Docenianie Czy Narzekanie?

Czas czytania: 5 minut

Komentarz do parszy „Korach” (części „Korach” (Imię)):
Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 16,1-18,32; 1Sm 11,14-12,25; Rz 13,1-7.
Dostrzeganie i docenianie dobra pomaga w rozwoju, a narzekanie…

Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.

1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia

Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– postawy Koracha i jego potomków;
– złe oczekiwania i szemranie społeczności;
– wybór i właściwe sprawowanie władzy;
– kryteria wyboru i uznania osób rządzących;
– władza od Boga – właściwe posłuszeństwo;
– wybór drogi potrzebnej, a nie atrakcyjnej;
– Ustanowienia (Przykazania) jakie Bóg dał w parszy Korach.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Władza od Boga;
– Pozory i Prawda;
– Zła Władza, Dobra Postawa;
– Wybór Dobrej Drogi.
Ustanowienia Boga w Parszy Korach.

Poprzednie komentarze rozważają już praktyczne i duchowe treści parszy,
więc warto kliknąć i otworzyć artykuły wskazane w odnośnikach powyżej.

2. Docenianie Czy Narzekanie?

Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 16,8-10:ויּאמר משׁה אל קרח”
שׁמעוּ נא בּני לוי
המעט מכּם כּי הבדּיל אלהי ישׂראל אתכם מעדת ישׂראל
להקריב אתכם אליו לעבד את עבדת משׁכּן יהוה
ולעמד לפני העדה לשׁרתם
ויּקרב אתך ואת כּל אחיך בני לוי אתּך
„וּבקּשׁתּם גּם כּהנּה
„I_powiedział Mosze(h) do Koracha:
Słuchajcie, proszę, synowie Lewiego,
czy_mało wam, że oddzielił Bóg Iszraela was od_społeczności Iszraela
aby_zbliżyć was do_Siebie aby_służyć tą służbą Przybytku יהוה [Boga]
i_aby_stać przed_obliczem społeczności dla_obowiązków_waszych
i_zbliżacie_(się) ty i_ci wszycy bracia_twoi, synowie Lewiego z_tobą,
a_żądacie jeszcze koheństwa?”

Głównym tematem parszy na ten tydzień i kończący go Szabat
jest bunt Koracha, od którego imienia bierze ona swój tytuł.
Korach to kuzyn Aharona i Moszego, syn starszego brata ich ojca,
dlatego mógł mieć przekonanie o swym starszeństwie w społeczności,
ale mimo tego powinien uznawać wybór dokonany przez Boga,
który także jemu i jego rodowi przyznawał szczególną funkcję,
więc nie powinien potrzebować domagać się więcej…

Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 16,12-14:ויּשׁלח משׁה לקרא לדתן ולאבירם בּני אליאב”
ויּאמרוּ לא נעלה המעט כּי העליתנוּ
מארץ זבת חלב וּדבשׁ להמיתנוּ בּמּדבּר
כּי תשׂתּרר עלינוּ גּם השׂתּרר
אף לא אל ארץ זבת חלב וּדבשׁ הביאתנוּ
ותּתּן לנוּ נחלת שׂדה וכרם
„העיני האנשׁים ההם תּנקּר לא נעלה
„I_posłał Mosze(h) aby_wezwać do_Datana i_do_Abirama, synów Eliaba,
lecz_odpowiedzieli: „Nie przyjdziemy. Czy_mało, że wyprowadziłeś_nas
z_ziemi płynącej mlekiem i_miodem, aby_wygubić_nas na_pustyni,
że (chcesz)_panować nad_nami, jeszcze panować?
Przecież nie do ziemi płynącej mlekiem i miodem wprowadziłeś_nas
i_(nie)_dałeś dla_nas dziedzictwa pola i_winnicy,
czy_oczy tych_mężów, tych_oto wydłubiesz? Nie przyjdziemy!”

