Oddania – Rodzaje i Warunki
Komentarz do parszy „Wajikra” (części „I_[Bóg]_wezwał”):
Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 1,1-5,26/6,7; Iz 43,21-44,23; Hbr 10,1-39.
oraz do parszy „Caw” (części „Rozkaz”):
Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 6,1/8-8,36; Jr 7,21-8,3; 9,22-23; Hbr 8,1-6.
Oddania (ofiary) – ustanowione rodzaje i warunki ich składania.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tych czytań inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– Ważność Słów Boga nie zależy od miejsca objawienia;
– Postawa ludzi wobec darów i służby w Świątyni;
– Rodzaje, warunki i sposoby postępowania z oddaniami;
– Wpływ służby Mesjasza na porządek oddań (ofiar).
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Boże Wezwanie do Świętości;
– Rozkaz Przymierza.
2. Parsze Tradycyjnie Czytane Tuż Przed Pesach
W 12 12-miesięcznych latach zwykłych jest tak, że po 1 łączeniu parsz
w ostatnie Szabaty tuż przed Pesach czytane są parsze „Wajikra” i „Caw”,
dzięki czemu do święta przystępuje się ze znajomością i zrozumieniem
opisanych w nich rodzajów, warunków i zasad składania oddań (ofiar).
W 7 13-miesięcznych latach przestępnych jest zaś tak, że bez łączenia parsz
Pesach jest później o ponad 4 tygodnie, ale przeczytano 3 parsze więcej,
zatem Chag HaMacot rozpoczyna się po tygodniu i Szabacie z parszą „Mecora”,
co pozwala rozumieć oczyszczenia i czystość całkiem pokrytego winami innych…
Nie jest przypadkiem, że właśnie te czytania przypadają właśnie w tym czasie,
ale ich położenie w tekście wyznacza ich przypadanie w takim odstępie po Szemini Aceret
i sprawia, że właśnie te zagadnienia Tory, które szczególnie dotyczą poświęcenia Mesjasza
bezpośrednio poprzedzają i łączą się z rozważaniami czytań dotyczących samego święta,
żeby przestrzegający czasów Boga mogli pojąć te sprawy…
3. Oddania (Ofiary) – Rodzaje i Warunki
Wszystkie rodzaje oddań (ofiar) są dokładnie omówione w parszach Wajikra i Caw
wyznaczając jakie dary mogą lub muszą być składane jako poszczególne z nich,
jakie warunki muszą być spełnione wcześniej i z jakimi intencjami się je składa,
jak należy z nimi postąpić – co trafia na ołtarz, co się wnosi do Przybytku,
oraz kto, co i gdzie może z nich spożywać lub czy jest to całkiem zakazane…
Żeby porównanie było łatwiejsze, zostaną one przedstawione w formie tabeli,
w której zamieszczone są rodzaje, główne cechy oraz numery wersetów z Księgi Wajikra,
a dla porównania także te same cechy Oddania Pesach oraz zagrzesznego na dni świąt:
| Rodzaj Oddania | Podkategoria | Dar | Kto Spożywa? | Kiedy Można Spożywać? | Gdzie Można Spożywać? |
|---|---|---|---|---|---|
| עלה – Ala(h) Wstępujące 1,3-17; 8,18-21 | Spalana na Ołtarzu | różne, części innych | NIKT | NIGDY | NIGDZIE |
| חטאת – CHATAT ZA GRZECH 4,13-21 | ZGROMADZENIA Po Ujawnieniu Czynu | cielec | NIKT 4,21; 6,23/30 | NIGDY 6,23/30 | NIGDZIE 6,23/30 |
| חטאת – Chatat Za Grzech 4,3-12 | Kohena Po Ujawnieniu Czynu | cielec | NIKT 4,12; 6,23/30 | NIGDY 6,23/30 | NIGDZIE 6,23/30 |
| חטאת – Chatat Za Grzech 4,22-26 | Księcia Po Ujawnieniu Czynu | kozioł | składający kohen 6,17-19/24-26 | w dniu obrzędu 10,16-20 | Dziedziniec Wewnętrzy Świątyni 6,19/26 |
