Nasz Wzór Odwagi i Mocy

Czas czytania: 5 minut

Komentarz do parszy „WaJelekh” (części „I_Poszedł„):
Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 31,1-31,30; Iz 55,6-56,8; Jl 2,15-27; Rz 7,7-13.
Nasz wzór bycia odważnymi i mocnymi w pobożności i sprawiedliwości…

Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.

1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia

Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– nakaz czytania całej Tory podczas Chag Sukot, Święta Szałasów;
– powołanie Jahuszui (Jozuego) na następcę Moszego;
– centralne miejsce Narodu Iszraela w planie zbawienia;
– słowa Tory jako nakazy lub błogosławieństwa.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Wszyscy Stoją Przed Bogiem.
Dwa Sposoby Rozumienia Tory.

2. Nasz Wzór

„I_poszedł Mosze(h) i_przemówił oto tymi_słowami, tymi_oto,
do całego Iszraela i_powiedział do_nich:
’synem stu i_dwudziestu lat ja tego_dnia,
nie mogę już aby_wychodzić i_aby_wchodzić,
a_יהוה [Bóg] powiedział do mnie:
`nie przekroczysz oto tego_Jardenu, tego_oto`;
יהוה, Bóg_twój, On pójdzie przed_obliczem_twym,
On wytępi oto te_narody, te_oto, od_oblicza_twego i_wydziedziczysz_je,
[a]_Jahuszua, on pójdzie przed_obliczem_twym jak słowo יהוה [Boga].’
(…)
Mocni_(bądźcie) i_odważni_(bądźcie), nie bójcie_(się) i_nie drżyjcie od_oblicz_ich,
bo יהוה, Bóg_twój, On idzie z_tobą, nie porzuci i_nie opuści_cię.
I_zawołał Mosze(h) do_Jahuszui i_powiedział do_niego na_oczach całego Iszraela:
’Mocny_(bądź) i_odważny_(bądź), bo ty wejdziesz (z)_oto tym_ludem oto
do tej_ziemi, którą przysiągł יהוה [Bóg] dla_ojców_ich dać dla_nich,
a_ty oddasz_w_posiadanie_ją im, a יהוה [Bóg], On idzie przed_tobą,
On będzie z_tobą, nie zawiedzie_cię i_nie opuści_cię,
nie bój_(się) i_nie drżyj.’”

W słowach rozpoczynających parszę na ten tydzień i kończący go Szabat
Mosze(h) (Mojżesz) oznajmia Iszraelowi, że nie może iść dalej i go prowadzić,
ale nie jest to dla nich powód do zmartwienia, bo sam Bóg pójdzie z nimi dalej,
a jako ich przywódca będzie szedł na ich czele Jahuszua (Jozue) [syn Nuna].

Kto zatem miał faktycznie prowadzić Iszraela – sam Bóg czy człowiek?
Czy Jahuszua [syn Nuna] był kimś nadludzkim czy zwykłym człowiekiem?
Czy Jahuszuę uważano za kogoś niezwykłego i oddawano mu cześć czy nie?

Ta przemowa Moszego nie pozostawia wątpliwości co do tego,
że prowadzenie od Boga miało się odbywać za pośrednictwem Jahuszui
i że władza i moc Jahuszui wynikały z tego, że sam Bóg był z nim…

Nie z tego, że ten człowiek miałby już być lub nagle stać się Bogiem,
ale z tego, że jedyny odwieczny Bóg mu towarzyszy i go wzmacnia;
a więc ze współdziałania Boga z człowiekiem, który jest Bogu wierny!

Imię następcy Moszego nie jest przypadkowe, ale celowo ustanowione,
żeby poza faktem historycznym z okresu wejścia Iszraela do Ziemi Obiecanej
było też proroctwem o Mesjaszu, który wprowadzi ludzkość do Królestwa Boga;
który otrzymał dokładnie to samo imię i tę samą funkcję w głębszym sensie;
dlatego tożsamość i rola Jahuszui [syna Nuna] jest typem dla Jeszui HaNocri,
który tak jak poprzednik ma być wybranym człowiekiem wiernym Bogu,
żeby korzystając z prowadzenia i mocy od Ojca dokonać wielkich dzieł…

Trzeba zwrócić uwagę, że słowa skierowane do Jahuszui nie są tylko do niego,
bo odważni i mocni mają być wszyscy tak samo jak on, nie tylko on sam.
Przywódca ma iść na czele i prowadzić, ale inni mają iść razem z nim,
trzeba naśladować jego wzór i stawać się takim jak on jest pierwszy…

„Nie bowiem mamy kohena_hagadol nie mogącego współczuć w słabościach naszych,
doświadczonego zaś we wszystkim według podobieństwa, oprócz zgrzeszenia.”

Żeby możliwe było przyjęcie wzoru i spełnianie wskazanej funkcji,
konieczne jest nauczyciel i uczniowie byli podobni (Hbr 2,17),
trzeba najpierw nauczyć siebie, żeby potem móc uczyć innych,
więc potrzeba zdolności aby opanować tę samą wiedzę i umiejętności;
dlatego bardzo ważna, fundamentalna jest ludzka tożsamość Mesjasza,
który miał te same potrzeby i słabości oraz toczył w sobie tę samą walkę,
który będąc takim jak my może przeprowadzać nas przez naszą drogę
jako ktoś osobiście doświadczający wszystkich problemów i trudności,
które w związku z tym może pokonywać i pokazywać jak to czynić,
a nie uznając np., że to oczywiste, nieistotne, więc można pominąć,
jak tak zwane „gwiazdy” często uważają o zwykłych sprawach
dysponując nadmiarem tego, czego innym może brakować…

Mesjasz zajmuje szczególne, centralne miejsce w zamyśle Boga,
jest najważniejszym postanowieniem Stwórcy i naszym Mistrzem;
ale nie z powodu uczynienia jako jakiś nadludzki rodzaj bytu,
lecz dlatego, że pokazuje doskonałą drogę życia człowieka,
który z odwagą i mocą przez wszystkie trudy idzie z Bogiem.

Bądźmy odważni i mocni jak nasz podobny nam Nauczyciel,
a Bóg pomoże nam dokonać dzieł, które dla nas przewidział…

Chwała Bogu!

Ostatnia modyfikacja: 2022-10-19.

Wyraź opinię o artykule:

Click to listen highlighted text!