Znaczenie 7. Dnia Przaśników
Dziś świętujemy 7. Dzień Przaśników – biblijne święto Boga,
ale jakie jest znaczenie tego szczególnego dnia i czemu to robimy?
Ktoś kierujący się gorliwością i posłuszeństwem Stwórcy odpowie,
że „Bóg to ustanowił, więc nie muszę rozumieć, żeby spełniać”
i niewątpliwie słuszne jest świętowanie nawet w takiej sytuacji;
ale wierząc, że Ojciec jest mądry i dobry należy oczekiwać,
że Ustanowienia Boga są słuszne, pożyteczne i celowe,
więc biblijne święto nie jest tylko obrzędem do spełnienia,
ale niesie w sobie duchową wartość i pouczającą treść,
którą co roku należy rozważyć i pojąć w jego trakcie;
dlatego trzeba ją znać albo jej wnikliwie poszukiwać
korzystając z okazji, jaką to święto regularnie stwarza…
Na podstawie historii w Torze judaizm wspomina tego dnia
przypadające wtedy wydarzenia nad Jam Suf – Morzem Sitowia,
gdy anioł ominął obóz Iszraela by walczyć z armią Micraim,
po czym ostatecznie dokonało się wyzwolenie z niewoli,
które owszem rozpoczęło się wcześniej w 1. Dniu Przaśników,
ale faraon znów zmienił zdanie jak po poprzednich plagach
i teraz trzeba było zupełnie pozbawić go armii i władzy;
więc faktycznie był to proces trwający przez całe święto…
W „chrześcijaństwie” nie tylko nie ma żadnego wyjaśnienia o Mesjaszu
(co nadal podtrzymuje też ogromna większość społeczności mesjańskich),
ale też powszechne jest przekonanie, że Ewangelie pomijają ten dzień,
bo uznawane interpretacje wszystkie wydarzenia umieszczają wcześniej:
tylko w sąsiedztwie 1. Dnia Przaśników oraz Szabatu tygodniowego;
po czym następuje pominiętych 8 dni do zgromadzenia z Tomą (Tomaszem)
(w J 20-21 opisane są 3 i to nad Morzem jest nazwane 3., więc innych nie było
oprócz indywidualnych spotkań, których znaczenie na pewno nie jest uroczyste)
umieszczając 7. Dzień Przaśników w tej długiej przerwie w opisanej relacji
i tym wskazując, że Mesjasz i apostołowie mieliby nic wtedy nie uczynić,
a zatem w taki sposób nie ukazują szczególnego sensu tego dnia…
W Torze jest wiele ustanowień obrzędów i symboli trwających 7 dni, np.:
wyświęcenie kohenów (kapłanów) do służby, oczyszczenie z caraatu (trądu),
oczyszczenie po zetknięciu ze śmiercią, oczyszczenie po narodzinach syna;
a wiele z nich zawiera silne wskazania na Mesjasza i jego wielkie dzieło,
ukazuje objęcie przez niego funkcji i dokonanie przebłagania za grzechy,
dlatego trzeba utożsamiać ich 7 dni z 7 Dniami Przaśników, całym Pesach,
żeby wszystkie te treści łączyły się w tych najważniejszych wydarzeniach,
które są przez nie ukazywane, zapowiadane, przypominane i wyjaśniane…
Rozważania biblijnych faktów opisane w tekście „Pesach to Ostatnia Wieczerza?„
pokazują, że wydarzenia związane z męką Mesjasza trwały przez całe święto,
bo musiał najpierw spędzić 3 dni w więzieniu i tak długo trwało jego skazywanie
oraz potem spędził 3 dni i 3 noce w grobie spełniając „znak Jona(ha)” – Mt 12,40
i tak też „znak piekarza i podczaszego„ – Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 40,13.19:
3 dni do zawieszenia na drewnianym krzyżu i 3 dni do powrotu do służby Króla;
zaś łącznie jego męka była 7-dniowym wyświęceniem na kohena i oczyszczeniem;
co także wyjaśnia mesjańskie znaczenie świętowania 7. Dnia Przaśników!
Dlaczego zatem te sprawy nie są powszechnie uznawane ani nawet znane?
Czemu osoby uznające Jeszuę za Mesjasza nie chcą z tego korzystać?