| חטאת – Chatat Za Grzech 4,27-35 | Zwykłego Człowieka Po Ujawnieniu Czynu | różne: koza, 2 ptaki, mąka | składający kohen 6,17-19/24-26 | w dniu obrzędu 10,16-20 | Dziedziniec Wewnętrzy Świątyni 6,19/26 |
| אשם – Aszam Za Winę 5,19-26/6,7; 7,7 | Zwykłego Człowieka Po Ujawnieniu Czynu | składający kohen 6,17-19/24-26; 7,6 | w dniu obrzędu 10,16-20 | Dziedziniec Wewnętrzy Świątyni 6,19/26 | |
| מנחה – Mincha(h) Hołdownicze 6,13-16/19-23 | od kohena przy namaszczeniu 6,16/23 | mąka, oliwa placki | NIKT 6,16/23 | NIGDY 6,16/23 | NIGDZIE 6,16/23 |
| מנחה – Mincha(h) Hołdownicze 2,1-16 | dodatek do innych, pierwociny | mąka, oliwa placki | rodzina kohena 10,12-15; 22,10-13 | ||
| נסך – Nesek Płynna 23,37; 23,13.18 | dodatek do innych | wino | rodzina kohena 10,12-15; 22,10-13 | po zakończeniu służby 10,8-9; Bemidbar 28,7 | Poza Świątynią 10,8-9; Bemidbar 28,7 |
| שלמים – Szlamim Na Ucztę 3,1-17 | Dobrowolne 7,16-18 | różne | czyste osoby 7,19-21 | przez dwa dni 7,16-18 | namioty/domy wokół Świątyni Debarim 12,6-7 |
| שלמים – Szlamim Na Ucztę 3,1-17 | Ślubowane 7,16-18 | różne | czyste osoby 7,19-21 | przez dwa dni 7,16-18 | namioty/domy wokół Świątyni Debarim 12,6-7 |
| שלמים – SZLAMIM NA UCZTĘ 3,1-17 | DZĘKCZYNNE 7,11-15 | różne | czyste osoby 7,19-21 | tylko do ranka 7,15; 22,29-30 | namioty/domy wokół Świątyni Debarim 12,6-7 |
| פסח – PESACH OMINIĘCIA | jagnię: baranek, koziołek | czyste osoby 7,19-21 | tylko do ranka Bemidbar 9,12 | namioty/domy wokół Świątyni Debarim 16,6-7; Szemot 12,46 | |
| חטאת – Chatat Za Grzech | Zgromadzenia W Dni Świąt Boga | kozioł | NIKT 6,23/30 | NIGDY 6,23/30 | NIGDZIE 6,23/30 |
3a. Ala(h)
Ala(h) jest właściwie tłumaczone jako „[oddanie] wstępujące„,
ponieważ dym ze spalania ich na ołtarzu unosi się nad Przybytkiem ku Niebiosom,
a żar brany z ołtarza rozpala kadzidło, z którym wstępuje się przed oblicze Boga,
a symbolicznie ma to też wnieść składającego człowieka na wyższy poziom duchowy;
jednak wbrew przekładowi w wielu „chrześcijańskich” Bibliach nie jest ono „całopalne”,
bo składa się je z krwi, tłuszczu i nerek – tych części innych oddań, których jeść nie można
lub ze zwierząt, z których usunięto nieczystości, które są potem spalane oddzielnie.
Jedna z bram w murach Jeruszalaim nazywa się „Gnojna” lub „Śmietników” (Ne 3,13-14),
ponieważ przez nią resztki z oddań były wynoszone do Doliny Ben Hinoma,
gdzie były spalane już nie obrzędowo (choć według nakazu), ale jak inne śmieci.
Kohen miał też otrzymać skórę z oddania ala(h) – Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 7,8.
Oddania Ala(h) nie muszą być i zwykle nie są składane z całości daru,
ale wykorzystuje się do tego tylko jego odpowiednią część,
która jest oczyszczona i pocięta na nakazane części.
3b. Chatat
Chatat składa się za grzech popełniony nieświadomie (i w miarę możliwości naprawiony).
Z oddania za kohena lub społeczność krew wnosi się do Przybytku i jest zakazane do spożycia,
a z oddania za nie-kohena krwi używa się tylko na ołtarz zewnętrzny i mięso ma spożyć kohen
(społeczność obejmuje też kohenów, więc to drugie dotyczy tylko oddania indywidualnego).
