Niewidzialny Bóg
Komentarz do parszy „WaJere” (części „I_On_Ukazał_(Się)”):
Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 18,1-22,24; 2Krl 4,1-37; 2P 2,4-11.
Niewidzialny Bóg objawiający się na widzialne sposoby.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Wiele tematów z tego czytania takich jak np.:
– sposób objawiania się Boga poprzez pośredników;
– ważność dobrej postawy względem innych, także obcych;
– aniołowie wzorem nie nadużywania szczególnych zdolności;
– ważność pouczeń przekazanych w naturalny, zwyczajny sposób;
zostało już omówionych we wcześniejszych komentarzach:
– Poznanie Boga;
– Po Gościnie Poznacie;
– Aniołowie Dają Wzór;
– Zwyczajne Objawienia.
2. Sprawa Płodności Sary i Poczęcia Icchaka
’Oto_ty umrzesz z_(powodu) tej_żony, którą wziąłeś, bo_ona zamężna mężowi’,
a_Abimelekh nie zbliżył_(się) do_niej i_powiedział:
’Adonai [Panie_mój], czy_naród także sprawiedliwy zabijesz?'”
i_uzdrowił Bóg tego Abimelekha i_tę żonę_jego i_służebnice_jego i_rodziły,
bo zamknięciem zamknął יהוה [Bóg] za_to każde łono w_domu Abimelekha
za sprawą Sary, żony Abrahama.
I_יהוה [Bóg] nawiedził tę Sarę jak powiedział
i_uczynił יהוה [Bóg] dla_Sary tak_jak słowo_(było)
i_poczęła i_urodziła Sara(h) dla_Abrahama syna
(w)_starości_jego w_czasie_(wyznaczonym), (o)_którym słowo mu Boga
i_nazwał Abraham to imię syna_swego, tego_urodzonego dla_niego,
którego urodziła dla_niego Sara(h), Icchak.”
W parszy na ten tydzień i kończący go Szabat jest opisane,
że Icchak został poczęty i urodził się podczas pobytu Abrahama w Gerar
(co musiało nastąpić w okresie do około 3 miesięcy od przybycia tam,
skoro Icchak miał urodzić się do roku od wcześniejszej zapowiedzi tego);
w związku z czym istnieją wśród ludzi oszczercze poglądy w tej sprawie,
jakoby Abraham miał być bezpłodny, a syna Sary spłodził Abimelech,
czemu oczywiście Biblia wielokrotnie i bardzo wyraźnie przeczy
np. wskazując inne potomstwo Abrahama, jakie miał wcześniej i później,
wprost świadcząc, że Abimelech nie współżył z Sarą, choć ją wziął,
a także, że Bóg uczynił kobiety niepłodnymi w czasie tego incydentu,
zaś po tym na modlitwę Abrahama zostały pobłogosławione płodnością…
Warto rozważyć to nie tylko jako świadectwa potwierdzające,
że Icchak jest cieleśnie synem Abrahama i dziedzicem jego obietnicy,
którą przekazuje dalej swojemu potomstwu, w tym też Mesjaszowi;
ale też jako przykład działa Prawa, które Bóg później objawił w Torze:
i_wejdą w_nią te_wody przekleństw aby_(sprawić)_gorycz i_spuchnie łono_jej
i_opadnie biodro_jej i_będzie ta_kobieta za_przekleństwo w_pośród ludu_jej;
a_jeśli nie (była)_nieczyta ta_kobieta, a_czysta ona
i_zostanie_oczyszczona i_wyda potomstwo.”
Bóg ustanowił, że wynagrodzeniem dla kobiety niesłusznie oskarżonej o cudzołóstwo
będzie przywrócenie lub raczej nawet zwiększenie jej płodności po próbie i osądzeniu;
więc skoro historia sprawia pozory, z których niektórzy wnioskują takie podejrzenia,
to zgodnie ze sprawiedliwością Tory powinien być też wyrok za ich niesłuszność
i tym samym błogosławieństwo dla kobiety, która faktycznie była niewinna,
jak jest to przedstawione w tej historii setki lat przed objawieniem Przykazania,
które jednak od początku było postanowione przez Boga…
3. Niewidzialny Bóg i Jego Widzialni Posłańcy
i_on siedział (przy)_wejściu namiotu (w)_upale (tego)_dnia.
I_podniósł oczy_swe i_widział,
a_oto trzech mężczyzn stojących naprzeciw_niego
i_widząc wybiegł naprzeciw_nich od_wejścia namiotu
i_skłonił_(się) do_ziemi i_powiedział:
’panie_mój, jeśli, proszę, znalazłem łaskę w_oczach_twych,
nie, proszę, (nie)_przejdź obok sługi_twojego.’”
