Surowe Wezwanie do Dobrego Wyboru

Czas czytania: 5 minut

Komentarz do parszy „Toldot” (części „Potomkowie”):
Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 25,19-28,9; Ml 1,1-2,7; Rz 9,6-13.
Surowe wezwanie, żeby iść właściwą i korzystną drogą.

Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.

1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia

Sporo tematów czytania innych niż omówione w tym tekście,
było komentowanych w poprzednich cyklach czytania Tory:
– Wybranie przez Boga, wybór ludzi czy oba razem zgodnie?
– Postępowanie Jakuba wobec brata – oszustwo czy uczciwe?
– Roczny cykl czytania parsz w rozmowie Jeszui z Natanaelem.
– Miłość Nieprzyjaciół nauczana jako wzór w historii Icchaka.
– Błogosławieństwo towarzyszące spełnianiu Tory Boga.
– Różnica między pozorami i szczerym postępowaniem.
– Decyzja i wpływ Boga na poczęcia dzieci.
– Równowaga między obrzędami i praktycznym życiem.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Odpowiedzialność za Przeznaczenie;
– Prawda Słów i Czynów;
– Prawdziwe Dobro – Właściwy Czas;
– Równowaga albo Pozory.

2. Surowe Wezwanie do Dobrego Wyboru

„’Syn ma_szanować Ojca i_sługa Panów_jego
i_jeśli Ojcem Ja gdzie szacunek_Mój
i_jeśli [ponad]_Władcami Ja, gdzie lęk_Mnie?’
Mówi יהוה [Bóg] Zastępów do_was ci_koheni: 'lekceważycie Imię_Moje’,
i_odrzekliście: 'w_czym zlekceważyliśmy to Imię_Twoje?’
Przynosicie na ołtarz chleb splamiony
i_mówicie 'w_czym zanieczyszczamy_Ciebie?’
W_mówieniu_waszym stół יהוה [Boga] – zlekceważony on_(jest).
(…)
Ktoś też z_was niech_zamknie drzwi [Świątyni]
i_nie rozpalajcie ołtarza_Mego na_próżno,
nie_ma dla_Mnie upodobania w_was rzekł יהוה [Bóg] Zastępów
i_darowi nie przychylę_(się) z_ręki_waszej.
(…)
A_teraz do_was to_Przykazanie oto, wy_koheni:
Jeżeli nie usłuchacie i_jeżeli nie położycie na sercu
aby_dać chwałę dla_Imienia_Mego, mówi יהוה [Bóg] Zastępów,
to_ześlę na_was oto to_przekleństwo i_przeklnę błogosławieństwa_wasze,
a_dlatego przeklnę, że nic_wam położone na sercu.
Oto_Ja skarcę za_was oto to_potomstwo
i_rozrzucę gnój na_oblicza_wasze,
gnój świąt_waszych i_podniesie was na_niego.
I_poznacie, bo ześlę na_was oto to_Przykazanie oto,
aby_było Przymierze_Moje (z)_tym Lewim, rzekł יהוה [Bóg] Zastępów.”

Haftora(h) do parszy na ten tydzień i kończący go Szabat
została wybrana, bo zaczyna się od słów o Aszawie (Ezawie) i Jakubie,
ale potwierdzenie wybrania Iszraela i trwania Przymierza z Lewim
jest w niej połączone z bardzo surowymi skarceniami odstępstw
i wezwaniami, żeby poprawić błędy i powstrzymać złe praktyki,
w tym zamknąć Świątynię i uniemożliwić składanie niegodnych oddań,
na które przynoszono zysk z oszustwa i kradzieży lub zwierzęta z wadami,
których ludzie nie chcieliby dla siebie, a przynoszą jako dar…

Warto zwrócić uwagę, że skarcenie nie ma na celu potępienia ani odrzucenia,
ale ma sprawić, żeby Przymierze z Lewim było trwałe – przywrócić jego spełnianie,
sprawić, że koheni (kapłani) znów będą służyć tak jak czynili to pierwotnie,
przekazywać prawdziwą Naukę Tory, wzywać do sprawiedliwości i świętości,
a nie pozwalać, żeby same religijne obrzędy przykrywały wszystko inne…

…jednak podobnie jak było w przypadku Aszawa i Jakuba,
którzy zaczynali w tej samej sytuacji, a skończyli bardzo różnie;
efekt tych słów Boga nie będzie taki sam dla wszystkich adresatów,
ale zależy od wyborów i postępowania w konsekwencji ich wysłuchania;
bo dla trwających w złej postawie błogosławieństwo stanie się przekleństwem,
Bóg będzie odwracał ich obłudne spełnia i spełniał przeciwnie niż ogłaszają;
a dla przyjmujących skarcenia i poprawiających swe myślenie i czyny
będzie to przywrócenie i utrwalenie obietnic danych przodkom.

Słowa te są teraz aktualne jak nigdy dotąd i karcą wiele nurtów religijnych,
gdzie duchowi przywódcy przypisujący sobie rolę jak biblijni koheni nauczają,
a ich wyznawcy z radością przyjmują, że Boga można czcić jak się chce
i wielu wystarczają tylko obrzędy i modlitwy wedle własnego uznania;
podczas gdy oczekiwaniami Boga się nie przejmują ani ich nie spełniają…

Niezwykle ważne jest, żeby nie podchodzić do tego tylko powierzchownie
i nie poprzestać na samych słowach o wyborze wierności biblijnemu Bogu,
bo dokładnie to samo twierdzą i nawet głoszą ci, którzy są adresatami skarcenia;
a jednak to właśnie od nich surowe wezwanie Boga wymaga praktycznej przemiany…

Prorocy zawsze byli posyłani, żeby złe postawy karcić i wzywać do poprawy,
dawać szansę, żeby móc powrócić do Boga i wieść lepsze życie niż wcześniej;
ale żeby mogło tak się stać, trzeba chcieć skorzystać i się podporządkować,
trzeba przyjąć wzór i naśladować tych, którzy wiernie i prawdziwie służą Bogu
jak Jeszua (Jezus) Mesjasz, który dobre czyny stawiał ponad obrzędowością (Mt 23,23)
i uczył uznawania i spełniania wszystkiego we właściwym porządku…

Chwała Bogu!