Uświęcenie Nieświętego
Komentarz do parszy „Debarim” (części „Słowa”):
Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 1,1-3,22; Iz 1,1-2,7; 1Tm 3,1-7.
Uświęcenie w czasach i sprawach powszednich, a nie tylko obrzędowych…
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– kryteria wyboru i zasady obowiązujące starszych;
– stosunek wiernych Bogu do uczestnictwa w wojnie.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Słowa Zwierzchności ku Sprawiedliwości;
– Postawa Wobec Walki i Wojny.
2. Uświęcenie Nieświętego
posłuch_daj Torze Boga_naszego ludu Amura(h) [Gomory]:
cóż dla_Mnie (po)_wielkości zarzynanych_[oddań]_waszych, mówi יהוה [Bóg],
nasycony_[jestem] [oddań]_wstępujących,
baranów i_sadła tucznych_zwierząt i_krwi wołów i_baranków i_kozłów nie_chcę.
Gdy przychodzicie dla_pokazania_(się) (przed)_Oblicze_Moje,
kto żądał tego z_ręki_waszej (by)_deptać dziedzińce_Moje?
Nie kontynuujcie przynoszenia darów próżnych!
Spalanie_kadzidła – obrzydzeniem_(jest) ono dla_Mnie,
nów, i_Szabat, zwoływanie zgromadzenia – nie mogę_(znieść) nieprawości i spotkań;
nowie_wasze i_wyznaczone_czasy_wasze znienawidziła dusza_Moja,
stały_(się) dla_Mnie ciężarem, zmęczyłem_(się) znosić_(je).
I_w_wyciąganie dłoni_waszych odwrócę oczy_Moje od_was,
nawet gdy pomnożycie modlitwę nie_(będzie) wysłuchana,
[bo]_ręce_wasze krwi pełne_są… Obmyjcie_(się), oczyście_(się),
usuńcie zło uczynków_waszych sprzed oczu_Moich, przestańcie zło_(czynić)!
Uczcie_(się) dobro_(czynić), szukajcie prawości, (pomagajcie)_iść uciśnionemu,
osądzajcie_(sprawiedliwie) sierotę, spierajcie_(się)_[w_sprawie] wdowy.
Chodźcie proszę i_dyskutujcie_[ze_Mną] mówi יהוה [Bóg]!
Jeśli były grzechy_wasze jak_szkarłaty, jak_śnieg wybieleją,
jeśli czerwone jak tkanina_szkarłatna, jak_wełna będą.
Jeśli posłuszni_(będziecie) i_słuchać_(będziecie),
[to]_dobro tej_ziemi spożywać_(będziecie),
a_jeśli odrzucicie i_buntować_(się_będziecie),
[to]_mieczem zgładzeni_(będziecie),
bo usta יהוה [Boga] powiedziały.”
które Ja uczynię, trwać_(będą) przed_Obliczem_Moim, wyrocznia יהוה [Boga],
tak trwać_(będzie) potomstwo_wasze i_imię_wasze [na_zawsze].
I_będzie z_[każdego]_wystąpienia miesiąca w_nów_jego
i_z_[każdego]_wystąpienia tygodnia w_Szabat_jego,
[że]_przyjdzie każde ciało [człowiek]
dla_tej_czci dla_Oblicza_Mego, mówi יהוה [Bóg]
i_wyjdą [z_Jeruszalaim] i_zobaczą zwłoki tych_ludzi,
tych_zbuntowanych przeciw_Mnie…”
Haftora(h) na ten tydzień i kończący go Szabat mówi,
że Bogu nie podoba się, że nieprawi ludzie uczestniczą w Jego kulcie.
Zdarza się, że „chrześcijanie” próbują tymi słowami obalać biblijne święta,
jednak w rzeczywistości tekst nie jest przeciw świętom, nowiom ani Szabatom
tak samo jak nie potępia tego, żeby modlić się do Boga i składać oddania (ofiary)
(bo np. Iz 66,23 dowodzi, że powszechne świętowanie ma być praktykowane),
ale przeciwko temu, że zatwardziali grzesznicy uczestniczą w tym niegodnie,
a Bóg wymaga najpierw ich poprawy, żeby mogli dobrze spełniać też to…
Choć nabożeństwa świąteczne, modlitwy, czytanie Biblii i dyskusje o tym
są bardzo istotnymi elementami pobożności, które mają nas pouczać i rozwijać,
to nie można uważać, że to wystarczy ani że tylko na tym ma polegać świętość;
w której duch musi panować nad ciałem, a poznanie spełniać się w postępowaniu,
dlatego niezbędne jest, żeby obrzędy i rozważania były zgodne z życiem w praktyce.
