Nadzieja w Upomnieniu
Komentarz do parszy „WaJece” (części „I_Wyszedł”):
Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 28,10-32,2/3; Oz 12,13-14,9/10; J 1,43-51.
Nadzieja na powrót do wierności i łaski w upomnieniu błędu.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– znaczenie „Drabiny do Niebios” – stopnie do uświęcenia;
– błogosławieństwo lub przekleństwo wszystkich narodów;
– poświęcenie i gorliwość wynikające z prawdziwej miłości;
– biblijne powody, ograniczenia i warunki wielożeństwa;
– uzupełniające się informacje w różnych fragmentach Pisma;
– odpowiedzialność i rzetelność prawdziwych sług Boga;
– kolejne spełnienia, ukryte i duchowe sensy historii z Biblii.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Zastój czy Pełne Poświęcenie;
– Słowa Drabiny do Boga;
– Odpowiedzialne Postępowanie;
– Mistyczne Odczytywanie Biblii.
Poprzednie komentarze rozważają już praktyczne i duchowe treści parszy,
więc warto kliknąć i otworzyć artykuły wskazane w odnośnikach powyżej.
2. Nadzieja w Upomnieniu
on_[wyróżnionym_był] w Iszraelu; a_zawinił w_Baalu i_umarł.
I_teraz ponawiają aby_grzeszyć i_czynią dla_siebie odlew ze_srebra_ich
według_rozumienia_ich bożki, dzieło rzemeślników, całość_jego dla_nich.
Oni mówiący: 'ofiary_(składają) ludzie cielcom, całują_(je).’
(…)
Powróć Iszraelu do יהוה’, Boga_twego,
bo potknąłeś_(się) w_grzechu_twym,
weźcie ze_sobą słowa i_powróćcie do יהוה’ [Boga],
mówcie do_Niego: 'cały podnieś grzech i_weź dobro
i_spłacać_(będziemy_mogli) [ślubowane]_byki warg_naszych.’
(…)
Kto mądry i_zrozumie to, zrozumie i_pozna, że proste drogi יהוה’ [Boga]
i_sprawiedliwi pójdą po_nich, a_zbrodniarze potkną_(się).”
Haftora(h) do parszy na ten tydzień i kończący go Szabat
powołuje się i przypomina historię Iszraela, a szczególnie plemienia Efraima,
z którego pochodził Jahuszua (Jozue) syn Nuna, następca Moszego (Mojżesza),
a później także królowie północnego królestwa oddanego bałwochwalstwu;
dlatego tekst zaczyna od wspomnienia jego znaczącej roli w wierności,
kiedy jego członkowie nauczali i postępowali według Przykazań;
po czym piętnuje upadek, do którego się niestety odwrócili
i wybierając służbę materialnym bożkom odeszli od Boga…
W tekście z tym upomnieniem jest też nadzieja w wezwaniu do powrotu,
co faktycznie jest pragnieniem i intencją Boga (Ez 18,23; 33,11; Jk 5,20)
i co jest możliwe pod warunkiem uznania i przyznania się do winy,
a także zmiany postępowania na takie jak było pierwotnie – sprawiedliwe,
polegające na wykonywaniu tego, do czego wzięło się zobowiązania,
w szczególności na sprawowaniu służby Bogu jak składanie oddań (ofiar),
ale to oczywiście nie ogranicza się tylko do zagadnień rytualnych;
czego przykładami i świadectwami w parszy są Jakub i Laban:
wierny i oszust w sprawach doczesnych – pracy i wynagrodzeniu,
jeden spełniający, a drugi ciągle zmieniający warunki ich umowy.
Ważne są też ostatnie słowa czytania i całej Księgi Hoszei (Ozeasza),
które wprost stwierdzają, że nie wszyscy skorzystają z tych pouczeń
i sprawiedliwi wybiorą dobrą drogę, a przestępy zostaną na złej,
co w Brit Chadaszy (Odnowionym Przymierzu) zapowiada Obj 22,11-12;
więc choć warto dawać szanse poprawy i ostrzegać wszystkich,
to trzeba liczyć się z tym, że to zawsze będzie wzbudzać podziały
i gdy jednym pomoże obrać lepszą drogę lub się w niej umocnić,
to inni pozostaną w swym oporze, który może się jeszcze wzmóc;
dlatego nie należy przejmować się tymi, którzy chcą swych potknięć
i kochają je tak bardzo, że nic nie przekona ich do porzucenia tego;
ale mimo wszystko służyć Bogu i gotowym na przemianę i uświęcenie,
bo gdy Bóg ostatecznie dokona sądu i oczyszczenia całej ludzkości,
po usunięciu nieprawych święci będą wszystkimi, którzy pozostaną
i właśnie w takiej resztce zbawiony będzie cały Iszrael…
Chwała Bogu!