Surowe Wezwanie do Dobrego Wyboru
Komentarz do parszy „Toldot” (części „Potomkowie”):
Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 25,19-28,9; Ml 1,1-2,7; Rz 9,6-13.
Surowe wezwanie, żeby iść właściwą i korzystną drogą.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Sporo tematów czytania innych niż omówione w tym tekście,
było komentowanych w poprzednich cyklach czytania Tory:
– Wybranie przez Boga, wybór ludzi czy oba razem zgodnie?
– Postępowanie Jakuba wobec brata – oszustwo czy uczciwe?
– Roczny cykl czytania parsz w rozmowie Jeszui z Natanaelem.
– Miłość Nieprzyjaciół nauczana jako wzór w historii Icchaka.
– Błogosławieństwo towarzyszące spełnianiu Tory Boga.
– Różnica między pozorami i szczerym postępowaniem.
– Decyzja i wpływ Boga na poczęcia dzieci.
– Równowaga między obrzędami i praktycznym życiem.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Odpowiedzialność za Przeznaczenie;
– Prawda Słów i Czynów;
– Prawdziwe Dobro – Właściwy Czas;
– Równowaga albo Pozory.
2. Surowe Wezwanie do Dobrego Wyboru
Ml 1,6-7.10; 2,1-4:
בן יכבד אב ועבד אדניו”
ואם אב אני איה כבודי
ואם אדונים אני איה מוראי
אמר יהוה צבאות לכם הכהנים בוזי שמי
ואמרתם במה בזינו את שמך
מגישים על מזבחי לחם מגאל
ואמרתם במה גאלנוך
באמרכם שלחן יהוה נבזה הוא
(…)
מי גם בכם ויסגר דלתים
ולא תאירו מזבחי חנם
אין לי חפץ בכם אמר יהוה צבאות
ומנחה לא ארצה מידכם
(…)
ועתה אליכם המצוה הזאת הכהנים
אם לא תשמעו ואם לא תשימו על לב
לתת כבוד לשמי אמר יהוה צבאות
ושלחתי בכם את המארה וארותי את ברכותיכם
וגם ארותיה כי אינכם שמים על לב
הנני גער לכם את הזרע
וזריתי פרש על פניכם
פרש חגיכם ונשא אתכם אליו
וידעתם כי שלחתי אליכם את המצוה הזאת
„להיות בריתי את לוי אמר יהוה צבאות
i_jeśli Ojcem Ja gdzie szacunek_Mój
i_jeśli [ponad]_Władcami Ja, gdzie lęk_Mnie?’
Mówi יהוה [Bóg] Zastępów do_was ci_koheni: 'lekceważycie Imię_Moje’,
i_odrzekliście: 'w_czym zlekceważyliśmy to Imię_Twoje?’
Przynosicie na ołtarz chleb splamiony
i_mówicie 'w_czym zanieczyszczamy_Ciebie?’
W_mówieniu_waszym stół יהוה [Boga] – zlekceważony on_(jest).
(…)
Ktoś też z_was niech_zamknie drzwi [Świątyni]
i_nie rozpalajcie ołtarza_Mego na_próżno,
nie_ma dla_Mnie upodobania w_was rzekł יהוה [Bóg] Zastępów
i_darowi nie przychylę_(się) z_ręki_waszej.
(…)
A_teraz do_was to_Przykazanie oto, wy_koheni:
Jeżeli nie usłuchacie i_jeżeli nie położycie na sercu
aby_dać chwałę dla_Imienia_Mego, mówi יהוה [Bóg] Zastępów,
to_ześlę na_was oto to_przekleństwo i_przeklnę błogosławieństwa_wasze,
a_dlatego przeklnę, że nic_wam położone na sercu.
Oto_Ja skarcę za_was oto to_potomstwo
i_rozrzucę gnój na_oblicza_wasze,
gnój świąt_waszych i_podniesie was na_niego.
I_poznacie, bo ześlę na_was oto to_Przykazanie oto,
aby_było Przymierze_Moje (z)_tym Lewim, rzekł יהוה [Bóg] Zastępów.”
Haftora(h) do parszy na ten tydzień i kończący go Szabat
została wybrana, bo zaczyna się od słów o Aszawie (Ezawie) i Jakubie,
ale potwierdzenie wybrania Iszraela i trwania Przymierza z Lewim
jest w niej połączone z bardzo surowymi skarceniami odstępstw
i wezwaniami, żeby poprawić błędy i powstrzymać złe praktyki,
w tym zamknąć Świątynię i uniemożliwić składanie niegodnych oddań,
na które przynoszono zysk z oszustwa i kradzieży lub zwierzęta z wadami,
których ludzie nie chcieliby dla siebie, a przynoszą jako dar…
Warto zwrócić uwagę, że skarcenie nie ma na celu potępienia ani odrzucenia,
ale ma sprawić, żeby Przymierze z Lewim było trwałe – przywrócić jego spełnianie,
sprawić, że koheni (kapłani) znów będą służyć tak jak czynili to pierwotnie,
przekazywać prawdziwą Naukę Tory, wzywać do sprawiedliwości i świętości,
a nie pozwalać, żeby same religijne obrzędy przykrywały wszystko inne…
…jednak podobnie jak było w przypadku Aszawa i Jakuba,
którzy zaczynali w tej samej sytuacji, a skończyli bardzo różnie;
efekt tych słów Boga nie będzie taki sam dla wszystkich adresatów,
ale zależy od wyborów i postępowania w konsekwencji ich wysłuchania;
bo dla trwających w złej postawie błogosławieństwo stanie się przekleństwem,
Bóg będzie odwracał ich obłudne spełnia i spełniał przeciwnie niż ogłaszają;
a dla przyjmujących skarcenia i poprawiających swe myślenie i czyny
będzie to przywrócenie i utrwalenie obietnic danych przodkom.
Słowa te są teraz aktualne jak nigdy dotąd i karcą wiele nurtów religijnych,
gdzie duchowi przywódcy przypisujący sobie rolę jak biblijni koheni nauczają,
a ich wyznawcy z radością przyjmują, że Boga można czcić jak się chce
i wielu wystarczają tylko obrzędy i modlitwy wedle własnego uznania;
podczas gdy oczekiwaniami Boga się nie przejmują ani ich nie spełniają…
Niezwykle ważne jest, żeby nie podchodzić do tego tylko powierzchownie
i nie poprzestać na samych słowach o wyborze wierności biblijnemu Bogu,
bo dokładnie to samo twierdzą i nawet głoszą ci, którzy są adresatami skarcenia;
a jednak to właśnie od nich surowe wezwanie Boga wymaga praktycznej przemiany…
Prorocy zawsze byli posyłani, żeby złe postawy karcić i wzywać do poprawy,
dawać szansę, żeby móc powrócić do Boga i wieść lepsze życie niż wcześniej;
ale żeby mogło tak się stać, trzeba chcieć skorzystać i się podporządkować,
trzeba przyjąć wzór i naśladować tych, którzy wiernie i prawdziwie służą Bogu
jak Jeszua (Jezus) Mesjasz, który dobre czyny stawiał ponad obrzędowością (Mt 23,23)
i uczył uznawania i spełniania wszystkiego we właściwym porządku…
Chwała Bogu!