Wzór i Pobudzenie
Komentarz do parszy „Teruma(h)” (części „[Wyznaczony]_Dar”):
Szemot/2Moj/Exodos/Wj 25,1-27,19;
1Krl 5,12-6,13; Mt 5,33-37; 2Kor 9,1-15.
Wzór i pobudzenie do właściwych wyborów i czynów.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– Rodzaje i znaczenia darów na budowę Przybytku;
– Świątynia od początku w treści Przymierza;
– sprzęty Świątyni Boga i ich prorocze znaczenia.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Dary Przedstawiające Wieczność;
– Świątynia Przymierza;
– Symbole Świątyni i Ich Znaczenia.
Poprzednie komentarze rozważają już praktyczne i duchowe treści parszy,
więc warto kliknąć i otworzyć artykuły wskazane w odnośnikach powyżej.
2. Wzór i Pobudzenie
jak_wszystko, co Ja pokażę tobie:
ten wzór tego_Przybytku i_ten wzór wszystkich naczyń_jego;
i_tak uczynią.”
Patrz bowiem, mówi, uczynisz wszystko według tego wzoru,
tego pokazanego ci na tej górze.”
Parsza(h) Tory na ten tydzień i kończący go Szabat
rozpoczyna się od nakazu zebrania darów na budowę Świątyni,
a następnie opisane są kolejne elementy, z jakich ma się składać;
jednak jeszcze zanim Bóg zaczął przedstawiać jej wygląd i wystrój,
nakazane zostało, żeby została uczyniona według wzoru…
Miejsce i sposób oddawania czci Bogu zostało dokładnie ustanowione,
bo Bóg chce być czczonym według ściśle określonego porządku,
który poucza nas np. o Jego tożsamości i naszych obowiązkach;
dlatego bardzo ważne jest, żeby nie robić tego jak kto sam chce
ani nie wymyślać własnych sposobów i projektów takich miejsc,
lecz po prostu wiernie spełniać to, co ustanowione i objawione…
Bóg nie mieszka w [wielu różnych] Świątyniach (Dz 17,24-25),
a choć sam jest wszechobecny i działa we wszystkich (Ef 4,6);
ustanowił jedno właściwe miejsce kultu i centrum nauczania,
żeby dla wszystkich mogło to być spójne i trwałe na zawsze;
żeby wszyscy mieli poznawać i spełniać ten sam wzór
czerpiąc z tego samego źródła życia…
Wolą Boga nie jest to, żeby każdy sam ustanawiał sobie swoją drogę,
nie jest nią poznawanie ani czczenie Stwórcy na indywidualne sposoby,
które mogłyby być różne i sprzeczne, wzajemnie szkodliwe dla innych.
Bóg nie chce, żeby ludzie chodzili sami wieloma oddzielnymi drogami,
ale objawił Biblię aby łączyć i jednoczyć w prawdzie tych wszystkich,
którzy są gotowi przyjąć ten dobry porządek…
Bóg w Biblii objawił pewne wspólne ramy tego co właściwe i słuszne,
dzięki którym powinniśmy razem dochodzić do dobrego poznania Stwórcy
i razem spełniać to wszystko, co będzie dla każdego prawdziwie najlepsze…
Nie oznacza to, że w służbie Bogu nie ma pewnego poziomu dowolności,
bo każdy na miarę swych możliwości robi to, co potrafi i tym, czym dysponuje,
każdy może dawać z tego co ma i służyć tym, co potrafi wykonywać,
podczas gdy inni potrzebują tego, żeby uzupełnić ich braki w tych zakresach;
więc każda funkcja jest właściwie dopasowana do osoby, której ją powierzono
i od nikogo nie jest oczekiwane coś, czemu mógłby nie podołać…
Istotne jest, żeby wolności nie postrzegać w sposób,
który pozwala wybierać i czynić cokolwiek, także na własną szkodę,
lekceważąc przy tym rady i pouczenia bardziej doświadczonych,
np. przodków i już ustanowionych zwierzchników społeczności;
ale by wolność była drogą do znalezienia swych najwłaściwszych zadań,
którymi są te, do których każdy został stworzony i najlepiej przygotowany,
w których każdy będzie skuteczny i co powinien chcieć efektywnie czynić,
bo będzie to wydawać dobre owoce dla niego samego i innych wokół,
więc właśnie do tego powinno „pobudzać_go serce_jego”,
jak o złożeniu darów mówi początek tej parszy…
Warto więc zaufać Bogu w tym, że ustanowił i objawił wzór,
który jest lepszy od buntowania się i przypadkowych prób,
bo oparty nie na bezmyślnym podejściu „kto mi zabroni”,
ale na najlepszej wiedzy i zrozumieniu co zadziała dobrze
tak jak to było przy budowie Przybytku.
Chwała Bogu!