Wiedza o Proroctwach
Komentarz do parszy „Wezet HaBrakha(h)” (części „A_Oto To_Błogosławieństwo„):
Debarim/5Moj/Deuteronomion/Pwt 33,1-34,12; Joz 1,1-18; 1Tes 5,1-11.
Wiedza o proroctwach – właściwe nastawienie, oczekiwania i postępowanie.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– błogosławieństwa dla plemion Iszraela;
– śmierć Moszego i początek służby Jahuszui (Jozuego);
– czytanie i komentowanie ostatniej parszy Tory;
– połączenie różnych aspektów biblijnych pouczeń;
– wzmocnienie do utrzymania porządku Tory.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Pieśń Nauki i Mocy;
– Rozważanie do Końca i Dalej…
– Błogosławieństwo do Obrony.
Poprzednie komentarze rozważają już praktyczne i duchowe treści parszy,
więc warto kliknąć i otworzyć artykuły wskazane w odnośnikach powyżej.
2. Wiedza o Proroctwach
bracia nie potrzebę macie wam pisane_być, sami bowiem dokładnie wiecie,
że [ten] Dzień [[יהוה]] Władcy jak złodziej w nocy tak przychodzi.”
Czytanie z Brit Chadasza(h) (Odnowionego Przymierza) do ostatniej parszy Tory
stwierdza, że nie potrzeba (i nie należy) zajmować się terminem Dnia יהוה [Władcy],
który ma przyjść „jak złodziej w nocy” – w czasie niespodziewanym i zaskakującym,
który dla nas taki nie będzie nie z powodu wiedzy o chwili, na jaką trzeba być gotowym,
ale dzięki ciągłemu czuwaniu i sposobowi życia, które ma być zawsze na to przygotowane,
a więc bez odkładania nawrócenia, poprawy siebie ani naprawy błędów na później,
lecz dbając o to, żeby być czystym lub oczyszczać się jak najszybciej…
Oczywiście nie oznacza to, że nie należy zajmować się proroctwami o tym czasie,
bo Biblia je zawiera w wielu miejscach, w tym też w Listach do Tesaloniczan;
ale istotne jest jakie treści należy z tych proroctw odczytywać dla siebie,
bo ich sednem nie jest wskazanie czasu, ale raczej okoliczności i wydarzeń,
do uczestnictwa w których wierni Bogu mają być gotowi…
Jak wiadomo między innymi ze słów z 1Tes 4,13-18, które poprzedzają ten fragment,
Jeszua (Jezus) Mesjasz ma przyjść powtórnie zwiastowany przez „dźwięk trąby Bożej”
i iść na czele armii świętych (Jud 1,14-15) wziętych chwilę wcześniej na obłoki;
zatem spodziewając się tego trzeba być gotowym albo do służby w tej armii
albo do bycia osądzonym i zachowanym przez wymierzających karę bezbożnym;
co tak czy inaczej wskazuje, że najważniejsze jest posłuszeństwo Nauce Boga,
bo właśnie od tego zależy zbawienie i przetrwanie w tej kluczowej chwili.
Konkretne praktyczne pouczenia w tej sprawie wyrażone są dalej – w 1Tes 5,12-22
i zaczynają się one od szanowania przełożonych oraz upominania niekarnych,
co obejmuje bycie gotowym do zmiany siebie na lepsze i pomoc w poprawie innych,
co zwykle zaczyna się od skarcenia, które trzeba wysłuchać i uznać z zewnątrz,
a bardzo ważne jest, żeby z tym nie zwlekać, ale wybrać dobrze jak najszybciej,
np. bez wykrętów takich jak „zobaczymy co Bóg objawi po Dniu Pańskim”,
bo wtedy Bóg osądzi niewierność i nieposłuszeństwo, za które wymierzy karę,
dlatego trzeba zbadać sprawę w Piśmie (1Tes 5,21) i zdecydować wcześniej
stawiając już objawione przez Boga treści ponad własnymi przekonaniami,
które trzeba weryfikować, a nie z założenia uznawać za zawsze słuszne.
Choć ta parsza(h) kończy kolejny cykl czytania i rozważania Tory
nie należy odnieść mylnego wrażenia, że „znamy wszystko i jesteśmy doskonali”,
bo wybranie przez Boga jest powołaniem do ciągłego rozwoju i uświęcania,
dlatego należy nastawić się raczej na kolejne kroki w kolejnym cyklu
i dalszego, coraz lepszego korzystania z tego, co zapowiadają proroctwa,
bo nasza wiedza i jej dobre stosowanie powinny się dalej poprawiać.
Chwała Bogu.