Dwaj Mesjasze
Komentarz do parszy „BeHaAloteKha” (części „W_Tym_Ustawianiu_Twoim„):
Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 8,1-12,16; Za 2,10/14-4,14; 1Kor 10,6-13.
Dwaj Mesjasze zapowiedziani w Biblii i ich zgodna współpraca…
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Dwaj Mesjasze
Za 3,1-5:
ויראני את יהושע הכהן הגדול„
עמד לפני מלאך יהוה
והשטן עמד על ימינו לשטנו
ויאמר יהוה אל השטן
יגער יהוה בך השטן
ויגער יהוה בך הבחר בירושלם
הלוא זה אוד מצל מאש
ויהושע היה לבש בגדים צואים ועמד לפני המלאך
ויען ויאמר אל העמדים לפניו לאמר
הסירו הבגדים הצאים מעליו
ויאמר אליו ראה העברתי מעליך עונך
והלבש אתך מחלצות
ואמר ישימו צניף טהור על ראשו
וישימו הצניף הטהור על ראשו
„וילבשהו בגדים ומלאך יהוה עמד
stojącego przed_obliczem anioła יהוה [Bożego]
i_tego_Szatana strojącego po prawicy_jego dla_oskarżania_go.
I_rzekł יהוה [Bóg] do tego_Szatana:
’Upomina יהוה [Bóg] w_Tobie ten_Szatanie,
i_upomina יהוה [Bóg] w_Tobie ten_wybierający w_Jeruszalaim,
czy_nie ta głownia ocalała z_ognia?’
A_Jahuszua był ubrany (w)_szaty brudne i_stał przed_obliczem tego_anioła
i_odpowiedział i_rzekł do tych_stojących przed_obliczem_jego aby_mówić:
’Zdejmijcie te_szaty, te_brudne, z_niego.’
I_rzekł do_niego: 'Patrz, odbieram z_ciebie grzech_twój
i_ubieram tego_ciebie (w)_szaty_świąteczne.’
I_rzekłem: 'Położą zawój czysty na głowę_jego’
i_położyli ten_zawój, ten_czysty na głowę_jego
i_ubrali_go (w)_szaty, a_anioł יהוה [Boga] stał.”
Za 4,6-10:
ויען ויאמר אלי לאמר”
זה דבר יהוה אל זרבבל לאמר
לא בחיל ולא בכח כי אם ברוחי אמר יהוה צבאות
מי אתה הר הגדול לפני זרבבל למישר
והוציא את האבן הראשה תשאות חן חן לה
ויהי דבר יהוה אלי לאמר
ידי זרבבל יסדו הבית הזה
וידיו תבצענה וידעת כי יהוה צבאות שלחני אליכם
כי מי בז ליום קטנות
ושמחו וראו את האבן הבדיל ביד זרבבל
„שבעה אלה עיני יהוה המה משוטטים בכל הארץ
’To słowo יהוה [Boga] do Zorobabela aby_mówić:
`Nie w_sile i_nie w_mocy, bo na Duchu_Moim, rzekł יהוה [Bóg] Zastępów.
Co ty góro ta_wielka? Przed_obliczem Zorobabela za_równinę_(będziesz)
i_wprowadzi oto ten_kamień tego_szczytu z_okrzykami: łaska, łaska dla_niej`’.
I_było słowo יהוה [Boga] do_mnie aby_mówić:
’Ręce Zorobabela założyły_podstawy tego_Domu oto
i_ręce_jego ukończą_[go] i_poznasz, że יהוה [Bóg] Zastępów posłał_mnie do_was,
bo kto lekceważył od_dnia małych_[początków],
i_rozradują_(się), bo zobaczą oto ten_kamień, ten_szczytowy w_ręku Zorobabela.
Siedem tych (to)_oczy יהוה [Boga], one krążą w_całej tej_Ziemi.'”
