Liczenie Wybranych
Komentarz do parszy „BeMidbar” (części „Na_Pustyni”):
Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 1,1-4,20; Oz 1,10/2,1-2,20/22; 1Kor 12,12-20.
Liczenie wybranych do wiernej służby Bogu i błogosławieństwa.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Liczenie Odnowionego Iszraela
Oz 1,10/2,1:
והיה מספר בני־ישראל כחול הים”
אשר לא ימד ולא יספר
והיה במקום אשר יאמר להם לא עמי אתם
„יאמר להם בני אל חי
które nie zmierzy_(się) i_nie zliczy_(się)
i_będzie w_miejscu, gdzie powiedziano: 'nie ludem_Moim wy’,
powie_(się) do_nich: 'Synowie Boga Żyjącego!'”
Oz 2,19-20/21-22:
וארשתיך לי לעולם”
וארשתיך לי בצדק ובמשפט
ובחסד וברחמים
„וארשתיך לי באמונה וידעת את יהוה
i_zaręczę_cię dla_Siebie w_sprawiedliwości i_w_Prawie
i_w_łasce i_w_miłosierdziach,
i_zaręczę_cię dla_Siebie w_wierności i_poznasz tego יהוה [Boga].”
Haftora(h) do parszy na ten tydzień i kończący go Szabat rozpoczyna się
od słów Boga o ponownym przyjęciu i zjednoczeniu Narodu Iszraela
po latach odstępstwa, podziału, odrzucenia i rozproszenia wśród obcych;
co potwierdza myśl o tym z ostatniego czytania z 3. Księgi Wajikra,
gdzie surowe karzące plagi także są drogą do odnowienia Przymierza,
które z Narodem Iszraela nie będzie nigdy zerwane ani zastąpione…
Oz 2,2/4.4/6:
ריבו באמכם ריבו”
כי היא לא אשתי ואנכי לא אישה
ותסר זנוניה מפניה ונאפופיה מבין שדיה
(…)
„ואת בניה לא ארחם כי בני זנונים המה
bo ona nie_(jest) żoną_Moją, a_Ja nie_(jestem) mężem_jej
i_musi_usunąć nierząd_swój z_twarzy i_cudzołóstwo_swe z_między piersi_jej.
(…)
I_tym synom_jej nie (okażę)_miłosierdzia, bo synami nierządu oni.”
Pomimo tego, że początek i koniec proroctwa stanowią dobre obietnice,
podobnie jak we fragmencie wcześniejszej parszy większość to skarcenia
i zapowiedź odrzucenia niewiernej matki i jej dzieci (czyli też adresatów)
aż do czasu ich nawrócenia i poprawy, powrotu do wierności Bogu…
Dowodzi to, że choć Bóg ciągle miłuje Swój Lud,
z łaski okazuje miłosierdzie i podejmuje działania ku jego zbawieniu,
to jednak nie chodzi w tym tylko o piękne, wzniosłe słowa obietnic,
lecz o praktyczną rzeczywistość, która ma warunki i wymagania,
ma formę wyrazu w postępowaniu zgodnym z Przykazaniami;
więc ludzie muszą dawać świadectwa owoców działań Boga,
żeby móc dalej z nich korzystać i przekazywać potomnym…
Trzeba też mieć świadomość faktu z tego proroczego tekstu,
że wbrew „chrześcijańskim”, wyrwanym z kontekstu źródła interpretacjom,
Rz 9,25-27 wcale nie mówi o zastąpieniu Iszraela jakąś resztą innych;
lecz o przywróceniu należnego miejsca zachowanej resztce z Iszraela:
to są słowa O ISZRAELU, a nie o żadnej alternatywie dla Iszraela!
Cudzoziemcy mogą się do Iszraela jedynie przyłączyć przyjmując Torę,
przyjmując zasady i wzór postępowania od tych, którzy już ją spełniają,
żeby stając się takimi samymi jak właściwy Iszrael zasilić jego liczbę
w społeczności zbudowanej na potomkach Abrahama, Icchaka i Jakuba,
wśród których jest też Jeszua (Jezus) Mesjasz – wybrany przez Boga król.
