Szemini Aceret po Święcie Szałasów
Według kalendarza wyznaczanego z rzeczywistych obserwacji nowiów
w Szabat 25/26.10.2024 jest biblijne święto Szemini Aceret,
które mimo wyznaczenia jego terminu w „ósmym dniu”,
nie jest częścią Święta Szałasów trwającego siedem dni,
ale następnym świętem Boga przypadającym już po Chag Sukot
w dniu wskazanym przez liczenie dni podobnie jak Chag Szabuot,
które przypada po 7 tygodniach, w 50. dniu wcześniejszego liczenia.
Poza tym, że Święto Szałasów ma trwać 7 dni
i właśnie przez tych 7 dni należało mieszkać w szałasach,
co nie jest już nakazem ani zwyczajem w Ósme Zatrzymanie;
najlepszym dowodem odrębności święta są porządki oddań (ofiar),
które różnią się pomiędzy 7 dniami Chag Sukot i Szemini Aceret:
– w Sukot składa się malejące liczby 13-7 cielców, 2 barany, 14 jagniąt i 1 kozła;
– w Szemini Aceret składa się 1 cielca, 1 barana i 7 jagniąt i 1 kozła;
zatem wyraźnie w Szemini Aceret nie ma kontynuacji z Sukot;
ale gdy przez całe Sukot składa się łącznie 70 cielców za 70 narodów
biblijnie i tradycyjnie podzielonych według potomków Noacha i Jakuba,
w Szemini Aceret jest już tylko 1 Lud Boga bez wcześniejszych podziałów;
co jest jednym z najważniejszych pouczeń, jakie ma przekazać to święto:
cała [podzielona] ludzkość ma zmienić się w jeden [zgodny] Lud Boga.
Niektóre osoby uznające i głoszące ważność biblijnych świąt Boga
rozpowszechniają promujący je obrazek przedstawiający Menorę,
do której siedmiu lamp przypisane są nazwy świąt, które chcą pokazać;
co ogólnie jest ciekawym i dobrym skojarzeniem i pomysłem,
ale niestety zostało wykonane z bardzo poważnym błędem,
bo podaje nieco inne święta niż nakazane w Torze przez Boga
(być może z innymi wariantami nazw, ale poniższe znaczenia):
1. Pascha / Pesach,
2. Przaśniki / Chag HaMacot,
3. Pierwociny / Jom HaBikurim,
4. Pięćdziesiątnica / Święto Tygodni / Chag Szabuot,
5. Dzień Trąbienia / Jom Terua(h),
6. Dzień Pojednań / Jom HaKipurim,
7. Szałasy / Chag Sukot.
Jak widać w spisie nie ma Ósmego Zatrzymania / Szemini Aceret,
więc to święto Boga mylnie potraktowane jako część Szałasów
w rzeczywistości pozostaje niezrozumiane, nieznane i nieogłaszane;
jeśli zaś dodać je do listy, to łączna liczba 8 będzie zbyt duża
i nie będzie już dopasowania do Świecznika ze Świątyni…
Problem można jednak rozwiązać, bo ten spis ma też inne błędy
wykazując jako święta dni, które według Biblii nimi nie są:
– Oddanie Pesach składa się koniecznie w dniu 14. Abib/Nisan,
do którego baranki nakazuje przechowywać Szemot/2Moj/Exodos/Wj 12,6;
który jest dniem przygotowania przed świętem, a nie samym świętem,
jak o tym świadczą np. Ewangelie w J 19,14; Mk 14,12 i Mt 26,17;
zatem nie ma święta oddzielnego od Przaśników przed Przaśnikami;
ale faktycznie nazwy Pesach i Chag HaMacot określają te same dni.
– Pierwociny składa się w Święto Tygodni i też nie są oddzielnym świętem,
a w tym spisie są pomylone z wcześniejszym oddaniem początku żniw,
które według Tory należy złożyć „następnego_dnia_po tym_szabacie”,
a równocześnie także „od_[dnia]_początku [zapuszczania]_sierpa w_zboże”;
co wskazuje, że jest to czynione w dzień roboczy, a nie w święto.
Na oddanie pierwocin każdy ma przynieść po 2 chleby
wypieczone z mąki ze zboża ze żniw zakończonych przed świętem;
podczas gdy na oddanie początku żniw składa się 2 a[o]mery mąki
pochodzącą z ziarna ze snopów, którymi wcześniej potrząsano,
które są jednym wspólnym darem od całego Ludu Boga;
bo wiele osób jeszcze nie wróciło z Pesach do swoich domów i pól,
a gdy wyruszali w pielgrzymkę zboże jeszcze nie wszędzie dojrzało
i mogło być zebrane dopiero tego dnia, tylko w nielicznych miejscach
i tylko przez wybranych ludzi wyznaczonych do spełnienia obrzędu;
natomiast wszyscy pielgrzymi nie mieli nawet takiej możliwości.
