Ustanowienia Boga w Parszy BeHaAloteKha

Czas czytania: 7 minut

Komentarz do parszy „BeHaAloteKha” (części „W_Tym_Ustawianiu_Twoim„):
Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 8,1-12,16; Za 2,10/14-4,14; 1Kor 10,6-13.
Ustanowienia (Przykazania) jakie Bóg dał w parszy BeHaAloteKha.

Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.

1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia

Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– przegląd wydarzeń opisanych w parszy;
– równowaga osobistego uświęcenia i publicznej służby;
– zgodna służba mesjaszów z proroctwa w haftorze;
– światłość dla ludzi – świadczenie o Bogu;
– właściwa treść i sens modlitwy „Ojcze Nasz”.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Światła Obecności Boga;
– Światłość w Ukryciu, Ludziom i Wzrasta;
– Dwaj Mesjasze;
– Światłość ku Chwale Ojca.

Poprzednie komentarze rozważają już praktyczne i duchowe treści parszy,
więc warto kliknąć i otworzyć artykuły wskazane w odnośnikach powyżej.

2. Ustanowienia Boga w Parszy BeHaAloteKha

2.1 (567) Zapalanie Świecznika w Świątyni

„I_przemówił יהוה [Bóg] do Moszego do_powiedzenia:
Przemów do Aharona i_powiedz do_niego:
W_tym_ustawianiu_twoim oto tych_lamp
na_przednią stronę tej_Menory świecić_(będzie) siedem tych_lamp.”

2.2 (568) Oczyszczenie Lewitów

„I_przemówił יהוה [Bóg] do Moszego do_powiedzenia:
’Weź oto tych_Lewitów spośród synów Iszraela i_oczyść ich.
I_tak uczynisz dla_nich, aby_oczyścić_ich:
Pokrop na_nich wodą [za]_grzech
i_przejdą ostrzem nad całym ciałem_swym
i_wypiorą szaty_swe i_będą_czyści
i_wezmą cielca, syna byka
i_minchę_jego, mąkę_najlepszą zmieszaną z_oliwą
i_cielca drugiego, syna byka weźmiesz na_[oddanie_za]_grzech…;”

2.3 (569) Czas Służby Lewitów

„I_przemówił יהוה [Bóg] do Moszego do_powiedzenia:
Takie_[Prawo], które dla_Lewitów:
od_syna pięć i_dwudzestu lat i_wzwyż aby_wykonywać
zastęp w_służbie Namiotu Wyznaczonych_Czasów,
a_od_syna pięćdziesięciu wycofa_(się) z_wykonywania tej_służby
i_nie (będzie)_służył więcej
i_pomagać_(będą) tym braciom_swoim
w_Namiocie Wyznaczonych_Czasów aby_pilnować pracy,
a_służby nie wykonają.
Tak uczynisz dla_Lewitów w_pracy_ich.”

Wcześniej Lewitów spisano do służby w wieku od 30 do 50 lat,
a tutaj jest mowa o wyznaczonym czasie służby od wieku 25 lat,
co wskazuje, że pierwszych 5 lat było przeznaczonych na przygotowanie,
właściwą służbę spełniano tylko w wieku wskazanym wcześniej,
natomiast później zajmowano się nauczaniem młodszych
i pracami pomocniczymi nie dotykającymi sprzętów Świątyni.

2.4 (570) Warunki Spełniania Pesach w Drugim Terminie (Tarjag 373)

„I_przemówił יהוה [Bóg] do Moszego do_powiedzenia:
Przemów do synów Iszraela mówiąc:
Mąż_[każdy], mąż jeśli będzie nieczysty od_duszy_[zmarłej]
lub w_drodze dalekiej od_was lub od_potomków_waszych,
to_uczyni Pesach dla_יהוה [Boga] w_miesiącu tym_drugim,
w_cztery [i]_dziesiątym dniu między tymi_wieczorami uczynią_ją…”

2.5 (571) Spożywanie Drugiego Pesach z Macą i Gorzkimi Ziołami (Tarjag 374)

„…nad macami i_gorzkimi_[ziołami] jeść_będą.”

