Ustanowienia Boga w Praszy Ki Taboe

Czas czytania: 6 minut

Komentarz do parszy „Ki Taboe” (części „Gdy Przyjdziesz”):
Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 26,1-29,8/9; Iz 60,1-22; Dz 7,30-36.
Ustanowienia (Przykazania) jakie Bóg dał w parszy Ki Taboe.

Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.

1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia

Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– wejście do dziedzictwa otrzymanego od Boga;
– wyznanie prawdy o doświadczeniach i czynach;
– błogosławieństwa lub przekleństwa zależą od wierności;
– rozliczenie dziesięcin;
– dobre pouczenia zawarte w przekleństwach;
– zakaz błędnego nauczania i zwodzenia nieświadomych;
– uczciwe sprawdzanie i rozpoznawanie prawdy;
– życie pod panowaniem Mesjasza – w przyszłości i teraz;
– warunki wejścia i życia w Królestwie Boga.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Prawdziwość Życia Słowem Boga;
– Przekleństwa ku Dobremu;
– Era Mesjańska;
– Wejście do Królestwa Boga.

2. Ustanowienia Boga w Praszy Ki Taboe

2.1 (853) Wyznanie Przy Składaniu Pierwocin (Tarjag 605)

Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 26,5-10a:

„

„

„I_odezwiesz_(się) i_powiesz przed_obliczem יהוה, Boga_twego:
’Aramejczykiem błądzącym ojciec_mój i_zstąpił do_Micraim
i_przebywał tam wśród_ludzi niewielu
i_stał_(się) tam za_naród wielki, silny i_liczny
i_źle_czynili z_nami ci_Micrejczycy i_gnębili_nas
i_nakładali na_nas służby ciężkie.
I_wołaliśmy do יהוה, Boga ojców_naszych
i_usłyszał יהוה [Bóg] ten głos_nasz
i_ujrzał tę nędzę_naszą i_ten trud_nasz i_ten ucisk_nasz
i_wyprowadził_nas יהוה [Bóg] z_Micraim w_ręce mocnej
i_w_ramieniu wyciągniętym i_wśród_grozy wielkiej
i_wśród_znaków i_wśród_cudów.
I_zaprowadził_nas na to_miejsce oto
i_dał dla_nas oto tę_ziemię, tę_oto,
ziemię płynącą mlekiem i_miodem
i_teraz oto przyniosłem te początki płodów tej_ziemi,
którą dałeś dla_mnie יהוה [Boże].’”

Nie jest to nakaz złożenia jednorazowego wyznania tylko przy składaniu
pierwocin pierwszych plonów pierwszego pokolenia w Ziemi Obiecanej,
ale wyznanie to ma być składane przy składaniu pierwocin każdego roku
przez wszystkie pokolenia, które dziedziczą ziemię daną przodkom przez Boga,
dlatego mają utożsamiać się tak z tym doświadczeniem jak z jego owocami.

2.2 (854) Wyznanie po Skończeniu Składania Dziesięcin 3. i 6 Roku (Tarjag 606)

Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 26,12-15:

„

„

„Gdy spełnisz aby_złożyć (z)_tych wszystkich dziesięcin
(z)_plonów_twoich w_roku tym_trzecim, roku dziesięcin
i_oddasz dla_Lewity, dla_cudzoziemca, dla_sieroty, i_dla_wdowy
i_(będą)_jedli w_bramach_twoich i_(będą)_nasyceni,
to_powiesz przed_obliczem יהוה, [Boga_twego]:
’Usunąłem to_poświęcone z tego_domu i_też dałem_to
dla_Lewity i_dla_cudzoziemca, dla_sieroty i_dla_wdowy
według_wszystkich Przykazań_Twoich, jakie nakazałeś_mi,
nie przekroczyłem_[nic] z_Przykazań_Twoich i_nie zapomniałem,
nie jadłem w_żałobie z_tego i_nie usunąłem z_tego w_nieczystości
i_nie dałem z_tego dla_zmarłego, usłuchałem w_głos יהוה, Boga_mego,
postąpiłem według_wszystkiego, co nakazałeś_mi,
[zatem]_spójrz z_Przybytku Świętego_Twego, z tych_Niebios
i_pobłogosław ten lud_Twój tego Iszraela
i_oto tę_ziemię, którą dałeś dla_nas,
jak przysiągłeś dla_ojców_naszych,
ziemię płynącą mlekiem i_miodem.'”

Złożenie wyznania o tej treści jest nakazane i obowiązkowe,
ale musi ono być też prawdziwe, więc trzeba postępować zgodnie z jego treścią,
a zatem np. składać dziesięciny i zakończyć żałobę przed świętami pielgrzymimi,
żeby móc w ich trakcie uczestniczyć w ucztach i radować się zgodnie z Torą;
bo inaczej ten nakaz nie mógłby być uczciwie spełniony.