Często „chrześcijanie” i wywodzący się od nich wyznawcy odmian judaizmu mesjańskiego
skupiają się tylko na uwierzeniu w Boga i Mesjasza – opowiedzeniu po właściwej stronie,
na kilku najłatwiejszych i dobrze widocznych przykładach dotyczących spraw obrzędowych
nauczając jedynie ogólnikowego wyboru tego, co zgodne ze Słowem Bożym w Biblii,
ale bez konkretów o praktycznej realizacji prawdziwych oczekiwań i wymagań Stwórcy…
Spory na przykład o to jakie święta i kiedy należy przestrzegać lub tego nie robić
lub o warunki określające kogo, co i jak należy właściwie czcić lub tego nie robić
oczywiście są bardzo istotnymi treściami wiary, które nie mogą być pomijane;
ale jak wskazuje to czytanie ze Zwoju Jeszajahu (Izajasza), to o wiele za mało
i nie tylko ani nie głównie tego Bóg oczekuje od ludzi, których wybrał…
Można odrzucać i nawet mocno zwalczać pogańskie święta i obrzędy ku czci bożków,
można mieć świadomość, że Boga należy szczególnie czcić w Szabaty i biblijne święta,
a mimo gorliwości w spełnianiu tego w jak najlepszy sposób z wielką duchową głębią
być daleko od prawdziwej pobożności i sprawiedliwości w większości swego życia,
w codziennych sprawach – w relacjach z ludźmi, w obowiązkach w domu i w pracy,
podczas gdy Boże Prawo reguluje i porządkuje także te wszystkie „doczesne” sprawy
i wymaga, żeby świętość przejawiała się także w nich – w każdym aspekcie życia…
Choć Bóg nie wymaga ani nie obiecuje, że wszyscy będą tak bogaci jak np. Abraham,
to jednak oczekuje, żeby każdy czynił dobro na miarę danych mu możliwości,
dlatego każdy w sposób zgodny z otrzymanymi talentami i umiejętnościami
powinien rzetelnie pracować i uczciwie zarabiać aby utrzymać swą sprawność
wykonując potrzebną i użyteczną pracę, która zaspokaja faktyczne potrzeby;
żeby z owoców tych dzieł móc pomagać potrzebującym i być dobrym wzorem,
który będzie zachęcał do podążania podobną drogą efektywnego postępowania;
bo właśnie to jest potrzebne do spełnienia obietnic powrotu do błogosławieństwa,
a bez czynów tych, którzy chcą uważać się za pobożnych, nie będzie to możliwe…
Parsza(h) Tory zawiera ustanowienia o warunkach, jakie muszą spełniać starsi;
do których obowiązków zalicza się m.in. rozsądzanie sporów między ludźmi
i skazywanie na kary winnych, w tym fałszywych oskarżycieli i świadków
(co wynika z Prawa nakazującego sprawdzenie zeznań zapisanego dalej);
a także zasady postępowania z innymi narodami, w tym prowadzenia wojen,
których nie można prowokować, ale można odpowiedzieć na agresję wroga,
żeby nie pozwolić na skrzywdzenie tych, których wróg uważa za słabszych;
a jest też wiele kolejnych Przykazań w następnych czytaniach z tej Księgi;
zatem chcąc być wiernym Bogu trzeba tak uważać i czynić w tych sprawach,
a nie tylko uważać, że skoro wybrało się wiarę, to samo to już wystarczy,
bo wiara bez uczynków jest martwa (Jk 2,17), a Bogu trzeba być posłusznym
we wszystkich konkretnych sprawach, które ustanawiają praktyczne dobro…
Wielu ludzi uważa się za wierzących, pobożnych i gorliwych,
a faktycznie nieświadomie nadal mają pogańskie przekonania i zwyczaje
lub świadomie przestrzegają tylko niektóre, podstawowe biblijne obrzędy,
pozostając niechętnymi i wrogimi wobec większości ustanowień Boga,
nawet walcząc z Przykazaniami, które przekraczają zakres, który przyjęli;
jeśli jednak Bóg w jednych czasach karcąco nazywa „wodzami Sodomy”
świętujących Jego wyznaczone czasy nakazane w Biblii i modlących się,
a o innych czasach mówi, że ma to być wtedy powszechnie czynione;
to na pewno potrzebna i możliwa jest taka poprawa i uświęcenie ludzi,
żeby ostatecznie to wszystko było godne, właściwe i pożyteczne,
więc udoskonalajmy nasze postępowanie w każdej sprawie,
w tym także w doczesnych aspektach życia…
Chwała Bogu!