Gniew Boga
Komentarz do parszy „Matot” (części „Plemiona”):
Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 30,1/2-32,42; Jr 1,1-2,3; Flp 3,12-16
oraz do parszy „Masai” (części „Podróże”):
Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 33,1-36,13; Jr 2,4-28; 3,4; 4,1-2; Jk 4,1-12.
Gniew Boga wymierzany przez Mesjasza i innych posłanych…
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– prawa ślubów dla kobiet i mężczyzn;
– Boża zemsta na Midianitach wykonana rękami ludzi;
– miasta schronienia i osądzanie intencji zabójstwa;
– rozważane warianty trasy i miejsca na drodze wędrówki Iszraela;
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Śluby, Intencje i Miłosierdzie;
– Trasa Wędrówki Narodu Iszraela.
2. Gniew Boga Wymierzany Przez Sługi
’Zemścij_(się) zemstą (za)_potomków Iszraela na_tych Midianitach,
potem przyłączony_(będziesz) do ludu_twojego.’
I_przemówił Mosze(h) do_ludu mówiąc:
’Przygotujcie z_pośród_was mężów dla_wojska i_będą przeciw Midianitom
by_dokonać zemsty יהוה [Boga] przeciw_Midianitom,
tysiąc od_plemienia, tysiąc od_plemienia
od_wszystkich plemion Iszraela wyślecie na_wojnę.’
I_wyznaczyli z_tysięcy Iszraela tysiąc na_plemię,
dwanaście tysięcy uzbrojonych (na)_wojnę.
I_posłał ich Mosze(h) tysiąc na_plemię na_wojnę,
ich i_tego Pinchasa, syna Eleazara, tego_kohena
na_wojnę i_naczynia te_święte i_trąby te_sygnałowe w_ręku_jego.
I_walczyli przeciw Midianitom jak nakazał יהוה [Bóg] temu Moszemu
i_pozabijali wszystkich mężczyzn
i_tych królów Midianu pozabijali ponad zgładzonych_w_walce,
tego Ewi i_tego Rekem i_tego Cur i_tego Chur i_tego Reba,
pięciu królów Midianu i_tego Baalama, syna Baora zabili mieczem.
(…)
I_rzekł do_nich Mosze(h): 'Czemu_żyjące_[zostały] wszystkie kobiety?
Bo one były dla_synów Iszraela za_namową Baalama dla_dokonania odstępstwa przeciw יהוה [Bogu]
za sprawą Paora i_było_[to] [powodem]_tej_plagi w_społeczności יהוה [Boga],
a_teraz zabijcie wszystko męskie w_dzieciach
i_wszystkie kobiety, które poznały męża w_obcowaniu (z)_mężczyzną, zabijcie;
ale wszystkie dzieci żeńskie, które nie poznały obcowania (z)_mężczyzną, żywe_(zostawcie) dla_was.'”
W parszach na ten tydzień i kończący go Szabat jest napisane,
że Bóg nakazał ludziom z Narodu Iszraela wymierzyć karę Midianitom
za to, że ci przyczynili się do ich zwiedzenia ku bałwochwalstwu
i zostało to wykonane przez 12 000 mężczyzn – po 1 000 z plemienia,
którzy oprócz walki i zwycięstwa w bitwie zabili też ich władców,
a później mieli też zgładzić chłopców i dorosłe kobiety wzięte do niewoli…
Wymierzanie przez ludzi kary i dokonywanie zemsty za śmiertelny grzech
jest czymś, co wielu „chrześcijan” uważa za sprzeczne z nauczaniem Mesjasza
i mają oni przekonanie, że należy to pozostawić tylko samemu Bogu,
który mógłby czegoś takiego dokonać jedynie samodzielną ingerencją,
a nie nakazywać ani powierzać to ludziom do spełnienia;
dlatego uważają oni, że nauczanie Biblii zmienia się jak oni tego chcą,
choć nawet Baalam, który także zginął w wyniku tej historycznej zemsty
został wcześniej skarcony otrzymując proroctwo, że Bóg nie zmienia zdania,
bo przecież Bóg jest wszechwiedzący, zna całą przyszłość i się nie myli
(Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 23,19; Ps 139,16; 33,11; 119,89; Koh 3,14; Iz 40,8),
a Jego postanowienie jest doskonałe od samego początku, trwałe i pewne,
zaś to ludzie odstępują i potrzebują karcenia, żeby się nawrócić, poprawić
i wrócić do wierności temu, co zawsze było właściwe…
W rzeczywistości Brit Chadasza(h) – Pisma Odnowionego Przymierza
także mówią o wykonywaniu zemsty Boga poprzez wybranych ludzi,
w tym samego Jeszuę (Jezusa) Mesjasza, który ma to nadzorować:
’jeśli ktoś kłania_(się) temu zwierzęciu lub obrazowi jego lub bierze piętno
na tym czole jego lub na tej ręce jego, i on wypije z tego wina tego szału tego Boga,
tego zmieszanego, nierozcieńczonego w tym kielichu tego gniewu Jego
i katowany_(będzie) w ogniu i siarce wobec aniołów świętych i przed tym Barankiem.