Druga część uczestników buntu to potomkowie Reubena, pierworodnego Iszraela,
którzy także uważali o sobie, że powinni mieć szczególną pozycję w Narodzie,
ale tym razem nie w zakresie zbliżania się i pełnienia służby przez Bogiem,
lecz bogactwa i przywódczej roli, a nie podporządkowania komuś innemu.
Ich zarzuty o nie wprowadzenie do Ziemi Obiecanej i nie nadanie dziedzictwa
były fałszywe i zupełnie nie trafione, bo to nie Mosze(h) był za to odpowiedzialny,
lecz zwiadowcy, książęta plemion, którzy wzbudzili obawy i odmówili wejścia,
występując przeciwko temu, do czego Mosze(h) (Mojżesz) prowadził Iszraela,
wobec czego Bóg ukarał ich niewiarę i cofnął błogosławieństwo dla podboju;
dlatego powinni nauczyć się żyć z konsekwencjami tego, do czego się przyczynili
i cierpliwie czekać aż nadejdzie zapowiedziany czas wywyższenia ich potomstwa,
dla którego mimo wszystko Bóg miał spełnić to, co wcześniej obiecał.

Sprawa ta jest bardzo ważnym przykładem dla pouczenia,
że trzeba umieć poprzestawać i cieszyć się z tego, co się otrzymało
oraz z funkcji jaka została przydzielona przez Boga do spełniania;
a nie oczekiwać ani domagać się czegoś więcej, czego nie potrzeba,
co mogłoby wywołać przerost ambicji, zbędne narzekanie i bunt,
które na pewno nie pomogą w czynieniu tego, co jest dobre,
a mogą stać się źródłem trudności i problemów, jak tu się stało.

Jeśli w jakiejkolwiek sprawie widzi się najpierw problemy albo tylko problemy,
to wzbudza i rozwija to negatywne postawy i pozbawia motywacji do działania;
jeśli zaś najpierw dostrzega się i cieszy z tego, co jest dobre i warte docenienia,
to chętnie podejmuje się dalsze prace, żeby mogło być jeszcze lepiej,
a istniejące wady postrzega nie jako problem, lecz potencjał do ulepszenia;
dlatego ważne jest, żeby nie mieć postawy jak Korach, Datan, Abiram i Eon,
którzy koncentrując się na złych sprawach wywołali bunt i w nim zginęli,
ale dostrzegać i doceniać wartość już pokonanej drogi oraz ostateczny cel
i mimo przeszkód z radością podążać na przód i doświadczać postępów,
które powinny sprawiać, że pozytywne odczucia będą się wzmagać.

Dobre nastawienie jest potrzebne zarówno w relacji z Bogiem jak i między ludźmi,
bo każdy chętniej słucha, robi i daje gdy jest doceniany i otrzymuje wdzięczność,
a nikt nie chce słuchać tylko narzekań i dalszych roszczeń mimo tego co już zrobił,
szczególnie od osób, które nie biorą odpowiedzialności, nie trudzą się, nie narażają
i nie odegrały żadnej znaczącej roli w dotychczasowej historii społeczności;
więc właściwy sposób postrzegania i komunikowania swoich spostrzeżeń
ma znaczenie i w załatwianiu spraw i w budowaniu relacji i w modlitwie,
w której nie mogą dominować żądania, prośby czy życzenia do spełnienia,
ale w pierwszej kolejności wdzięczność i docenienie dokonanych dzieł
wśród czego mogą pojawiać się sprawy, w których potrzebuje się pomocy.

Docenianie już otrzymanych błogosławieństw i dokonanego dobra
jest ważne i potrzebne jako krok na drodze ku kolejnym i większym,
których udzielenie i spełnienie zależy od naszej postawy i nastawienia,
które powinny budować dobrą relację i zachęcać do współdziałania.

Chwała Bogu!

Wyraź opinię o artykule:

Click to listen highlighted text!