Deszcz Pada Według Tory
Komentarz do parszy „Akheb” (części „Jeżeli”):
Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 7,12-11,25; Iz 49,14-51,3; Rz 8,31-39.
Deszcz jest w mocy Boga – Prawa Stwórcy kierują naturą i nie tylko…
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– tytuł parszy i podkreślenie znaczenia warunków;
– dar z łaski Boga mimo grzeszności Iszraela;
– obrzezanie serca to posłuszeństwo, a nie nic;
– 3 pobyty Mosze na Górze Synaj i Tablice Kamienne;
– sposób i znaczenie Przykazań o mezuzie, tefilin, cicit i peot.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Warunki Relacji z Bogiem;
– Duch i Litera Tory w Mezuzie.
2. Deszcz Pada Według Tory
ku Przykazaniom_Moim, które Ja nakazuję wam tego_dnia,
aby_kochać tego יהוה, Boga_waszego i_aby_służyć_Mu
z_całego serca_swego i_z_całej_duszy_swej
i_będę_dawał deszcz ziemi_waszej w_czasie_swoim, jesienny i_wiosenny
i_zbierzesz zboże_swoje i_moszcz_swój i_oliwę_swoją
i_będę_dawał trawę na_pastwiskach_twoich dla_bydła_twego
i_jadł_(będziesz) i_syty_(będziesz).
Strzeżcie_(się) dla_was aby_nie dało_(się)_zwieść serce_wasze
i_abyście_(nie)_odeszli i_(nie)_służyli bożkom innym
i_abyście_(nie)_kłaniali_(się) dla_nich
i_zapłonie gniewem יהוה [Bóg] na_was
i_zamknie oto te_niebiosa i_nie będzie deszczu,
a_ta_gleba nie wyda tego_plonu_swego
i_zginiecie szybko na tej_ziemi, tej_pięknej,
którą יהוה [Bóg] daje wam.”
aby_pokłonić_(się) dla_króla, יהוה [Boga] Zastępów,
to_nie dla_nich będzie tego_deszczu.
A_jeśli rodziny Micraim nie wejdą i_nie przyjdą i_nie… [pokłonią_się],
na_nich będzie uderzenie, którym uderzy יהוה [Bóg] oto te_narody,
które nie weszły aby_świętować to Chag Sukot.
To będzie [kara_za]_grzech Micraim i_[kara_za]_grzech wszystkich tych_narodów,
które nie weszły aby_świętować to Chag Sukot.”
Parsza(h) na ten tydzień i kończący go Szabat zawiera Słowa Boga
o tym, że błogosławieństwo deszczu będzie zależne od posłuszeństwa Torze,
co na specyficznym przykładzie potwierdza proroctwo Zekarijahu (Zachariasza),
które uzależnia deszcz dla narodów od pielgrzymowania na Święto Szałasów;
czym Bóg zapowiada, że nie da go tym, którzy nie będą wierni…
gdyż to Słońce Jego wschód_sprawia na niegodziwych i dobrych
i pada_deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.„
W Ewangelii Matitjahu (Mateusza) zapisane jest jednak zupełnie coś innego,
bo Jeszua (Jezus) Mesjasz ukazuje dobro Ojca jako udzielającego deszczu wszystkim;
więc czy pomiędzy tymi biblijnymi faktami jest znacząca różnica i sprzeczność,
czy można je połączyć, pogodzić i spójnie wyjaśnić w taki sposób,
żeby wszystkie były prawdziwe we właściwych sobie zakresach?
Oczywiście musi tak być i jeśli ktoś ma problem z dostrzeżeniem interpretacji,
w której treść Biblii harmonizuje ze sobą i z doświadczaną rzeczywistością,
to jeszcze nie szuka dość dokładnie i nie dostrzega wszystkich faktów…
Po pierwsze w Torze Bóg nie mówi po prostu o samym jakimkolwiek deszczu,
ale zapowiada deszcz wczesny i późny, jesienny i wiosenny we właściwym czasie,
(„יורה” („jora(h)”) i „מלקוש” („malkosz”) oznaczają pory po sianiu i przed zbiorami,
czyli odpowiednio pewien czas po Święcie Szałasów i przed Świętem Przaśników,
bo pierwsze ze świąt kończy stary cykl zbiorów, a drugie rozpoczyna kolejny),
co wskazuje, że deszcz będzie pojawiał się w sytuacjach najlepszych dla ludzi,
gdy np. nie przeszkadza w pracach rolniczych, a sprzyja rozwojowi roślin
i tym samym zapewnia najobfitsze możliwe zbiory zbóż i owoców.
