Ustanowienia Boga w Parszy Balakh

Czas czytania: 6 minut

Komentarz do parszy „Balakh” („Balakh” (Imię)):
Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 22,2-25,9; Mi 5,6-6,8; 1Kor 1,20-31.
Ustanowienia (Przykazania) jakie Bóg dał w parszy Balakh.

Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.

1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia

Tematy tych czytań inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– obrzęd czerwonej jałówki i oczyszczenia od śmierci;
– kolejne szemranie ludu z powodu braku wody;
– postępowanie Moszego i Aharona – uderzenie skały;
– postawy sąsiednich narodów wobec Iszraela;
– plaga węży i wystawienie miedzianego węża;
– błogosławienie swoich czy przeklinanie wroga;
– sam Bóg czy aniołowie w objawieniach Baalama?
– pokusa prowadząca do odstępstwa nawet proroka;
– nastawienie na budowanie zamiast niszczenia;
– modlitwy z pytaniami zamiast życzeń;
– rozpoznanie swojej funkcji, a samo-wywyższanie;
– zapowiedziany znak gwiazdy – przyjście Mesjasza;
– różne rodzaje mądrości – wartość skarceń;
– wielkość i pycha – świętość lub upadek;
– listy do zborów z Objawienia historycznie i proroczo.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Oczyszczające Ustawy Tory;
– Wybór Dobrego Kierunku;
– Upada Wielki…
– Siedem Zborów z Objawienia

Poprzednie komentarze rozważają już praktyczne i duchowe treści parszy,
więc warto kliknąć i otworzyć artykuły wskazane w odnośnikach powyżej.

2. Ustanowienia Boga w Parszy Balakh

Według tradycji judaizmu parsza(h) Balakh nie zawiera Przykazań,
co wynika z tego, że za Przykazania są uznawane tylko dane Iszraelowi,
lub ewentualnie, najwyżej kilka odziedziczych przez Iszraela od patriarchów;
podczas gdy Naród Iszraela nie uczestniczy w opisanych tu wydarzeniach
ani zapisane w tym fragmencie słowa nie są skierowane wprost do niego;
choć w jakiś sposób i z jakiegoś powodu Mosze(h) o tym napisał w Torze
i w tym celu musiał się dowiedzieć co się stało – objawił mu to Bóg…

Ustanowieniami Boga są proroctwa dane w historii z tej parszy,
objawione przez proroka, który miał być jak Mosze(h) dla innych narodów,
otrzymywał od Boga natchnienie i widzę co zamierza czynić Bóg,
ale mimo tego ostatecznie uległ zapłacie i odstąpił od wierności…

2.1 (604) Zakaz Przeklinania Iszraela dla Proroków

„I_rzekł Bóg do Baalama:
’Nie pójdziesz z_nimi, nie przeklniesz oto tego_ludu, bo błogosławiony on.'”

Ogólne zakazy przeklinania potomków Abrahama, Icchaka i Jakuby były już dane,
tutaj ten zakaz jest szczególnie ważny, bo dano go prorokowi podobnemu do Moszego,
który miał wprowadzić z Przymierza z Bogiem inne narody, które tego odmówiły;
dlatego zakaz ten świadczy, że nawet wielki prorok Boga nie może przekląć Iszraela,
ale ma obowiązek mówić i działać dla jego dobra – też karcąc grzech i wzywając do poprawy,
gdy przekleństwo może mieć tymczasowy charakter i musi prowadzić do błogosławieństwa.

2.2(605) Iszrael Oddzielony od Innych Narodów

„I_wygłosił pouczenie_swe i_rzekł:
’Z Aramu sprowadził_mnie Balakh, król Moabu z_tych_gór wschodu:
przyjdź, przeklnij dla_mnie Jakuba i_przyjdź złorzecz Iszraelowi,
jak przekląć_(mogę) (kogo)_nie przeklina Bóg
i_jak złorzeczyć_(mogę) (komu)_nie złorzeczy יהוה [Bóg],
bo ze_szczytu skał widzę_go i_z_pagórków spojrzałem_(na)_niego,
oto lud na_osobności mieszka i_w_[inne]_narody nie zalicza_(się),
kto policzy proch Jakuba i_liczbę tej czwartej_(części) Iszraela,
oby_umarła dusza_moja śmiercią prawych
i_(niech)_będzie koniec_mój jak_jego.'”

