Wzór i Pobudzenie
Komentarz do parszy „Teruma(h)” (części „[Wyznaczony]_Dar”):
Szemot/2Moj/Exodos/Wj 25,1-27,19;
1Krl 5,12-6,13; Mt 5,33-37; 2Kor 9,1-15.
Wzór i pobudzenie do właściwych wyborów i czynów.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– Rodzaje i znaczenia darów na budowę Przybytku;
– Świątynia od początku w treści Przymierza;
– sprzęty Świątyni Boga i ich prorocze znaczenia.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Dary Przedstawiające Wieczność;
– Świątynia Przymierza;
– Symbole Świątyni i Ich Znaczenia.
Poprzednie komentarze rozważają już praktyczne i duchowe treści parszy,
więc warto kliknąć i otworzyć artykuły wskazane w odnośnikach powyżej.
2. Wzór i Pobudzenie
Szemot/2Moj/Exodos/Wj 28,8-9:
ועשו לי מקדש ושכנתי בתוכם”
ככל אשר אני מראה אותך
את תבנית המשכן ואת תבנית כל כליו
„וכן תעשו
jak_wszystko, co Ja pokażę tobie:
ten wzór tego_Przybytku i_ten wzór wszystkich naczyń_jego;
i_tak uczynią.”
Hbr 8,5z:
„καθὼς κεχρημάτισται Μωσῆς μέλλων ἐπιτελεῖν τὴν σκηνήν
Ὅρα γάρ φησίν ποιήσῃς πάντα κατὰ τὸν τύπον
τὸν δειχθέντα σοι ἐν τῷ ὄρει„
Patrz bowiem, mówi, uczynisz wszystko według tego wzoru,
tego pokazanego ci na tej górze.”
Parsza(h) Tory na ten tydzień i kończący go Szabat
rozpoczyna się od nakazu zebrania darów na budowę Świątyni,
a następnie opisane są kolejne elementy, z jakich ma się składać;
jednak jeszcze zanim Bóg zaczął przedstawiać jej wygląd i wystrój,
nakazane zostało, żeby została uczyniona według wzoru…
Miejsce i sposób oddawania czci Bogu zostało dokładnie ustanowione,
bo Bóg chce być czczonym według ściśle określonego porządku,
który poucza nas np. o Jego tożsamości i naszych obowiązkach;
dlatego bardzo ważne jest, żeby nie robić tego jak kto sam chce
ani nie wymyślać własnych sposobów i projektów takich miejsc,
lecz po prostu wiernie spełniać to, co ustanowione i objawione…
Bóg nie mieszka w [wielu różnych] Świątyniach (Dz 17,24-25),
a choć sam jest wszechobecny i działa we wszystkich (Ef 4,6);
ustanowił jedno właściwe miejsce kultu i centrum nauczania,
żeby dla wszystkich mogło to być spójne i trwałe na zawsze;
żeby wszyscy mieli poznawać i spełniać ten sam wzór
czerpiąc z tego samego źródła życia…
Wolą Boga nie jest to, żeby każdy sam ustanawiał sobie swoją drogę,
nie jest nią poznawanie ani czczenie Stwórcy na indywidualne sposoby,
które mogłyby być różne i sprzeczne, wzajemnie szkodliwe dla innych.
Bóg nie chce, żeby ludzie chodzili sami wieloma oddzielnymi drogami,
ale objawił Biblię aby łączyć i jednoczyć w prawdzie tych wszystkich,
którzy są gotowi przyjąć ten dobry porządek…
Bóg w Biblii objawił pewne wspólne ramy tego co właściwe i słuszne,
dzięki którym powinniśmy razem dochodzić do dobrego poznania Stwórcy
i razem spełniać to wszystko, co będzie dla każdego prawdziwie najlepsze…
Nie oznacza to, że w służbie Bogu nie ma pewnego poziomu dowolności,
bo każdy na miarę swych możliwości robi to, co potrafi i tym, czym dysponuje,
każdy może dawać z tego co ma i służyć tym, co potrafi wykonywać,
podczas gdy inni potrzebują tego, żeby uzupełnić ich braki w tych zakresach;
więc każda funkcja jest właściwie dopasowana do osoby, której ją powierzono
i od nikogo nie jest oczekiwane coś, czemu mógłby nie podołać…
Istotne jest, żeby wolności nie postrzegać w sposób,
który pozwala wybierać i czynić cokolwiek, także na własną szkodę,
lekceważąc przy tym rady i pouczenia bardziej doświadczonych,
np. przodków i już ustanowionych zwierzchników społeczności;
ale by wolność była drogą do znalezienia swych najwłaściwszych zadań,
którymi są te, do których każdy został stworzony i najlepiej przygotowany,
w których każdy będzie skuteczny i co powinien chcieć efektywnie czynić,
bo będzie to wydawać dobre owoce dla niego samego i innych wokół,
więc właśnie do tego powinno „pobudzać_go serce_jego”,
jak o złożeniu darów mówi początek tej parszy…
Warto więc zaufać Bogu w tym, że ustanowił i objawił wzór,
który jest lepszy od buntowania się i przypadkowych prób,
bo oparty nie na bezmyślnym podejściu „kto mi zabroni”,
ale na najlepszej wiedzy i zrozumieniu co zadziała dobrze
tak jak to było przy budowie Przybytku.
Chwała Bogu!