Ustanowienia Boga w Parszy Szofetim
Komentarz do parszy „Szofetim” (części „Sędziowie”):
Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 16,18-21,9; Iz 51,12-52,12; J 1,19-27.
Ustanowienia (Przykazania) jakie Bóg dał w parszy Szofetim.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– ustanowienie sędziów i obowiązek rozsądzania;
– warunki procesów sądowych i wyroki (J 8,2-11);
– zapowiedziany prorok jak Mosze(h) (Mojżesz);
– Boże Prawo ustanowienia króla w Iszraelu;
– właściwe działania do podejmowania i unikania;
– rozwijanie i pogłębianie wykładni i stosowania Prawa.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Sędziowie od Boga;
– Wyroki ku Poprawie lub Potępieniu;
– Ważniejsza Odpowiedzialność do Spełnienia;
– Najpierw Pismo.
Poprzednie komentarze rozważają już praktyczne i duchowe treści parszy,
więc warto kliknąć i otworzyć artykuły wskazane w odnośnikach powyżej.
2. Ustanowienia Boga w Parszy Szofetim
2.1 (710) Ustanowienie Sędziów w Każdym Osiedlu (Tarjag 488)
które יהוה, Bóg_twój, daje dla_ciebie i_sądzić_(będą) oto ten_lud Wyrokiem sprawiedliwym.
Nie nagniesz Wyroku, nie poznawaj twarzy [nie bądź stronniczy]
i_nie bierz podarku, bo ten_podarek zaślepia oczy tych_mędrców i_przekręca słowa sprawiedliwych;
(do)_sprawiedliwości, (do)_sprawiedliwości dąż abyś żył i_posiadł oto tę_ziemię,
którą יהוה, Bóg_twój daje dla_ciebie.”
Przykazania ustanowienia zwierzchników i ich wymagane cechy były już podane wcześniej;
w tym miejscu ważne jest wskazanie, że mają oni być „we wszystkich bramach”,
czyli w każdej miejscowości – blisko ludzi i spraw, którymi mają się zajmować,
żeby szukanie sprawiedliwości nie było kłopotliwe ani czasochłonne
i żeby mogli mieć wiedzę o osobach i sprawach, które będą mieli osądzać.
2.2 (711) Zakaz Sadzenia [Kultowych] Drzew Obok Ołtarza (Tarjag 489)
obok ołtarza יהוה, Boga_twego, jaki zbudujesz dla_siebie.”
2.3 Zakaz Stawiania [Bałwochwalczych] Pomników (Tarjag 490)
którego nienawidzi יהוה”, Bóg_twój.”
Zakaz tworzenia rzeźb w celu oddwania im czci był już podany wcześniej.
2.4 (712) Zakaz Składania w Oddaniu Zwierzęcia z Wadą (Tarjag 491)
byka ani_owcy, (na)_których będzie na_nim wada, jakakolwiek rzecz zła,
bo obrzydliwością (dla)_יהוה, Boga_twego, ona.”
Tradycja wyjaśnia, że chodzi też o wady tymczasowe w okresie ich występowania.
2.5 (713) Oskarżający Świadkowie Mają Rzucać Pierwsze Kamienie
a_ręka całego tego_ludu w_następstwie i_usuniesz to_zło z_pośród_siebie.”
Świadkowie mają potwierdzić oskarżenia i wziąć za nie odpowiedzialność
rozpoczynając wykonywanie egzekucji skazanego przestępcy;
która w wypadku niesprawiedliwego osądzenia ich fałszywych zeznań
stałaby się ich winą, za którą odpowiedzą przed Bogiem.
2.6 (714) Zwracanie się o Rozstrzygnięcie do Nadrzędnego Sądu
między krwią dla_krwi, między sądem dla_sądu i_między zranieniem dla_zranienia,
sprawy sporne w_bramach_twoich, to_wstaniesz i_pójdziesz na_miejsce,
które wybierze יהוה, Bóg_twój w_nim.”
