Ustanowienia Boga w Parszy WaJeszeb
Komentarz do parszy „WaJeszeb” (części „I_Osiadł”):
Bereszit/1Moj/Genesis/Rdz 37,1-40,23; Am 2,6-3,8; Dz 7,9-16.
Ustanowienia (Przykazania) jakie Bóg dał w parszy WaJeszeb.
Rozważanie należy zacząć od samodzielnego
przeczytania lub wysłuchania fragmentów Biblii.
1. Wcześniej Omawiane Zagadnienia
Tematy tego czytania inne niż omówione w tym tekście,
były komentowane w poprzednich cyklach czytania Tory:
– Chronologia wydarzeń opisanych w tej parszy;
– Dzieje i postawy Josefa w kolejnych sytuacjach;
– Prorocze sny Josefa i ich właściwe znaczenia;
– Nienawiść i postępowanie braci wobec Josefa;
– Historia Jahuda(ha) i Tamar – wzór lewiratu;
– Gorliwość w obronie prawdy i sprawiedliwości;
– Nie przecenianie sukcesów i uczenie się na błędach;
– Oczekiwania Boga od wybranych i karcenie grzechów.
Są one rozważane we wcześniejszych artykułach:
– Odważnie i Wytrwale w Sprawiedliwości;
– W Czasie Obecności;
– Gorliwość o Prawdę;
– Sukcesy i Porażki Wobec Świętości;
– Powołani do Wyższych Wymagań.
Poprzednie komentarze rozważają już praktyczne i duchowe treści parszy,
więc warto kliknąć i otworzyć artykuły wskazane w odnośnikach powyżej.
2. Ustanowienia Boga w Parszy WaJeszeb
Tradycja judaizmu nie wywodzi z parszy Wajeszeb żadnego z 613 Przykazań (Tarjagu),
a ponieważ wszystkie Przykazania wywodzone z Księgi Bereszit były już wcześniej,
na pewno nie będzie też takich w żadnym z kolejnych czytań z tej Księgi.
W treści tego i następnych czytań nie ma fragmentów, gdzie Bóg przemawia wprost,
więc na pierwszy rzut oka można odnieść wrażenie, że nic nie objawia i nie ustanawia,
jednak w rzeczywistości w tej historii pojawia się np. natchnienie i prorocze sny,
które nie muszą być przez wszystkich właściwie dobrze zrozumiane natychmiast,
ale przykład pokazuje, że ktoś wybrany otrzymuje wyjaśnienie co one zapowiadają,
zaś dla innych staje się to jasne dopiero gdy symbol znajduje swe spełnienie;
a Tora(h) utrwaliła wiedzę o tym, żeby mogła stać się powszechnie jawna później;
dlatego trzeba rozważyć też objawienia dane w taki sposób nie wprost…
mężowi_(każdemu) według_znaczenia snu_jego – temu_podczaszemu i_temu_piekarzowi,
którzy dla_króla Micraim, którzy uwięzeni w_domu tego_więzienia.”
Jeszcze zanim opisana jest treść proroczych snów,
napisane jest wprost, że były to sny mające swe znaczenia,
więc bez wątpienia trzeba czytać je jako proroctwa od Boga,
który wiernym sługom może też udzielić pomocy w ich wyjaśnieniu,
które może znaczyć więcej i sięgać dalej niż tylko ówczesne wydarzenia…
Piekarz i podczaszy służący jako dostarczający chleb i wino
bez wątpienia kojarzą się mocno z Jeszuą (Jezusem) Mesjaszem,
który właśnie tymi produktami ustanowił upamiętnienie swej śmierci
i skojarzenie o tym nie jest tutaj przypadkowe ani bezpodstawne,
ale jak się okazuje łączy się z innymi proroctwami i potwierdza w historii…
2.1 (24) Mesjasz Zmartwychwstanie po 3 Dniach w Grobie
trzy gałązki (to)_trzy dni one, za trzy dni podniesie farao(h) tę głowę_twą
i_przywróci_cię na urząd_twój i_podawał_(będziesz) kielich farao(ha) w_rękę_jego
według_zwyczaju tego_wcześniej, gdy byłeś podczaszym_jego.'”
w tym brzuchu tego potwora_morskiego trzy dni i trzy noce,
tak będzie ten syn tego człowieka
w tym sercu tej ziemi trzy dni i trzy noce.”
Proroctwo dotyczące podczaszego mówi dokładnie o tym samym,
co inny proroczy znak, który też został wyrażony wcześniej w biblijnej historii,
a został przez samego Mesjasza wyjaśniony jako czas jego pobytu w grobie:
po trzech dniach Jeszua (Jezus) miał zmartwychwstać i wrócić do służby Bogu,
którą pełnił zanim został na krótką chwilę odsunięty od pełnienia tych obowiązków,
jednak po tym Bóg go wywyższy i powierzy mu urząd najbliżej siebie…
2.2 (25) Mesjasz Będzie Ukrzyżowany po 3 Dniach w Więzieniu
trzy kosze (to)_trzy dni one, za trzy dni podniesie farao(h) tę głowę_twą znad_ciebie
i_powiesi cię na drewnie i_jadło_(będzie) ptactwo to ciało_twe znad_ciebie.'”