Za 4,11-14:
ואען ואמר אליו”
מה שני הזיתים האלה על ימין המנורה ועל שמאולה
ואען שנית ואמר אליו
מה שתי שבלי הזיתים
אשר ביד שני צנתרות הזהב המריקים מעליהם הזהב
ויאמר אלי לאמר הלוא ידעת מה אלה
ואמר לא אדני
ויאמר אלה שני בני היצהר
„העמדים על אדון כל הארץ
’Co_(znaczą) dwie te_oliwki, te_oto na_prawicy tej_Menory i_na lewicy_jej?’
i_odpowiedziałem drugi_(raz) i_rzekłem do_niego:
’Czym_(są) dwie gałązki tych_oliwek,
którymi przez_rękę dwóch rurek tego_złota wylewa_(się) z_nich to_złoto?’
I_rzekł do_mnie aby_mówić: 'Czy_nie wiesz co te_(są)?’
I_rzekłem: 'Nie, Adoni [Panie_mój].’
I_rzekł: ’Ci dwaj synami tej_oliwy_świeżej,
tymi_stojącymi przed Adonai [Władcą_Moim] całej tej_Ziemi.'”
Haftora(h) do parszy na ten tydzień i kończący go Szabat
mówi o oczyszczeniu kohena hagadol Jahuszui, syna Jahucadokha,
a także o wywyższeniu namiestnika Zorobabela, potomka Dawida;
żeby oni jako „dwaj Mesjasze” mogli odbudować Świątynię Boga
i tym samym dać znak powrotu błogosławieństwa do Jeruszalaim.
Proroctwa Zekarijahu (Zachariasza) i Chagaja (Aggeusza) o tym
były objawiane prawie 20 lat po powrocie z niewoli w Babelu (Ezd 5,1-2),
gdy dobiegało końca 70 lat spustoszenia – zburzenia Świątyni (Ezd 6,14-15);
zatem działo się to w sytuacji podobnej jak obecna i wzorcowej w historii:
był to czas po latach odstępstwa i podczas przywrócenia Iszraela do kraju,
w którym miało dopiero dopełnić się ich oczyszczenie i uświęcenie…
Uznając Biblię za tekst ponadczasowy i zawierający typy i wzorce
wydarzeń, które mają spełnić się powtórnie w sposób doskonały i duchowy
należy oczekiwać, że odnowienie Przymierza między Bogiem i ludźmi
nastąpi w podobny sposób jak według tych słów i historii z przed ponad 2500 lat;
na co szczególnie wskazuje fakt, że prorok Chagai zapowiadał ((Ch)Ag 2,20-23),
że Zorobabel syn Szealtiela zostanie wywyższony ponad innych władców Ziemi,
a jak dotąd to się nie stało – ten historyczny był tylko namiestnikiem króla Persji,
ale faktycznie nawet nie odzyskał suwerennego panowania nad Ziemią Obiecaną;
zatem ta obietnica musi dotyczyć jego potomka, którym jest np. Jeszua (Jezus),
który w związku z tym ma pełnić tę samą rolę w nadchodzących wydarzeniach:
ma dokończyć odbudowę i przywrócić pełnię chwały Świątyni Boga w Jeruszalaim,
a także współdziałać w jej nadzorze z kohenem hagadol, następcą Aharona…
W judaizmie czasów biblijnych była dyskusja i spór o to,
który z Mesjaszów ma być tym ważniejszym i mieć większą władzę:
– czy Mesjasz-Kohen jak Eleazar wobec Jahuszui, syna Nuna;
– czy Mesjasz-Król jak Dawid i Szlomo(h) wobec Cadokha i Ebiatara.
