Wiarygodność Słów Boga i Ludzi
Komentarz do parszy „Pinchas” (części „Pinchas” (Imię)):
Bemidbar/4Moj/Arithmoi/Lb 25,10-29,40/30,1; 1Krl 18,46-19,21; J 2,13-22.
Wiarygodność Słów Boga wobec ludzkich przekonań i nauczań…
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– Sytuacja w obozie Iszraela, grzech Zimriego i czyn Pinchasa;
– Przymierze wiecznego koheństwa potomków Pinchasa;
– Oddania na dni powszednie, Szabaty, nowie i święta;
– Właściwe uwzględnianie i łączenie różnych wzorów i postaw.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Gorliwość Kapłaństwa Wieczności;
– Oddania na Wyznaczone Czasy;
– Połączenie Skrajności.
Poprzednie komentarze rozważają już praktyczne i duchowe treści parszy,
więc warto kliknąć i otworzyć artykuły wskazane w odnośnikach powyżej.
2. Wiarygodność Słów Boga i Ludzi
’Pinchas, syn_Eleazara, syna Aharona, tego_kohena
odwrócił tę zapalczywość_Moją od potomków Iszraela
w_gorliwości tą gorliwością w_pośród_nich
i_nie wyniszczyłem tych potomków Iszraela w_gorliwości_Mojej.’
I_tak mów: 'Oto_Ja daję dla_niego to Przymierze pokoju i_będzie_(ono)
dla_niego i_dla_potomstwa_jego po_nim Przymierzem Kapłaństwa Wieczności
za_to, że gorliwym_(był) dla_Boga_swego i_przebłagał nad potomkami Iszraela.’”
Jak zostało to już wyjaśnione w 1. z komentarzy
do parszy na ten tydzień i kończący go Szabat;
Tora(h) zawiera świadectwo Przymierza Boga z Pinchasem,
że on i jego potomkowie mają być kohanami (kapłanami)
na wieczność, czyli na zawsze – to nie będzie miało końca,
ale mają sprawować właściwe temu urzędy i służbę…
Ponieważ sam Bóg ogłaszając tę sprawę złożył przysięgę,
jest pewnym i niepodważalnym, że tak właśnie musi być;
dlatego nie można o tym uważać ani nauczać inaczej…
Jeśli ktoś (nawet opierając się na przekładach fragmentów Biblii,
ale bez kontekstów jej starszych ksiąg i ustnych objaśnień autorów,
które były znane adresatom i uwzględniane w odczycie treści),
twierdzi, że niby Bóg zmienił zdanie i nie spełni swojej przysięgi,
którą złożył świadomie i dobrowolnie, wcale nie przymuszany;
to w swej złej wykładni czyni Boga niewiarygodnym kłamcą,
gdy Biblia np. w Księdze Ester (Estery) daje wzór (Est 8,8),
że dekretu zatwierdzonego przez króla nie można cofnąć,
bo podważałoby to autorytet władcy, który musi być pewny;
co szczególnie dotyczy także Boga – Najwyższego Władcy,
który najlepiej wie co postanawiać i czynić, nie myli się,
dlatego Ustanowienia Boga należy uznawać za ostateczne…
W prawdziwym i wiernym judaizmie mesjańskim
trzeba znać i uznawać całe Słowo Boże, szczególnie z Biblii,
a nie podważać jedne fragmenty Pisma innymi fragmentami
ani jakimikolwiek rzekomymi lub prawdziwymi objawieniami,
które mogą być lepiej lub gorzej interpretowane i rozumiane,
a w związku z tym niepoprawnie i szkodliwie wykorzystywane;
dlatego trzeba poddawać dokładnym próbom i sprawdzać
co głoszą osoby uważające i podające się za nauczających,
które mogą przekazywać prawdę ze źródła lub swe doktryny
oparte nie na utrwalonych dla nas pewnych faktach,
ale na atrakcyjnych ludzkich pomysłach i zachciankach,
które mają przyciągać do lidera i pozyskiwać mu poparcie,
lecz jednocześnie pozorami religijności przeciwstawiać Bogu
propagując i umacniając przekonania przeciwne Torze…
Przymierze Boga zawarte z Pinchasem, synem Eleazara
jest zupełnie nieznane, obce i negowane w „chrześcijaństwie”,
które tym samym niestety samo stawia się daleko od Boga;
ale każdy, kto się o tym dowie i zrozumie ten problem
może się poprawić i do właściwej wierności Ojcu dojść.