I ten dym tej męczarni ich na wieki wieków i nie mają odpoczynku dniem i nocą
ci kłaniający_(się) temu zwierzęciu lub temu obrazowi jego
lub jeśli ktoś bierze to piętno tego imienia jego.'”
i ten siedzący na nim nazwany wiernym i prawdziwym, a w sprawiedliwości sądzi i wojuje.
Te zaś oczy jego [jak] płomień ognia i na tej głowie jego diademy liczne,
mający imię napisane, którego nikt [nie]_zna, jeśli nie on
i okryty szatą zamoczoną krwią i nazwane to imię jego tym Słowem tego Boga
i te wojska [oto] w tych Niebiosach podążały_za nim na koniach białych,
które przyobleczone bisiorem białym [i] czystym
i z tych ust jego wychodzi miecz [obosieczny] ostry, aby w nim poraziłby te narody
i sam pasł_(będzie) ich w lasce żelaznej i sam depcze tę tłocznię
tego wina tego szału [i] tego gniewu tego Boga, tego Wszechmogącego.
I ma na tym płaszczu i na tym biodrze jego imię napisane 'Król Królów i Władca Władców’.”
Niektórym może wydawać się, że te wersety mówią tylko o aniołach,
jednak jest w Biblii proroctwo mówiące, że to ludzie mają ukarać nieprawych,
a także zapowiedzi wzięcia na obłoki ludzi podczas przyjścia Mesjasza,
który zstępując wtedy na Ziemię weźmie ich jako swój orszak i armię:
w_dniu, który ja uczynię, mówi יהוה [Bóg] Zastępów.”
zejdzie z Niebios i ci martwi w Mesjaszu powstaną najpierw;
następnie my, ci żyjący, ci pozostawieni, równocześnie z nimi zabrani_(będziemy) w obłokach
na spotkanie tego władcy w powietrze i tak zawsze z władcą będziemy.”
Oto przyszedł władca wśród myriad świętych jego
uczynić sąd przeciw wszystkim i upomnieć wszystkie dusze
za wszystkie te dzieła bezbożności ich, którymi czynili_bezbożność
i za wszystkie te twarde, które powiedzieli przeciw niemu Niemu
grzesznicy bezbożni.”
Choć osądzenie świata prawdziwie jest we władzy Boga (Rz 3,6),
to powierzył to do wykonania ludziom (Mt 19,28; 1Kor 6,2-3; Obj 20,4),
w tym Mesjaszowi, apostołom oraz innym uczniom i ich uczniom;
co też świadczy, że w wybranym gronie mogą znaleźć się tylko takie osoby,
które będą gotowe na przyjęcie zadania osądzania i wymierzania kar
(jak np. Lewici po grzechu złotego cielca i cały Iszrael w tej parszy)
i nie tylko nie sprzeciwią się Bogu wtedy gdy otrzymają to zadanie,
ale też będą mieć wiedzę i praktyczne umiejętności spełnienia tego;
dlatego pełnia świętości wymaga, żeby uczyć się także tej surowości
oraz znać i umieć przeprowadzać procedury osądzania według Tory…
Plemiona, które zechciały otrzymać swe dziedzictwa na wschodzie Jardenu
musiały iść pomóc walczyć w wojnach i zdobywać Ziemię Obiecaną na zachodzie,
żeby móc otrzymać te tereny, które były ich pragnieniem, które już zajęły;
a gdyby tego odmówiły, otrzymałyby dziedzictwa wśród pozostałych,
których nie zdobyły, więc nie mogłyby z nich korzystać bez wykonania nakazu
(o tym mówi druga parsza(h) w Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 32,28-30);
co jest wzorem, że spełnienie nakazu wzięcia udziału w walce Boga
jest warunkiem otrzymania dziedzictwa i uczestnictwa w Królestwie Boga.
