Doświadczenia Uświęcające
Komentarz do parszy „Tazrija” (części „Zajdzie_w_Ciążę„):
Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 12,1-13,59; 2Krl 4,42-5,19; Mt 8,1-4
i do parszy „Mecora” (części „Trędowaty„):
Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 14,1-15,33; 2Krl 7,3-20; Rz 6,19-23.
Doświadczenia nieczystości drogą do rozwijających zmian.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– nieczystości naturalne, jako kara i droga do uświęcenia;
– obmywanie rąk powstrzymujące zanieczyszczanie;
– nauczanie Mesjasza i świadectwo czynów jego rodziny;
– postępowanie unikające zanieczyszczenia;
– rytualne nieczystości i współżycie małżeńskie;
– zwykłe i niezwykłe liczenie tygodni od różnych początków;
– doświadczenia mające dobry cel i wydające owoce;
– ustanowienia (Przykazania) jakie Bóg dał w parszy Tazrija;
– ustanowienia (Przykazania) jakie Bóg dał w parszy Mecora.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Do Świętości przez Próbę;
– Perspektywa Wyborów;
– Niezwykłe Tygodnie
– Czystość Współżycia Małżeńskiego;
– Wartość Trudnych Doświadczeń;
– Ustanowienia Boga w Parszy Tazrija;
– Ustanowienia Boga w Parszy Mecora.
Poprzednie komentarze rozważają już praktyczne i duchowe treści parszy,
więc warto kliknąć i otworzyć artykuły wskazane w odnośnikach powyżej.
2. Doświadczenia Uświęcające
Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 12,1-2:
וידבּר יהוה אל משׁה לּאמר”
דּבּר אל בּני ישׂראל לאמר
אשּׁה כּי תזריע וילדה זכר
וטמאה שׁבעת ימים
„כּימי נדּת דּותהּ תּטמא
Powiedz do synów Iszraela mówiąc:
Mężowa jeśli zajdzie_w_ciążę i_urodzi męskie_[dziecko],
to_nieczysta_(będzie) siedem dni
jak_(w)_dni krwawienia_miesięcznego słabości_jej nieczysta_(będzie).”
Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 14,1-2:
וידבּר יהוה אל משׁה לּאמר”
זאת תּהיה תּורת המּצרע בּיום טהרתו
„והוּבא אל הכּהן
To będą Tory tego_(w)_caraacie w_dniu oczyszczenia_jego
i_przyprowdzony_(będzie) do tego_kohena…”
Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 14,14:
ולקח הכּהן מדּם האשׁם”
ונתן הכּהן על תּנוּך אזן המּטּהר הימנית
„ועל בּהן ידו הימנית ועל בּהן רגלו הימנית
i_pomaże ten_kohen na płatek ucha tego_oczyszczającego_(się) prawego
i_na palec_wielki ręki_jego prawej i_na palec_wielki nogi_jego prawej.”
2 parsze Tazrija i Mecora opisują sprawy nieczystości płciowych oraz caraatu
i procedury rytualnych oczyszczeń, jakich trzeba dokonać po ich wystąpieniu.
Jak wyraźnie wskazuje rozpoczynający te tematy przykład narodzin dzieci
nie musi tu chodzić o grzech i karę, ta nieczystość nie musi być czymś złym;
ale zarówno oddzielające doświadczenia jak i obrzędy następujące po nich
mogą też mieć na celu dokonanie uświęcenia i służyć dobru człowieka,
który dzięki nim zbliża się do Boga i ostatecznie otrzymuje namaszczenie,
które jest bardzo podobne do wyświęcenia kohena (kapłana) do służby,
choć nie tej rytualnie spełnianej w Świątyni, ale etycznej w zwykłym życiu;
na co w obrzędzie wskazuje fakt, że namaszczenie odbywa się w 8. dniu
(o czym wokół tego mówią wersety Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 14,10.23),
zaś koheni są namaszczani przez kolejnych wcześniejszych 7 dni
(o czym jest napisane w wesetach Szemot/2Moj/Exodos/Wj 29,20.35),
więc dla nich jest to przygotowanie, a dla oczyszczanego rzeczywistość,
której praktyczne spełnianie zaczyna się w dniu dopełnienia obrzędów.
Zmaganie się z różnymi przeciwnościami i trudnościami jest potrzebne,
żeby się rozwijać i wzmacniać ćwicząc swą gorliwość i wytrwałość,
a także posłuszeństwo w odpowiedniej reakcji na doświadczenie;
bo przy nieczystości należy powtrzymać się od zakazanych spraw
nie zaś uznawać błędnie, że coś innego może być ważniejsze
i mimo wszystko spełniać wtedy coś, co daje chwałę i satysfakcję,
więc człowiek mógłby tego chcieć ponad wszystko inne…
Dotyczy to w szczególności kohenów (kapłanów),
którzy powinni powstrzymać się od służby w stanie nieczystości,
której nie powinni świadomie zaciągać jeśli to jest w ich mocy,
żeby nie hańbić ołtarza Boga swoim rytualnym skażeniem,
podczas którego nie mogą nawet spożywać poświęconych darów,
a tym bardziej wnosić je do Świątyni – przed oblicze Boga
(Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 21,6; 21,16-23; 22,1-7 (3)),
za co groziłaby im śmierć taka jak 2 najstarszych synów Aharona,
którzy próbowali złożyć oddanie kadzenia niezgodnie z Torą.
Choć służba starszych zboru nauczających Słowa Boga jest inna niż kohena,
to również ona jest przykładem szczególnego przystępowania do Boga
aby przyjąć natchnienie i prowadzenie w rozważaniu i wyjaśnianiu Tory,
które nie powinno być zmyślone, a dane w objawieniach i doświadczeniach,
żeby wiernie przekazywało to, co Bóg chce dać ludziom do spełniania
i prowadziło społeczność do dobrego rozumienia i wykonywania Przykazań;
dlatego również starsi zboru muszą mieć w sobie tę pokorę i uniżenie,
żeby podporządkować się ograniczeniom i gdy trzeba, to na chwilę ustąpić
pozwalając aby ktoś inny ich zastąpił gdy sami nie mogą właściwie służyć,
a wrócić do tego gdy będą już mieli zebrane owoce doświadczenia
i taka lub inna pokonana nieczystość udoskonali myślenie i postawę.
Choć doświadczenie mające uświęcić nie musi być karą za grzech,
to oczywiście może zdarzyć się i tak, że następuje z powodu grzechu,
bo Bóg chce łagodnie pobudzić swego sługę do nawrócenia i poprawy
zanim będzie potrzeba surowszej, nieodwracalnej reakcji na winę,
z której w przypadku zatwardziałości i braku zmiany się nie oczyści,
ale korzystając z takiego skarcenia i doświadczenia ma tę możliwość.
Na każdą próbę warto patrzeć z myślą o dobru, które może z niej wyniknąć,
ale ważną częścią tej myśli jest też branie pod uwagę własnych błędów,
które trzeba naprawić i zostawić za sobą, nie wracać do złych postaw;
bo choć Bóg zna naszą niedoskonałość i nie wymaga nic ponad siły,
to prowadzi do faktycznej poprawy i rozwoju oczekując, że tego dokonamy,
bo właściwe małe kroki nigdy nie są ponad siły, a zawsze wytyczone na miarę
i odpowiednie do tego, co w czasie doświadczenia każdy może pojąć i spełnić…
Chwała Bogu!