Składanie daru za siebie zależy od zaciągnięcia winy – nie grzesząc nie trzeba tego robić.
Obowiązkowe oddania chatat nakazane na święta nie zależą od popełnienia grzechu,
ale przypominają o miłosierdziu Boga i wskazują dokonane przebłaganie za wszystkich,
dlatego warto mieć udział w spełnianiu tego by móc to w pełni doświadczać i pojmować;
zaś kończąc ślub nazireatu składa się je jako zwolnienie z odpowiedzialności
za szczególną służbę i zwierzchnictwo nad innymi, jakie się objęło.
3c. Aszam
Aszam można złożyć za świadomy i naprawiony grzech według tych samych Praw co chatat,
(o czym sam Bóg mówi w Torze wprost i co zapisano w wersecie Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 7,7):
po cofnięciu szkody, dodaniu pokrzywdzonemu wynagrodzenia i uzyskaniu jego wybaczenia.
3d. Mincha(h)
Mincha(h) oznaczająca „oddanie hołdownicze”, ale tłumaczona też jako „oddanie z pokarmów”
jest składana z mąki zarówno nieprzetworzonej jak i w formie pieczonych lub smażonych placków.
Może to być zarówno oddanie samodzielne, jak i obowiązkowy dodatek do innych darów,
np. Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 28-29 podaje nakazane ilości dla codziennych i świątecznych,
które zależą od tego, czy składa się jagnię, dorosłego barana, czy cielca – 1/10, 2/10 lub 3/10 efy.
Część tego oddania stanowi wynagrodzenie dla kohena (kapłana), który je składa.
3e. Nesek
Nesek nie jest wspomniane w tych parszach Tory, ale ma Prawa takie same jak mincha(h).
Ma być ono złożone z „שכר” („szekar”) czyli „mocnego napoju”, „odurzającego napoju”,
którego koheni nie mogą spożywać podczas pełnienia służby, ale później tak.
Nesek jest częściowo wylewane na ołtarz i stanowi wynagrodzenie dla kohenów
(dzban na to był na stole chlebów pokładnych – Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 4,7).
Jest to też dowód, że właściwie fermentowane wino z alkoholem nie jest chamecem
(gdy sok fermentują naturalnie zawarte drożdże, a nie np. dodane wyhodowane na zbożu),
bo jest ono koniecznym w oddaniach codziennych i szabatowych, także w Chag HaMacot
(niektóre przekłady pomijają to w Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 28,24, ale w oryginale jest),
zatem muszą je wtedy posiadać osoby odpowiedzialne za zapewnienie darów.
Chamecem nie zawsze musi być też ocet powstający z dalszej fermentacji alkoholu
(co jednak zależy od tego z czego i w jaki sposób najpierw powstał ten alkohol).
3f. Szlamim
Oddania Szlamim – zarzynane na ucztę mają kilka rodzajów zależnych od powodów składania:
3f1. Dobrowolne
Ponieważ Bóg pozwolił zabijać i spożywać zwierzęta „jak gazelę i jelenia”, czystym i nieczystym,
tylko jeśli droga do Świątyni jest zbyt daleka i trudna – wtedy wyjątkowo bez pełnego uświęcenia
(o czym jest wprost i wyraźnie napisane w Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 12,20-22);
to wszyscy mieszkający blisko Świątyni jedli mięso wyłącznie ze składanych przybliżeń szlamim:
– albo gdy składali własne, którym według Tory dzielili się z innymi zgromadzonymi;
– albo gdy mieli udział w tym, co składali inni, gdy oni też byli wtedy w Świątyni;
dlatego potrzebne było ich składanie bez specjalnego powodu – po prostu aby jeść mięso,
a podczas świętowania i uczt budować i umacniać więzi w społeczności.
3f2. Ślubowane
Ślubowanie przybliżenia szlamim, podobnie jak też post i modlitwa,
może być metodą uzyskiwania zmiłowania i błogosławieństwa
w celu np. uzdrowienia z choroby albo pokonania atakującego wroga.
Ponieważ wynika ono z woli człowieka, ma takie Prawa jak dobrowolne.
