Jedność Wiary
Komentarz do parszy „Rea(h)” (części „Patrz”):
Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 11,26-16,17; Iz 54,11-55,5; 1J 4,1-6.
Jedność wiary – właściwe źródło bez mieszania i łączenia z obcymi…
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– posłuszeństwo i wybór błogosławieństwa lub przekleństwa;
– zniszczenie i zakaz bałwochwalstwa oraz jedno miejsce kultu;
– zakaz zmiany Prawa oraz fałszywi prorocy przeciw temu;
– wypaczenia tradycyjnych symboli i postrzegania Mesjasza;
– znaczenie i skutki właściwego uznawania Mesjasza;
– Przykazania dotyczące właściwego prorokowania.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Patrz na Całą Prawdę;
– Test Mesjasza i Fałszywego Proroka;
– Prawo Prorokowania.
Poprzednie komentarze rozważają już praktyczne i duchowe treści parszy,
więc warto kliknąć i otworzyć artykuły wskazane w odnośnikach powyżej.
2. Jedność Wiary
ze_wszystkich plemion_waszych dla_umieszczenia
tego Imienia_Swego tam na_zamieszkane_Jego:
będziecie_szukać i_będziecie_wchodzić tam
i_zaniesiecie tam [oddania]_wstępujące_wasze
i_przybliżenia_wasze i_te dziesięciny_wasze
i_te dary rąk_waszych i_ślubowania_wasze i_dobrowolne_wasze
i_pierworodne bydła_waszego i_trzody_waszej.
I_[będziecie]_jedli tam przed_obliczem יהוה , Boga_waszego
i_[będziecie]_radować_(się) ze_wszystkiego, co_posłała ręka_wasza
wy i_domy_wasze czym pobłogosławił ci יהוה, Bóg_twój.”
Poprzednie komentarze do parszy „Rea(h)” na ten tydzień i kończący go Szabat
mimo poruszania różnych tematów skupiały się głównie na prorokowaniu
w związku z zawartym w tekście nakazem odrzucenia fałszywego proroka,
który wzywałby do czci bożka lub nieposłuszeństwa prawdziwemu Bogu
dając się zwieść zwodniczym duchom lub swoim własnym pomysłom
(źródło jest mniej ważne od braku sprawdzenia i nieposłuszeństwa Prawu,
w związku z czym za natchnione zostało uznane byle co, złe treści).
W tym komentarzu głównym tematem będzie „Prawo jedności kultu”,
jak często skrótowo określa się i streszcza obszerny zbiór Przykazań, które:
1. nakazują składanie oddań (ofiar) Bogu tylko w jednym wybranym miejscu
i pielgrzymowanie do Świątyni w tym celu na ustanowione święta Boga;
2. zakazują brania udziału w takiej służbie w innych miejscach niż wybrane;
3. nakazują zniszczyć pogańskie miejsca kultu.
Wszystkie te Przykazania jako ustanowienia samego Boga
muszą być bez wątpienia uznawane jako ważne i słuszne,
ale przy tym jednak wykonywane odpowiednio i warunkowo,
zależnie od ograniczeń jakie sama Tora(h) daje w innych miejscach,
bo o ile żadnego z tych zakazów na pewno nie można naruszyć,
to nakazy nie zawsze są możliwe do spełnienia…
W czasach, gdy Świątyni nie ma, bo zburzoną ją za karę za grzechy
mocą ograniczeń samej Tory nie da się i nie można składać oddań (ofiar),
więc wykonywanie tych Przykazań jest tymczasowo zawieszone Prawem,
które zostałoby naruszone gdyby próbować czynić to wbrew zakazom;
a można je tylko rozważać by przygotować się na ich przywrócenie,
które jest przedmiotem wielu biblijnych proroctw i obietnic Boga.
