Pesach – Święto 7 Dni Przaśników
Komentarz do parszy na Szabat Chol HaMoad Pesach:
Szemot/2Moj/Exodos/Wj 33,12-34,26;
Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 28,19-25;
Ez 37,1-14; ShS/PnP 1,1-8,14; Obj 19,1-9.
Pesach – Święto 7 Dni Przaśników, a nie 1 dzień.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Pesach – Święto 7 Dni Przaśników
W tygodniu do Szabatu przypadającego podczas Święta Przaśników
zamiast parszy tradycyjnie rozważane są świąteczne fragmenty Biblii,
które pozwalają przypomnieć sobie i zrozumieć tematykę Pesach:
nie tylko oddania i wieczerzy, ale drogi do wyzwolenia z niewoli…
Ez 45,21-24:
בראשון בארבעה עשר יום לחדש”
יהיה לכם הפסח חג שבעות ימים מצות יאכל
ועשה הנשיא ביום ההוא בעדו ובעד כל עם הארץ
פר חטאת
ושבעת ימי החג
יעשה עולה ליהוה
שבעת פרים ושבעת אילים תמימם
ליום שבעת הימים
וחטאת שעיר עזים ליום
ומנחה איפה לפר ואיפה לאיל יעשה
„ושמן הין לאיפה
będzie dla_was to_Pesach, święto siedmiu dni przaśników spożywania.
I_sporządzi ten_książę w_dniu tym za_siebie i_za cały lud tego_kraju
cielca (na_oddanie_za)_grzech
i_(będzie)_siedem dni tego_święta.
Sporządzi (oddanie)_wstępujące dla_יהוה
siedem cielców i_siedem baranków bez_skazy
na_[każdy]_dzień (przez)_tych_siedem dni
i_(za)_grzech owłosione kozły na_(każdy)_dzień
i_pokarmowego_[daru}: efę dla_cielca i_efę dla_barana uczyni
i_oliwy hin dla_efy.”
W Biblii (Łk 22,1; Dz 12,3-4; Ez 45,21) Pesach to nazwa Święta Przaśników,
która określa jego wszystkich 7 dni przypadających od 15. do 21. Abib/Nisan,
a nie jest to nazwa tylko 1 dnia ani żadnego „wcześniejszego święta”,
bowiem 14. Abib/Nisan nie jest świętem, lecz dniem przygotowania (J 19,14)
(co „chrześcijańskie” przekłady dopisując słowo błędnie nazywają świętem
w oparciu o wprowadzające w błąd ludzkie założenia i doktryny religijne,
podczas gdy Szemot/2Moj/Exodos/Wj 12,17-19 i Ez 45,21 zgodnie wskazują
te same 7 dni zaczynające się od wieczora kończącego 14. Abib/Nisan
i w oryginale nie ma tam „חג” („chag”) przed „פסח” („Pesach”)),
w którym po południu składano oddanie Pesach i pieczono baranki na ucztę
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 16,6 ma w oryginale „כבוא השמש”,
co oznacza „gdy_przychodzi/przybliża_(się)/obniża_(się) to_Słońce”
i opisuje, że jego wysokość nad horyzontem się wtedy zmniejsza;
zaś 2Krn 35,11-14 świadczy, że ten obrzęd spełniano „עד לילה”,
co oznacza „do nocy” i jednoznacznie z tym wskazuje, że „w dzień”),
żeby zgodnie z porządkiem były gotowe do spożycia przed północą
(należy to uczynić do rana, a ranek zaczyna się jeszcze w nocy – J 20,1
i określa cały czas, w którym narasta jasność i Słońce się wznosi,
zatem jest to cały przedział czasu od północy po południa,
a nie tylko sam początek dnia, który jest zawarty w środku);
tak jak Naród Iszrael musiał to spełnić w Micraim (Egiptach),
żeby tej samej nocy po północy móc sprawnie wyruszyć w drogę
(Szemot/2Moj/Exodos/Wj 12,42; Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 33,3),
do czego mieli być wtedy gotowi (Szemot/2Moj/Exodos/Wj 12,11),
a na pewno nie wyczerpani po rzekomym czuwaniu we wcześniejszą noc:
wyszli tuż po tym jak skończyła się ostatnia plaga i zagrożenie śmiercią,
od której miała chronić krew na odrzwiach domów i spełniany obrzęd;
a co ma być świętowane i wspominane co roku właśnie w tym czasie,
żebyśmy i my czuwając byli gotowi do wyjścia w każdej chwili
i zdolni do przechodzenia podobnych dróg z naszych zniewoleń…
Faktem jest jednak, że wyzwolenie rozpoczęło, ale nie dokonało się od razu,
więc choć jest do niego konieczne uczestnictwo w całym tym procesie,
który rozpoczyna się od oddań (ofiar) z baranków i spożywania Pesach,
trzeba przyjąć, uznać i wykonać wezwanie Boga gdy On daje szansę;
to jednak spełnienie go wymaga też przejścia dalej całej drogi,
która wiedzie do przejścia przez morze po 7. Dniu Przaśników,
a rezygnując gdzieś po drodze nie osiągnie się celu…
Redukcja znaczenia Pesach do jednego dnia 14. Abib, który nie jest świętem;
to nie tylko pochopny wniosek wynikający z nadinterpretacji małej wiedzy
przy niestety częstym przekonaniu o doskonałym rozumieniu 1 wersetu
oraz doktrynalnych założeń powodujących, że czyta się bardzo opacznie
wmawiając swoje myśli do tekstu zamiast przyjmowania co jest napisane
i zamiast poznawania, łączenia, rozważania i godzenia wszystkich faktów;
ale takie podejście nie pozwala dostrzec pełnej głębi wszystkich dni święta
ani doświadczyć owoców wynikających z przechodzenia całej drogi…
Bóg prawdziwie ustanowił Pesach jako święto 7-dniowe,
które ma uroczysty początek i koniec w dniach szabatowych;
ale każdy jego dzień to etap w drodze do wyzwolenia z niewoli,
który ma swoją własną treść, sens i cel, który ma spełnić…
W tym roku tygodniowy Szabat przypada w 3. Dniu Przaśników,
w którym Iszrael musiał zawrócić od Etam ku Pi-HaChirot i Migdol,
żeby tam móc zmierzyć się ze swą wielką winą – bożkiem Baal Cefonem,
który podczas lat niewoli był tym, czym potem złoty cielec na pustyni;
tego dnia Jeszua (Jezus) podczas procesu przechodził mękę biczowania,
która była ostatnią próbą poprzedzającą jego ukrzyżowanie i śmierć,
które są punktem zwrotnym w drodze do wolności od grzechów,
w naszym zmaganiu się i pokonywaniu skłonności do grzechów…
O szczegółach tych rozważań można przeczytać w komentarzach o Pesach:
– Obietnice Boga w Tradycjach Pesach;
– Oddania – Rodzaje i Warunki;
– Pesach to Ostatnia Wieczerza?
– Męka Mesjasza na Krzyżu;
– Znaczenie 7. Dnia Przaśników.
Chwała Bogu!