3f3. Dziękczynne
Dziękczynne przybliżenie szlamim składa się z wdzięczności
za łaski i błogosławieństwa otrzymane z woli samego Boga,
w tym np. za obfitość plonów i cuda wspominane w święta,
z których tak samo korzysta się każdego roku.
Te oddania zależą od Boga i ich Prawa są surowsze;
składane z intencją z tej kategorii są jak obowiązkowe.
4. Rozpoznanie Pesachowego Oddania Mesjasza za Nasze Grzechy
że Mesjasz umarł za te grzechy nasze według tych Pism
i że pogrzebany_(został) i że wzbudzony_(jest)
(tego) dnia tego trzeciego według tych Pism.”
Apostoł Szaul (Paweł) świadczy, że Jeszua (Jezus) Mesjasz umarł za nasze grzechy WEDŁUG PISM,
zatem jego oddanie musi spełniać wzór takiego, które MA TĘ CECHĘ ZAPISANĄ W TANAKHU,
o którym sama Biblia Hebrajska wprost mówi, że jest to oddanie zagrzeszne za społeczność,
a idea taka nie stanowi tylko interpretacji ani dopowiedzenia ludzi do czegoś innego,
nie chodzi o wniosek wyrażony w komentarzu i wyjaśnieniach tekstów na inne tematy
(co w wielu innych sprawach bez warunku „według Pism” może być potrzebne i właściwe,
a uwzględnianie kontekstów historycznych i kulturowych stanowi ważne uzupełnienia),
o czym chciałoby się albo ma się wyobrażenie, że to mogłoby czymś takim być;
choć same przytaczane teksty nie wskazują cechy przebłagalnej lub terminu złożenia,
np. Iz 53,4-6 nie może przypisać tego do oddań, które mają swoje inne funkcje…
Spełnienie tego, co tu wskazał apostoł, wymaga ZAPISU o przebłaganiu w Pesach!
Przy wszystkich rodzajach świątynnych oddań ze zwierząt ich krew wylewa się na ołtarz zewnętrzny,
ale mają one różne funkcje, są składane z różnych powodów, tylko niektóre z intencją za grzech
i tylko z niektórych z nich krew wnosi się do wnętrza Świątyni Boga aby tam nią pokropić
czy to w doczesnym sensie w odniesieniu do zwierząt czy w duchowym co do Mesjasza;
co jest równoznaczne z tym, że stają się one całkowicie zakazane do spożycia:
i_(będzie)_ukrytą sprawa przed_oczami zgromadzenia
i_uczynią (przeciw)_jednemu ze_wszystkich Przykazań יהוה [Boga],
czego nie (powinni)_czynić i_(będą)_winni,
i_(stanie_się)_znany ten_grzech, którym zgrzeszyli przez_niego
i_złoży to_zgromadzenie cielca syna bydła za_grzech
i_przyprowadzą go przed Namiot Spotkania.
(…)
I_przyniesie ten_kohen ten_maszijach
z_krwi cielca do Namiotu Spotkania
i_zanurzy ten_kohen palec_swój z tej_krwi
i_pokropi siedem razy przed_obliczem יהוה [Boga]
(przed)_tym obliczem tej_zasłony.
(…)
I_uczyni z_cielcem tak_jak uczynił z_cielcem
na_[oddanie_za]_grzech [swój],
tak uczyni z_nim i_przebłaga za_nich ten_kohen
i_odpuszczony_zostanie_(grzech) ich
i_wyniesie tego cielca na zewnątrz od_obozu
i_spali go tak_jak spalił tego cielca tego_pierwszego.
[Oddanie_za]_grzech tego_zgromadzenia to_(jest).”
(Z)_KTÓREGO PRZYNOSI_(SIĘ) Z_KRWI_JEGO
DO NAMIOTU SPOTKANIA DLA_PRZEBŁAGANIA W_ŚWIĘTYM
NIE (BĘDZIE_SIĘ)_SPOŻYWAĆ, W_OGNIU SPALONE_[BĘDZIE].”
dobre bowiem łaską [powinno]_być_utwierdzane to serce
nie pokarmami, w których nie odnieśli_korzyści ci postępujący.
Mamy ołtarz, z którego zjeść nie mają władzy ci temu Namiotowi służący,
których bowiem jest_wnoszona zwierząt ta krew za grzech
do tego Świętego przez tego kohena_hagadol
tych te ciała są_spalane poza tym obozem.
