Dwaj Mesjasze
Komentarz do parszy „BeHaAloteKha” (części „W_Tym_Ustawianiu_Twoim„):
Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 8,1-12,16; Za 2,10/14-4,14; 1Kor 10,6-13.
Dwaj Mesjasze zapowiedziani w Biblii i ich zgodna współpraca…
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Dwaj Mesjasze
stojącego przed_obliczem anioła יהוה [Bożego]
i_tego_Szatana strojącego po prawicy_jego dla_oskarżania_go.
I_rzekł יהוה [Bóg] do tego_Szatana:
’Upomina יהוה [Bóg] w_Tobie ten_Szatanie,
i_upomina יהוה [Bóg] w_Tobie ten_wybierający w_Jeruszalaim,
czy_nie ta głownia ocalała z_ognia?’
A_Jahuszua był ubrany (w)_szaty brudne i_stał przed_obliczem tego_anioła
i_odpowiedział i_rzekł do tych_stojących przed_obliczem_jego aby_mówić:
’Zdejmijcie te_szaty, te_brudne, z_niego.’
I_rzekł do_niego: 'Patrz, odbieram z_ciebie grzech_twój
i_ubieram tego_ciebie (w)_szaty_świąteczne.’
I_rzekłem: 'Położą zawój czysty na głowę_jego’
i_położyli ten_zawój, ten_czysty na głowę_jego
i_ubrali_go (w)_szaty, a_anioł יהוה [Boga] stał.”
’To słowo יהוה [Boga] do Zorobabela aby_mówić:
`Nie w_sile i_nie w_mocy, bo na Duchu_Moim, rzekł יהוה [Bóg] Zastępów.
Co ty góro ta_wielka? Przed_obliczem Zorobabela za_równinę_(będziesz)
i_wprowadzi oto ten_kamień tego_szczytu z_okrzykami: łaska, łaska dla_niej`’.
I_było słowo יהוה [Boga] do_mnie aby_mówić:
’Ręce Zorobabela założyły_podstawy tego_Domu oto
i_ręce_jego ukończą_[go] i_poznasz, że יהוה [Bóg] Zastępów posłał_mnie do_was,
bo kto lekceważył od_dnia małych_[początków],
i_rozradują_(się), bo zobaczą oto ten_kamień, ten_szczytowy w_ręku Zorobabela.
Siedem tych (to)_oczy יהוה [Boga], one krążą w_całej tej_Ziemi.'”
’Co_(znaczą) dwie te_oliwki, te_oto na_prawicy tej_Menory i_na lewicy_jej?’
i_odpowiedziałem drugi_(raz) i_rzekłem do_niego:
’Czym_(są) dwie gałązki tych_oliwek,
którymi przez_rękę dwóch rurek tego_złota wylewa_(się) z_nich to_złoto?’
I_rzekł do_mnie aby_mówić: 'Czy_nie wiesz co te_(są)?’
I_rzekłem: 'Nie, Adoni [Panie_mój].’
I_rzekł: ’Ci dwaj synami tej_oliwy_świeżej,
tymi_stojącymi przed Adonai [Władcą_Moim] całej tej_Ziemi.'”
Haftora(h) do parszy na ten tydzień i kończący go Szabat
mówi o oczyszczeniu kohena hagadol Jahuszui, syna Jahucadokha,
a także o wywyższeniu namiestnika Zorobabela, potomka Dawida;
żeby oni jako „dwaj Mesjasze” mogli odbudować Świątynię Boga
i tym samym dać znak powrotu błogosławieństwa do Jeruszalaim.
Proroctwa Zekarijahu (Zachariasza) i Chagaja (Aggeusza) o tym
były objawiane prawie 20 lat po powrocie z niewoli w Babelu (Ezd 5,1-2),
gdy dobiegało końca 70 lat spustoszenia – zburzenia Świątyni (Ezd 6,14-15);
zatem działo się to w sytuacji podobnej jak obecna i wzorcowej w historii:
był to czas po latach odstępstwa i podczas przywrócenia Iszraela do kraju,
w którym miało dopiero dopełnić się ich oczyszczenie i uświęcenie…
Uznając Biblię za tekst ponadczasowy i zawierający typy i wzorce
wydarzeń, które mają spełnić się powtórnie w sposób doskonały i duchowy
należy oczekiwać, że odnowienie Przymierza między Bogiem i ludźmi
nastąpi w podobny sposób jak według tych słów i historii z przed ponad 2500 lat;
na co szczególnie wskazuje fakt, że prorok Chagai zapowiadał ((Ch)Ag 2,20-23),
że Zorobabel syn Szealtiela zostanie wywyższony ponad innych władców Ziemi,
a jak dotąd to się nie stało – ten historyczny był tylko namiestnikiem króla Persji,
ale faktycznie nawet nie odzyskał suwerennego panowania nad Ziemią Obiecaną;
zatem ta obietnica musi dotyczyć jego potomka, którym jest np. Jeszua (Jezus),
który w związku z tym ma pełnić tę samą rolę w nadchodzących wydarzeniach:
ma dokończyć odbudowę i przywrócić pełnię chwały Świątyni Boga w Jeruszalaim,
a także współdziałać w jej nadzorze z kohenem hagadol, następcą Aharona…
W judaizmie czasów biblijnych była dyskusja i spór o to,
który z Mesjaszów ma być tym ważniejszym i mieć większą władzę:
– czy Mesjasz-Kohen jak Eleazar wobec Jahuszui, syna Nuna;
– czy Mesjasz-Król jak Dawid i Szlomo(h) wobec Cadokha i Ebiatara.