Sprawy są zbyt trudne dla lokalnego sądu
kiedy nie wiadomo jak należy je rozstrzygnąć i pozostają wątpliwości,
np. gdy nie ma zapisanego w Prawie Wyroku dla takiego problemu
lub gdy nieustalone pozostają istotne dla osądzenia fakty
lub gdy są zastrzeżenia do przedstawionych świadectw i dowodów.
Prawo to w praktyce oznacza, że strony sporu mogą
odwołać się od wyroku lokalnego sądu do sądu zwierzchniego
lub że sam sąd może przekazać sprawę, której nie potrafi osądzić.
2.7 (715) Sądy Mają Wydawać Wyroki Zgodne z Prawem
który będzie w_dniach tych_oto i_zapytasz i_ogłoszą dla_ciebie Słowo tego_Wyroku.”
„Słowo tego Wyroku” oznacza Torę odnoszącą się do takich spraw,
dlatego fraza ta oznacza, że wyrok musi opierać się na Prawie i być z Prawem zgodny,
a koheni i sędziowie nie mają władzy, żeby orzec cokolwiek im się spodoba
z pominięciem czy nawet wbrew obowiązującym i już uznanym Wyrokom.
2.8 (716) Nakaz Podporządkowania i Wykonania Wyroku Sądu (Tarjag 492)
z_miejsca tego_oto, które wybrał יהוה [Bóg]
i_strzegł_(będziesz) aby_wykonać wszystko, jak pouczą_cię;
według tej_Tory jak_pouczą_cię i_według tego_Wyroku jak powiedzą dla_ciebie postąpisz.”
2.9 (717) Zakaz Sprzeciwu Wobec Wyroku Najwyższego Sądu (Tarjag 493)
(na)_prawo ani_(na)_lewo.”
O wyrokach sądów wydanych na podstawie Tory i zgodnie z Torą
jest powiedziane to samo, co o samej Torze, dlatego są one równie ważne
i rozstrzygnięcia Najwyższego Sądu dla spraw nowych i wcześniej niejasnych
stają się obowiązującą wykładnią Prawa, które odtąd ma być tak stosowane,
żeby dla wszystkich obowiązujące była ta sama i taka sama sprawiedliwość,
chyba, że wykażą i udowodnią, że okoliczności i sytuacja jest na tyle inna,
że wymaga oddzielnego rozstrzygnięcia i kolejnego, nowego wyroku.
2.10 (718) Kara Śmierci dla Buntownika Nieposłusznego Wyrokowi Sądu
nie usłucha od tego_kohena, tego_stojącego aby_służyć tam יהוה, Bogu_twemu,
lub od tego_sędziego, to_umrze ten_mąż, ten_oto i_usuniesz to_zło z_Iszraela
i_cały ten_lud usłyszy_to i_bał_(się_będzie) i_nie będzie zuchwały już.”
Sprzeciwianie się Wyrokowi Sądu Najwyższego podważa społeczny porządek,
dlatego podlega najsurowszej karze niezależnie od sprawy, która była sądzona;
więc jeśli ktoś nie wykona wyroku w sprawie zapłaty małego odszkodowania,
to może za to zostać ukarany śmiercią za to, nie zlekceważył sąd.
2.11 (719) Możliwość Ustanowienia Króla z Narodu Iszraela (Tarjag 494)
którego wybierze יהוה, Bóg_twój, w_nim,
spośród braci_twoich ustanowisz nad_sobą króla.”
Namaszczony Król Iszraela musi być potomkiem Iszraela,
a zatem musi być człowiekiem takim samym jak ci, którymi ma władać;
a ponieważ musi być też wybrany przez Boga, sam podlega władzy Boga.
2.12 (720) Zakaz Ustanowienia Króla z Poza Narodu Iszraela (Tarjag 495)
który nie_(jest) bratem_twoim.”
