Konflikt Wartości Rachel
Komentarz do parszy „WaJece” (części „I_Wyszedł”):
Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 28,10-32,2/3; Oz 12,13-14,9/10; J 1,43-51.
Konflikt wartości, który doprowadził Rachel do śmierci…
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– znaczenie „Drabiny do Niebios” – stopnie do uświęcenia;
– błogosławieństwo lub przekleństwo wszystkich narodów;
– poświęcenie i gorliwość wynikające z prawdziwej miłości;
– biblijne powody, ograniczenia i warunki wielożeństwa;
– uzupełniające się informacje w różnych fragmentach Pisma;
– odpowiedzialność i rzetelność prawdziwych sług Boga;
– kolejne spełnienia, ukryte i duchowe sensy historii z Biblii;
– napominanie dające szansę na poprawę i powrót do wierności;
– Ustanowienia (Przykazania) jakie Bóg dał w parszy WaJece.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Zastój czy Pełne Poświęcenie;
– Słowa Drabiny do Boga;
– Odpowiedzialne Postępowanie;
– Mistyczne Odczytywanie Biblii;
– Nadzieja w Upominaniu;
– Ustanowienia Boga w Parszy WaJece
Poprzednie komentarze rozważają już praktyczne i duchowe treści parszy,
więc warto kliknąć i otworzyć artykuły wskazane w odnośnikach powyżej.
2. Konflikt Wartości Rachel
i_ukradła Rachel oto te_posążki_[bożków], które (były)_ojca_jej.„
Historia opisana w Torze podaje już wcześniej kilkakrotnie fakt,
że Abraham i Icchak chcieli by ich synowie wzięli sobie żony z rodziny,
ponieważ uważali, że będą one bardziej pobożne niż kobiety z Kanaanu
mimo tego, że ich rodziny łączyły znajomość Boga z bałwochwalstwem
uznając Boga Abrahama, ale nie odrzucając fałszywych bożków.
Parsza(h) na ten tydzień i kończący go Szabat zawiera świadectwo,
że Rachel ukradła bożki swego ojca – popełniła wielokrotny grzech
mimo 20 lat małżeństwa z Jakubem, który to całe swe życie odrzucał,
a jednak dopuścił, że jego żona nadal ceniła te pogańskie figury,
które wcześniej i nadal były czczone przez jej ojca…
Rachel była tą z żon Jakuba, którą on kochał najbardziej,
dlatego też najbardziej nie chciał jej stracić czy choćby ją zasmucać;
jednak ta tak niewłaściwie, powierzchownie pojmowana tu „miłość”
ostatecznie doprowadziła do tego, że ona zgrzeszyła śmiertelnie
i z tego powodu umarła znacznie wcześniej niż by mogła.
Współcześnie taki problem nie jest tak poważny w małżeństwach pobożnych,
bo dla wiernych Bogu zgodne przekonania są ważne w wyborze żony/męża;
a rozbieżności zdarzają się głównie przy nawróceniu/odejściu od wiary później;
jednak sprawa ta może być też rozważana jako wzór w nieco innej sprawie:
relacji między społecznością wiernych i ludźmi z zewnątrz poszukującymi Boga,
bo z jednej strony takie osoby trzeba zapraszać, przyjmować i zachęcać,
a nie zniechęcać trudnościami zbyt nagłej i radykalnej zmiany ich postępowania;
ale z drugiej trzeba utrzymywać dyscyplinę posłuszeństwa Bogu i spełniania Tory,
która wymaga także od konwertytów systematycznej i konsekwentnej poprawy,
żeby w rozsądnym czasie odrzucać błędne przekonania z pogaństwa i grzechy,
a uznawać i czynić to wszystko, o czym poucza i czego wymaga Bóg.
Choć właściwie nastawienie i praktyka wiary to obowiązek wszystkich,
zwykle zależy to głównie od przywódców społeczności religijnych,
którzy często na szali stawiają nie tylko wierność Bogu i duchowe owoce,
ale też popularność i swe korzyści z możliwie licznego grona członków;
dlatego podobnie jak Jakub tolerują błędy w nauczaniu i zwyczajach,
a z czasem nawet zapominają, że dopuścili coś odstępczego z zewnątrz,
co w końcu zostało uznane za „uświęconą wieloletnią praktyką tradycję”;
zamiast napominać, wzywać do poprawy i próbować w niej pomagać,
ale w razie konieczności ostatecznie usuwać buntowników ze społeczności;
dlatego wielu ludzi uważających się za pobożnych jak Rachel z Jakubem
niby podąża drogą Boga, ale jednak wcale nie może dojść do jej celu…
Bóg Abrahama, Icchaka i Jakuba jest miłosierny i sprawiedliwy jednocześnie,
dlatego nie pragnie śmierci grzeszników i daje szanse na nawrócenie i poprawę,
ale wymaga przy tym, żeby prawdziwa wiara wydawała praktyczne owoce,
w tym trwałe odwrócenie się od grzechu i naprawienie wyrządzonych szkód,
jak o tym Słowo Boże objawił prorok Jechezkel (Ezechiel) w Ez 18,21-28; 33,8-20;
dlatego miłosierdzia Boga nie można mylić z tolerancją dla trwania w grzechu,
która w żadnym wypadku nie jest z nim tożsama ani nawet połączona.
Pokładając ufność w Bogu oczywiście trzeba porzucić czczenie pogańskich bożków,
ale prawdziwa wierność Bogu nie ogranicza się tylko do spraw wiary i obrzędów,
dlatego konieczne jest też np. uczciwe postępowanie w sprawach doczesnych,
w tym np. spełnianie podejmowanych zobowiązań czy rozliczenia finansowe,
dlatego Bóg przez proroka jako przykład dał oddanie uzyskanego nieuczciwie,
a zapisane przykłady nie wyczerpują tematu i chodzi o wszystkie grzechy.
Rachel otrzymała od Boga wiele lat szans na porzucenie kultu bożków,
bo było to nie tylko 20 lat małżeństwa z Jakubem w Padan-Aram,
ale w rzeczywistości jej śmierć nastąpiła dopiero po kilkunastu latach,
gdy dorosła Dina(h) została zhańbiona, a Josef po snach został sprzedany,
kiedy Jakub wraz z rodziną kolejny raz podróżował z Betel na południe
(co jest wyjaśnione w komentarzu „W Czasie Obecności” do parszy „WaJeszeb”);
więc nawet po kradzieży bożków miała jeszcze czas, żeby się z tego oczyścić,
ale niestety z tej szansy nie skorzystała i miłosierdzie dla niej się skończyło,
żeby nie mnożyć szkód, jakie mogłoby wyrządzać dalsze trwanie w grzechu,
np. nauczenie przez nią jej dzieci, żeby i one dalej praktykowały ten kult.
Chcąc być człowiekiem wiernym Bogu trzeba być odpowiedzialnym
nie tylko za samego siebie, ale też za swoją rodzinę i społeczność,
a w związku z tym dostrzegać problemy i wzywać do ich poprawy,
od czego może zależeć doczesne i wieczne życie błądzących;
których miłowanie to nie tylko „poklepywanie po ramieniu”,
czyli bezwarunkowe wspieranie i okazywanie dobrych uczuć,
ale właściwe, praktyczne dbanie o prawdziwe, trwałe dobro,
którego kluczowym składnikiem jest pełne uświęcenie życia;
dlatego trzeba odpowiednio czynić miłość męża i brata…
Chwała Bogu!