Dlatego i Jeszua aby uświęcił przez tą własną krew ten lud
poza tymi bramami wycierpiał,
zatem wychodzilibyśmy do niego poza ten obóz
tę zniewagę jego niosąc.”
Jeśli oddanie Mesjasza jest za grzechy wszystkich, za grzechy społeczności,
to musi mieć cechy opisanych w Tanakhu oddań, które są właśnie takimi,
których krew wnosi się do wnętrza Świątyni i stają się zakazane do spożycia,
więc nie może z nich spożywać nikt, nawet ten kohen, który je składa,
co o śmierci Mesjasza potwierdza List do Hebrajczyków, kanon Biblii,
więc jest to dla wierzących sprawa niepodważalna, pewnik z Pisma
ustanowienie Słowa Boga potwierdzone jeszcze przez ucznia Mesjasza…
Żeby oczyszczający sens oddania mógł być spełniony,
nie wystarczy tylko mieć taką intencję i wykonać obrzęd,
ale trzeba też przy tym nie zaciągnąć kolejnej winy,
jaką może być niewłaściwe spełnianie lub rozumienie….
Jeśli ktoś uważa, że podczas Wieczerzy Pesach wino staje się krwią,
nawet jeśli nie dzieje się to fizycznie i wciąż spożywa napój z winogron,
lub jeśli ktoś tak samo uważa, że przaśnik staje się ludzkim mięsem,
nawet jeśli nie dzieje się to fizycznie i wciąż spożywa koszerne pieczywo,
to w swej świadomości zgrzeszył, bo był gotowy spożywać zakazane;
jednak ten problem nie ogranicza się do doktryny „transsubstancjacji”,
której na swą szkodę są nauczani i niestety muszą uznawać np. katolicy,
więc jeśli ktoś praktykując tak szczerze o tym myśli, to popełnia zło…
Tak samo jak krew i płaty tłuszczu (Wajkra/3Moj/Leutikon/Kpł 3,14-16)
zakazane jest także spożywanie oddania za swój lub społeczny grzech
(za grzech nie-kohena spożywa tylko kohen, ale już za grzech kohena nikt,
a przebłaganie za grzech całej społeczności obejmuje też wielu kohenów
i Tora(h) całkowicie zakazuje spożywania także tego rodzaju oddania);
więc jeśli ktoś spożywając Pesach myśli, że je z przebłagania za siebie,
to nie oczyszcza się z winy, ale obciąża dodatkową, bardzo poważną…
aby byliście nowym ciastem tak_jak jesteście przaśni
i ponieważ tą Paschą naszą oddany_(był) Chrystus.”
uczynią ją nad przaśnikami i_[z]_gorzkimi_[ziołami] będą_jedli_sobie.
Nie zostawią z_niej aż rano i_kości nie złamią w_niej
według_wszystkich Ustaw tego_Pesach uczynią ją.
A_mąż, który on czysty_(jest) i_w_drodze nie będzie,
a_zaniedba dla_czynienia tego_Pesach
to_odcięta_(będzie) ta_dusza owa od_ludu_swego,
bo oddania יהוה [Boga] nie przyniósł w_czas_[wyznaczony]_jego,
grzech_swój poniesie ten_mąż ów.”
Jeśli jednak spożywanie Pesach jest obowiązkowe
i winny jest także ten, kto będąc czystym tego zaniedba;
a oddanie Mesjasza jest podczas Wieczerzy wspominane
i symbolizowane jej najważniejszymi elementami;
to JAK TO ZE SOBĄ POGODZIĆ?
