Święto Szałasów – Umacniające Przemiany
Według kalendarza wyznaczanego z rzeczywistych obserwacji nowiów
w Szabat 18/19.10.2024 zaczyna się 7-dniowe biblijne Święto Szałasów,
które zostało ustanowione przez Boga aby upamiętnić historyczny fakt,
że Naród Iszraela mieszkał w szałasach podczas wędrówki z Micraim
i wiedział o tym gdy zamieszkali w trwałych domach w Ziemi Obiecanej
(o czym jest napisane w Torze w Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 23,40-43).
Doczesny sens i zwyczaje tego święta wyrażają jednak znacznie więcej
i warto spełniać Przykazania Boga o święcie dla jego duchowych treści,
których w ten sposób można doświadczyć i najlepiej z nich skorzystać…
Po pierwsze gdy Naród Iszraela mieszkał w szałasach na pustyni
nie polegał na własnej sile ani bezpieczeństwie zapewnianym sobie cieleśnie;
ale prowadzeni przez anioła Bożego objawiającego się w słupie ognia i dymu,
żywiąc się manem (manną) zsyłanym wokół obozu, a nie z pracy na polach
oraz mieszkając pod obłokiem wiedzieli, że są ciągle chronieni przez Boga;
co trudniej dostrzegać i łatwiej zapomnieć gdy ludzkie osiągnięcia są większe
i na swych fizycznych sposobach można opierać się bardziej niż wcześniej.
Bezpieczeństwo zapewniane przez murowane domy nie jest złe ani zakazane,
podobnie jak uzyskiwanie potrzebnych środków do życia z własnej ciężkiej pracy,
bo faktycznie jest to dalszy etap planu i porządku, jaki dla Swego Ludu ma Bóg;
ale chodzi o to, żeby nie zastąpić pierwszego drugim, a właściwie połączyć oba.
Historyczna wędrówka przez pustynię oraz mieszkanie w Ziemi Obiecanej:
najpierw liche tymczasowe szałasy, a potem trwałe murowane domy
mogą być też interpretowane jako podobieństwo i symboliczny wzór
dla przemijającego życia na tym świecie i życia wiecznego w Królestwie Boga;
lecz nie chodzi w tym ani tylko o to pierwsze ani też głównie o to drugie,
ale trzeba łączyć jedno z drugim i patrzeć zarówno na drogę jak i na cel,
bo jak Iszrael miał pamiętać o szałasach już po zamieszkaniu w domach,
tak dla nas w przyszłym świecie nadal ważne będą obecne doświadczenia,
w tym konsekwencje nieposłuszeństwa i odstępstwa oraz nawrócenia,
które mają nas ukształtować, żebyśmy umieli tam wtedy właściwie żyć.
Jeśli ktoś już w tym życiu odrzuca grzechy i wybiera świętość,
uczy się Tory i poprawia swoje myśli, słowa i postępowanie,
chce i dokłada wszelkich możliwych starań, aby się uświęcać;
to w Królestwie Boga będzie umiał zachowywać się doskonale;
co będzie potrzebne u wszystkich, żeby cały świat był doskonały,
żeby nie było w nim żadnych grzechów, szkód, krzywd ani cierpienia.
Jeśli jednak ktoś w tym życiu odrzuca choćby najmniejsze Przykazanie,
bo zamierza dalej trwać w swoich grzechach i broni możliwości tego;
to nie chcąc zmieniać się ku spełnianiu pouczeń i oczekiwań Boga
sam sprawia, że nie będzie się nadawał do życia w przyszłym świecie,
więc nie zostanie do niego przyjęty, żeby nie zaszkodzić innym,
żeby nie zrujnować doskonałości i nie zamienić jej w taką marność,
która nie różniłaby się od tego świata napełnionego grzechem,
który musi faktycznie zniknąć, żeby zniknęły też jego złe skutki.
W Święto Szałasów nastąpiło też poświęcenie Świątyni Szlomo(ha) (Salomona)
i po ponad 480 latach zastąpienie Przybytku Moszego (Mojżesza) (1Krl 6,1.38; 8,1-2.65-66);
ale centralne miejsce nadal zajmowały w niej Skrzynia Przymierza i złoty Ołtarz Kadzenia,
a także sprawowano w niej dokładnie taką samą służbę według tych samych Praw;
zatem nie była ona zniesieniem ani zmianą, ale umocnieniem porządku Przybytku
i obrzędowym potwierdzeniem, że dokonała się przemiana tymczasowego w trwałe,
jaką Naród Iszraela już przeszedł pokonując wrogów i zamieszkując Ziemię Obiecaną;
dlatego od tego czasu na wieczność służba Bogu ma być spełniana właśnie tam.
Zgodnie we wszystkimi faktami, jakie na ten temat podają Ewangelie
i które trzeba połączyć z Torą i z nich wnioskować, żeby wszystko zrozumieć,
pewne jest także, że w Święto Szałasów urodził się Jeszua (Jezus) Mesjasz
(o czym wszystkie szczegóły w tekście „Prawdziwe Narodziny Mesjasza Jeszui„),
którego poczęcie musiało w związku z tym nastąpić podczas święta Chanuki.
Przyjście Mesjasza poza byciem kolejnym doniosłym wydarzeniem historycznym
doskonale wpisuje się w symbolikę potwierdzającej i udoskonalającej przemiany,
bo bez podważania porządku służby w kamiennej Świątyni, w którym uczestniczył
i od którego także po jego wniebowstąpieniu nie odeszli apostołowie (Dz 21,17-26),
dał on też wzór bycia i zapoczątkował „żywą Świątynię” zbudowaną z wiernych ludzi,
którzy tak samo jak on chcą być w pełni posłuszni Bogu i żyć święcie (J 2,21; 1P 2,3-8).
Święto Szałasów zostało ustanowione przez Boga i nakazane w Torze
z konkretnych powodów i w konkretnym celu, które ukazują historyczne wydarzenia,
które trzeba wspominać, rozważać i doświadczać w trakcie świętowania tego czasu;
a nie tylko po to, żeby było kolejną okazją do zgromadzeń jak w inne biblijne święta
i rozważaniem zupełnie innych spraw, które z tym czasem nie mają większego związku;
dlatego dla uzyskania pełni duchowych korzyści ze spełniania Przykazań o tym
trzeba to też czynić w odpowiedni, szczególny, unikalny dla tego święta sposób,
który obejmuje np. przebywanie w zbudowanym na czas święta szałasie,
czy oddawanie chwały Bogu potrząsając tradycyjnymi palmami (Obj 7,9),
wykonanymi z tych samych materiałów, którymi ma być pokryty szałas;
a co najważniejsze – z wyjaśnieniem tego, co to wszystko ma oznaczać,
żeby nie były to tylko uczynki ciała, ale prawdziwie działało to na ducha…
Chwała Bogu!