Zakaz ustanowienia króla z poza narodu obejmuje też byty nadludzkie,
bo np. aniołowie objawiali się przyjmując wizerunki mężczyzn;
a zwierzchnia władza Boga ma być sprawowana przez pośrednika,
który koniecznie musi być wybrany z ludzi z narodu.
2.13 (721) Król Nie Może Mieć Więcej Koni Niż Potrzeba (Tarjag 496)
2.14 (722) Zakaz Posyłania Poddanych do Micraim (Tarjag 497)
bo_יהוה [Bóg] powiedział do_was: 'nie dodacie aby_wrócić na_drogę tę_oto więcej’.”
2.15 (723) Król Nie Może Mieć Zbyt Wiele Żon (Tarjag 498)
2.16 (724) Król Nie Może Mieć Zbyt Wiele Bogactwa (Tarjag 499)
2.17 (725) Nakaz Sporządzenia Dla Siebie Przez Króla Odpisu Tory (Tarjag 500)
i_napisze dla_siebie ten odpis tej_Tory, tej_oto,
na zwoju od_oblicz tych_kohenów, tych_Lewitów.”
Tradycja judaizmu mówi, że ma to być specjalny, drugi odpis tylko dla króla,
oprócz takiego, który ma posiadać i regularnie czytać każdy mężczyzna,
bo ten pierwszy mężczyzna wybrany na króla powinien mieć wcześniej.
2.18 (726) Nakaz Codziennego Czytania Odpisu Tory Przez Króla
aby nauczył_(się) czcić tego יהוה, Boga_swego,
aby_strzec tych wszystkich Słów tej_Tory, tej_oto
i_oto te_Ustawy, te_oto, aby_spełniać;
aby_nie wyniosło_(się) serce_jego ponad_braci_jego
i_aby_nie odstąpił od tego_Przykazania (w)_prawo ani_(w)_lewo,
aby przedłużył dni na królowanie_swe on i_synowie_jego w_pośród Iszraela.”
Król ma cięgle się uczyć i przypominać sobie,
że został wybrany spośród ludzi i ma pozostać jak swoi bracia,
nie wywyższać się i nie poniżać innych, ale właściwie spełniać swoją rolę
i sprawować przydzieloną mu władzę dla wspólnego dobra wszystkich.
2.19 (727) Zakaz Udziału Lewitów w Zdobyczach i Łupach Wojennych (Tarjag 501)
działu i_dziedzictwa ludu Iszraela.”
Słowo „dział” odnosi się do zdobyczy materialnych uzyskanych podczas wojen,
w których Lewici mają nie uczestniczyć w walkach ani podziale łupów.
2.20 (728) Zakaz Posiadania przez Lewitów Dziedzicznej Ziemi w Iszraelu (Tarjag 502)
działu i_dziedzictwa ludu Iszraela.”
Słowo „dziedzictwo” odnosi się do ziemi, którą Iszrael miał zdobyć w Kanaanie.
2.21 (729) Nakaz Oddania Kohenom Określonych Części Oddań (Tarjag 503)
wobec_tych zarzynających te_zarzynane_[przybliżenia]:
jeśli byk czy owca, to_odda dla_kohena tę_łopatkę i_szczęki i_żołądek.”
2.22 (730) Nakaz Oddzielenia Pierwocin Plonów dla Kohenów (Tarjag 504)
i_pierwociny (ze)_strzyżenia owiec_twych oddasz dla_niego.”
2.23 (731) Nakaz Oddania Pierwszej Wełny Kohenom (Tarjag 505)
i_pierwociny (ze)_strzyżenia owiec_twych oddasz dla_niego.”
2.24 (732) Nakaz Gotowości Kohenów do Służby w Świątyni
aby_stał na_służbie w_Imię יהוה [Boga] on i_synowie_jego (przez)_wszystkie te_dni.”
