Święte Czasy Boga
Komentarz do parszy „Emor” (części „Powiedz”):
Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 21,1-24,23; Ez 44,15-31; 1P 2,4-10.
Święte czasy Boga ustanowione aby były dla nas dobre…
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Święte Czasy Boga Według Biblii
Przemów do potomków Iszraela i_powiedz do_nich:
(To)_Czasy_[Wyznaczone] יהוה [Boga],
które zwoływać_(będziecie) je, zwoływane święta te,
one_(są) czasami_[świętymi]_Moimi.”
W parszy na ten tydzień i kończący go Szabat jest napisane o świętach Boga,
które niestety przez wielu „chrześcijan” są uważane za odrzucone i im nieznane;
zaś osoby, które doszły do ich uznania często lubią spierać się o ich ważność,
co jest w judaizmie tak oczywiste, że bezdyskusyjne i nie trzeba o tym mówić…
Nie oznacza to oczywiście, że o biblijnych świętach Boga się nie rozmawia,
bo po prostu sposób i tematy dyskusji są zupełnie inne – znacznie lepsze.
W sprawie świąt opisanych w Tanakhu przedmiotem rozważań jest nie ważność,
ale wartość, wyrażone w nich pouczenia oraz głębia duchowych treści,
których można doświadczać w praktyce podczas każdego świętowania
i w ten sposób pojmować lepiej niż np. z samego czytania bez okazji,
co działa tylko na sam umysł, a bez wzmocnienia poprzez inne zmysły;
więc zupełnie różnie wpływa na świadomość i zapada w pamięć…
Dla każdego człowieka ważne są np. bliskie mu osoby i osobiste sprawy,
ale nikt nie potrafi zajmować się wszystkim z pełnym zaangażowaniem,
dlatego sprawom obcych ludzi zwykle poświęca się mniej uwagi i trudu…
Dla większości Polaków ważne są np. znaczące postacie z polskiej historii,
rządzący krajem, a także najsłynniejsi polscy sportowcy, artyści czy naukowcy,
osoby mające wpływ na życie Polaków, z których osiągnięciami mogą się utożsamić;
dość interesujące mogą być też dzieje i postacie z krajów związanych kulturowo;
jednak mało kogo interesują sprawy państw z Afryki, Azji czy Ameryki Południowej,
a w tych krajach jest przeciwnie – interesują się swoimi sprawami, a Polską nie.
Ten przykład pokazuje, że coś ważnego dla jednych nie musi być ważne dla innych,
dlatego przekonywanie o ważności mimo merytorycznych i słusznych argumentów
z powodu subiektywności tego może w praktyce okazać się zupełnie nieskuteczne.
Żeby kogoś przekonać do przyjęcia czegoś, czego dotąd nie znał lub nie uznawał,
trzeba pokazać mu, że będzie to dla niego pożyteczne i wartościowe…
Dla osób prawdziwie uznających ważność i słuszność całej Biblii
nie ma i nie może być wątpliwości co do jakiegokolwiek składnika jej treści
(choć oczywiście może być dyskusja o właściwym rozumieniu i stosowaniu);
a jeśli ktoś odrzuca jakieś ustanowienia Boga, to odrzuca też część Pisma Świętego,
więc nie ma sensu przekonywanie go argumentami, które umniejszy lub zignoruje,
bo ustanawiający to fragment Biblii jest dla niego mniej ważny lub wcale nieważny;
lecz trzeba zacząć od określenia właściwej hierarchii autorytetów w sprawach wiary,
bo dopiero po tym rozważanie poszczególnych zagadnień może być konstruktywne.
