Ustanowienia Boga w Parszy WaJigasz
Komentarz do parszy „WaJigasz” (części „I_Przystąpił”):
Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 44,18-47,27; Ez 37,15-28; Łk 6,9-19.
Ustanowienia (Przykazania) jakie Bóg dał w parszy WaJigasz.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– Dlaczego Josef nie był tym oczekiwanym Mesjaszem?
– Jedność Mesjasza i innych wiernych ludzi z Bogiem.
– Podobieństwa i proroctwa o Mesjaszu w historii Josefa.
– Jeszua jako Mesjasz da się poznać i przyjąć Iszraelowi…
– Pochopne błędne ocenianie niechcianych spraw;
– Pozornie sprzeczne i kontrowersyjne fakty w Biblii.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Wszystko Na Swoim Miejscu;
– Historie Też Są Proroctwami;
– Wybrany Da Się Poznać…
– Pozory Mogą Mylić…
– Trudne Fakty z Biblii.
Poprzednie komentarze rozważają już praktyczne i duchowe treści parszy,
więc warto kliknąć i otworzyć artykuły wskazane w odnośnikach powyżej.
2. Ustanowienia Boga w Parszy WaJigasz
Parsza(h) „WaJigasz” jest trzecią z rzędu zawierającą historię Josefa,
którą mimo braku wypowiedzi Boga zapisanych w jej tekście wprost
i mimo tego, że w spisie 613 Przykazań (Tarjagu) nie ma nic z jej treści
można i należy interpretować symbolicznie jako proroctwo o Mesjaszu
i w związku z tym rozumieć pewne fakty jako Ustanowienia Boga:
2.1 (32) Iszrael Oczyści Się z Grzechu Wobec Mesjasza
Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 44,18a.33:
ויּגּשׁ אליו יהוּדה ויּאמר”
בּי אדני ידבּר נא עבדּך דבר
(…)
ועתּה ישׁב נא עבדּך תּחת הנּער
„עבד לאדני והנּער יעל עם אחיו
przepraszam, władco_mój, niech_powie, proszę, sługa_twój słowo…
(…)
I_teraz niech_zostanie, proszę, sługa_twój zamiast tego_młodzieńca
niewolnikiem dla_władcy_mego, a_młodzieniec nich_pójdzie z braćmi_jego.”
Słowa i czyn Jahuda(ha) (Judy), który ofiaruje się za Binjamina
i jest gotów iść do niewoli, żeby wykupić z niej młodszego brata;
to postawa przeciwna do wcześniejszej chęci zabicia i sprzedania,
a zatem akt poprawy po grzechu popełnionym względem Josefa.
Ujawnienie się i rozpoznanie Josefa oraz świadome uznanie jego zwierzchności
to jest dopiero następny krok po żałowaniu i odpokutowaniu jego odrzucenia;
który stanie się możliwy po uznaniu własnych błędów i stosownym uniżeniu,
z gotowością do podporządkowania się temu, kto ma wszystko naprawić…
W ten sam sposób objawienie prawdziwego Mesjasza dla Narodu Iszraela
nie nastąpi, gdy rabini będą oczekiwać tylko potwierdzenia ich stanowisk;
lecz stanie się możliwe dopiero staną się gotowi na poprawę wykładni Tory
i przywrócenie jej do stanu, od którego odstąpili wiele wieków temu:
stanu, w którym Tora(h) ma nie być ciężarem i ceną za błogosławieństwo,
ale sposobem życia dobrym dla ludzi i błogosławieństwem samym w sobie.
Maszijach Iszraela niewątpliwie przyjdzie do Iszraela jak to jest zapowiedziane,
lecz nie jako sługa porządku ustanowionego przez ludzi mimo odstępstw i wad;
a jako władca ustanowiony do tego, żeby wszystko naprawić i udoskonalić,
dlatego jego przyjęcie wymaga najpierw gotowości na zbadanie i poprawę siebie
zarówno w Iszraelu jak i wśród innych, którzy też mogą mieć błędne wyobrażenia…
2.2 (33) Miłość Mesjasza do Narodu Iszraela
Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 45,3-5.7:
ויּאמר יוסף אל אחיו”
אני יוסף העוד אבי חי
ולא יכלוּ אחיו לענות אתו
כּי נבהלוּ מפּניו
ויּאמר יוסף אל אחיו
גּשׁוּ נא אלי
ויּגּשׁוּ ויּאמר
אני יוסף אחיכם
אשׁר מכרתּם אתי מצרימה
ועתּה אל תּעצבוּ ואל יחר בּעיניכם
כּי מכרתּם אתי הנּה כּי למחיה
שׁלחני אלהים לפניכם
(…)
ויּשׁלחני אלהים לפניכם
לשׂוּם לכם שׁארית בּארץ וּלהחיות לכם
„לפליטה גּדלה
’Ja_(jestem) Josef, czy_jeszcze ojciec_mój żyje?’
I_nie mogli bracia_jego odpowiedzieć mu,
bo przerazili_(się) z_oblicza_jego.
I_powiedział Josef do_braci_swoich:
’Zbliżcie_(się), proszę, do_mnie.’
I_zbliżyli_(się) i_powiedział:
’Ja_(jestem) Josef, brat_wasz,
którego sprzedaliście, mnie do_Micraim,
a_teraz nie smućcie_(się) i_(niech)_nie płonie w_oczach_waszych,
bo sprzedaliście mnie tutaj, z_powodu dla_zachowania_życia,
posłał_nie Bó przed_obliczami_waszymi.’