2.25 (733) Możliwość Odejścia i Przyjścia Lewity na Służbę – Zmiany (Tarjag 506)
z_całego Iszraela, gdzie on przybyszem tam
i_przyjdzie w_każde pragnienie duszy_jego
na_miejsce, które wybierze יהוה,
to_służył_(będzie) w_Imię יהוה, Boga_wego,
jak_wszyscy bracia_jego, ci_Lewici,
którzy stoją tam przed_obliczem יהוה [Boga].”
Tekst Tory wprost mówi o tym, że Lewici mogą mieszkać w ich miastach,
których jak widomo z księgi Bemidbar przydzielono im 48 w Ziemi Iszraela,
więc ich służba w Świątyni nie musi ani nie może być ciągła, każdego dnia,
ale mają ją spełniać kiedy przychodzą do Świątyni.
2.26 (734) Zakaz Uczenia się Obcych Zwyczajów
nie ucz_(się) aby_czynić jak_obrzydliwości tych_narodów, tych_tam.”
2.27 (735) Zakaz Składania Dzieci w Oddaniach Ogniowych
z_przeprowadzających syna_swego lub_córkę_swą w_ogniu…”
Składanie oddań z ludzi jest obrzydliwe i zakazane przez Boga;
dlatego poddając Abrahama próbie Bóg nie pozwolił tego uczynić
i nikt nie powinien myśleć, że może zrobić to samo lub więcej,
a wzywany do tego (kuszony) powinien raczej z wiarą odpowiedzieć,
że wierność oparta na Torze nie pozwala czegoś takiego zrobić.
2.28 (736) Zakaz Bycia Wróżbiarzem (Tarjag 507)
(z)_wróżących wróżby…”
Zakazane wróżbiarstwo to używanie przedmiotów lub rytuałów
do rozstrzygania o sprawach, na które nie mają żadnego wpływu,
czyli bezpodstawne łączenie i wnioskowanie z niepowiązanych zjawisk,
np. z wylosowanych kart czy kształtu czegoś wylanego lub wysypanego.
2.29 (737) Zakaz Bycia Zakrywającym Prawdę
z_zachmurzających…”
Oryginalnego słowo określające dopuszczających się tej zakazanej praktyki
pisze się tak samo i wywodzi się od słowa „עָנָן” („anan”) oznaczającego „chmurę”;
dlatego niektóre przekłady, w tym nawet interlinie podają „obserwujący_chmury”,
co jest jednak całkiem błędną interpretacją znaczenia tego określenia,
bo nie chodzi np. o meteorologów, którzy logicznie wnioskują z obserwacji
i znając procesy atmosferyczne prognozują powtarzalne następstwa
(choć np. kształty chmur mogą być wykorzystywane jako mylące pozory
jeśli ktoś będzie próbował wywodzić z nich wnioski w inych sprawach);
właściwie jest to raczej „zachmurzający„, „sprowadzający_chmury„,
czyli ktoś, kto odwraca uwagę od faktów, przyczyn i procesów,
żeby utrudnić zrozumienie prawdy i tak uzależnić od swojej rady
lub zyskiwać i umacniać swoją możliwość manipulacji naiwnymi;
dlatego zamiast rzetelnych wyjaśnień oferuje proste lub efektowne
wykorzystując przy tym oczekiwania i emocje oszukiwanych ludzi.
2.30 (738) Zakaz Zmyślania Przepowiedni Przyszłości (Tarjag 508)
i_z_przepowiadających…”
2.31 (739) Zakaz Bycia Czarownikiem (Tarjag 509)
i_z_czarujących i_z_zaklinających zaklęcia…”
Czarujący i zaklinający przypisują sobie nadludzkie moce i władzę,
którą mieliby sprawować przy pomocy gestów lub słów.