2.6 (572) Zakaz Pozostawienia do Rana Mięsa Drugiego Oddania Pesach (Tarjag 375)

„Nie zostawią z_niej do ranka…”

W biblijnym sensie ranek trwa od północy do południa,
dlatego mięso baranka powinno być spożyte przed północą.

2.7 (573) Zakaz Łamania Kości Drugiego Oddania Pesach (Tarjag 376)

„…i_kości nie złamią w_niej.”

Jest to zakaz dla uczestników wieczerzy spożywających mięso baranka.

2.8 (574) Nakaz Stosowania Praw [Pierwszego] Pesach do Drugiego Pesach

„Jak_wszystkie Ustawy tej_Pesach uczynią ją.”

Wszystkie Prawa Pesach obejmują też np.
możliwość udziału ludzi z innych narodów,
według tego samego pPorządku co Iszrael,
co jest też powtórzone dalej w tej parszy;
oczywiście pod warunkiem obrzezania ciała,
o którym była mowa wcześniej w Torze.

2.9 (575) Kara Śmierci za Zaniedbanie Spełnienia Pesach

„A_ten_mąż, który on czysty i_w_drodze nie będzie,
a_zaniedba aby_czynić to_Pesach,
to_odcięta_(będzie) ta_dusza, ta_oto, od_ludu_swego,
bo daru יהוה [Bogu] nie przyniósł w_czasie_wyznaczonym_jego,
(za)_grzech_swój poniesie_[karę] ten_mąż oto.”

2.10 (576) Wykonanie Srebrnych Trąb

„I_przemówił יהוה [Bóg] do Moszego do_powiedzenia:
Uczyń dla_siebie dwie trąby srebrne, kuciem wykonasz je
i_będą dla_ciebie do_zwoływania tej_społeczności
i_do_zwijania oto tych_obozów.”

2 Srebrne Trąby stanowią sprzęt świętej służby Świątyni
tak samo jak np. zewnętrzny ołtarz oddań pokryty miedzią,
dlatego dany tu nakaz ich wykonania jest niemniej ważny.

2.11 (577) Zwoływanie Społeczności 2 Trąbieniami

„I_zatrąbią w_nie_[dwie]
i_zgromadzi_(się) przy_tobie cała ta_społeczność
u_wejścia Namiotu Wyznaczonych_Czasów.”

2.12 (578) Zwoływanie Starszych 1 Trąbieniem

„A_jeśli w_jedną zatrąbią, to_zgromadzą_(się) przy_tobie
ci_książęta, dowódcy tysięcy Iszraela.”

2.13 (579) Sygnalizowanie Wymarszu Obozów Trąbieniem Przerywanym

„Gdy_zatrąbicie przerywanie, to_wyruszą te_obozy obozujące (na)_wschodzie,
gdy_zatrąbicie przerywanie drugi_(raz), to_wyruszą te_obozy obozujące (na)__południu,
przerywanie zatrąbicie na_zwijanie_obozów_ich.”

2.14 (580) Zakaz Trąbienia Przerywanego przy Zwoływaniu Zgromadzenia

„I_w_zwoływnie oto tego_zgromadzenia zatrąbicie, ale_nie przerywanie.”

Ponieważ sygnał urywany ma swoje znaczenie
i wzywa do wyruszania – oddalania się od trąbiących;
nie może być używany przy zwoływaniu zgromadzeń,
bo byłoby to mylące i pozbawiało znaczenia dźwięków,
które przestałyby spełniać swoje funkcje.

