Nadzieja w Upomnieniu
Komentarz do parszy „WaJece” (części „I_Wyszedł”):
Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 28,10-32,2/3; Oz 12,13-14,9/10; J 1,43-51.
Nadzieja na powrót do wierności i łaski w upomnieniu błędu.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– znaczenie „Drabiny do Niebios” – stopnie do uświęcenia;
– błogosławieństwo lub przekleństwo wszystkich narodów;
– poświęcenie i gorliwość wynikające z prawdziwej miłości;
– biblijne powody, ograniczenia i warunki wielożeństwa;
– uzupełniające się informacje w różnych fragmentach Pisma;
– odpowiedzialność i rzetelność prawdziwych sług Boga;
– kolejne spełnienia, ukryte i duchowe sensy historii z Biblii.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Zastój czy Pełne Poświęcenie;
– Słowa Drabiny do Boga;
– Odpowiedzialne Postępowanie;
– Mistyczne Odczytywanie Biblii.
Poprzednie komentarze rozważają już praktyczne i duchowe treści parszy,
więc warto kliknąć i otworzyć artykuły wskazane w odnośnikach powyżej.
2. Nadzieja w Upomnieniu
Oz 13,1-3; 14,1-2/2-3.9/10:
כדבר אפרים רתת נשא„
הוא בישראל ויאשם בבעל וימת
ועתה יוספו לחטא ויעשו להם מסכה מכספם
כתבונם עצבים מעשה חרשים כלה להם
הם אמרים זבחי אדם עגלים ישקון
(…)
שובה ישראל עד יהוה אלהיך
כי כשלת בעונך
קחו עמכם דברים ושובו אל יהוה
אמרו אליו כל תשא עון וקח טוב
ונשלמה פרים שפתינו
(…)
מי חכם ויבן אלה נבון וידעם כי ישרים דרכי יהוה
„וצדקים ילכו בם ופשעים יכשלו בם
on_[wyróżnionym_był] w Iszraelu; a_zawinił w_Baalu i_umarł.
I_teraz ponawiają aby_grzeszyć i_czynią dla_siebie odlew ze_srebra_ich
według_rozumienia_ich bożki, dzieło rzemeślników, całość_jego dla_nich.
Oni mówiący: 'ofiary_(składają) ludzie cielcom, całują_(je).’
(…)
Powróć Iszraelu do יהוה’, Boga_twego,
bo potknąłeś_(się) w_grzechu_twym,
weźcie ze_sobą słowa i_powróćcie do יהוה’ [Boga],
mówcie do_Niego: 'cały podnieś grzech i_weź dobro
i_spłacać_(będziemy_mogli) [ślubowane]_byki warg_naszych.’
(…)
Kto mądry i_zrozumie to, zrozumie i_pozna, że proste drogi יהוה’ [Boga]
i_sprawiedliwi pójdą po_nich, a_zbrodniarze potkną_(się).”
Haftora(h) do parszy na ten tydzień i kończący go Szabat
powołuje się i przypomina historię Iszraela, a szczególnie plemienia Efraima,
z którego pochodził Jahuszua (Jozue) syn Nuna, następca Moszego (Mojżesza),
a później także królowie północnego królestwa oddanego bałwochwalstwu;
dlatego tekst zaczyna od wspomnienia jego znaczącej roli w wierności,
kiedy jego członkowie nauczali i postępowali według Przykazań;
po czym piętnuje upadek, do którego się niestety odwrócili
i wybierając służbę materialnym bożkom odeszli od Boga…
W tekście z tym upomnieniem jest też nadzieja w wezwaniu do powrotu,
co faktycznie jest pragnieniem i intencją Boga (Ez 18,23; 33,11; Jk 5,20)
i co jest możliwe pod warunkiem uznania i przyznania się do winy,
a także zmiany postępowania na takie jak było pierwotnie – sprawiedliwe,
polegające na wykonywaniu tego, do czego wzięło się zobowiązania,
w szczególności na sprawowaniu służby Bogu jak składanie oddań (ofiar),
ale to oczywiście nie ogranicza się tylko do zagadnień rytualnych;
czego przykładami i świadectwami w parszy są Jakub i Laban:
wierny i oszust w sprawach doczesnych – pracy i wynagrodzeniu,
jeden spełniający, a drugi ciągle zmieniający warunki ich umowy.
Ważne są też ostatnie słowa czytania i całej Księgi Hoszei (Ozeasza),
które wprost stwierdzają, że nie wszyscy skorzystają z tych pouczeń
i sprawiedliwi wybiorą dobrą drogę, a przestępy zostaną na złej,
co w Brit Chadaszy (Odnowionym Przymierzu) zapowiada Obj 22,11-12;
więc choć warto dawać szanse poprawy i ostrzegać wszystkich,
to trzeba liczyć się z tym, że to zawsze będzie wzbudzać podziały
i gdy jednym pomoże obrać lepszą drogę lub się w niej umocnić,
to inni pozostaną w swym oporze, który może się jeszcze wzmóc;
dlatego nie należy przejmować się tymi, którzy chcą swych potknięć
i kochają je tak bardzo, że nic nie przekona ich do porzucenia tego;
ale mimo wszystko służyć Bogu i gotowym na przemianę i uświęcenie,
bo gdy Bóg ostatecznie dokona sądu i oczyszczenia całej ludzkości,
po usunięciu nieprawych święci będą wszystkimi, którzy pozostaną
i właśnie w takiej resztce zbawiony będzie cały Iszrael…
Chwała Bogu!