Niszczenie pogańskich miejsc kultu może być wykonywane
tylko jeśli wierni Bogu mają władzę nad obszarem, w którym to wykonują
i ustanawiają porządek dla całej społeczności, której to dotyczy:
w swojej dziedzicznej ziemi i gdy panuje pobożny król lub sędzia;
natomiast nawet prorocy nie czynili tego na wygnaniu wśród obcych,
ale raczej przekonywali do porzucenia złych przekonań i obrzędów
(np. prorok Daniel pokazywał królowi fałsz bożków – Dn 14)…
Nawet w Iszraelu, gdy panował tam bezbożny władca,
ludzie wierni Bogu nie walczyli z propagowanym odstępstwem,
ale trzymali się z dala od niego by zachować swe uświęcenie
i przetrwać do czasu gdy z lepszym władcą wszystko naprawią;
co w praktyce nie jest zadaniem dla kogokolwiek samodzielnie,
a porywając się na to zbyt wcześnie można sobie zaszkodzić
i narazić wiernych prawdzie na prześladowania i zniszczenie…
Są jednak Przykazania, które bezwarunkowo zawsze należy spełnić,
a obejmują one zakazy uczestnictwa w kultach innych niż jedyny wierny:
w niewłaściwy sposób, w niewłaściwym miejscu lub w niewłaściwym czasie…
Każdy musi mieć świadomość, że mieszanie ze złym prowadzi do gorszego
powodując otwartość na dowolność i bylejakość oraz brak uważności,
w następstwie czego coraz trudniej będzie utrzymać porządek i wierność,
a coraz gorsze sprawy stopniowo wejdą w błędnie akceptowany margines;
co doprowadziło do upadku nawet mądrego króla Szlomo(ha) (Salomona),
któremu mogło wydawać się, że to on przyciągnie pogańskie żony do Boga;
jednak przy poluzowanej dyscyplinie zmiany nastąpiły w drugą stronę,
ku temu co łatwiejsze, bo mniej wymaga i na więcej pozwala…
Prawdziwie czyste jest tylko to, co jest całkowicie czyste;
a czy pojawi się mało czy więcej brudu; jest to już znieczyszczenie…
Dobra intencja pozyskiwania i doprowadzenia ludzi do Boga
nie może być powodem wprowadzenia ich złych praktyk do religii;
ale zawsze trzeba stawiać jasno sprawę koniecznego kierunku zmian:
to człowiek przystępujący do Boga uczy się i przyjmuje warunki Boga,
a nie Bóg miałby uznać, że co człowiek już uważa, to ma stać się dobre.
W czasach biblijnych głównymi problemami były
pogańskie miejsca kultu i posągi bożków, także ustawiane w Świątyni
lub niewłaściwe dary składane na ołtarzach i spożywane na ucztach;
obecnie wobec niemożliwości praktykowania służby tego rodzaju
najbardziej widoczny jest czas poświęcany na główne nabożeństwa,
co do czego Bóg ustanowił, że temu celowi ma służyć doba Szabatu,
zaś ludzie chcą innych dni, łączenia obu albo zupełnej dowolności…
Choć np. „świętowanie Szabatu razem z niedzielą” może wydawać się
wielką gorliwością i skutecznym godzeniem judaizmu z „chrześcijaństwem”,
to w rzeczywistości niestety tak wcale nie jest, a wprost przeciwnie…
Bóg ustanowił 6 dni pracy i odpoczynek ze zgromadzeniem w 7. dniu,
więc podział na 5 dni pracy i 2 dni świętowania nie spełnia warunków,
bo ogranicza czas na doczesne obowiązki i powiększa ten bez nich,
a regularnie wydłużony czas zakazu prac nie będzie zachowywany
z powodu podstawowych doczesnych potrzeb, o które trzeba zadbać,
więc w rezultacie tego oba dni staną się powszednią mieszanką
a nie w pełni spełnianym, oddzielonym świętem.
Oczywiście sporadycznie mogą zdarzać się coroczne święta biblijne,
które akurat w piątek lub w niedzielę zetkną się z Szabatem;
ale czym innym jest przygotowanie się do tego wyjątkowo,
a czym innym trwała zmiana porządku każdego tygodnia.
Równie poważnym problemem są święta,
które mają pogańskie pochodzenie i tylko przybrały pozory wierności
np. poprzez nadanie im nazw kojarzących się z biblijnymi postaciami;
co jednak nie zostało ustanowione przez Boga ani zapisane w Biblii…
w tym związaniu tego pokoju:
jedno ciało i jeden Duch tak_jak i wezwni_zostaliście
w jednej nadziei tego powołania waszego;
jeden władca, jedna wiara, jedno zanurzenie;
jeden Bóg i Ojciec wszystkich,
ten przy wszystkich i przez wszystkich
i we wszystkich.”
Biblijna wiara nie pozostawia dowolności w opisanych sprawach;
więc jeśli ludzie przychodzą do Boga z różnych stron i z różnymi przekonaniami,
z którymi należy się zapoznać, bo część z nich może okazać się słuszna
(jak np. Jitro pouczył Moszego (Mojżesza) jak zorganizować sądzenie);
to trzeba o tym rozmawiać i dojść do jedności w biblijnym stanowisku
według Pisma sprawdzając i odrzucając odmienne poglądy i zwyczaje,
a przekonując do przyjęcia tego, co ma być jedną wspólną drogą,
która musi pochodzić z jednego, wspólnego źródła,
któremu wierność jest sprawą najważniejszą…
Oczywiście nie chodzi o to, żeby o takie sprawy walczyć,
bo w braterstwie i szczerości trzeba być gotowym do słuchania,
a wtedy po uczciwym rozważeniu dochodzi się do zrozumienia
i z dobrym nastawieniem można podjąć właściwe decyzje….
Chwała Bogu!