Święto Szałasów – Spełnianie Przykazań
Święto Szałasów jest biblijnym czasem ustanowionym przez samego Boga,
podczas którego wspomniana ma być wędrówka Iszraela przez pustynię,
gdy liche szałasy miały być ich mieszkaniami, a nie mieli trwałych domów,
lecz pozostawali pod ochroną i opieką Boga – tylko pod Jego obłokiem;
ale jednocześnie ukazuje to też, że po tym życiu może być lepsze, wieczne,
bo w kolejnych wiekach wspomina się to w otoczeniu trwałych budowli.
Święto upamiętania też ważne wydarzenia, które nastąpiły w jego trakcie
jak poświęcenie Świątyni Szlomo(ha) (Salomona) i narodziny Mesjasza,
które jak sens szałasów są spełnieniem przemian ku lepszemu
i duchowymi znakami dla Ludu Bożego…
Według proroczych zapowiedzi jak Za 14,16-21 Szałasy mają być świętowane
w mesjańskiej przyszłości przez wszystkie narody, nawet wrogów Iszraela;
więc ludzie chcący być wiernymi Bogu tym bardziej powinni chcieć to czynić,
być gotowymi na spełnienie obietnic i korzystać z błogosławieństw tego czasu.
Obszerne rozważania na Szałasy są już zapisane we wcześniejszych artykułach:
– Święto Szałasów i Nie Tylko…
– Chag Sukot – Życie w Drodze;
– Prawdziwe Narodziny Mesjasza Jeszui.
2. Święto Szałasów – Spełnianie Przykazań
że mają_mieszkać synowie Iszraela w_szałasach w_święto w_miesiącu tym_siódmym
i_że mają_ogłosić i_przekazać wiadomość we_wszystkich miastach i_w_Jeruszalaim
mówiąc: Wyjdźcie na_górę i_przynieście gałęzie oliwki i_gałęzie oleastru i_gałęzie mirtu
i_gałęzie palm i_gałęzie drzew liściastych aby_wykonać szałasy jak_napisane.
I_wyszedł ten_lud i_przynieśli i_zrobili dla_siebie szałasy,
mąż_[każdy] na_dachu_swoim i_na_dziedzińcach_ich
i_na_dziedzińcach Domu tego_Boga i_na_placu Bramy Wody i_na_placu Bramy Efraima
i_zrobiło całe to_zgromadzenie tych_powracających z niewoli szałasy i_mieszkali w_szałasach,
bo nie czynili od_dni Jahuszui, syna Nuna tak synowie Iszraela aż_do tego_dnia oto.„
Historia relacjonująca przywrócenie świętowania Chag Sukot po niewoli w Babelu
stwierdza, że nie czyniono tego aż od czasów Jahuszui, syna Nuna (następcy Moszego),
co pozornie może sugerować, że spełniano to tylko przez pierwszych kilkadziesiąt lat
gdy ten sługa Boga był wyznaczonym i namaszczonym przywódcą Narodu Iszraela;
jednak czytając 1Krl 8,2.65-66; 2Krn 5,3; 7,8-10 nie można mieć żadnych wątpliwości,
że Święto Szałasów dla całego Iszraela zorganizował także król Szlomo(h) (Salomon),
więc uroczystość była znana i powszechnie przestrzegana w środku okresu „zaniedbań”.
Czemu zatem inna relacja mówi, że nie czyniono tego od czasów Jahuszui (Jozuego)?
Nie można z tego zapisu wnioskować pochopnie ogólnego nie spełniania święta,
ponieważ właściwie zdanie to mówi tylko o jednej opisanej wcześniej czynności,
jaką jest budowanie świątecznych szałasów z zebranych i przyniesionych gałęzi,
a w dodatku czynienie tego przy Świątyni w Jeruszalaim – na placach miasta
(choć dopuszczalne są też miejsca na zewnątrz murów, skąd widać Dom Boży);
co we wcześniejszych latach nie było w ten sposób spełniane przez wszystkich,
choć nie było też zlekceważone ani całkiem niepraktykowane…
Jak można przeczytać w Jr 35,5-11 byli ludzie stale mieszkający w namiotach,
a w dodatku stale mieszkający na zewnątrz poza murami obronnymi miast,
dlatego podobnie jak podczas wędrówki przez pustynię nie budowali tymczasowych,
a jednocześnie w czasie święta mieli mieszkania zgodne z ustanowieniem Tory,
jakie zachowywali też przez cały czas poza tym szczególnym okresem;
więc cel Przykazania był przez nich wykonywany i doświadczany…
Biblia oczywiście świadczy o tym, że Iszrael nie był zawsze wierny Bogu,
więc w jego historii zdarzały się prawdziwe okresy wielkich zaniedbań Tory,
gdy wiele osób wcale nie przychodziło na święta pielgrzymie do Świątyni
ani nawet nie zachowywali tych dni w miejscach swojego przebywania;
co nie oznacza, że nie było wtedy tej resztki, która spełniała Przykazanie…
Kiedy Lud Boga został rozproszony między innymi narodami,
okazało się, że pielgrzymowanie z diaspory nie jest zawsze możliwe,
bo gdyby chcieć podróżować do Jeruszalaim na każde święto,
to nawet gdyby być ciągle w drodze mogłoby się to nie udać,
bo z wielu miejsc na Ziemi droga zajmuje jeszcze więcej czasu;
dlatego postanowiono, żeby gminy wysyłały tylko przedstawicieli,
którzy wezmą i zaniosą do Świątyni dary zebrane od wszystkich,
żeby każdy mógł doznać wspaniałości miejsca, które wybrał Bóg
i żeby nie byli zaniedbani ci, których nie stać na daleką podróż.
Nawet np. apostoł Szaul (Paweł) wracał do Jeruszalaim co kilka lat
pozostałe święta zachowując w miejscach aktualnego przebywania,
gdzie budował i podtrzymywał wiarę lokalnych społeczności…
Nawet pod osobistym nadzorem Moszego (Mojżesza)
w czasie wędrówki przez pustynię Iszrael nie spełniał całej Tory,
np. nie obrzezując ciał synów (Joz 5,4-7) nie mogli spożywać Pesach,
nie mając pól, sadów ani winnic nie uprawiali ich i nie zbierali plonów,
które należy przynosić by radować się nimi na świętach pielgrzymich;
co jednak nie oznacza, że nie mogli zachowywać świętych czasów,
które niezależnie od tego zawsze niosą swoje duchowe treści…
Jak pokazują te występujące i opisane w Biblii przykłady, są sytuacje,
gdy niektórych Przykazań święta nie da się lub nie trzeba wykonać,
co jednak nie zmienia faktu, że zawsze trzeba zachować te możliwe
i dbać o to by najpełniej jak się da doświadczyć głębi tego czasu;
trzeba też mieć nadzieję i podejmować działania zmierzające do tego,
żeby następnym razem świętować jeszcze lepiej niż poprzednio
i poprawiać te aspekty, które wcześniej się nie udawały…
Nawet gdy sama Biblia świadczy, że Lud Boga nie spełniał Prawa
nie można dać się zwieść, że miałby to być wykręt, by też nie spełniać;
bo w rzeczywistości zupełnie nie o tym i nie po to zostało to zapisane,
ale z tych świadectw wynika raczej, że lepsze świętowanie przed nami
i warto zabiegać o to, żeby móc mieć w tym pełny udział.
Chwała Bogu!