2.3 (606) Bóg Nie Zmienia Ogłoszonego Słowa

„I_wygłosił pouczenie_swe i_rzekł:
Powstań Balakhu i_słuchaj, (nakłoń)_uszy ku_mnie synu Cipora,
nie mężem Bóg by_kłamał i_synem człowieka by_żałował,
czy_On powiada, a_nie czyni i_mówi, a_nie spełnia_tego?
Oto błogosławić otrzymałem_(rozkaz)
i_pobłogosławił i_nie odwrócę_tego.
Nie dostrzegłem winy w_Jakubie i_nie zobaczyłem obłudy w_Iszraelu,
יהוה, Bóg_jego z_nim i_okrzyk_(wznoszą) (jako)_Królowi w_nim.
Bóg wyprowadził_ich z_Micraim jak_rogi bawołu_(dzikiego) dla_niego,
bo nie_ma wróżby w_Jakubie i_nie_ma czarów w_Iszraelu,
gdy_czas powiedziane_(będzie) dla_Jakuba i_dla_Iszraela co dokonał Bóg,
oto_lud jak_lwica powstanie i_jak_lew podniesie_(się),
nie położy_(się) aż pożre zdobycz i_krew poległych wypije.”

Historia w parszy poucza, że gdy ktoś ma niewłaściwe pragnienia i oczekiwania,
to może zostać poddany próbie fałszywego proroctwa z tym, czego chce;
jednak właściwie niezmienne i obowiązujące jest to, co Bóg objawił najpierw,
dlatego prorok wierny Bogu musi przypominać i potwierdzać starsze Pouczenia,
a nie może nigdy ani w żadnym stopniu podważać tego, co jest w Torze.

2.4 (607) Iszrael Pokona Swoich Wrogów

„I_wygłosił pouczenie_swe i_rzekł:
(…)
Jakże dobre namioty_twe Jakubie, siedziby_twe Iszraelu,
jak_potoki rozszerzają_(się), jak_ogrody nad rzeką,
jak_aloesy (które)_posadził יהוה [Bóg], jak_cedry nad_wodami,
popłyną wody z_wiadra_jego i_zasiew_jego w_wody obfity
i_wyższy od_Agaga król_jego i_podniesie_(się) królestwo_jego,
Bóg wyprowadził_go z_Micraim, jak_rogi bawołu_(dzikiego) dla_niego,
pożre narody ciemiężycieli_jego i_kości_ich zmiażdży i_strzałami_swymi przebije,
pochylił_(się) jak_lew i_jak_lwica, kto_(odważy_się) obudzić_go?
Błogosławiący_ciebie błogosławieni_(są), a_przeklinający_ciebie przeklęci_(są).”

2.5 (608) Przyszły Władca z Iszraela

„I_wygłosił pouczenie_swe i_rzekł:
(…)
Zobaczę_go ale_nie teraz, dostrzegę_go, ale_nie blisko,
wschodzi gwiazda z_Jakuba i_podnosi_(się) berło z_Iszraela
i_skruszy skronie Moabu i_zniszczy wszystkich synów Szeta,
i_będzie Edom własnością i_będzie własnością Szair wrogów_jego
i_Iszrael uczyni mocnym i_zapanuje z_Jakuba
i_zniszczy zbiegów z_miasta.”

Proroctwo to jest szczególnie ważne,
bo zapowiada pojawienie się Mesjasza-Króla,
które zostanie dostrzeżone poza Ziemią Iszraela
przez mędrców Tory będących na wygnaniu
(bo tylko tacy uznaliby kierunek do Ziemi Iszraela),
którzy rozpoznają znak pojawiającej się gwiazdy;
co spełniło się przy narodzinach Jeszuy (Jezusa) – Mt 2,1-2.

Mędrcami, którzy właściwie rozpoznali ten proroczy znak
z pewnością nie byli pogańscy astrologowie ani inni wróżbici,
bo tacy nie podobają się Bogu ani nie oczekiwaliby Mesjasza,
więc nie szukaliby spełnienia proroctwa Tory przeciwko nim.

Mędrcami musieli być ludzie gorliwie studiujący Torę
i szukający właściwych interpretacji i spełnienia proroctw,
a więc wyznawcy mistycznych nurtów ówczesnego judaizmu
ze stronnictw jak peruszim (faryzeusze) lub esijim (esseńczycy);
którzy rozważali możliwe znaczenia zawartych w nich symboli
nie tylko w pierwszym, bliskim, doczesnym, historycznym sensie
(bo potężni królowie Iszraela już panowali dużo wcześniej),
ale też uznając ich odległe, ostateczne urzeczywistnienie,
w którym wiele treści z Tanakhu ma się połączyć w jedno.

Wydarzenia opisane w Ewangeliach spełniają tylko 1. część proroctwa,
bowiem Jeszua (Jezus) podczas 1. przyjścia nie był wojowniczym władcą,
a na czele wojska ma objawić się podczas powtórnego przyjścia (Jud 1,14-15),
do którego przekazane nauczanie ma nas dobrze przygotować.

Chwała Bogu!