Objawienie Boga Abrahamowi opisane na początku tej parszy
dokonuje się tak samo jak wszystkie objawienia Boga Niewidzialnego (Kol 1,15),
którego żaden człowiek nigdy nie widział ani nie może widzieć (J 1,18; 1J 4,12; 1Tm 6,16),
więc nawet najwięksi prorocy spotykali posłanych do nich aniołów (Dz 7,30.35.53; Ga 3,19)
i to zmieniających się kilku różnych, żeby nie pomylić się i nie ubóstwić jednego z nich…
W tym także Abraham ugościł właśnie aniołów (Hbr 13,2), początkowo nieświadomie,
gdy będąc bardzo gościnnym przyjmował w swoich namiotach różnych wędrowców
(żeby móc świadczyć im o Bogu, którego poznanie oni zaniosą dalej w różne strony),
np. wysłanników królów, którzy przekazywali wiadomości pomiędzy miastami
i w związku z tym często przechodzili ważną drogą w pobliżu jego siedziby;
a dopiero po objawionych słowach mógł poznać, że to byli aniołowie Boga,
z których wyraźnie i rozpoznawalnie 1 był przywódcą, a 2 jego podwładnymi
wyglądającymi prawdopodobnie jak gwardziści, którzy mieli go chronić…
Pomimo tego, że Biblia pewnie świadczy, że Abraham rozmawiał z 3 aniołami
i wbrew przedstawianiu jako jeden z „filarów reformacji” zasady „tylko Pismo”
(którą powinno być raczej „najpierw Pismo” pozwalające weryfikować tradycje)
wielu uznaje literackie fikcje i wykładnie przeczące wskazanym wyżej faktom
i dopatruje się w rozważanej tu historii objawienia Mesjasza lub nawet „trójcy”
opacznie nadinterpretując np. wypowiedzi Jeszui (Jezusa) z Łk 23,25-27.44-45,
które nie oznaczają, że Tanakh niby opisuje jego przeszłe działania i objawienia
(bo takich nie było, bo Mesjasz miał przyjść w ciele – jako człowiek (1J 4,2-3)
i zgodnie z 1P 1,20 i tradycją judaizmu jego tożsamość Bóg postanowił wcześniej,
ale faktycznie przyszedł na świat dopiero w chwili poczęcia w łonie matki,
o czym więcej było już we wcześniejszym tekście „Patrz na Całą Prawdę„),
ale że są w Tanakhu prorocze symbole, które zapowiadały co on musi uczynić,
więc jego objawia ukryty głębszy sens rytuałów i historii innych osób,
np. dzieje Josefa są bardzo dobrym typem życia Jeszui (Jezusa) z Naceret,
o czym więcej było już we wcześniejszym tekście „Historie Też Są Proroctwami„.
Choć teksty takie jak np. „Kto jadł obiad z Abrahamem” Ashera Intratera
zawierają w sobie pewne treści warte uwagi i wzbudzające do nich zaufanie,
robią pozory mesjanizmu i wyjaśniania „żydowskich korzeni chrześcijaństwa”;
to w istocie nie ma nic bardziej wrogiego biblijnemu judaizmowi niż one:
oparte nie na biblijnej ortodoksji, ale skażone wpływami greckiej filozofii i wierzeń,
z których wykształcił się np. zhellenizowany nurt judaizmu Filona z Aleksandrii,
który inspirował nurty „chrześcijaństwa” radykalnie inne niż mesjanizm apostołów
zmieniające Mesjasza będącego potomkiem Abrahama (Ga 3,16; 2Tm 2,8; Rz 1,3-4)
i to nawet nie bezpośredniego, ale dopiero po wielu pokoleniach jego potomków,
na zupełnie innego, który rzekomo miałby być stwórcą tego patriarchy,
preegzystującym „zrodzonym bogiem” z natury ponad ludźmi i aniołami
(dlatego trzeba bardzo ostrożnie podchodzić do tekstów jak „Targum Neofiti”,
które nie są oryginałami Tory, ale to interpretacja greckiego konwertyty);
czym gubią kluczowy fakt, że ma być wybranym i wzorowym sługą Boga,
który swymi czynami pokazuje nam jak i my możemy żyć święcie jak on,
więc ten wzór musi być dla nas osiągalny i możliwy do naśladowania
gdy żadna nadludzkość niestety z definicji na pewno taka nie jest
(i „chrześcijanie” często mówią, że nie da się żyć jak Mesjasz,
więc nie ma sensu nawet próbować tego, co on czynił)…
Choć dobrze jest rozważać różne interpretacje, wykładnie i argumenty,
które pozwalają poznawać i pojmować różne możliwości i pogłębiać poznanie;
to niezbędna jest przy tym właściwa znajomość i hierarchia źródeł wiary,
żeby to Słowo Boże weryfikowało i pozwalało wybierać te wiarygodne,
a nie te niewiarygodne wypaczały rozumienie Pisma Świętego.
Prawdziwy Bóg jest jeden i niewidzialny, niemożliwy do zobaczenia,
dlatego trzeba dobrze rozumieć w jaki sposób chce się nam objawiać,
żeby móc przyjmować udzielane nam Pouczenia w owocny sposób.
Chwała Bogu!