2.32 (740) Zakaz Bycia Pytającym Duchy (Tarjag 510)
i_(z)_pytających duchy i_widma…”
2.33 (741) Zakaz Bycia Wywołującym Umarłych (Tarjag 511)
i_(z)_pytających do tych_zmarłych.”
2.34 (742) Zakaz Zwracania się do Powyższych (Tarjag 512)
(z)_wróżących wróżby, z_zachmurzających i_z_przepowiadających
i_z_czarujących i_z_zaklinających zaklęcia
i_(z)_pytających duchy i_wida i_(z)_pytających do tych_zmarłych.”
Wszystkie powyższe niedozwolone praktyki
są w istocie sprawy oszustwami wobec osób, do których są kierowane,
ponieważ człowiek sam w sobie nadludzkich możliwości nie posiada,
więc albo kłamie i czyni tylko pozory tego, co rzekomo oferuje
albo współdziała w tym ze złymi duchami – bożkami.
2.35 (743) Zapowiedź Posłania Proroka jak Mosze(h)
2.36 (744) Nakaz Posłuszeństwa Prorokowi Boga (Tarjag 513)
Jego słuchać_(będziedzie).„
2.37 (745) Zakaz Wypowiadania Proroctwa Nie od Boga (Tarjag 514)
aby_mówić słowo w_Imieniu_Moim,
to którego nie rozkazałem_mu aby_powiedział
albo które powie w_imieniu bożków obcych,
to_umrze ten_prorok, ten_oto.”
Zakazane fałszywe proroctwo nie od Boga
może być wzywającym do bałwochwalstwa jak opisane już wcześniej,
ale nie musi mieć takiego celu ani nie musi podważać Tory.
Fałszywym prorokiem może być też ktoś z pozoru bardzo pobożny,
kto czyni coś takiego, bo pragnie mieć poważanie i autorytet,
zaszczytną pozycję, władzę lub czerpać korzyści z innych ludzi,
dlatego udaje, żeby przedstawić się jako większy niż jest.
2.38 (746) Zakaz Wypowiadania Proroctwa od Bożków (Tarjag 514)
to_umrze ten_prorok, ten_oto.”
2.39 (747) Nakaz Zabicia Fałszywego Proroka
2.40 (748) Zakaz Bania się Fałszywego Proroka (Tarjag 515)
i_nie stanie_(się) ta_rzecz ani_nie spełni_(się) to,
tym_słowem, którego nie powiedział_go יהוה [Bóg],
(ale)_w_zuchwałości powiedział_je ten_prorok,
nie bój_(się) z_niego.”
2.41 (749) Wyznaczenie Sześciu Miast Schronienia (Tarjag 516)
którą יהוה, Bóg_twój daje dla_ciebie aby_posiąść_ją,
przygotujesz dla_ciebie tę_drogę i_(na)_trzy_[podzielisz] ten obszar kraju_twego,
który daje_[w_dziedzictwo]_twoje יהוה, Bóg_twój
i_będzie chronił_(się) tam każy zabójca.
(…)
I_dodasz dla_siebie jeszcze trzy miasta do trzech tych.”
Nakaz ustanowienia miast schronienia był już nadany wcześniej,
ale były one tam wyszczególnioną częścią z 48 miast dla Lewitów,
dlatego jako oddzielna sprawa jest wyodrębniony w tym miejscu.
2.42 (750) Zakaz Litości dla Mordercy (Tarjag 517)
i_usuniesz [winnę_za]_krew niewinną z_Iszraela i_dobrze_[będzie] dla_ciebie.”
2.43 (751) Zakaz Zmiany Nadanych Granic Dziedzictw (Tarjag 518)
jaką wyznaczyli ci_przodkowie na_dziedzictwo_twe,
które odziedziczyłeś w_ziemi, którą יהוה, Bóg_twój,
daje dla_ciebie aby_posiąść_ją.”
2.44 Zakaz Osądzania Według Jednego Świadectwa (Tarjag 519)
o_żadnym przewinieniu i_o_żadnym grzechu.”
