Zbawienie i Wspomnienie
Komentarz do parszy „Caw” (części „Rozkaz”):
Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 6,1/8-8,36; Jr 7,21-8,3; 9,22-23; Hbr 8,1-6.
Zbawienie dokonane raz i powtarzane wspomnienie z wdzięcznością…
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tych czytań inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– Rodzaje, warunki i sposoby postępowania z oddaniami;
– Wpływ służby Mesjasza na porządek oddań (ofiar);
– Wierność Prawu i właściwa równowaga w służbie.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Rozkaz Przymierza;
– Oddania – Rodzaje i Warunki;
– Ogień Trawiący Dobrze i w Nadmiarze.
Poprzednie komentarze rozważają już praktyczne i duchowe treści parszy,
więc warto kliknąć i otworzyć artykuły wskazane w odnośnikach powyżej.
2. Zbawienie i Wspomnienie
Jak już zostało to w minionych latach pokazane i wyjaśnione,
objawienia Boga w Biblii pouczają nie tylko tekstem, ale i kompozycją,
bo treść ułożona jest tak, żeby przypadać w odpowiednym czasie cyklu
i np. Prawa Oddań zwykle czytane są do Szabatu tuż przed Pesach,
żeby były przypomniane, dobrze znane i rozumiane w święto…
(z)_którego przynosi_(się) z_krwi_jego
do Namiotu Spotkania dla_przebłagania w_świętym
nie (będzie_się)_spożywać, w_ogniu spalone_[będzie].”
dobre bowiem łaską [powinno]_być_utwierdzane to serce
nie pokarmami, w których nie odnieśli_korzyści ci postępujący.
Mamy ołtarz, z którego zjeść nie mają władzy ci temu Namiotowi służący,
których bowiem jest_wnoszona zwierząt ta krew za grzech
do tego Świętego przez tego kohena_hagadol
tych te ciała są_spalane poza tym obozem.
Dlatego i Jeszua aby uświęcił przez tą własną krew ten lud
poza tymi bramami wycierpiał,
zatem wychodzilibyśmy do niego poza ten obóz
tę zniewagę jego niosąc.”
Od wieczora kończącego środę na Wieczerzy Pesach rozpoczynającej Święto Przaśników
(od końca dnia przygotowania 14. Abib/Nisan i w nocy rozpoczynającej dobę 15. Abib/Nisan)
będziemy wspominać i dziękować, że Jeszua (Jezus) Mesjasz umarł za nasze grzechy (1Kor 15,3-4),
jednak z przebłagania za swój własny grzech ani za społeczność nikt spożywać nie może,
a uczynienie czegoś takiego byłoby śmiertelną winą tak samo jak np. spożywanie krwi;
dlatego trzeba rozróżniać co i w jakim charakterze, z jakim przekonaniem, się spożywa,
jaki baranek złożony na ołtarzu jest do spożycia i co przedstawia maca (przaśny chleb);
a co faktycznie i właściwie dokonało się w innym obrzędzie i w innym czasie,
o którym należy po prostu wspomnieć, rozważyć to i oddać Bogu chwałę;
bo w świętowaniu nie chodzi tylko o cielesne wykonanie określonych rytuałów,
ale duchowe spełnienie tego następuje dopiero przy świadomości ich znaczeń,
co może być dobrze wykonane lub wcale nie, a nawet wypaczone, błędne i szkodliwe
zależnie z jaką znajomością i wiernością Słowu Boga się do tego podchodzi…
Bardzo znaczna część „chrześcijan” wierzy, a nierzadko nawet nakazuje się im wierzyć,
że spożywają prawdziwe przebłaganie za grzech, prawdziwą krew i prawdziwe ludzkie ciało,
podczas gdy każde z tych przekonań to naruszenie zakazów Boga zapisanych w Torze
i trzeba rozumieć, że w powtarzanym co rok obrzędzie spożywane mają być symbole,
które obrazują rzeczywiste spełnienie, które dokonało się 1 raz w 31. roku n.e.,
więc teraz trzeba o tym wiedzieć, uznawać to i wydawać dobre owoce zbawienia,
nie zaś dawać zwodzić się myślą o kolejnych powtarzanych przebłaganiach,
w związku z którymi można by ciągle grzeszyć i niby znów być oczyszczanym…
Męka i śmierć Mesjasza to jego bardzo wielkie poświęcenie dla ludzi,
które nie będzie powtórzone i którego nie można znieważyć (Hbr 6,4-6; 10,26-31);
ale z danej nam szansy trzeba dobrze skorzystać w przemianie siebie na lepsze,
we wzrastaniu ku wierności Bogu w świętym życiu, jakiego naucza i wymaga,
bo właśnie to jest najlepsze dla każdego z osobna i dla całej społeczności…
Chwał Bogu!