Z walczących z Midianitami nikt nie zginął (Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 31,49),
co może symbolicznie ukazywać uczestników pierwszego zmartwychwstania (Obj 20,6),
nad którymi [druga] śmierć nie ma władzy, bo są godni panowania z Mesjaszem;
zatem posłuszeństwo w udziale w walce jest istotnym elementem wybrania…
Jak jednak pogodzić tę sprawę z niewątpliwym faktem,
że większość nauczania Brit Chadasza(h) skupia się na miłosierdziu?
Nie należy kierować się błędnym założeniem, że Bóg zmienił postanowienie,
ale szukać sposobu, żeby wszystko miało swoje powody i swoje miejsce…
Historia w Biblii świadczy pewnie, że to nie Bóg się myli, ale ludzie odstępują,
więc to ludzie wymagają skarcenia, pouczenia, poprawy i powrotu do wierności,
a jeśli ludzkie błędy są różne, wychylamy się na przemian w różnych kierunkach,
to i skarcenia i powroty muszą być z różnych stron…
Jeśli problemem ludzi jest zupełny brak sprawiedliwości i bezkarne grzeszenie,
to prorocy Boga muszą objawiać surowość, żeby znów przywrócić porządek;
a jeśli problemem ludzi są nadmierne wymagania i karanie bez miłosierdzia,
to prorocy Boga muszą objawiać łagodność i możliwość poprawy…
Jeszua (Jezus) Mesjasz przyszedł i działał w czasie,
kiedy judaizmowi przewodził Szamaj znany z surowej wykładni Tory,
który prawie do roku śmierci Jeszui pełni 2 najwyższe funkcje w Sanhedrynie
i przewodził zarówno posiedzeniom prawodawczym (o wykładnię Prawa)
jak i posiedzeniom karnym (w sprawach ludzi oskarżonych o grzechy);
dlatego faktem historycznym jest, że Mesjasz głosił w czasie surowości
i zgodnie z potrzebą w jego nauczaniu miłosierdzie było istotniejsze,
bo Bóg nie chce śmierci grzesznika, ale nawrócenia i poprawy (Ez 18,23; 33,11)…
Choć prawdziwie uczył on wiernie i wszechstronnie całej Tory (Mt 5,17-20),
to dla słuchaczy ważniejsze było i wywierało na nich większy wpływ to,
co stanowiło praktyczne zmiany na lepsze w ich bardzo ciężkiej sytuacji,
kiedy błędy karano szybko bez miłosierdzia i dania szansy na poprawę;
dlatego spisane i utrwalone świadectwa (małej części) nauczania Jeszui
silniej akcentują miłosierdzie, a o surowości wspominają bardzo mało,
bo przesadna była wtedy niestety normą, a nie celem do osiągnięcia…
Ludzie odstępują od wierności Bogu na różne sposoby i jesteśmy karceni,
a jeśli z tego dobrze korzystamy, to kolejne błędy powinny być coraz mniejsze.
Nie należy spodziewać się, że jedna poprawa doprowadzi od razu do ideału,
ale jest dobrze, gdy następne błędy się zmniejszają i ideał jest coraz bliżej,
choć wielokrotnie można za skarceniem dojść do przesady w inną stronę;
dlatego warto wnioskować z przeszłości i uczyć się z doświadczeń
nie tylko swoich własnych, ale też starszych braci i minionych pokoleń…
Gniew Boga z pewnością zostanie wymierzony jak to jest zapowiedziane,
a Stwórca może zrobić to jak zechce – i osobiście i powierzając to sługom,
co jest poświadczone w objawieniach w Biblii i należy tego oczekiwać,
a także być gotowym do udziału w tym, co może być nam nakazane
tak samo jak było już nakazywane Ludowi Boga w przeszłości;
jednak nie można skupiać się tylko na jednym w żadnej skrajności,
ale należy właściwie łączyć i równoważyć surowość z miłosierdziem…
Chwała Bogu!