2.3 (855) Zakaz Użycia [Pieniędzy ze Sprzedaży] Dziesięciny na Inny Cel niż Świąteczna Uczta (Tarjag 607)

Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 26,14:

לא אכלתּי באני ממּנּוּ ולא בערתּי ממּנּוּ בּטמא”
ולא נתתּי ממּנּוּ למת שׁמעתּי בּקול יהוה אלהי
„עשׂיתי כּכל אשׁר צוּיתני

„…nie jadłem w_żałobie z_tego i_nie usunąłem z_tego w_nieczystości
i_nie dałem z_tego dla_zmarłego, usłuchałem w_głos יהוה, Boga_mego,
uczyniłem według_wszystkiego, co nakazałeś_mi…”

Treść wyznania wskazuje, że zgodnie z Torą nie można użyć dziesięcin do innego celu,
co obejmuje zarówno same zwierzęta i płody roli, jak i pieniądze z ich sprzedaży,
która jest dopuszczalna gdyby ich dalekie dostarczenie do Świątyni było zbyt trudne
i w takiej sytuacji można sprzedać, przynieść pieniądze i na ucztę przeznaczyć wartość
wydając całość środków ze sprzedaży dziesięcin na produkty dostępne przy Świątyni,
które powinny być tam oferowane za tę samą cenę i dostępne w tej samej ilości,
bo dziesięcina ma służyć radości ku czci Boga, a nie wzbogacaniu kupców.

2.4 (856) Zakaz Spożywania Dziesięciny w Żałobie (Tarjag 608)

Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 26,14a:

„לא אכלתּי באני ממּנּוּ”

„…nie jadłem w_żałobie z_tego…”

2.5 (857) Zakaz Spożywania Dziesięciny w Nieczystości (Tarjag 609)

Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 26,14b:

„ולא בערתּי ממּנּוּ בּטמא”

„…i_nie usunąłem z_tego w_nieczystości…”

2.6 (858) Ustawienie Kamiennych Tablic z Całą Treścią Prawa

Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 27,2-4.8:

והיה בּיּום אשׁר תּעברוּ את היּרדּן”
אל הארץ אשׁר יהוה אלהיך נתן לך
והקמת לך אבנים גּדלות ושׂדתּ אתם בּשּׂיד
וכתבתּ עליהן את כּל דּברי התּורה הזּאת בּעברך
למען אשׁר תּבא אל הארץ אשׁר יהוה אלהיך נתן לך
כּאשׁר דּבּר יהוה אלהי אבתיך לך
והיה בּעברכם את היּרדּן
תּקימוּ את האבנים האלּה אשׁר אנכי מצוּה אתכם היּום
בּהר עיבל ושׂדתּ אותם בּשּׂיד
(…)
וכתבתּ על האבנים את כּל דּברי התּורה הזּאת
„בּאר היטב

„I_będzie w_dniu, gdy przekroczycie oto tej_Jarden,
do tej_ziemi, którą יהוה, Bóg_twój, daje dla_ciebie,
że_ustawisz dla_siebie kamienie wielkie i_pobielisz je w_wapno
i_wypiszesz na_nich te wszystkie słowa tej_Tory, tej_oto, w_przeprawę_twą;
dlatego gdy wejdziesz do tej_ziemi, którą יהוה, Bóg_twój, daje dla_ciebie,
ziemi płynącej mlekiem i_miodem jak obiecał יהוה, Bóg ojców_twych dla_ciebie,
to_będzie w_przeprawę_waszą oto tego_Jardenu,
(że)_ustawicie oto te_kamienie, te_oto, jak ja nakazuję wam tego_dnia
na Górze Aibel i_pobielisz je w_wapno.
(…)
I_wypiszesz na tych_kamieniach oto wszystkie słowa tej_Tory, tej_oto
wyraźnie (i)_dobrze.„

Wcześniej w parszy Rea(h) był już dany nakaz błogosławieństwa i przekleństwa,
zaś w tym miejscu ważne jest zapisanie i publiczne wystawienie całej treści Tory,
która w związku z tym ma być nie tylko trwale upamiętniona, jak w Skrzyni Przymierza,
ale też powszechnie i dobrze znana, żeby można było ją spełniać w praktyce.

2.7 (859) Bycie Świętym dla Boga – Spełnianie Wzoru, który Dał Bóg (Tarjag 610)

Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 28,9:

יקימך יהוה לו לעם קדושׁ כּאשׁר נשׁבּע לך”
„כּי תשׁמר את־מצות יהוה אלהיך והלכתּ בּדרכיו

„Ustanowi_cię יהוה [Bóg] dla_Siebie za_lud święty, tak_jak przysiągł dla_ciebie,
bo strzegł_(będziesz) tych Przykazań יהוה, Boga_twego i_chodził_(będziesz) po_drogach_Jego.”

Chodzenie po drogach Boga jest tu rozumiane jako podążanie śladem Boga,
a zatem kształtowanie w sobie cech i spełnianie czynów wyznaczonych przez Boga:
rozwijanie w sobie współczucia, miłosierdzia, sprawiedliwości, mądrości i uczynności,
żeby nie tylko biernie przyglądać się sytuacji i problemom, z jakimi zmagają się inni,
ale podejmować działania, które będą prowadzić do faktycznych zmian na lepsze
rozumiejąc co się dzieje, rozpoznając problem i wybierając właściwe rozwiązanie,
które nie musi być popularne ani się podobać, ale ma prowadzić do efektów
tak jak odpowiednio stosowane przez Boga błogosławieństwa i przekleństwa,
kary za odstępstwa i grzechy oraz pomoc w potrzebach i trudnościach.

Chwała Bogu!