Ponieważ „początek [zapuszczania]_sierpa” i „kołysanie snopa”
wyznaczają początek tej samej rachuby 49 dni do Święta Tygodni,
obie czynności koniecznie trzeba wykonać w ciągu tej samej doby
i najpierw ściąć te snopy oraz przynieść je do Świątyni na oddanie
a po tym kontynuować żniwa i zacząć korzystać z ich plonów,
żeby od zgodnych początków dojść do jednego terminu święta;
ale ważny jest tu też sposób, w który sformułowano te Prawa,
bo Tora(h) nie mówi „w dniu kołysania zaczniecie ścinać zboże”,
ale po prostu „od_[dnia]_początku [zapuszczania]_sierpa w_zboże”,
zatem nie daje nakazu mogącego znosić zakazy szabatowe
poprzez jasno podany wymóg uczynienia tego w tym dniu
niezależnie od innych okoliczności uczynionych mniej ważnymi,
ale wskazuje dzień, w którym można zwyczajnie zacząć żniwa
i robi się to bez naruszania obowiązujących zakazów Tory.
Ponieważ zdarzają się takie sytuacje, że Przykazania dotyczące różnych spraw
czasami obowiązują jednocześnie i są dla siebie wzajemnie wykluczające;
a nie można wtedy po prostu dowolnie wybrać bardziej podobającego się,
ale potrzebna jest hierarchia Prawa lub jasne zasady wskazujące ważniejsze,
żeby takie problemy rozstrzygać obiektywnie, jednoznacznie i autorytatywnie,
w czym trzeba logicznie brać pod uwagę następujące kryteria,
gdzie kolejnym należy się kierować gdy wcześniejsze nie rozróżnia:
1. Przykazanie wprost dane w Torze jako wyjątek od innego jest ważniejsze,
np. mimo ogólnego zakazu pracy można w święta przygotowywać posiłki,
bo jest o tym wprost napisane w Szemot/2Moj/Exodos/Wj 12,16
i mając pewne źródło nie wymaga to rozważania ani wnioskowania.
2. Przykazania bardziej rygorystyczne – nakazy lub zakazy są ważniejsze
od Przykazań mniej rygorystycznych – pozwoleń lub sposobów wykonywania;
np. możliwość zabijania zwierząt i spożywania mięsa daleko od Świątyni
czy pozwolenie rodzinie Noacha po potopie na spożywanie mięsa
nie mają zapisu wprost w zdaniach o tym, że musi to być koszerne mięso,
a jednak ogólne zakazy spożywania nieczystych gatunków to ograniczają.
3. Przykazania dotyczące spraw szczegółowych lub rzadszych są ważniejsze
od Przykazań dotyczących sprawach ogólnych lub częstszych, np.:
– obrzezanie ciała raz w 8. dniu po narodzinach jest rzadziej niż szabaty,
więc wykonanie tego zabiegu wtedy nie narusza zakazu pracy (J 7,21-23),
jak było m.in. z Jeszuą Mesjaszem obrzezanym w Szemini Aceret w Szabat
(o czym więcej jest już w artykule „Prawdziwe Narodziy Mesjasza Jeszui„);
– oddanie Pesach składa się raz w roku koniecznie w dniu 14. Abib/Nisan,
więc można to uczynić i upiec mięso nawet gdy ten dzień będzie w Szabat;
– oddania codzienne i na święta są nakazane do składania przez wieczność,
ale nie można tego czynić poza Świątynią, której nie ma tylko tymczasowo,
dlatego teraz ważniejszy jest zakaz, który ma krótszy zakres obowiązywania.
Kolejność stosowania tych warunków hierarchizacji nie może być inna,
bo gdyby postawić 3. nad 2. to szczególne pozwolenie byłoby ważniejsze,
więc można by źle uznać, że wszędzie poza Świątynią można jeść nieczyste,
a zasady koszerności obowiązują tylko gdy chce się przyjść przed Boga;
zaś gdyby postawić 2. nad 1., to możliwość przygotowania posiłków w święta
była by zniesiona przez sam zakaz, od którego została dana jako wyjątek.