Esijim (esseńczycy) opowiadali się za kohenem, a peruszim (faryzeusze) za królem;
ale choć w mesjanizmie w świetle biblijnych świadectw obowiązuje to drugie,
to w rzeczywistości nie ma i nie może być rywalizacji pomiędzy tymi urzędami,
które mają być sprawowane przez osoby zgodnie służące Jedynemu Bogu
i w związku z tym współpracujące w wykonaniu tego, co słuszne i potrzebne…
Sednem sprawy nie są tutaj umiejętności czy siła, autorytet ani władza,
bo byli już w historii koheni, którzy zostali królami, np. Arystobul I i jego rodzina,
więc nawet sami zwykli ludzie mogą (źle) poczuwać się do połączenia tych funkcji;
ale posłuszeństwo ustanowieniom Boga, opanowanie się i nie nadużycie możliwości,
lecz ograniczenie się do tego, co właściwe i podzielenie funkcji według Prawa Boga,
a spełnienie swej zwierzchności poprzez namaszczenie odpowiedniego partnera
i wspieranie go w tej służbie, która ma należeć do niego…
Za 6,13:
והוא יבנה את־היכל יהוה”
והוא ישא הוד וישב ומשל על כסאו
„והיה כהן על כסאו ועצת שלום תהיה בין שניהם
i_on podniesie majestat i_zasiądzie i_będzie_rządził na tronie_swym
i_będzie kohen na tronie_swoim i_plan szalomu będzie między dwoma_nimi.„
Przydziały obowiązków króla i kohena to nie pusty problem teologiczny,
ale wynikają z tego praktyczne konsekwencje i wzory, które warto stosować…
W parszy ukazany jest problem Iszraela, który początkowo polegał tylko na Moszem,
rozdzielenie udzielonego mu Ducha na 70 starszych, żeby mogli mu pomagać,
a także życzenie i proroctwo o tym, że wszyscy mają być prorokami Boga…
W rzeczywistości nie ma być tak, że ktoś jeden sam robi wszystko za wszystkich,
ale raczej ma być inspiracją, wzorem i zachętą, żeby każdy spełniał swoją część,
dlatego przyłączając się do Mesjasza trzeba wziąć swoje stanowisko i swą służbę,
trzeba naśladować Jeszuę (Jezusa) niosąc swój krzyż, spełniając swe obowiązki
i pozostawiając innym możliwość spełniania tego, co do nich należy…
W dyskusjach i sporach ludzie zwykle zakładają, że ktoś ma rację, a inni się mylą,
ale faktycznie jest raczej tak, że wielu ma rację i wielu się myli w różnych aspektach,
więc trzeba zebrać i połączyć wszystkie słuszne przekonania od wszystkich stron,
a do końca będzie mylił się ten, kto pozostanie tylko przy racji w swojej części
nadal błądząc w sprawach, co do których właściwe jest coś innego…
Judaizm w czasach Mesjasza i apostołów był podzielony w wielu sprawach,
a członkowie nurtów zgodnych w najważniejszych mieli różnice zdań w innych;
konieczność współpracy przywódców sprawia, że rozmowa i zgoda są możliwe,
podczas gdy bez tego mogliby ciągle iść różnymi drogami niedaleko od siebie
i nie móc nawet na siebie patrzeć z powodu sprzeczności i wzajemnych ataków…
Bóg podzielił racje i autorytety między ludzi, żeby była potrzeba współdziałania,
uczynił nas różnymi członkami jednego ciała, które muszą się uzupełniać,
żebyśmy mieli potrzeby, które może zaspokoić tylko społeczność z innymi,
żebyśmy choćby z tego powodu dążyli do zgody i jedności…
Nie chodzi jednak o tolerancję, akceptację i zachowanie różnic,
bo to byłyby nadal oddzielne drogi, w których dalej trwałyby wszystkie błędy;
a aby zbudować społeczność, w której będzie działała współpraca w dobrym
trzeba wzajemnie wysłuchać, rozważyć i zrozumieć co uważają wszyscy inni,
żeby móc przekonać się i każdego do wyboru tego, co prawdziwie słuszne
i każdy musi ustąpić tam, gdzie się myli, a przyjąć rację u kogokolwiek jest.
2. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– przegląd wydarzeń opisanych w parszy;
– równowaga osobistego uświęcenia i publicznej służby.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Światła Obecności Boga;
– Światłość w Ukryciu, Ludziom i Wzrasta.
Chwała Bogu!