Pesach – Święto 7 Dni Przaśników
Komentarz do parszy na Szabat Chol HaMoad Pesach:
Szemot/2Moj/Exodos/Wj 33,12-34,26;
Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 28,19-25;
Ez 37,1-14; ShS/PnP 1,1-8,14; Obj 19,1-9.
Pesach – Święto 7 Dni Przaśników, a nie 1 dzień.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Pesach – Święto 7 Dni Przaśników
W tygodniu do Szabatu przypadającego podczas Święta Przaśników
zamiast parszy tradycyjnie rozważane są świąteczne fragmenty Biblii,
które pozwalają przypomnieć sobie i zrozumieć tematykę Pesach:
nie tylko oddania i wieczerzy, ale drogi do wyzwolenia z niewoli…
będzie dla_was to_Pesach, święto siedmiu dni przaśników spożywania.
I_sporządzi ten_książę w_dniu tym za_siebie i_za cały lud tego_kraju
cielca (na_oddanie_za)_grzech
i_(będzie)_siedem dni tego_święta.
Sporządzi (oddanie)_wstępujące dla_יהוה
siedem cielców i_siedem baranków bez_skazy
na_[każdy]_dzień (przez)_tych_siedem dni
i_(za)_grzech owłosione kozły na_(każdy)_dzień
i_pokarmowego_[daru}: efę dla_cielca i_efę dla_barana uczyni
i_oliwy hin dla_efy.”
W Biblii (Łk 22,1; Dz 12,3-4; Ez 45,21) Pesach to nazwa Święta Przaśników,
która określa jego wszystkich 7 dni przypadających od 15. do 21. Abib/Nisan,
a nie jest to nazwa tylko 1 dnia ani żadnego „wcześniejszego święta”,
bowiem 14. Abib/Nisan nie jest świętem, lecz dniem przygotowania (J 19,14)
(co „chrześcijańskie” przekłady dopisując słowo błędnie nazywają świętem
w oparciu o wprowadzające w błąd ludzkie założenia i doktryny religijne,
podczas gdy Szemot/2Moj/Exodos/Wj 12,17-19 i Ez 45,21 zgodnie wskazują
te same 7 dni zaczynające się od wieczora kończącego 14. Abib/Nisan
i w oryginale nie ma tam „חג” („chag”) przed „פסח” („Pesach”)),
w którym po południu składano oddanie Pesach i pieczono baranki na ucztę
(Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 16,6 ma w oryginale „כבוא השמש”,
co oznacza „gdy_przychodzi/przybliża_(się)/obniża_(się) to_Słońce”
i opisuje, że jego wysokość nad horyzontem się wtedy zmniejsza;
zaś 2Krn 35,11-14 świadczy, że ten obrzęd spełniano „עד לילה”,
co oznacza „do nocy” i jednoznacznie z tym wskazuje, że „w dzień”),
żeby zgodnie z porządkiem były gotowe do spożycia przed północą
(należy to uczynić do rana, a ranek zaczyna się jeszcze w nocy – J 20,1
i określa cały czas, w którym narasta jasność i Słońce się wznosi,
zatem jest to cały przedział czasu od północy po południa,
a nie tylko sam początek dnia, który jest zawarty w środku);
tak jak Naród Iszrael musiał to spełnić w Micraim (Egiptach),
żeby tej samej nocy po północy móc sprawnie wyruszyć w drogę
(Szemot/2Moj/Exodos/Wj 12,42; Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 33,3),
do czego mieli być wtedy gotowi (Szemot/2Moj/Exodos/Wj 12,11),
a na pewno nie wyczerpani po rzekomym czuwaniu we wcześniejszą noc:
wyszli tuż po tym jak skończyła się ostatnia plaga i zagrożenie śmiercią,
od której miała chronić krew na odrzwiach domów i spełniany obrzęd;
a co ma być świętowane i wspominane co roku właśnie w tym czasie,
żebyśmy i my czuwając byli gotowi do wyjścia w każdej chwili
i zdolni do przechodzenia podobnych dróg z naszych zniewoleń…
Faktem jest jednak, że wyzwolenie rozpoczęło, ale nie dokonało się od razu,
więc choć jest do niego konieczne uczestnictwo w całym tym procesie,
który rozpoczyna się od oddań (ofiar) z baranków i spożywania Pesach,
trzeba przyjąć, uznać i wykonać wezwanie Boga gdy On daje szansę;
to jednak spełnienie go wymaga też przejścia dalej całej drogi,
która wiedzie do przejścia przez morze po 7. Dniu Przaśników,
a rezygnując gdzieś po drodze nie osiągnie się celu…
Redukcja znaczenia Pesach do jednego dnia 14. Abib, który nie jest świętem;
to nie tylko pochopny wniosek wynikający z nadinterpretacji małej wiedzy
przy niestety częstym przekonaniu o doskonałym rozumieniu 1 wersetu
oraz doktrynalnych założeń powodujących, że czyta się bardzo opacznie
wmawiając swoje myśli do tekstu zamiast przyjmowania co jest napisane
i zamiast poznawania, łączenia, rozważania i godzenia wszystkich faktów;
ale takie podejście nie pozwala dostrzec pełnej głębi wszystkich dni święta
ani doświadczyć owoców wynikających z przechodzenia całej drogi…
Bóg prawdziwie ustanowił Pesach jako święto 7-dniowe,
które ma uroczysty początek i koniec w dniach szabatowych;
ale każdy jego dzień to etap w drodze do wyzwolenia z niewoli,
który ma swoją własną treść, sens i cel, który ma spełnić…
W tym roku tygodniowy Szabat przypada w 3. Dniu Przaśników,
w którym Iszrael musiał zawrócić od Etam ku Pi-HaChirot i Migdol,
żeby tam móc zmierzyć się ze swą wielką winą – bożkiem Baal Cefonem,
który podczas lat niewoli był tym, czym potem złoty cielec na pustyni;
tego dnia Jeszua (Jezus) podczas procesu przechodził mękę biczowania,
która była ostatnią próbą poprzedzającą jego ukrzyżowanie i śmierć,
które są punktem zwrotnym w drodze do wolności od grzechów,
w naszym zmaganiu się i pokonywaniu skłonności do grzechów…
O szczegółach tych rozważań można przeczytać w komentarzach o Pesach:
– Obietnice Boga w Tradycjach Pesach;
– Oddania – Rodzaje i Warunki;
– Pesach to Ostatnia Wieczerza?
– Męka Mesjasza na Krzyżu;
– Znaczenie 7. Dnia Przaśników.
Chwała Bogu!