Jedność Społeczności i Funkcje
W Szabat 19/20.05.2023 jest 29. dzień 2. miesiąca Ziw/Eir,
38. dzień licząc od 1. powszedniego po zakończeniu Chag HaMacot,
zatem 3. dzień 6. tygodnia i łącznie 38. dzień liczenia aomeru.
Komentarz do parszy „BeMidbar” (części „Na_Pustyni”):
Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 1,1-4,20; Oz 1,10/2,1-2,20/22; 1Kor 12,12-20.
Jedność społeczności z podziałem na właściwe każdemu funkcje.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Na podstawie treści zapisanych w tej parszy
w poprzednich komentarzach były omówione zagadnienia:
– porządki spisów książąt, plemion i obozów Iszraela;
– przydział odpowiedzialności Lewitów i plemion;
– liczebność członków i właściwe dla nich funkcje;
– wartość żmudnego czytania powtórzeń;
– proces Jeszui (Jezusa) Mesjasza;
– ustawienie Skrzyni Przymierza;
– liczenie i ocalenie Iszraela;
– wykup pierworodnych.
Są one omówione w tekstach:
– Porządek Społeczności;
– Szacunek dla Słów;
– Liczenie Wybranych.
Poprzednie komentarze rozważają już praktyczne i duchowe treści parszy,
więc warto kliknąć i otworzyć artykuły wskazane w odnośnikach powyżej.
2. Jedność Społeczności i Funkcje
wszystkie zaś te członki tego ciała [tego jednego] liczni będąc jedno jest ciało.
Tak i ten Mesjasz i bowiem w jednym duchu my wszyscy w jednym ciele zanurzeni_zostaliśmy
czy_to Jahudim czy_to (H)ellenes czy_to niewolnicy czy_to wolni
i wszyscy [w jednego ducha] napojeni_zostaliśmy
i bowiem to ciało nie jest jednym członkiem, ale wieloma.
Jeśli powiedziałaby ta stopa, że 'nie jestem ręką, nie jestem z tego ciała’,
(czy)_nie wbrew temu nie jest z tego ciała?
I jeśli powiedziałoby to ucho, że 'nie jestem oko, nie jestem z tego ciała’,
(czy)_nie wbrew temu nie jest z tego ciała?
Jeśli całe to ciało okiem, gdzie ten słuch?
Jeśli całe słuchem, gdzie to powonienie?
Teraz zaś ten Bóg ustanowił te członki
jeden każdy (z)_nich w tym ciele tak_jak chciał,
jeśli zaś były te wszystkie jednym członkiem, gdzie to ciało?
Teraz zaś liczne wprawdzie członki, jedno zaś ciało.”
Czytanie z Brit Chadasza(h) do parszy na ten tydzień i kończący go Szabat
w nawiązaniu do podziału Iszraela na sztandary i plemiona w obozie
mówi o podziale społeczności – ciała Mesjasza – na wiele różnych członków;
czego sensem nie jest tylko mnogość osób, ale raczej nasze różne role
(gdyby miało chodzić tylko o ilość, to można by wskazać palce lub włosy,
zaś porównanie zestawia nogę, rękę, ucho i oko; słuch, wzrok i powonienie,
czym pokazuje potrzebę spełniania różnych funkcji i posiadania różnych cech).
Jak każda część ciała jest lepsza lub gorsza w spełnianiu różnych zadań,
np. wzrok pozwala rozpoznać i ocenić wiele szczegółów, ale tylko z przodu,
zaś słuch jest znacznie mniej dokładny, ale działa na wszystkie strony;
nogi utrzymują i poruszają całe ciało, ale trudno nimi coś podnieść
zaś ręce chwytają przedmioty i pozwalają nimi precyzyjnie operować;
tak każdy członek społeczność lepiej lub gorzej spełnia różne zadania,
np. ktoś najlepiej zachęca i pociesza osoby cierpiące i w potrzebie,
ktoś najpiękniej muzyką chwali Boga i uświetnia nabożeństwa,
ktoś najlepiej odkrywa i wyjaśnia jak stosować biblijne pouczenia,
ktoś najlepiej rozpoznaje doczesne potrzeby i udziela wsparcia,
a ktoś najlepiej łączy i utrzymuje zgodę i jedność wszystkich…
Apostoł Szaul (Paweł) w swym liście poucza,
żeby nikt nie uważał siebie za samowystarczalnego
żeby nikt nie brał na siebie ciężaru udźwignięcia całej społeczności
ani żeby nikt nie próbował spełniać wszystkich funkcji jednocześnie;
bo nawet jeśli można wiele z nich realizować z jakimś powodzeniem,
to wtedy coś będzie wykonane wspaniale, a coś ktoś inny zrobiłby lepiej;
więc przekazanie mu tej części służby na pewno byłoby bardziej owocne
i zamiast samemu czynić gorzej należy skorzystać z lepszego spełnienia,
z którego czerpiąc można też być poprawiać i rozwijać swoją część,
np. gdy usłyszy się coś z tyłu można obrócić się by to zobaczyć…
Metafora apostoła wskazuje funkcje spełniane przez zdrowe członki,
które rzeczywiście realizują ten cel, do którego zostały uczynione;
więc choć dosłownie nie wyklucza to chorych osób ze społeczności,
i chorzy w dosłownym sensie mogą wnosić wiele dobrego, np. wrażliwość;
to jednak w porównaniu nie mieści się wadliwe wykonywanie zadań,
np. mówienie nieprawdy nie jest funkcją, jaką mają spełniać usta,
a zazdrosne i pożądliwe patrzenie nie jest właściwą cechą wzroku
i wcześniej Mesjasz uczył o odcięciu gorszących członków (Mt 18,7-9);
co oczywiście należy rozumieć jako wyzbywanie się złych skłonności
i poprawianie swojego nastawienia i wynikających z niego czynów,
ale w odniesieniu do społeczności mogą być konieczne radykalne kroki
jak usuwanie osób, które świadomie trwają w grzechu i odmawiają zmian
(np. zgodnie ze słowami z fragmentów Mt 18,15-18; 1Kor 5,1-5; 6,1-5),
co nie dając się wyleczyć może okazywać się szkodliwe dla innych
i w związku z czym też odpowiednie członki muszą dobrze działać…
Bóg ustanowił Prawo i porządek, który umożliwia dobre i owocne życie,
dlatego każdy powinien starać się spełniać swoją rolę najlepiej jak to możliwe,
w tym też służyć innym w zakresie, do którego został uzdolniony i wybrany,
a także mądrze korzystać z tego, co Ojciec postanowił powierzyć innym,
żeby jedność społeczności trwała, a jej liczebność rosła w świętości…
Chwała Bogu!