Jedno świadectwo mogłoby być zmyślone i oszczercze,
a nie dałoby się go zweryfikować i ani potwierdzić ani zaprzeczyć;
więc uznawanie go stwarzałoby ryzyko krzywdzenia poprzez sąd
i niesłusznego skazywania na zapłatę lub nawet śmierć.
2.45 (752) Wymóg Co Najmniej Dwóch Zgodnych Świadectw w Każdej Sprawie
na usta dwóch świadków lub na usta trzech świadków
postanowiona_(będzie) sprawa.”
Niezależnych świadków lub świadectw (dowodów) musi być co najmniej dwóch
i trzeba sprawdzić, że każdy ma swoją własną wiedzę w sprawie uzyskaną bezpośrednio,
czyli np. widział lub słyszał osądzane zdarzenie, a nie zna je jedynie z relacji kogoś innego;
a do wydania wyroku konieczna jest zgodność zeznań i odpowiedzi na pytania sądu.
Nie oznacza to, że odpowiedzi muszą być identyczne, ale nie mogą sobie przeczyć,
a wątpliwości wynikające z tego, co zostało powiedziane, koniecznie trzeba wyjaśnić.
2.46 (753) Strona Sporu lub Świadek Nie Może Być Sędzią w Sprawie (Tarjag 520)
przed_obliczem יהוה [Boga], przed_obliczem tych_kohenów,
i_tymi_sędziami, którzy będą w_dniach tych_oto.”
2.47 (754) Nakaz Ukarania Fałszywych Świadków Krzywdą Jaką Chcieli Zadać (Tarjag 521)
(i)_fałszywie świadczył przeciwko_bratu_swemu,
i_uczynicie dla_niego tak_ja zamierzał aby_uczynić dla_brata_swego
i_usuniesz to_zło z_pośród_ciebie.”
Proces sądowy prowadzony według Tory zawsze kończy się skazaniem winnego,
bo albo słusznie oskarżono przestępcę, którego winę udowodniono świadectwami,
albo oskarżający świadkowie zeznawali fałszywie i zasługują na taką samą karę,
np. odszkodowanie na rzecz oskarżonego, chłostę lub nawet śmierć;
dlatego Mesjasz Jeszua uczył, by pojednać się wcześniej, bez sądu (Mt 5,25-26),
gdy rozstrzygnięcie nieporozumień może nie mieć złych skutków dla żadnej strony;
co oczywiście nie wyklucza sądowej drogi gdy winny odmawia naprawy szkody.
2.48 (755) Zakaz Bania się Wrogów na Wojnie (Tarjag 522)
koni i_rydwanów, (i)_ludzi więcej niż_ciebie,
nie bój_(się) z_nich, bo יהוה, Bóg_twój (jest)_z_tobą,
który wyprowadził_cię z_ziemi Micraim.”
2.49 (756) Nakaz Przemów Kohena i Zwierzchników Przed Wojną (Tarjag 523)
i_wystąpi ten_kohen i_przemówi do tego_ludu…”
2.50 (757) Nakaz Prowadzenia Wojny Według Prawa (Tarjag 524)
to_zawołasz do_niego dla_pokoju….”
Wojna może wzbudzać wiele złych emocji, w tym np. agresję;
którymi jednak nie można się kierować ani dać im ponieść,
ale trzeba je opanować i postępować zgodnie z Prawem,
w tym np. proponować pokój i dawać szanse powstrzymania walki,
które mogą się toczyć tylko gdy są nieuniknione i konieczne.
2.51 Narody Kanaanu Nie Mogą Przetrwać, Trzeba Je Zniszczyć (Tarjag 525, 526)
które יהוה Bóg_twój daje dla_ciebie w_dziedzictwo,
nie (dasz)_żyć żadnemu oddychającemu,
bo tą_klątwą obłożysz_ich:
tego_Cheti[tę], i_tego_Emori[tę], tego_Kanaani[tę]
i_tego_Perizi[tę], tego_Chiwi[tę] i_tego_Jebusi[tę],
tak_jak rozkazał_ci יהוה, Bóg_twój.”