Nie ma tutaj żadnej sprzeczności ani trudności,
bowiem oddanie Pesach nie ma cech oddania za grzech, ale przeciwne,
wyraźnie jest ono przybliżeniem społecznym – na ucztę i dziękczynnym;
zatem spożywamy jedno, żeby wspomnieć nim inne, którego jeść nie można…
Oddanie i Wieczerza Pesach nie odbywają się ani w czasie ani w sposób,
kiedy w śmierci Mesjasza dokonało się przebłaganie za grzechy ludzkości,
a we właściwym terminie ustanowionym przez Boga jako upamiętnienie tego;
baranki składano na ołtarzu w dniu poprzedzającym święto (Łk 22,7-8; Mk 14,12),
w którym Mesjasz i jego uczniowie przygotowywali Wieczerzę Pesach dla siebie,
a który (choć różnie wyznaczano nów) był dniem przygotowania (J 18,28; 19,14),
dlatego przeciwnicy Mesjasza mieli wieczór 14./15. Abib i swoją wieczerzę później…
Jeszua ustanowił wspominanie i dziękowanie za to właśnie wtedy i w taki sposób,
żeby sposób wykonania tego jasno wskazywał właściwy sens tego obrzędu
i nie pozwalał nikomu myśleć np., że składa się ponownie takie oddanie jak on….
Kiedy i jak dokonało się zatem przebłaganie za nasze grzechy oddaniem Mesjasza?
W Biblii (Ez 45,21; Łk 22,1; Dz 12,3-4) i tradycji jahudim (np. na kalendarzach na każdy rok)
Pesach jest nazwą całego Święta Przaśników, a nie tylko Oddania i Wieczerzy na początku.
Choć może nie widać tego na pierwszy rzut oka, bez znajomości znaczenia tej nazwy,
a „Pesach” dosłownie oznacza „Ominięcię„, dokładnie tak było już w Micraim (Egiptach),
gdzie anioł Boga omijał Iszraela dwa razy – na początku i na końcu 7 Dób Przaśników:
– 1. nocy ominął domy Iszraela gdy wykonywał plagę śmierci pierworodnych w Micraim;
– 7. dnia ominął obóz Iszraela by bronić ich przed armią faraona i umożliwić przejście morza;
zatem Iszrael nie stał się w pełni wolny przed świętem ani gdy wyruszał w drogę z Ramses,
ale oczyszczenie i wyzwolenie było procedurą, która trwała przez całe Święto Pesach,
co znajduje też potwierdzenie w porządku oddań zagrzesznych na Chag HaMacot:
to święto siedmiu dni przaśników jedzenia,
w_dniu pierwszym zwołanie święte,
żadnej pracy [ani]_służby nie wykonujcie.
(…)
I_kozioł (za)_grzech jeden na_przebłaganie za_was.
Oprócz (oddania)_wstępującego tego_ranka,
które (oddaniem)_wstępującym tym_stałym,
Przygotujecie te (oddania)_wstępujące jak_te
i_złożycie dla_dnia_[każdego] (przez)_siedem dni
na_pokarm ogniowy, woń miłą dla_יהוה
oprócz (oddań)_wstępujących stałych przygotujecie i_płynów_ich.”
będzie dla_was to_Pesach, święto siedmiu dni przaśników spożywania.
I_sporządzi ten_książę w_dniu tym za_siebie i_za cały lud tego_kraju
cielca (na_oddanie_za)_grzech
i_(będzie)_siedem dni tego_święta.
Sporządzi (oddanie)_wstępujące dla_יהוה
siedem cielców i_siedem baranków bez_skazy
na_[każdy]_dzień (przez)_tych_siedem dni
i_(za)_grzech owłosione kozły na_(każdy)_dzień
i_pokarmowego_[daru}: efę dla_cielca i_efę dla_barana uczyni
i_oliwy hin dla_efy.”
Każdego z 7 dni Święta Pesach składa się za nas jednego kozła za grzech
(w dobach 15-21 Abib od wieczora na końcu dnia 14. do wieczora na końcu dnia 21.,
jak w Szemot/2Moj/Exodos/Wj 12,17-19 i według Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 23,26-32),
a koziołek może być rodzajem baranka na Pesach (Szemot/2Moj/Exodos/Wj 12,5);
zatem to jest taki Baranek Pesachowy, który jest oddaniem przebłagalnym
i ten tekst może być tym źródłem w Piśmie, o którym napisał Szaul (Paweł).
Zbawienne nie jest samo rozpoczęcie, ale wykonanie całego porządku Pesach!