Często błędnie wykorzystywany 7. rozdział Listu do Hebrajczyków
wcale nie mówi o „nowym kapłaństwie” ani o jakiejś jego „zmianie”
(co faktycznie jedynie przypuszcza, hipotetycznie rozważa i odrzuca
wyjaśniając w kontekście, że w rzeczywistości było i ciągle jest inaczej),
bo za wzór daje Melekh-Cadika, któremu Lewi służył poprzez przodków,
zatem to zwierzchnictwo nad potomkami Aharona było wcześniej
i tym samym nie jest wprowadzane jako alternatywa na ich miejsce,
ale stanowi pierwotny i ciągle trwający porządek od Boga,
który potwierdzają proroctwa jak Jr 33,17-26; 1Sm 2,35-36; Ml 3,1-4;
gdzie Mesjasz występuje razem z Lewitami jako ich nadzorca
i właśnie taka rola Jeszui (Jezusa) nie jest sprzeczna z Torą,
ale właściwie spełnia wcześniejsze obietnice Boga.
Przekonanie o niedotrzymaniu Przymierza z Pinchasem, ale zerwaniu go,
nie jest podstawą dla wiary w zbawienie i zmartwychwstanie w Mesjaszu,
które wymaga pewności, że Bóg zawsze spełni dane słowa i obietnice;
zaś świadczenie, że choć raz się z tego wycofał temu mocno przeczy
i sugeruje raczej obawy, że i co do nas mogłoby być podobnie;
dlatego nie można ani tak uważać ani tym bardziej tak głosić…
Pewność naszej wiary i zaufania Bogu opiera się raczej na tym,
że Bóg zachowuje ród właściwych potomków Pinchasa,
żeby przywrócić ich na urząd przy odbudowie Świątyni;
a kara dotyka tylko tych, którzy odstąpili od Przymierza,
które niestety bywa naruszane przez ludzi, ale nie przez Boga,
który postępuje sprawiedliwie wobec odstępstwa i wierności;
dlatego poświęcanie się i służba pobożności mają sens.
Chcąc prawdziwie i wiernie podążać drogą pobożności
nie można kierować się swoimi założeniami i przekonaniami ani emocjami
jak uprzedzenia do jakichś osób lub grup ludzi – społeczności lub narodów;
i wyciągać pochopnych wniosków z pojedynczych lub pasujących komuś faktów,
które mogą prowadzić do podważania autorytetu i wiarygodności Boga lub Mesjasza
czy nawet kompromitowania i wystawiania na pośmiewisko Ojca lub syna (Hbr 6,6)
gdy przedstawia się ich jako skrajnie różnych i przeciwnych sobie, a nie zgodnych;
ale zawsze należy najpierw dokładnie zapoznawać się z całą sprawą,
żeby móc kierować się wszystkimi faktami i spełniać ustanowione procedury,
a dopiero potem wnioskować z pełni faktów, dokonywać ocen i wyborów.
Warto zatem sprawdzać, rozpoznawać, wybierać i podążać wierną drogą;
a nie wykorzystując pojedyncze wersety i emocje miotać się na różne strony
raz głosząc o ważności Słów Boga w Biblii, a innym razem przeciwko nim,
wybierając sobie jedno do spełniania, gdy inne się podważa i obala.
Bóg wiedział doskonale co i dlaczego ustanowił w Torze,
ale trzeba to uznawać i na tym polegać oraz to wykonywać;
bo to jest najlepsza droga do świętego i owocnego życia
zarówno w tym jak i w przyszłym świecie.
Chwała Bogu!