Wybranie i Udoskonalenie
Komentarz do parszy „Szemot” (części „Imiona”):
Szemot/2Moj/Exodos/Wj 1,1-6,1;
Iz 27,6-28,13; 29,22-23; Jr 1,1-2,3; Dz 7,17-29.
Wybranie do bycia doskonałym w sprawiedliwości.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– Życie i czyny Moszego przygotowujące do służby Bogu;
– Znaczenie i zwyczaje wymowy Imienia Bożego.
– Wybór właściwej postawy w trudnej sytuacji.
– Cechy człowieka, który zbliża się do Boga.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Droga do Bycia Wybranym;
– Imię Boga na Wieczność;
– Rozeznanie Trudności;
– Odpowiedni Człowiek dla Boga.
Poprzednie komentarze rozważają już praktyczne i duchowe treści parszy,
więc warto kliknąć i otworzyć artykuły wskazane w odnośnikach powyżej.
2. Wybranie i Udoskonalenie
Szemot/2Moj/Exodos/Wj 2,11-14:
ויהי בימים ההם ויגדל משה”
ויצא אל אחיו וירא בסבלתם
וירא איש מצרי מכה איש עברי מאחיו
ויפן כה וכה וירא כי אין איש
ויך את המצרי ויטמנהו בחול
ויצא ביום השני והנה שני אנשים עברים נצים
ויאמר לרשע למה תכה רעך
ויאמר מי שמך לאיש שר ושפט עלינו
הלהרגני אתה אמר כאשר הרגת את המצרי
„ויירא משה ויאמר אכן נודע הדבר
i_wyszedł do braci_swoich i_zobaczył w_ciężkie_prace_ich
i_zobczył męża micrejskiego bijącego męża hebrajskiego z_braci_jego.
I_rozejrzał_(się) tu i_tam i_zobaczył, że nie_ma męża_[żadnego]
i_zabił oto tego_Micrejczyka i_zagrzebał_go w_piasku.
I_wyszedł w_dniu tym_drugim i_oto dwaj mężowie hebrajscy kłócili_(się)
i_powiedział do_złego: 'Dlaczego bijesz bliźniego_swego?’
I_odpowiedział: 'Kto ustanowił_cię za_męża przełożonego i_sędziego nad_nami?
Czy_zabić_mnie ty zamierzasz tak_jak zabiłeś oto tego_Micrejczyka?’
I_przestraszył_(się) Mosze(h) i_powiedział: 'Tak znana_(stała_się) ta_sprawa.'”
Zwykle zdanie o tym, że Mosze(h) (Mojżesz) się rozejrzał,
jest interpretowane jako sprawdzenie czy nie będzie świadków,
od czego zależało czy jego czyn może pozostać bezkarny;
ale w historii świadkami na pewno byli uratowani niewolnicy,
więc w tej sytuacji należy rozważyć jeszcze inną możliwość;
że Mosze(h) szukał innego nadzorcy do osądzania sprawy
(żeby go wezwać i rozwiązać problem bez kontrowersji),
a wobec braku takiego zdecydował, że musi działać sam,
mimo że może go to narażać na zarzuty i karę…
Dz 7,23-28:
„Ὡς δὲ ἐπληροῦτο αὐτῷ τεσσερακονταετης χρόνος
ἀνέβη ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ ἐπισκέψασθαι
τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ
καὶ ἰδών τινα ἀδικούμενον
ἠμύνατο καὶ ἐποίησεν ἐκδίκησιν
τῷ καταπονουμένῳ πατάξας τὸν Αἰγύπτιον
ἐνόμιζεν δὲ συνιέναι τοὺς ἀδελφοὺς [αὐτοῦ]
ὅτι ὁ θεὸς διὰ χειρὸς αὐτοῦ δίδωσιν σωτηριαν αυτοις
οἱ δὲ οὐ συνῆκαν
τῇ τε ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ ὤφθη αὐτοῖς μαχομένοις
καὶ συνηλλασσεν αὐτοὺς εἰς εἰρήνην εἰπών Ἄνδρες ἀδελφοί ἐστε [ὑμεῖς]
ἱνατί ἀδικεῖτε ἀλλήλους
ὁ δὲ ἀδικῶν τὸν πλησίον
ἀπώσατο αὐτὸν εἰπών
Τίς σε κατέστησεν ἄρχοντα καὶ δικαστὴν ἐφ᾽ ημων
μὴ ἀνελεῖν με σὺ θέλεις ὃν τρόπον
ἀνεῖλες εχθες τὸν Αἰγύπτιον„
weszło do tego serca jego przyglądnąć_(się)
tym braciom jego, tym synom Iszraela.
I zobaczywszy jakiegoś doznającego_niesprawiedliwości
stanął_w_obronie i uczynił ukaranie
temu uznojonemu uderzywszy tego Eigyptiona.
