego co ma być podczas Przaśników:
– czy niedziela od której zaczynają liczyć (w tym roku będzie w 1. Dzień Chag HaMacot);
– czy Szabat po którym zaczynają liczyć (w tym roku będzie w 7. Dzień Chag HaMacot);
dlatego też niektórzy w tym roku będą zaczynać rachubę 7 tygodni po 7. Dniu Przaśników,
co ma duchowy i praktyczny sens – wtedy pielgrzymi po powrocie mogą już zbierać zboże;
zaś inni z powodu doktryny zupełnie oderwanej od rzeczywistej możliwości wykonywania tego
uznają źle, że żniwa należałoby zacząć w dniu zgromadzenia na pielgrzymie święto szabatowe,
kiedy nikt nie powinien nawet iść na pole ani tam pracować, ale uczestniczyć w nabożeństwie,
kiedy jeszcze nie jest spełniony wcześniejszy cykl, więc to nie czas zaczynać następny…
W tym roku rachuba aomeru od niedzieli i od dnia po 7. Dniu Przaśników będą zgodne,
więc jest to wspaniała okoliczność, żeby przy wspólnej praktyce rozważyć powody i warunki…
Decyzji o tym w którym dniu należy zaczynać żniwa i składać oddanie kołysania aomerem
nie należy podejmować kierując się stanowiskiem większości ani garstki zwolenników,
nie należy też bezwarunkowo trzymać się poglądu, którego było się zwolennikiem,
ale o wszystkim powinny decydować biblijne argumenty i dowody, świadectwa faktów,
które czasami wymagają zmiany zdania i poprawy, a potem umacniają w prawdzie…
Chwała Bogu!