7. Dzień Przaśników – Święto Zlekceważone
7. Dzień Przaśników jest jednym z 7 najważniejszych biblijnych świąt Boga,
które zostały ustanowione w Torze i nadano im rangę corocznych szabatów,
mają swoje doniosłe znaczenia – upamiętniają dzieła Boga i/lub je zapowiadają,
a ich przestrzeganie obejmuje obrzędy, które pozwalają doświadczyć ich sensu,
móc w pewien sposób poczuć i dzięki temu lepiej zrozumieć czego one dotyczą;
dość popularny w kręgach mesjańskich jest też pewien symboliczny obrazek,
który przedstawia 7 świąt jako 7. płonących lamp świątynnej Menory…
…i tu pojawia się problem, bo 7. Dzień Przaśników jest w tym pomijany,
na obrazku zamiast niego wskazano Święto Początku Żniw / Pierwszych Plonów,
które ma doniosłe duchowe znaczenie – wskazuje zmartwychwstanie Mesjasza,
ale w Torze jest obrzędem spełnianym po dniu szabatowym, w dniu powszednim;
a 7. Dzień Przaśników mimo zachowywania Prawa i zgromadzenia w tym dniu
jest często świętowany bez żadnej szczególnej treści i formy jej wyrażenia:
nabożeństwo odbywa się, bo trzeba, ale nie wiadomo co o tym czasie mówić,
bo znaczenie Pesach i Chag HaMacot rozważono już w 1. Dniu Przaśników;
więc w praktyce najczęściej pojawiają się tylko zwykłe elementy zgromadzenia
jak dziękczynienia i uwielbienie, które oczywiście są potrzebne i dobre;
ale coroczne święto powinno odróżniać się od cotygodniowego Szabatu
jako ustanowione ze szczególnego powodu, o którym ma pouczać
i zawierać też coś, czego nie ma w zwyczajnym nabożeństwie.
W historii mesjanizmu niestety dość szybko stało się tak,
że opierająca się na judaizmie i spełniająca Torę droga apostołów
została z czasem zastąpiona i wyparta przez „pogano-chrześcijaństwo”,
którego przywódcami zostały „drapieżne wilki w owczej skórze” (Mt 7,15; Dz 20,29),
w tym nie tylko bezbożni ludzie, którym jakoś udało się wejść do zgromadzeń,
ale też od początku odrzuceni lub wykluczeni za ich złe postawy i grzechy,
którzy kierując się własną pożądliwością zaczęli budować swe alternatywy
dające im fałszywe poczucie religijności i pozwalające mścić się na wiernych;
które ze względu na mniejsze wymagania i pobłażliwość dla nieprawości
były znacznie bardziej przystępne i atrakcyjne niż w pełni wierna droga;
a po zdobyciu dużej popularności, silnej pozycji i wpływów wśród władz
były zdolne do prześladowania i niszczenia konkurencji, w tym prawdziwej.
Z tego powodu wiele spraw zostało dawno zapomnianych na wiele wieków,
a w nauczanych doktrynach i poglądach są duże uproszczenia i wypaczenia,
z których trzeba się oczyścić aby odkryć, poprawić i pogłębić zrozumienie,
żeby odzyskać wszystko to, co mieli pierwsi prawdziwi uczniowie Mesjasza,
którzy wiedzieli znacznie więcej niż zostało zachowane w Brit Chadasza(h),
do czego trzeba dochodzić poprzez rozważania tego, co jest napisane,
łączenie kontekstów i rozwiązywanie pozornych sprzeczności faktów…
Jednym z takich poważnych problemów w powszechnej świadomości
jest ograniczenie postrzegania Święta Przaśników do dnia składania oddania Pesach,
które mimo odstępstwa pozostało punktem odniesienia dla „pogano-chrześcijaństwa”,
gdzie termin święta wyznacza się tak, by zwykle przypadało w niedzielę po Pesach;
inni zaś widzą w Biblii, że trzeba głosić śmierć Mesjasza i skupiają się tylko na tym;
więc tylko w 1 dniu wspominają tylko 1 z wydarzeń, a nie cały proces…
Biblijna prawda jest zaś taka, że dzień oddania Pesach to nawet nie jest święto,
ale Dzień Przygotowania przed świętem, które sam Bóg ustanowił jako 7-dniowe,
żeby przez jego wszystkie 7 dni przeprowadzać proces uwalniania i uświęcania,
żeby jego wszystkie 7 dni było wskazaniem jego duchowej treści i wartości,
z której pełne skorzystanie wymaga rozważenia i świętowania tych 7 dni.
Innym poważnym problemem jest odrzucenie i wzgardzenie Prawami Świątyni,
które albo wcale nie są znane ani rozważane, albo traktowane bardzo powierzchownie,
więc nie bierze się pod uwagę ich szczegółowych form, znaczeń i wskazań,
ale stwierdza coś tylko prosto, ogólnie i bez wielu konkretnych faktów.
Oczywiście w obecnej sytuacji takie problemy wciąż jeszcze nie dziwią
i nie jest wobec kogokolwiek zarzutem, że jeszcze czegoś nie wie i nie spełnia;
ale właściwą postawą wszystkich ludzi, którzy chcą być posłuszni i wierni Bogu
powinno być badanie tych spraw gdy pojawi się ich choćby najmniejsza świadomość.
7 dni Święta Przaśników oprócz pierwszego historycznego sensu,
jakim była droga wyzwalania z Micraim (Egiptów) od wyruszenia z Ramses
aż do dojścia do ostatecznej granicy, jaką było Morze Sitowia i tam uwolnienia;
ma też na celu upamiętnienie wyświęcenia Mesjasza dokonanego w jego męce,
po której po zmartwychwstaniu i przemienieniu mógł wstąpić do Ojca (J 20,17),
aby spełnić służbę wyższego porządku (Hbr 9,11-12), na którą wskazują inni koheni,
którzy musieli wyświęcać się 7 dni aby w 8. rozpocząć służbę dla innych;
aby rzeczywiście dokonane było to, co w obrzędach jest symboliczne,
więc każdy rytuał jest skuteczny tylko w połączeniu ze źródłem mocy,
dlatego trzeba wierzyć i uznawać to najważniejsze oddanie Mesjasza
spełnione w pełny i właściwy sposób, który łączy je z innymi.
Więcej rozważań o 7. Dniu Przaśników można znaleźć w komentarzach z poprzednich lat:
– Znaczenie 7. Dnia Przaśników;
– Mesjański Sens 7. Dnia Przaśników.
Chwała Bogu!