Wszystko Musi Się Spełnić
Komentarz do parszy „Nicabim” (części „[Wy]_Stojący”):
Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 29,9/10-30,20; Iz 61,10-63,9; Rz 10,1-13.
Wszystko musi się spełnić – dobro i zło w planie Boga.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– Przymierze ze wszystkimi: Iszrael i przybysze, także nieobecni;
– zakaz zatwardziałości, którą mamy i trzeba w sobie pokonać;
– nakaz wykonywania wyroków w sprawach jawnych;
– spełnienie wszystkich, dobrych i złych zapowiedzi;
– Tora(h) blisko nas, łatwa do poznania i spełniania;
– nakaz odczytania Tory podczas Sukot w Szemitę;
– ustanowienie Jahuszui jako następcy Moszego;
– obecność Tory w sercach ludzi już w czasach biblijnych;
– właściwe rozsądzanie i wybór prawd wierności Bogu;
– Przymierze z tymi, którzy chcą i z tymi, którzy nie chcą;
– Prawo dla uznających i dla odrzucających warunki.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Wszyscy Stoją przed Bogiem;
– Tora(h) w Sercu od Początku;
– Nieobecni w Przymierzu.
Poprzednie komentarze rozważają już praktyczne i duchowe treści parszy,
więc warto kliknąć i otworzyć artykuły wskazane w odnośnikach powyżej.
2. Wszystko Musi Się Spełnić
Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 30,1-3:
והיה כי יבאו עליך כל הדברים האלה”
הברכה והקללה אשר נתתי לפניך
והשבת אל לבבך בכל הגוים
אשר הדיחך יהוה אלהיך שמה
ושבת עד יהוה אלהיך ושמעת בקלו
ככל אשר אנכי מצוך היום
אתה ובניך בכל לבבך ובכל נפשך
ושב יהוה אלהיך את שבותך
ורחמך ושב וקבצך
„מכל העמים אשר הפיצך יהוה אלהיך שמה
to_błogosławieństwo i_to_przekleństwo, które przedstawiłem przed_obliczem_twym
i_weźmiesz_(je) do serca_twego pośród_wszystkich tych_narodów,
do_których wypędzi_cię יהוה, Bóg_twój, tam
i_nawrócisz_(się) do יהוה, Boga_twego i_słuchał_(będziesz) w_głos_jego
jak_wszystko co Ja nakazuję_ci tego_dnia,
ty i synowie_twoi w_całe_serca_twe i_w_całą duszę_twą
i_odwróci יהוה, Bóg_twój, to wygnanie_twe
i_zmiłuje_(się_nad)_tobą i_przywróci i_zgromadzi_cię
ze_wszystkich tych_ludów, gdzie rozproszył_cię יהוה, Bóg_twój, tam.”
W parszy na ten tydzień i kończący go Szabat Tora(h) zapowiada,
że spełni się wszystko, co ogłosił Bóg – błogosławieństwo i przekleństwo,
nagroda i kara, dobro i zło, wierność i odstępstwo ludzi w Przymierzu,
czego nie określają tutaj słowa warunkowe takie jak np. „jeśli”,
ale jest to ogłoszone z pewnością, jako nieunikniony fakt;
więc choć celem Boga niewątpliwie jest doskonałość na końcu,
to po drodze w każdej społeczności muszą być próby i odstępstwa;
a nawet jeśli resztka wybranych nie ulegnie i zawsze wytrwa w wierności,
to wszędzie ktoś będzie popełniał grzechy i będzie za to wymierzana kara,
ponieważ jest to doświadczenie potrzebne do pełnego nawrócenia
i zrozumienia danego przez Boga wyboru wraz z konsekwencjami;
co oczywiście lepiej osiągnąć obserwując błędy innych i unikając własnych…
O spełnieniu się wszystkiego z Tory i Proroków nauczał też Mesjasz Jeszua (Jezus),
który w Mt 5,17-20 mówił, że nie można zmienić nawet najmniejszej literki,
ale trzeba spełniać i nauczać wszystkiego okaz oczekiwać, że wszystko się stanie;
ponieważ tylko doskonała sprawiedliwość i wierność Bogu pozwala wejść do Królestwa,
a za trwanie w nawet najmniejszym odstępstwie będzie się tam wzgardzonym,
co wyrażają odpowiednio słowa o „nazywaniu najmniejszym” lub „synem pustki”
w greckim i hebrajskim przekazie tej wypowiedzi Mesjasza…
Świadomość tego, że wśród społeczności wiernych musi zdarzać się grzech i odstępstwo,
w którym oczywiście nie powinno się brać udziału, ale trzeba się tego wystrzegać
jest bardzo ważna dla zachowania swej czystości i wytrwania w uświęceniu;
a niestety brakuje tego w społecznościach przekonanych o swej doskonałości
i nie dostrzegających lub ukrywających jakiemu zgorszeniu uległy…
Prawdy nie stanowi to co by się chciało uważać ani co ktoś sam o sobie zakłada,
ale jest nią dopiero to, co ktoś faktycznie sobą reprezentuje i spełnia w praktyce,
co niestety może bardzo różnić się od efektownego głoszenia religijnych haseł;
dlatego potrzebna jest świadomość i obawa, że przekleństwo może przyjść na nas,
żeby skorzystać z lekcji tego, że już przyszło na podobnych nam wcześniej
i w ten sposób dojść do spełniania się tego, co ma być po przekleństwach:
dojść do bycia ludźmi o obrzezanych sercach, którzy spełniają Torę,
dojść do stania się godnymi trwałego, ostatecznego błogosławieństwa.
Chwała Bogu!