Sądził zaś, (że)_zrozumieją ci bracia [jego],
że TO BÓG PRZEZ RĘKĘ JEGO DAJE RATUNEK IM,
ci zaś nie zrozumieli.
Tego też nadchodzącego dnia (był)_ukazany im walczącym
i godził ich ku pokojowi powiedziawszy: 'mężowie, braćmi jesteście [wy],
po_co niesprawiedliwość_(czynicie) wzajemnie?’
Ten zaś (czyniący)_niesprawiedliwość temu obok
odepchnął_(od_siebie) go powiedziawszy:
’Kto cię ustanowił przywódcą i sędzią nad nami?
Czy zgładzić mnie ty chcesz, (w)_który sposób
zgładziłeś wczoraj tego Eigyptiona?’”
Parsza(h) na ten tydzień i kończący go Szabat oraz fragment z Brit Chadasza(h)
opisują jak Mosze(h) (Mojżesz) zabił Micrejczyka (Egipcjanina) w obronie braci.
Wśród „chrześcijan” popularne jest nauczanie przywołujące ten przykład
i mówiące, że „Bóg nie wybiera doskonałych, ale udoskonala wybranych”,
co miałoby uzasadniać między innymi to, że niby „Mojżesz był mordercą”,
co niestety jest stwierdzeniem zupełnie niebiblijnym i fałszywym,
wynikającym z odrzucenia i niezrozumienia wymagań sprawiedliwości,
sprzecznym z oceną z mowy Stepanosa (Szczepana) w Dziejach Apostolskich,
gdzie natchnione Duchem Boga słowa przypominają i wyjaśniają te wydarzenia,
a wedle której był to ratunek od Boga i natchnione wykonanie sprawiedliwości;
zatem błędna interpretacja mocno osłabia wiarygodność wartościowej myśli
o tym jak ludzi powinno przemieniać prowadzenie od Boga…
W rzeczywistości rozważane wybranie i udoskonalanie to nie są alternatywy,
bo jak mówi np. List do Efezjan w Ef 1,4 – Bóg wybrał nas przed stworzeniem świata,
więc przed popełnieniem czynów wymagających poprawy, nawet przed poczęciem,
a już wtedy wiedział, że nas udoskonali i o doskonałości, jaką mamy osiągnąć,
zatem z perspektywy Stwórcy i sposób i cel są pewne i faktyczne od początku.
Dokładnie tak samo było z wybraniem Moszego (Mojżesza) do biblijnej roli:
czas wyprowadzenia z Micraim został znacznie wcześniej zapowiedziany Abramowi,
a prowadzenie i przygotowywane Moszego trwało co najmniej od jego narodzin,
bo już wtedy jego ocalenie wymagało niezwykłych okoliczności i było cudem;
więc Bóg wiedząc wszystko o tym, jakie dzieło chce mu powierzyć do wykonania,
od początku dawał mu też doświadczenia, które miały do tego kształtować,
które miały mu pomóc dobrze rozumieć i dokonywać słusznych wyborów…
Stanięcie w obronie uciskanych i krzywdzonych oraz związane z tym zabicie oprawcy
to nie był zły czyn, po którym wymagane było nawrócenie i poprawa sługi Boga;
ale w rzeczywistości był to już bardzo ważny element jego wiernej służby
i mocne świadectwo tego, że był gotowy poświęcić siebie by pomóc innym.
Mosze(h) nie zrobił tego w gniewie ani w innych emocjach czy dla swej satysfakcji,
ale rozeznając sytuację naraził się by spełnić to, co było potrzebne i słuszne,
by uczynić krok w kierunku zmiany na lepsze dla zniewolonych…
W rozważanym czynie Mosze(h) wystąpił przeciwko tylko jednemu oprawcy
i tylko wobec świadków, którzy powinni być wdzięczni za ratunek i ulgę;
zaś zawód, jaki spotkał go po tym wydarzeniu był dobrym przygotowaniem
do przyszłego publicznego wystąpienia przeciwko władcy Micraim (Egiptów),
gdy narazi się znacznie bardziej i jeszcze wielokrotnie doświadczy odmowy,
a będzie musiał to wytrzymać i przez to przebrnąć by osiągnąć cel…
Bóg udoskonala ludzi, których wybrał, ale wybiera gotowych na udoskonalenie,
bo dla każdego ma przewidzianą drogę, która wymaga właściwego mu trudu
i człowiek chcący prawdziwie iść z Bogiem musi przyjąć i podjąć swoją walkę,
być gotowym na kolejne wyrzeczenia, zmiany i podporządkowanie się
poprzez które dokonuje się jego zamierzony rozwój i spełnienie misji…
Chwała Bogu!