Wejście do Królestwa Boga
Komentarz do parszy „Ki Taboe” (części „Gdy Przyjdziesz”):
Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 26,1-29,8/9; Iz 60,1-22; Dz 7,30-36.
Wejście do Królestwa Boga – jakim trzeba wtedy być i co spełniać…
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– wejście do dziedzictwa otrzymanego od Boga;
– wyznanie prawdy o doświadczeniach i czynach;
– błogosławieństwa lub przekleństwa zależą od wierności;
– rozliczenie dziesięcin;
– dobre pouczenia zawarte w przekleństwach;
– zakaz błędnego nauczania i zwodzenia nieświadomych;
– uczciwe sprawdzanie i rozpoznawanie prawdy;
– życie pod panowaniem Mesjasza – w przyszłości i teraz.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Prawdziwość Życia Słowem Boga;
– Przekleństwa ku Dobremu;
– Era Mesjańska.
Poprzednie komentarze rozważają już praktyczne i duchowe treści parszy,
więc warto kliknąć i otworzyć artykuły wskazane w odnośnikach powyżej.
2. Wejście do Królestwa Boga
aby_spełniać oto te_Ustawy, te_oto, i_oto te_Wyroki;
więc_przestrzegaj i_spełniaj je w_całe serce_swe i_w_całą duszę_swą.
Temu יהוה [Bogu] oświadczyłeś tego_dnia,
że_będzie dla_ciebie za_Boga i_chodzić_(będziesz) po_Drogach_Jego
i_przestrzegać Ustaw_Jego i_Przykazań_Jego i_Wyroków_Jego
i_aby_słuchać w_Głos_Jego.
I_יהוה [Bóg] oświadczył_ci tego_dnia,
[że]_będziesz dla_Niego za_lud, wyłączną_własnością,
jak obiecał dla_ciebie i_że_przestrzegać_(będziesz) wszystkie Przykazania_Jego
i_postawi_cię wysoko ponad wszystkie te_narody, które ucznił,
dla_czci, i_dla_imienia, i_dla_sławy i_dla_bycia ludem świętym
dla_יהוה, Boga_twego, jak powiedział.”
Parsza(h) na ten tydzień i kończący go Szabat zawiera podsumowanie i skutki
jakie są treścią Przymierza między Bogiem i ludźmi – Narodem Iszraela,
które zostało przypomniane i potwierdzone przed wejściem do Ziemi Obiecanej,
żeby było tam spełniane to wszystko, o czym wcześniej byli pouczani
i choć można mieć wrażenie, że to jest ponowne i „inne przymierze”,
to jednak treść błogosławieństw i przekleństw jest zgodna i pokrywa się
z tym, co już wcześniej zapisano w Wajikra/3Moj/Leutikon/Kpł 26,3-46;
co świadczy, że nawet gdy Bóg ponownie nakazuje zawrzeć Przymierze
(o czym jest napisane w Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 28,69/29,1),
to w rzeczywistości chodzi o przywrócenie i utwierdzenie już istniejącego,
które ma być spełniane przez ludzi, a Bóg zawsze jest mu wierny…
Bóg wielokrotnie i ostatecznie ogłasza i potwierdza,
że warunkiem życia w błogosławieństwie w Ziemi Obiecanej,
co jest też obrazem życia wiecznego w Królestwie Boga w przyszłości,
jest spełnianie wszystkich Przykazań, jakie zostały wcześniej objawione.
Istotnym jest, że nie są tu użyte słowa „całe Prawo” czy „cała Tora(h)”,
które ludzie mogliby różnie interpretować wedle swoich doktryn religijnych,
nakładających swe warunki ważności i obowiązywania poszczególnych Przykazań,
w związku z czym za „całe” uznawaliby tę część, która dla nich jest niby-„całością”,
jak to się dzieje w społecznościach jawnie lub pokrętnie podważających Prawo;
ale sam Bóg mówi o WSZYSTKICH Przykazaniach z różnych kategorii Prawa,
wobec czego potrzebna jest znajomość i stosowanie każdego z osobna,
co wymaga zupełnie innego podejścia do tej niezwykle ważnej sprawy,
bo nie wystarcza samo nośne hasło, ale niezbędna jest wiedza i doświadczenie,
trzeba faktycznie uczyć się i wykonywać Przykazania, trzeba sprawdzać w Piśmie,
trzeba dostrzegać swoje braki, poprawiać się i rozwijać zrozumienie.
Cała Tora(h) jest odczytywana w synagogach w Szabaty każdego roku,
a mniejsze części parsz na każdy tydzień także wcześniej w różne dni,
więc każdy powinien zapoznawać się z jej treścią wielokrotnie i regularnie;
co nie jest tak praktykowane tylko po to, żeby „obrzęd został zaliczony”,
jak niestety wielu osobom zdarza się źle podchodzić do „nabożeństw”;
ale po to, żeby każdy wysłuchał, rozważył, zrozumiał i utrwalił sobie treść,
żeby Przymierze Boga z ludźmi mogło być prawdziwie znane i spełniane…
W judaizmie mówi się, że „nieuczony nie może być pobożny”,
co nie wymaga od każdego bycia wielkim i utytułowanym mędrcem;
ale stwierdza jasno, że każdy musi faktycznie znać podstawy wiary;
a jeśli nie potrafi ich samemu zgłębiać i rozwiązywać swych trudności,
to powinien szukać pomocy, pytać i słuchać wyjaśnień braci
oraz przyswajać i utrwalać otrzymywanie odpowiedzi…
W tej parszy poza powtórzeniami znajdują się Przykazania,
które dotyczą właściwego składania pierwocin i dziesięcin
oraz oświadczenia, jakie należy złożyć przy spełnianiu tego;
a choć może się wydawać, że to niewiele i mało znaczące,
to nie da się uczciwie tego wykonać bez wierności całej Torze,
bo inne Przykazania nie mogą być naruszone, żeby móc to wyznać;
do czego każdy szczerze chcący być człowiekiem wiernym Bogu
powinien stopniowo wzrastać tak jak miał Iszrael na pustyni,
bo i oni nie byli do tego gotowi od samego początku,
ale musieli wykonać nad sobą wiele ciężkiej pracy
aby stać się takimi, jakimi Bóg chce ich uczynić:
wywyższonymi ponad tych, którzy tego nie chcą…
Symbolicznie interpretując historię drogi Iszraela przez pustynię
to życie jest czasem przygotowania do życia w Przyszłym Świecie,
gdzie wszystkie Prawa Boga będą spełniane przez wszystkich
tych, którzy okażą się godni tego, żeby móc tam wejść,
dlatego warto podążać drogą u temu…
Chwała Bogu!