Zależność od posłuszeństwa i wierności Bogu właściwych pór deszczy
wskazują też fragmenty jak Jr 3,1-3; 5,24-26; Jl 2,23; Oz 6,3; Za 10,1; Jk 5,7;
zaś w nauczaniu Mesjasza deszcz od Ojca jest wspomniany tylko ogólnie,
więc nie musi być najlepszym błogosławieństwem dopasowanym do potrzeb;
ale może być udzielany także np. w formie bardzo rozchwianych ulew i susz,
przy których uprawy mogą przetrwać i wydać plony, ale bywa, że niewielkie,
bo nadmiar wody nie jest przyswajany przez rośliny i nie uzupełnia braków;
a taka sytuacja wymaga od ludzi dużo ciężkiej pracy obarczonej stratami;
więc daje to szanse na dalsze życie, ale jest bardzo dalekie od nagrody…
Po drugie proroctwo Zekarijahu nie opisuje obecnej sytuacji,
ale zapowiada jak będzie w przyszłości po wielkiej bitwie o Jeruszalaim;
więc nie należy się spodziewać, że ma to tak działać zawsze, w tym teraz,
lecz spodziewać się, że Bóg wymierzy tę karę dopiero gdy będzie należało,
co w pewien sposób jest potwierdzone przez przypowieść Mesjasza:
’Zostało_przyrównane to Królestwo tych Niebios
człowiekowi, który_zasiał dobre nasienie na tym polu jego;
podczas zaś tego spania tych ludzi przyszedł jego ten wróg
i zasiał chwasty w środku tej pszenicy i odszedł.
Gdy zaś wypuściło to źdźbło i owoc uczyniło,
wtedy ukazane_zostały i te chwasty,
podszedłszy zaś ci słudzy tego gospodarza powiedzieli mu:
`Władco, czyż_nie dobre nasienie zasiałeś tym twoim polu? Skąd więc ma chwasty?`
Ten zaś powiedział im: `Wrogi człowiek to uczynił`,
ci zaś
słudzy mówią mu: `Chcesz więc odszedłszy, abyśmy_zebrali je?`Ten zaś mówi: `Nie, by_czasem zbierając te chwasty
wykorzenilibyście razem (z)_nimi tę pszenicę,
pozwólnie być_rosnącymi_razem obu aż_do tego żniwa
i w [tej] porze tego żniwa powiem tym żniwiarzom:
zbierzcie najpierw te chwasty i zwiążcie je we wiązki ku temu spaleniu ich,
tę zaś pszenicę zbierzcie do tego spichlerza mojego.`'”
Pole z pszenicą i chwastami przedstawia świat pełen dobrych i złych ludzi,
wymieszanych ze sobą, w wielu sprawach podobnych i trudnych do rozdzielenia
(chwast to życica roczna – roślina o wyglądzie bardzo podobnym do pszenicy,
ale jej nasiona często infekują trujące grzyby – spożycie może być śmiertelne),
przy którym usuwanie drugich mogłoby wyrządzać krzywdę też pierwszym;
dlatego w celu wspierania sprawiedliwych i wzrastających w uświęceniu
trzeba jednocześnie podtrzymywać grzesznych i upadłych w ich otoczeniu;
a na rozdzielenie, osądzenie i oczyszczenie nadejdzie czas przy żniwach,
gdy wszyscy już dojrzeją i ostatecznie pokażą jakie wydają owoce…
W ten sposób spełnia się zarówno to, że Bóg teraz daje deszcz wszystkim
jak i to, że nadejdzie czas, w którym dobry będzie padał dla sprawiedliwych…
3. Deszcz Pada Według Tory – Docześnie
’podejdź proszę patrzeć w_stronę morza’;
i_poszedł i_patrzył i_powiedział: 'Nie_(ma) nic’.