Jeśli ktoś już regularnie czyta Pismo Święte i przestrzega Szabatów,
a uczestnicząc w nabożeństwach rozważa parsze w tradycyjnym porządku,
to prawdopodobnie już uznaje nie tylko wymogi Boga zapisane w Biblii,
ale też wiele zwyczajów określających sposoby ich spełniania przez ludzi,
zatem jest już na drodze pobożności dalej niż osoby odrzucające Przykazania;
dlatego zamiast powtarzania przekonywania, że powinien robić to, co już robi,
które nic nie wnosi i jest bezużyteczne potwierdzając tylko oczywiste podstawy,
należy raczej pokazywać i wyjaśniać po co to czyni i jakie są z tego korzyści,
np. czego doświadcza i co może pojąć dzięki uczestnictwu w świętach…
Wszystkie biblijne święta Boga zostały ustanowione
jako prorocze zapowiedzi przyszłych wydarzeń lub upamiętnienie historycznych,
dzięki którym nie tylko można przeczytać i pomyśleć o wskazywanych wydarzeniach,
ale też w pewien symboliczny sposób doświadczyć udziału w ich spełnianiu się,
utożsamić się z uczestnikami wydarzeń, które są źródłem i uzasadnieniem święta
nawet jeśli wydarzyło się to wiele setek lat i dziesiątki pokoleń od naszego życia;
co więcej święte czasy Boga zwykle łączą razem aspekt proroczy z historycznym,
np. Pesach wspomina wyzwolenie z Micraim i ukazuje wyzwolenie od grzechów,
lecz to drugie przez wiele wieków było zapowiedzią, a potem stało się historią,
a nie wiemy jeszcze co stanie się gdy Jeszua (Jezus) Mesjasz przyjdzie powtórnie
i znów będzie pił z kielicha (Mt 26,29; Mk 14,25; Łk 22,15-18) jak to zapowiedział:
jaką głębię znaczenia Pesach jeszcze objawi podczas przyszłych wydarzeń.
Bardzo istotne w tym wszystkim jest,
że niektóre święte czasy Boga zostały ustanowione jako już spełnione,
bo od początku miały historyczny sens upamiętnienia dokonanego wydarzenia;
a inne zaczynając jako święta prorocze z czasem stały się świętami historycznymi,
więc spełnienie nie umniejsza sensu święta ani nie odbiera powodów przestrzegania,
ale wprost przeciwnie – zwiększa jawnie znane i zrozumiałe powody świętowania,
które już zostały objawione i wyjaśnione w historii dziełami wiernych sług Boga, np.:
– rozważając mękę Mesjasza mamy więcej głębi Pesach niż judaizm rabiniczny,
w którego porządku wspomina się tylko cielesne wyzwolenie z niewoli;
– rozważając udzielenie charyzmatów Ducha apostołom po wniebowstąpieniu
jest więcej głębi Szabuot niż wspomnienie nadania Tory zapisanej na kamieniach;
– rozważając powrót Mesjasza i Sąd Ostateczny w Jom Terua(h) i Jom HaKipurim
jest więcej głębi tych świąt niż upamiętnienie stworzenia i coroczne oczyszczenia;
– rozważając narodziny i obrzezanie Jeszui (Jezusa) w Sukot i Szemini Aceret
jest więcej głębi tych świąt niż wędrówka po pustyni i poświęcenie Świątyni;
więc przyjmujący Jeszuę mają więcej powodów do świętowania i wdzięczności,
a nie jakikolwiek powód, żeby od tego odstępować.
Bardziej szczegółowe i głębsze rozważania związane ze świętymi czasami Boga
oczywiście odbywają się podczas nabożeństw przypadających w te święta,
kiedy cały czas można poświęcić na czytanie, doświadczanie i omawianie jednego,
a nie jak w ten Szabat tylko po krótce wspomnieć za jednym razem o wszystkich,
bo występuje tu razem zbyt wiele różnych tematów by omawiać je dokładnie;
lecz jeśli ktoś chciałby już dziś dowiedzieć się o tych sprawach więcej,
to zapraszam do artykułów kategorii „Święta” i jej podkategorii…
2. Inne Zagadnienia Omawiane w Parszy
O innych sprawach omawianych w tej parszy jak świętość kohenów i oddań
była już mowa we wcześniejszych komentarzach z poprzednich lat:
„Kohen i Świętość” oraz „Wyróżnienie do Świętości„.
Chwała Bogu!
Ostatnia modyfikacja: 2023-11-18.