Warunek rozpoczęcia liczenia 7 tygodni do Święta Tygodni
„od_[dnia]_początku [zapuszczania]_sierpa w_zboże”
nie spełnia żadnego przewyższania zakazów szabatowych,
bo nie zawiera stwierdzenia o wykonywaniu czynności w dzień,
a zależność w przeciwnym kierunku – od jej wykonania do dnia.
Ostatecznie dzień składania oddania początku żniw nie jest świętem
i Tora(h) bardzo wyraźnie pokazuje, że ma to być dzień roboczy,
bo nie można rozpoczynać żniw w trakcie dnia szabatowego;
co nie stoi w żadnej sprzeczności z tym, że ma on doniosłe znaczenie,
bo tego dnia Mesjasz zmartwychwstał, wstąpił do Ojca i został przemieniony,
na co miały wskazywać obrzędy rozpoczęcia ścinania i kołysania zboża.
Wracając do listy świąt na obrazku z Menorą ze Świątyni:
wcześniej po uzupełnieniu o Szemini Aceret było ich zbyt dużo;
a teraz po wykreśleniu 2 błędnych nazw jest o 1 zbyt mało…
Dla spełniających święta opisane w Torze i wiedzących w czym uczestniczą
jasne jest, że wśród corocznych świąt szabatowych są 2 podczas Przaśników,
które rozpoczynają i kończą to święto – 1. i 7. Dzień Przaśników;
dlaczego jednak ktoś, kto zna i praktykuje święta, na obrazku umieścił inne?
Zarówno 7. Dzień Przaśników jak i Szemini Aceret, choć uznane i spełniane
często są błędnie postrzegane jedynie jako zakończenie świątecznego czasu,
którego sens został już wyjaśniony i w całości skupiony w 1. dniu święta;
więc brakuje nauczania i zrozumienia ich własnego znaczenia i duchowej głębi,
dlatego w inaczej niż w praktyce, w świadomości ludzi uchodzą za mniej ważne
i ustępują miejsca dniom, które ich zdaniem „powinny być świętami”,
bo to z nimi mocno kojarzą się istotne duchowe wydarzenia;
które jednak Bóg w Torze nie zawsze uczynił świątecznymi.
Właściwa lista świąt Boga ustanowionych w Torze to:
1. 1. Dzień Pesach / Przaśników / Chag HaMacot,
2. 7. Dzień Pesach / Przaśników / Chag HaMacot
3. Pięćdziesiątnica / Święto Tygodni / Chag Szabuot,
4. Dzień Trąbienia / Jom Terua(h),
5. Dzień Pojednań / Jom HaKipurim,
6. 1. Dzień Szałasów / Chag Sukot,
7. Ósme Zatrzymanie / Szemini Aceret.
Oprócz wykazania w spisie tego, co podaje Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 23;
właściwe wyliczenie pozwala dostrzec pewien podział i zgrupowanie świąt,
gdzie pierwsze 3 to te, których mesjańskie spełnienie jest już znane,
4. Dzień Trąbienia jest zapowiedzią powtórnego przyjścia Mesjasza;
zaś ostatnie 3 to te, które mają się spełnić dopiero w odnowionym świecie
i wskazują na prorocze wydarzenia, które opisuje Objawienie Jochanana;
zatem objęcie królewskiej władzy przez Mesjasza jest tu „pniem Menory”
i na tym wydarzeniu w centrum zamysłu Boga opiera się cała reszta.
Istnieją grupy religijne uznające Święto Szałasów, ale nie wszystkie święta Boga,
a traktujące jako nieomylne rzekome proroctwa „pionierów adwentyzmu” z XIX wieku;
które głoszą, że Mesjasz ma przyjść powtórnie właśnie w Święto Szałasów
i to nie jakiekolwiek, ale wskazują nawet konkretną datę w bliskiej przyszłości,
która już jest niemożliwa, bo wcześniejsze wydarzenia muszą trwać dłużej
(o czym więcej wyjaśniono już w artykule „Królowanie Boga i Mesjasza„).
Zgodnie z zapowiedzią z Za 14,16-21 Szałasy będą wymagane po przyjściu Mesjasza
i są tam wskazane jako 1. święto spełniane po dokonaniu sądu i kary przez Boga;
jednak samo jego przyjście Mesjasza ma opisane tam święta poprzedzać
i sprawić, że wszystkie narody z całej Ziemi będą musiały na nie przychodzić;
żeby do Szemini Aceret zostać przemienionymi w jeden, zgodny Lud Boga.
Chwał Bogu!