I_powiedział: 'wracaj siedem razy’
i_było w_siódmym_razie, że_powiedział:
’oto obłok mały jak_dłoń męża podnosi_(się) z_morza’
i_powiedział: 'podejdź, powiedz do Achaba:
`zaprzęgaj i_zjeżdżaj, a_nie zatrzyma_cię ten_deszcz.`’
I_było aż tutaj i_aż tutaj i_te_niebiosa zaciemniły_(się) chmurami i_wiatrem
i_był deszcz wielki i_wsiadł_na_rydwan Achab i_pojechał do_Jezrael.”
Choć opady deszczu jak wszystko są w mocy Boga i zależne od spełniania Tory,
to nie dzieje się to w taki sposób, że nad niewiernymi nagle znikają chmury
a nad sprawiedliwymi pojawiają się znikąd na całkiem pustym niebie;
Bóg nie tworzy ich z niczego ani nie usuwa już uczynionych i posłanych,
ale mądrze stworzył świat, w którym to wszystko działa zgodnie z Jego Wolą.
Chmury zawsze powstają nad dużym zbiornikami wód i są niesione wiatrem
w te miejsca, gdzie mają przynieść opady lub z tych miejsc, gdzie ma ich braknąć,
a Bóg po prostu tak niesamowicie uczynił naturalne mechanizmy przyrody,
żeby zapewniały odpowiednią dystrybucję deszczu dla różnych stworzeń
i były na tyle podatne na ludzkie działania, że te złe mogą to zepsuć
(np. Europa to niegorący i mały kontynent otoczony morzami z 3 stron
i w środku mający góry, które powinny zatrzymać deszcz z każdej strony
zapewniając opady lub dopływ wody rzekami w niemal każde miejsce,
a mimo tego doświadczający obecnie susz nawet przy brzegu oceanu),
zaś trzeba powrotu do sprawiedliwości i naprawy naszych błędów,
żeby móc przywrócić ten porządek i odzyskać błogosławieństwo;
żebyśmy mogli korzystać z danego nam świata w odpowiedni sposób
nie nadużywając go ani nie niszcząc, ale z troską o jego trwanie;
przecież Bóg stworzył człowieka do dbania o ogród…
4. Deszcz Pada Według Tory – Duchowo
bo On rozszarpał i_wyleczy_nas, uderzył i_opatrzy_nas,
ożywi_nas po_[dwóch]_dniach, w_dniu tym_trzecim podniesie_nas
i_żyli_(będziemy) przed_obliczem_Jego
i_obyśmy_poznali, obyśmy_podążali do_poznania tego יהוה [Boga]
[bo]_jak_świt pewne_(jest) wyjście_Jego i_przyjdzie jak_deszcz na_nas
jak_deszcz_wiosenny strzeli (w)_ziemię.”
Biblijne słowa o deszczu są też interpretowane symbolicznie
jako zapowiedzi obdarzenia ludzi natchnieniem Duchem Boga,
co bywa wśród „chrześcijan” i w judaizmie mesjańskim wykładane
jako zapowiedź szczególnego udzielenia duchowych charyzmatów
w dwóch wielkich falach w dwóch niezwykłych okresach historii:
krótko po zmartwychwstaniu Jeszui (Jezusa) Mesjasza
oraz przy jego powtórnym przyjściu jako wiernego władcy od Boga,
kiedy ma spełnić się obietnica udzielenia wszystkim znajomości Ojca;
lub też w Chag Szabuot – historyczne wydarzenia znane z Dz 2,1-13
oraz w pobliżu świąt jesiennych – Jom Terua(h) lub Chag Sukot,
co bywa uważane za czasy proroczego spełnienia tych słów;
choć to odwraca kolejność „wczesnego i późnego deszczu”,
a wydarzenia są po drugiej stronie świąt pielgrzymich niż opady
(Święto Tygodni po Święcie Przaśników, a opady przed nim,
Dzień Trąbienia przed Świętem Szałasów, a opady po nim;
jak to też zapowiada proroctwo Zekarijahu w Za 14,16-21).
Niezależnie od tego jakie ma się podejście do proroctwa i oczekiwania,
powszechne natchnienie i indywidualne prowadzenie to różne sprawy;
więc będąc wiernym i gorliwym oraz dążąc do sprawiedliwości i świętości
można doświadczać obecności Boga i błogosławieństw już teraz,
więc nie należy tego przeoczyć, zaniedbać ani stracić (Jr 2,13);
a raczej używać ich by zachęcać innych do podążania taką drogą;
dlatego warto być takim, jakim Bóg chce dawać dobry deszcz…
Chwała Bogu!