W tradycji judaizmu jest oddzielny zakaz zachowania przy życiu
i nakaz zabicia wszystkich ludzi ze wskazanych narodów.
2.52 (778) Zakaz Niszczenia Drzew Owocowych (Tarjag 527)
dla_walki przeciw_niemu aby_zdobyć_je,
nie niszcz tych drzew_jego podnosząc na_nie siekierę,
bo z_nich jadł_(będziesz) i_ich nie wycinaj,
bo czy_człowiekiem drzewo tego_pola
aby_wejść i_(być_w)_obecności_twej w_oblężeniu?”
Drzewa owocowe są i mają pozostać źródłem pożywienia,
a nie np. materiałów budowlanych do machin oblężniczych;
niedozwolona jest też „strategia spalonej ziemi”
czyli niszczenia jej dla pozostających mieszkańców.
2.53 (779) Rytuał Jałówki Przy Potoku (Tarjag 528)
którą יהוה, Bóg_twój, daje dla_ciebie aby_posiąść_ją,
leżący na_polu, nie widomo kto zabił_go,
to_wyjdą starsi_twoi i_sędziowie_twoi
i_odmierzą_(odległości) do tych_miast, które wokół tego_zabitego
i_będzie to_miasto, to_najbliższe do tego_zabitego
i_wezmą starsi tego_miasta, tego_oto, jałówkę (z)_bydła,
którą nie pracowano nią, która nie ciągnęła w_jarzmie
i_sprowadzą starsi tego_miasta, tego_oto oto tę_jałówkę
do potoku ciągle_płynącego, gdzie nie pracowano w_niej i_nie obsiewano
i_kark_złamią tam oto tej_jałówce w_potoku
i_przystąpią ci_koheni, synowie Lewiego, bo ich wybrał יהוה, Bóg_twój
aby_służyli_mu i_aby_błogosławili w_Imieniu יהוה [Boga]
i_na usta_ich będzie każdy spór i_każda szkoda
i_wszyscy starsi tego_miasta, tego_oto, które_najbliżej do tego_zabitego,
umyją te ręce nad tą_jałówką, tej_(ze)_załamanym_karkiem w_potoku
i_odezwą_(się) i_powiedzą:
’ręce_nasze nie wylały, wylały oto tej_kwi i_oczy_nasze nie widziały,
oczyść dla_ludu_Twego Iszrela, który odkupiłeś יהוה [Boże]
i_nie dopuść krwi niewinnej w_pośród ludu_Twego Iszraela.’
I_odpuszczona_(będzie) dla_nich ta_krew,
a_ty zmażesz tą_krew niewinną z_pośród_siebie,
bo uczynisz to_prawe w_oczach יהוה [Boga].”
Celem rytuału jest zwolnienie z odpowiedzialności za nierozstrzygalną sprawę,
bo tożsamości zabójcy ani motywacji jego czynu może nie dać się ustalić.
Podczas procesu Jeszuy (Jezusa) Mesjasza ręce umył namiestnik rzymski Peilatos (Piłat),
czym pokazał, że zna Torę i zwyczaje judaizmu i dał wyraźny i jasno zrozumiały znak,
że to nie jest jego sprawa ani odpowiedzialność, ale dzieje się to wbrew jego woli.
2.54 Nie Użytkowanie Ziemi do Rytuału Jałówki Przy Dolinie Potoku (Tarjag 529)
Nie jest Przykazaniem Tory, że miejsce rytuału nie może być uprawiane później,
ale do tego obrzędu trzeba znaleźć takie, które było uprawiane wcześniej.
Chwała Bogu!