Esijim (esseńczycy) opowiadali się za kohenem, a peruszim (faryzeusze) za królem;
ale choć w mesjanizmie w świetle biblijnych świadectw obowiązuje to drugie,
to w rzeczywistości nie ma i nie może być rywalizacji pomiędzy tymi urzędami,
które mają być sprawowane przez osoby zgodnie służące Jedynemu Bogu
i w związku z tym współpracujące w wykonaniu tego, co słuszne i potrzebne…
Sednem sprawy nie są tutaj umiejętności czy siła, autorytet ani władza,
bo byli już w historii koheni, którzy zostali królami, np. Arystobul I i jego rodzina,
więc nawet sami zwykli ludzie mogą (źle) poczuwać się do połączenia tych funkcji;
ale posłuszeństwo ustanowieniom Boga, opanowanie się i nie nadużycie możliwości,
lecz ograniczenie się do tego, co właściwe i podzielenie funkcji według Prawa Boga,
a spełnienie swej zwierzchności poprzez namaszczenie odpowiedniego partnera
i wspieranie go w tej służbie, która ma należeć do niego…
i_on podniesie majestat i_zasiądzie i_będzie_rządził na tronie_swym
i_będzie kohen na tronie_swoim i_plan szalomu będzie między dwoma_nimi.„
Przydziały obowiązków króla i kohena to nie pusty problem teologiczny,
ale wynikają z tego praktyczne konsekwencje i wzory, które warto stosować…
W parszy ukazany jest problem Iszraela, który początkowo polegał tylko na Moszem,
rozdzielenie udzielonego mu Ducha na 70 starszych, żeby mogli mu pomagać,
a także życzenie i proroctwo o tym, że wszyscy mają być prorokami Boga…
W rzeczywistości nie ma być tak, że ktoś jeden sam robi wszystko za wszystkich,
ale raczej ma być inspiracją, wzorem i zachętą, żeby każdy spełniał swoją część,
dlatego przyłączając się do Mesjasza trzeba wziąć swoje stanowisko i swą służbę,
trzeba naśladować Jeszuę (Jezusa) niosąc swój krzyż, spełniając swe obowiązki
i pozostawiając innym możliwość spełniania tego, co do nich należy…
W dyskusjach i sporach ludzie zwykle zakładają, że ktoś ma rację, a inni się mylą,
ale faktycznie jest raczej tak, że wielu ma rację i wielu się myli w różnych aspektach,
więc trzeba zebrać i połączyć wszystkie słuszne przekonania od wszystkich stron,
a do końca będzie mylił się ten, kto pozostanie tylko przy racji w swojej części
nadal błądząc w sprawach, co do których właściwe jest coś innego…
Judaizm w czasach Mesjasza i apostołów był podzielony w wielu sprawach,
a członkowie nurtów zgodnych w najważniejszych mieli różnice zdań w innych;
konieczność współpracy przywódców sprawia, że rozmowa i zgoda są możliwe,
podczas gdy bez tego mogliby ciągle iść różnymi drogami niedaleko od siebie
i nie móc nawet na siebie patrzeć z powodu sprzeczności i wzajemnych ataków…
Bóg podzielił racje i autorytety między ludzi, żeby była potrzeba współdziałania,
uczynił nas różnymi członkami jednego ciała, które muszą się uzupełniać,
żebyśmy mieli potrzeby, które może zaspokoić tylko społeczność z innymi,
żebyśmy choćby z tego powodu dążyli do zgody i jedności…
Nie chodzi jednak o tolerancję, akceptację i zachowanie różnic,
bo to byłyby nadal oddzielne drogi, w których dalej trwałyby wszystkie błędy;
a aby zbudować społeczność, w której będzie działała współpraca w dobrym
trzeba wzajemnie wysłuchać, rozważyć i zrozumieć co uważają wszyscy inni,
żeby móc przekonać się i każdego do wyboru tego, co prawdziwie słuszne
i każdy musi ustąpić tam, gdzie się myli, a przyjąć rację u kogokolwiek jest.
2. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– przegląd wydarzeń opisanych w parszy;
– równowaga osobistego uświęcenia i publicznej służby.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Światła Obecności Boga;
– Światłość w Ukryciu, Ludziom i Wzrasta.
Chwała Bogu!