2.15 (581) Trąbienie Przez Potomków Aharona

„I_synowie Aharona, ci_koheni, trąbić_(będą) w_trąby
i_będzie_(to) dla_was na_Ustawę Wieczności dla_potomków_waszych”

2 srebrnych trąb moją używać wyłącznie koheni (kapłani),
którzy w ten sposób dają inicjujący sygnał po podjęciu decyzji,
która jest np. objawiona lub osądzona i potwierdzona przez Sanhedryn,
jak w przypadku uznania świadectw o obserwacji nowiu.

Nie zabrania to przekazywania tych sygnałów przez innych szofarami,
co jednak powinno być czynione w następstwie usłyszenia sygnału,
którego źródłem powinno być trąbienie kohenów.

2.16 (582) Trąbienie Przed Walką i w Święta (Tarjag 377)

„A_jeśli wyruszycie (na)_wojnę w_ziemi_waszej
przeciw_nieprzyjacielowi, temu_atakującemu was,
to_przerywanie_zatrąbicie w_trąby
i_przypomnieni_(będziecie) przed_obliczem יהוה [Boga], Boga_waszego
i_uratuje_was od_wrogów_waszych.
I_w_dniu radości_waszej i_w_czasy_wyznaczone_wasze
i_w_początek miesiąca_waszego
i_zatrąbicie w_trąby nad wstępującymi_[oddaniami]_waszymi
i_nad zarzynanymi [na]_ucztę_waszymi
i_będą dla_was na_przypomnienie przed_obliczem יהוה [Boga], Boga_waszego.
Ja יהוה [Bóg], Bóg_wasz.”

Ponieważ trąbienie świąteczne jest przypominające
tak samo jak poprzedzające wymarsz do walki,
powinien to być tak samo dźwięk przerywany,
jednak nie na początku święta ani zgromadzenia,
kiedy do zwoływania społeczności służy dźwięk ciągły,
lecz gdy spełnianie obrzędów jest dokonane,
np. gdy oddania (ofiary) były już na ołtarzu.

2.17 (583) Rozdzielenie Ducha na Starszych

„I_powiedział יהוה [Bóg] do Moszego:
Zgromadź dla_Mnie siedemdziesięciu mężów ze_starszych Iszraela,
(o)_których wiesz, że oni starszymi tego_ludu i_nadzorami_jego
i_przyprowadzisz ich do Namiotu Wyznaczonych_Czasów
i_staną tam z_tobą i_zstąpię i_mówił_(będę) z_tobą tam
i_wezmę z tego_Ducha, który na_tobie
i_położę na_nich i_poniosą z_tobą w_ciężar tego_ludu
i_nie poniesiesz ty w_samotności_twej.”

Indywidualne przywództwo i spełnianie wszystkich zadań samodzielnie
może być zbyt trudne i okazywać się w praktyce nieskuteczne,
dlatego Bóg rozdziela Ducha i wybiera ludzi do współdziałania,
żeby pomagać w prowadzeniu społeczności i razem czynić lepiej.

2.18 (584) Szczególne Proroctwo Moszego

„I_powiedział [Bóg]: Słuchajcie więc Słów_Moich,
jeśli będzie prorok_wasz יהוה [Boga],
w_widzeniu jemu poznać_(się_daję) we_śnie przemawiam do_niego;
(ale)_nie tak sługa_Mój Mosze(h), w_całym Domu_Moim wierny on,
ustami do ust mówię do_niego i_jawnie, a_nie w_zagadkach
i_postać יהוה [Boga] ogląda;
i_dlaczego nie obawiacie_(się) mówić
przeciw_słudze_Memu, przeciw_Moszemu?”

W judaizmie przez wieki nikt nie ma wątpliwości,
że Mosze(h) (Mojżesz) to szczególnie ważny prorok Boga;
jednak podkreślenie stwierdzenia Boga w tej sprawie
jest ważne i potrzebne w kontekście „chrześcijaństwa”,
które mimo objawień jak Obj 15,3 i Mk 9,4 umniejsza jego rolę,
zamiast uznawać go w gronie najważniejszych sług Boga.

Chwała Bogu!