(…)
I_posłał_mnie Bóg przed_obliczami_waszymi,
aby_przygotować dla_was zapas na_ziemi i_zachować_życie dla_was,
dla_ocalenia wielkiego.”
Ujawnienie się Josefa wyjaśnia wszystkie trudy, które spotkały braci,
dzięki temu mogą zrozumieć czemu byli poddawani próbom i jak pouczani,
co jest wykładane w judaizmie jako wyjaśnienie wszystkiego w Dniu יהוה [Boga],
kiedy ujawnione będą wszystkie sprawy oraz ich przyczyny, cele i skutki…
Kluczową sprawę muszą tu jednak zrozumieć słudzy Mesjasza z innych narodów,
dla których jego pochodzenie mogło nie mieć znaczenia, a tylko korzyść z jego dzieła:
Mesjasz włożył wiele trudu w pobudzenie do poprawy i uratowanie swoich braci,
a w końcu ogłasza, że jest z Iszraela i właśnie w tym celu został posłany przez Boga;
dlatego miłuje braci i uratowanie Iszraela stawia na pierwszym miejscu,
zaś inni mogą uczestniczyć w tym tylko z nimi, a nie przeciwko nim…
2.3 (34) Prawdziwy Bóg Mesjasza
Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 47,7z.10:
ויברך יעקב את פּרעה”
(…)
„ויברך יעקב את פּרעה ויּצא מלּפני פרעה
(…)
I_pobłogosławił Jakub tego farao(ha) i_wyszedł od_oblicza farao(ha).”
Na różnych etapach tej historii zwierzchnikiem Josefa jest Jakub, Potifar i faraon,
z których każdy w symbolicznym i proroczym znaczeniu przedstawia Boga,
który jest gorzej lub lepiej widziany i znany wśród ludzi w związku z Mesjaszem;
bo jednak jak mówi Hbr 7,7 „ten mniejszy przez tego większego jest błogosławiony”
ostatecznie pokazane jest, że najwłaściwszym przedstawieniem Boga jest najstarsze;
więc pomimo tego, że faraon był najbardziej rozpoznawalny jako potężny władca,
podobnie jak obecnie „chrześcijaństwo” jest znacznie liczebniejsze niż judaizm,
podczas gdy Jakub był wtedy jedynie względnie bogatym pasterzem w Kanaanie,
to ze względu na niego Bóg błogosławił Micraim i faraona, a nie odwrotnie;
Boga należy postrzegać i służyć Mu tak jak Mesjasz przed ukrzyżowaniem,
a nie wedle tych pozorów, z którymi został połączony później…
2.4 (35) Oddawanie Dwóch Dziesięcin (Dla Lewitów i Ubogich)
Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 47,26:
ויּשׂם אתהּ יוסף לחק”
עד היּום הזּה על אדמת מצרים
לפרעה לחמשׁ
„רק אדמת הכּהנים לבדּם לא היתה לפרעה
aż (do)_tego_dnia oto w ziemi Micraim:
Dla_farao(ha) piąta_część.
Tylko ziemia tych_kohenów dla_nich, nie była dla_farao(ha).”
Ustanowienie Josefa w następstwie ocalenia od głodu i nabycia w niewolę faraona
przedstawia skutki zbawienia od grzechów, które prowadzi do wiernej służby Bogu:
jak Micrejczycy (Egipcjanie) mieli oddawać 1/5 (2/10) plonów z uprawianej ziemi,
tak Lud Boga ma zgodnie z Torą obowiązek oddawania dwóch dziesięcin:
– 1. na wspieranie ubogich w potrzebie – zawsze, niezależnie od okoliczności;
– 2. na utrzymanie Lewitów służących w Świątyni – gdy ona jest i działa.
Zwolnienie kapłanów z tego obowiązków w tej historii także ma swoje znaczenia:
– w odniesieniu do duchownych pogańskich, którzy nie szukali pomocy Mesjasza:
tacy nie skorzystali ze zbawienia od grzechów i nie podejmują wiernej służby Bogu,
więc ich korzystanie z doczesnych przywilejów ogranicza się tylko do życia teraz;
– w odniesieniu do Lewitów, którym dziesięcina przypada jako zaopatrzenie od Boga:
poświęconych darów nie można udzielać obcym, więc nie dają dziesięciny dla ubogich,
żeby nie doprowadzić do naruszenia zakazu z Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 22,10;
a są zobowiązani do oddzielenia jednej dziesięciny dla kohena hagadol,
jak o tym jest napisane w Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 18,25-32.
Dziesięcina dla Lewitów nie może być wykorzystywana do tego,
żeby duchowni bez pochodzenia i nie pełniący służby w Świątyni
wymuszali na wiernych oddawanie takiej kwoty na ich utrzymanie.
Wzór apostolski w Biblii (1Kor 9,18; Dz 18,3) pokazuje i wymaga,
żeby mesjańscy starsi zwykle sami pracowali na swe utrzymanie,
co nie wyklucza możliwości wsparcia ich w trudnej sytuacji
ani nie zabrania ustanowienia składek na potrzeby zborów
takie jak np. utrzymanie miejsc zgromadzeń społeczności;
są to jednak inne dobre sprawy, a nie spełnianie tego Prawa.
Chwała Bogu!