2. Liczenie i Wykup Pierworodnych
Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 3,40.47-48:
ויאמר יהוה אל משה”
פקד כל בכר זכר לבני ישראל
מבן חדש ומעלה ושא את מספר שמתם
(…)
ולקחת חמשת חמשת שקלים לגלגלת
בשקל הקדש תקח עשרים גרה השקל
ונתתה הכסף לאהרן ולבניו
„פדויי העדפים בהם
’Spisz każdego pierworodnego mężczyznę od_synów Iszraela,
od_syna (wieku)_miesiąca i_wzwyż i_dodaj tę liczbę imion_ich.’
(…)
I_weźmiesz pięć, pieć szekli na_głowę
w_szeklu tej_Świątyni weźmiesz dwadzieścia gera(h) tego_szekla
i_dasz to_srebro dla_Aharona i_dla_synów_jego
(za)_wykup przewyższających za_nich.”
W parszy po spisach książąt, plemion, obozów, rodów Lewitów i ich obozów
poruszona jest sprawa zliczenia i wykupu wszystkich pierworodnych synów
czy to przez zastąpienie ich powołaniem do służby Lewitów czy za zapłatę…
W czasie tych wydarzeń zliczono Lewitów i pierworodnych z innych plemion
w wieku od miesiąca wzwyż i natychmiast po tym dokonano wykupu:
nie czekano aż brakujący Lewici urodzą się by zastąpić synów innych,
ale za przewyższających liczbę Lewitów należało zapłacić po 5 szekli.
Może się wydawać, że w tej sprawie zaistniał wtedy wielki spór
o kolejność wyboru pierworodnych wykupionych Lewitami bez zapłaty
oraz pozostałych, za których trzeba było zapłacić po 5 szekli srebra:
czy odbywało się to np. według plemion i rodów, czy w inny sposób;
kto będzie musiał zapłacić, a kto jest wolny od tego obowiązku…
Cena wykupu odpowiada wartości ślubu za chłopca do 5 lat
(o którym jest napisane w Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 27,6),
więc wynika z tego, że liczenie odbywało się według wieku
od starców przez dorosłych oraz starsze i młodsze dzieci
i począwszy od najstarszych kolejno zastępowano ich Lewitami,
a najmłodsi zostali, żeby zapłacić za nich taką cenę wykupu
i nie pozostali żadni starsi, za których mogłaby być wyższa…
Warto przy tym też zwrócić uwagę na historyczny fakt,
że wykup dokonywał się z powodu śmierci pierworodnych i Pesach
(jak o tym mówi w Torze np. Szemot/2Moj/Exodos/Wj 13,11-16),
a początkowo pierworodni byli wybrani do składania oddań Bogu
(zgodnie ze świadectwem w Szemot/2Moj/Exodos/Wj 24,5);
zaś potem Lewici zastąpili ich w tej służbie i pełnili ją dla innych
składając np. oddania Pesach dla właściwych rodzin (2Krn 35,10-13).
Okazuje się zatem, że to nabycie Lewitów nie było bezzasadne,
ale stawali się zastępstwem pierworodnego w określonym celu
obejmując odpowiedzialność za służbę w Świątyni dla właściwej rodziny
i mając udział w darach, które ta rodzina przynosiła np. na święta;
zaś ci, dla których zastępstwa zabrakło, musieli zapłacić nie na darmo,
lecz także z powodu tego, że niektórzy Lewici będą mieli więcej pracy,
bo będzie na nich ciążyła służba za dwie rodziny z innych plemion.
W ustanowieniach Boga zawsze jest sens i cel,
a wykupujący pierworodnych otrzymywali w zamian służbę Lewity,
który był dla nich odpowiedzialny za to, co im samym zabronione,
więc niezależnie od sposobu wykupu do jakiego doprowadziło liczenie
wszyscy rozumieli po co mają to uczynić i że to dla nich dobre.
3. Inne Zagadnienia
Na podstawie treści zapisanych w tej parszy
w poprzednich komentarzach były omówione zagadnienia:
– porządki spisów książąt, plemion i obozów Iszraela;
– przydział odpowiedzialności Lewitów i plemion;
– liczebność członków i właściwe dla nich funkcje;
– wartość żmudnego czytania powtórzeń;
– proces Jeszui (Jezusa) Mesjasza;
– ustawienie Skrzyni Przymierza.
Są one omówione w tekstach:
– Porządek Społeczności;
– Szacunek dla Słów.
Chwała Bogu!