Trzeba tu zwrócić uwagę, że te świąteczne oddania jedne od całego narodu
według proroczej zapowiedzi w przyszłości mają być odpowiedzialnością księcia,
którym w Księdze Jechezkela (Ezechiela) jest Mesjasz (Ez 34,23-24; 37,24-25);
zatem jak Jeszua (Jezus) dokonał za nas jedynego prawdziwego przebłagania,
tak też on sam w przyszłości znów będzie dbał o tego obrzędowe przypomnienia,
a my jako wierny lud musimy to tylko uznać, być świadkami wykonywania
i korzystać z pouczenia, jakie jest i będzie zawarte w tej symbolice.
Warto też zauważyć, że według proroctwa przed świętem
książę ma najpierw złożyć za siebie oddanie zagrzeszne z cielca
(które jest nakazane i obowiązkowe niezależnie od istnienia winy
i w tej sytuacji musi je składać nawet osoba bezgrzeszna i święta),
choć według Tory za niego wystarczyłby kozioł, a cielec jest za kohena…
Cielec ten nie jest oddaniem na święto nakazanym w Torze, ale czymś dodanym
i nie jest rodzajem baranka, zatem nie jest Pesach, ale czymś poprzedzającym,
co służy do przygotowania do świętowania, a nie jest obrzędem samego święta.
Wskazuje to, że ten konkretny książę, Mesjasz, został wywyższony do wyższej rangi
i dlatego obowiązuje go to bardziej wymagające oddanie – jak kohena…
Oddań podczas Święta Przaśników jest jednak 7, a Mesjasz umarł 1 raz,
więc który z tych koziołków przypada dokładnie na czas śmierci na krzyżu?
Wynika to z warunków w wielu innych biblijnych proroctwach i historii,
np. proroctw dla piekarza i podczaszego faraona czy znaku Jona(ha)
(Mt 12,40 – po trzech dobach w grobie jest [inny] trzeci dzień – Łk 24,21.46),
co dokładniej jest wyjaśnione w artykule „Pesach to Ostatnia Wieczerza?„;
tutaj zaś wystarczy wskazać, że symbolicznie najważniejsze jest po środku,
np. wiele poetyckich objawień w Biblii zapisano w kompozycji chiazmu,
gdzie treść początku i końca otocza najważniejszą myśl w środku, np. Obj 21,
gdzie w centrum są jednakowe wymiary miasta – jak Miejsca Najświętszego,
co zapowiada, że dla wszystkich ludzi w Jeruszalaim obecność Boga będzie jak tam.
Tak samo śmierć Mesjasza w centrum oddań zagrzesznych Święta Pesach pokazuje,
że wszystkie, wcześniejsze i późniejsze razem wskazują na niego jako ich sedno,
a oddanie Mesjasza jest wydarzeniem blisko centrum historii ludzkości,
ale jej „dni” nie muszą trwać po 1000 lat ani nawet być równych długości,
więc nie pozwala to obliczyć i przewidzieć kiedy Jeszua ma powrócić…
5. Oddania – Podsumowanie
Zarówno sens samego przebłagania za grzechy właśnie w 4. dniu Święta Pesach
jak i pouczenie utwierdzające tym ponadczasowe ustanowienie Boga o oddaniach,
a także porządek wydarzeń wynikający z uważnej analizy wszystkich faktów
świadczą, że to było tak postanowione i spełniło się zgodnie z wolą Stwórcy;
czego zrozumienie jest jednak bardzo trudne lub niemożliwe dla „chrześcijan”,
którzy odrzucając lub ignorując Prawa Oddań nie uwzględniają wszystkiego,
za to jak mądrze mówi się w judaizmie: „zapłatą za Micwę jest Micwa(h)„,
czyli spełnianiem jednego Przykazania uzyskuje się uzdolnienie do następnego
i Bóg daje coraz więcej udoskonalającego pojmowania i wykonywania Tory;
więc można stopniowo, krok po kroku wzrastać w zrozumieniu Słowa Boga.
Praw oddań cieleśnie nie da się spełniać wobec braku ziemskiej Świątyni,
dlatego uznaje się, że obecnie ich spełnianiem jest rozważanie z uznaniem,
więc warto tak do nich podchodzić i doświadczać tego choć w teorii
przygotowując się do przywrócenia praktyki gdy Bóg to uczyni,
bo duchowe owoce tego wciąż mogą być wielkie i wspaniałe…
Chwała Bogu!
Ostatnia modyfikacja: 2021-03-30.