W „chrześcijaństwie” od wielu wieków odrzuca się ustanowienia Tory,
dlatego nie tylko nie spełnia się jej obrzędów, ale też nimi gardzi,
w związku z czym ich formy i znaczenia są od dawna zapomniane;
a nurty judeo-mesjańskie dopiero tego stopniowo poszukują i odtwarzają,
więc mesjańskie rozważania wciąż używają małej części podstawowych pojęć,
na które wprost powołują się pisma Brit Chadasza(h) (Odnowionego Przymierza)
i wiele osób jest przyzwyczajonych do wykładni opartych tylko na tej części faktów
(np. uznając „Pesach” tylko za nazwę oddania 14. Abib/Nisan, a nie całego święta);
podczas gdy ogromu treści jeszcze nie kojarzy się bez jasnego wskazania związków,
które pogłębiają, ale w pewnym stopniu też wywracają wcześniejsze interpretacje,
bo muszą zburzyć błędne konstrukcje, żeby zrobić miejsce dla lepszej budowli…
Samo istnienie biblijnego święta Boga jakim jest 7. Dzień Przaśników
powinno zastanawiać każdą osobę szczerze rozważającą Słowo Boże
i pobudzać do poszukiwania jakie jest jego mesjańskie znaczenie,
skoro przypadająca podczas Pesach męka Mesjasza jest tak ważna,
skoro właśnie to jest samo centrum i sedno zamysłu Ojca…
Szczegółowe wydarzenia z przebiegu męki Mesjasza w całe święto
zostały przedstawione z podziałem na doby (wieczory i ranki, noce i dni),
a także z uwzględnieniem różnicy kalendarzy między odłamami judaizmu
(podobnie jak jest obecnie – obliczenia, proste obserwacje i przewidywanie),
bo w tamtym roku peruszim (faryzeusze) ogłosili nów i święta wcześniej
niż cedukim (saduceusze) i esijim (esseńczycy) uznający inne kryteria:
Taki przebieg wydarzeń oprócz spełnienia wskazanych tu biblijnych symboli
rozwiązuje także wiele problemów i pozornych sprzeczności w Ewangeliach jak:
A) późniejsza 6. godzina procesu (J 19,14) niż wcześniejsza 3. ukrzyżowania (Mk 15,25),
która wymagałaby zmieszczenia całego procesu i rozmów w 2 godziny dnia (Łk 22,66),
wyjaśniając to tym, że te wydarzenia w rzeczywistości nastąpiły w różnych dniach;
B) dzień po zmartwychwstaniu jest trzeci (Łk 24,21) choć po 3 dniach (Mt 27,63-64)
w taki sposób, że nie jest trzeci w kolejności wydarzeń, ale jest to nazwa „wtorku”
i jednocześnie jest to pierwszy dzień po szabacie świątecznym 7. Dnia Przaśników;
C) postępowanie kohenów niewłaściwe dla pory oddań lub dnia szabatowego (Mt 27,62),
gdyby mieli ważniejsze obowiązki (Pesach) niż np. drwienie z ukrzyżowanego (Mk 15,31),
ale faktycznie w innych dniach niż w wykładni źle kumulującej wszystko w jednym;
D) oddanie na wieczerzę Pesach należy spożyć (Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 9,11-13),
a oddania przebłagalnego za grzech społeczności nie można jeść (Hbr 13,9-13),
więc Jeszua nie mógł umrzeć jako pierwsze, a musiał jako drugie – różne rodzaje,
co zostało już dokładniej omówione w tekście „Oddania – Rodzaje i Warunki„;
E) oddania kołysania snopem początku żniw nie można złożyć podczas Przaśników,
bo w deszczowym dniu mokre ziarno stałoby się chamecem w drodze do Świątyni,
a dostarczenie kłosów z dalekich pól po pierwszych dniach święta może być niemożliwe,
skoro nie można podróżować w szabaty i dopiero po nich opuszcza się rejon Jeruszalaim,
dlatego obrzęd należy wykonywać po 7. Dniu Przaśników – „1. Dzień Liczenia Aomeru„,
kiedy nie ma problemów organizacyjnych ani nie naruszy się już zakazów święta.
Alternatywne interpretacje zawsze pomijają któreś zapisane w Biblii fakty
lub próbują naciągać je odnosząc do innego czasu niż wskazany w tekście,
np. odnosząc „trzeci dzień” do wcześniejszego dnia, a nie chwili, którą opisuje.
Fakty historyczne, symbolika i praktyka potwierdzają taki przebieg wydarzeń,
a przeciwko nim bywa tylko przyzwyczajenie do interpretacji części informacji;
trzeba jednak wierzyć wszystkim faktom z Biblii, a nie wykładniom wybranych…
Zbawienie od grzechów poprzez poświęcenie i mękę Mesjasza Jeszui (Jezusa)
jest najważniejszym elementem postanowienia Boga co do świata i ludzkości;
dlatego nie można uważać, że cokolwiek w tej sprawie nie ma sensu lub zawiodło,
ale trzeba rozumieć tę historię tak, żeby wszystko miało znaczenie i spełnienie,
żeby wszystkie opisane szczegóły miały powody i wydarzyły się właściwie…
Chwała Bogu!