Wybranie, Odpowiedzialność i Poprawa

Czas czytania: 4 minut

W Szabat 14/15.04.2023 jest 24. dzień 1. miesiąca Abib/Nisan,
3. dzień licząc od 1. powszedniego po zakończeniu Chag HaMacot,
zatem 3. dzień 1. tygodnia i łącznie 3. dzień liczenia aomeru.
Komentarz do parszy „Szemini” (części „[Dnia]_Ósmego„):
Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 9,1-11,47; 2Sm 6,1-7,17; Dz 10,1-35.
Wybranie, odpowiedzialność i poprawa – ważne wzory.

1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia

Tematy tych czytań inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– Wyświęcenie kohenów do służby i początek jej spełniania;
– Szczegóły rozważania o powodach śmierci synów Aharona;
– Rozróżnianie czystości zwierząt i sens wizji Kefy (Piotra);
– Właściwa ocena faktów – Prawo i praktyka.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Przygotowani do Świętości;
Właściwe Uświęcenie;
Mylić Się Może Nawet Największy.

Poprzednie komentarze rozważają już praktyczne i duchowe treści parszy,
więc warto kliknąć i otworzyć artykuły wskazane w odnośnikach powyżej.

2. Wybranie, Odpowiedzialność i Poprawa

Parsza(h) na ten tydzień i kończący go Szabat
opisuje historię śmiertelnego błędu dwóch synów Aharona,
którzy zginęli pełniąc służbę w Świątyni wedle własnego uznania,
a nie zgodnie z porządkiem ustanowionym przez Boga, którego ich uczono:
wnieśli do Przybytku ogień nie pochodzący z ołtarza oddań (ofiar) wstępujących
prawdopodobnie w wyniku odurzenia alkoholem i przed dopełnieniem wyświęcania,
gdy dali się ponieść nadmiernej pewności siebie i pysze z powodu wybrania…

Historia ta jest przestrogą o możliwości popełnienia błędów przez każdego,
nawet nawróconego od dawna i pełniącego ważną służbę i funkcję w społeczności;
historia ta uczy, że trzeba być odpowiedzialnym, uważnym i wiernym Prawu,
które będzie ściśle egzekwowane od tych, którzy zostali pouczeni…

„Ten zaś oto sługa ten poznawszy tę wolę tego władcy jego/swojego
i nie przygotowawszy czy/ani_nie który_uczynił zgodnie_z tą wolą jego, chłostany_(będzie) wieloma,
ten zaś nie poznawszy, który_uczynił zaś godne ciosów chłostany_(będzie) nielicznymi.
(Od)_każdego zaś któremu dane_zostało wiele, wiele szukane_zostanie u niego,
a któremu powierzone_zostało wiele, więcej domagali_(się_będą) (od)_niego.

„….I_rozgniewał_(się) na Eleazara i_na Eitamara, synów Aharona tych_pozostajcych…
I_wysłuchał Mosze(h) i_[było]_dobrym w_oczach_jego.”

W parszy opisane jest także, że błąd w ocenie popełnił Mosze(h) (Mojżesz),
jednak mimo gniewu wynikającego z pochopnego osądu części faktów
nie przypieczętował on swojej pomyłki niewłaściwym czynem – wyrokiem,
ale dał sobie wyjaśnić co i dlaczego się stało i uznał to za słuszne.

Chociaż Mosze(h) był nauczycielem i wyświęcającym kohenów (kapłanów)
w tym przypadku to on musiał zrozumieć, że oni mieli rację i postąpili dobrze,
bo to oni wiedzieli, że składali różne oddania, w czym on nie uczestniczył,
więc ich znajomość faktycznej sytuacji była lepsza niż samego Prawa u niego.

Zależnie od reakcji na skarcenie popełniony błąd może być śmiertelny lub rozwijający;
bo kto przyjmuje i korzysta z pouczeń, ten więcej tego samego błędu nie uczyni,
a kto trwa w uporze i zaślepieniu, ten może w końcu umrzeć w swoim grzechu.

Ludzie wierzący i religijni często mają o sobie bardzo wysokie mniemanie
przekonani o tym, że ze znajomości Boga wynikają dla nich same korzyści
i niezależnie od tego co faktycznie reprezentują wszystko im się należy;
ale w rzeczywistości Bóg okazuje łaskę powołując, ale od wybranych wymaga,
dlatego w miarę poznawania Słowa Bożego i wzrastania w pobożności
trzeba przemieniać siebie i wydawać więcej i lepszych owoców posłuszeństwa
wystrzegając się naśladowania złych wzorów, które zachowano jako przestrogi
i stając się podobnymi do tych najlepszych, które dano by z nich korzystać.

Wzorem danym przez Moszego jest wysłuchiwanie odpowiedzi,
które nawet dla już nauczonego lepiej mogą okazać się pouczające,
a jeśli okażą się słuszne, ich przyjęcie pozwoli rozumieć i czynić lepiej…

Podobnie uczniowie Mesjasza mimo otrzymania natchnienia Duchem Świętego
początkowo nie rozumieli i sprzeciwiali się zanurzeniu Korneliusza (Dz 11,1-3),
co uważali za naruszenie prawa (Dz 10,28) – w tym przypadku ludzkiej tradycji;
ale po wysłuchaniu wyjaśnień Kefy (Piotra) uznali to za dobre (Dz 11,18),
co też dowodzi, że niektóre przekonania religijne mogą wymagać obalenia,
żeby móc zastąpić je lepszymi, prawdziwie zgodnymi ze świadectwami Boga,
bo dopiero po sprawdzeniu i poprawie będą w pełni wierne objawieniom Ojca…

Chwała Bogu!

Wyraź opinię o artykule:

Click to listen highlighted text!