Proroctwo dla piekarza zapowiadające śmierć po 3 dniach w więzieniu
nie ma analogii w innych biblijnych znakach ani podanego wprost wyjaśnienia;
jednak dokładna analiza wydarzeń związanych z pojmaniem i procesem Jeszui (Jezusa)
logicznie i wyraźnie wskazuje, że nie mogły one spełnić się w ciągu tylko 1 doby,
np. Mk 15,25 podaje wcześniejszą godzinę ukrzyżowania niż J 19,14 procesu
(są to godziny składania oddań (ofiar), których tam nikt nie pomyliłby z innymi),
a Łk 22,66 początek formalnego procesu za dnia i Łk 23,9; Mk 14,56-59 wiele zeznań,
więc dodając do tego jeszcze późniejsze przejścia i wydarzenia u namiestnika i króla
nie byłoby możliwe, żeby to wszystko stało się do 3. godziny tego dnia,
żeby proces sądowy, rozmowy z władcami, biczowanie i droga na Golgotę
wszystkie razem łącznie trwały tylko około 2, a na pewno mniej niż 3 godziny…
Jeśli natomiast poprzedzające śmierć Jeszui uwięzienie i proces trwały 3 dni,
tak jak wynikałoby to z wykładni proroctwa dotyczącego piekarza, który podaje chleb,
to Mesjasz umarł by w 4. dniu Święta Przaśników i zmartwychwstał w 1. dniu po święcie
(który zawsze jest „1. dniem po szabacie [świątecznym]” niezależnie od dnia tygodnia),
w związku z czym jego męka oraz śmierć i takie wyświęcenie łącznie trwały 7 dni,
zaś 8. dnia wstąpiłby do Ojca (J 20,17) podobnie jak według Tory kohen zaczyna służbę
i tym samym byłoby to spełnienie jeszcze kolejnego znaku, o którym mówi Słowo Boże,
o czym jest już napisane więcej w tekście „Mesjański Sens 7. Dnia Przaśników„.
Piekarz i podczaszy faraona pojawiają się w historii w Torze
nie tylko po to, żeby za ich sprawą wprowadzić Josefa na dwór króla,
ale właśnie po to Bóg wybrał do tych wydarzeń dokładnie te urzędy,
żeby miało to jednocześnie znacznie ważniejsze znaczenie,
którego zrozumienie stanie się możliwe później, po spełnieniu…
2.3 (26) Przywódcy Iszraela i Narodów Oddadzą Pokłon Mesjaszowi
posłuchajcie proszę tego_snu, tego, który śniłem:
A_oto my zwiążemy snopy na_środku tego_pola
i_oto podniósł_(się) snop_mój i_też stanął
i_oto otoczyły_(go) snopy_wasze i_hołd_składały snopowi_mojemu.
(…)
I_śnił jeszcze sen inny i_opowiedział go braciom_swoim
i_powiedział: 'oto śniłem sen jeszcze
i_oto to_Słońce i ten_Księżyc i_jedna i_dziesięć gwiazd pokłon_oddawały mi,'”
Jak to pokażą kolejne fragmenty Tory wcześniejsze sny Josefa to też proroctwa,
których pierwszym spełnieniem było to, że Josef został namiestnikiem faraona,
w związku z czym jego bracia, podobnie jak inni przychodzący kupować zboże
stając przed jego obliczem musieli okazywać mu szacunek i pokłonić się…
Trzeba tu jednak zwrócić uwagę, że Jakub mimo bycia prorokiem Boga
nie otrzymał wyjaśnienia snów Josefa, a sam zrozumiał je niewłaściwie,
bo Słońcem i Księżycem nie był on ani matka Josefa, którzy mu się nie kłaniali
(a to Josef zgodnie z Przykazaniem uważał ojca za ważniejszego i się mu pokłonił),
szczególnie że Rachel umarła wiele lat wcześniej i nie widziała go jako władcy;
ale są to raczej symbole pogańskich narodów czczących te ciała jako bożki,
które także zostały poddane zwierzchnictwu Josefa i przez niego uratowane…
Nie tylko same prorocze sny, ale cała historia Josefa jest ukazaniem Mesjasza
(o czym jest już napisane więcej w tekście „Historie Też Są Proroctwami„),
bo na dzieje patriarchy składają się wydarzenia, których Jeszua też doświadczył,
w tym np. wzgardzenie przez braci, poniżenie i uzyskanie władzy wśród obcych;
dlatego prorocze sny Josefa można, a nawet należy rozumieć też w taki sposób,
że przywódcy plemion Iszraela i narody pokłonią się Jeszui (Jezusowi)
gdy przyjdą przed jego oblicze jako władcy, od którego zależy ich życie…
2.4 (27) Bóg Kocha Mesjasza Bardziej Niż Innych Synów
bo synem starości on dla_niego i_zrobił dla_niego płaszcz obfity_[w_kolory].”
Jeśli proroctwem o Mesjaszu są nie tylko sny, ale cała historia Josefa,
to stwierdzenia zapisane w Torze o Josefie mają znaczenia dotyczące Mesjasza;
a jeśli Josef w historii symbolizuje Mesjasza, to zwierzchnik Josefa wyobraża Boga,
zatem np. relacja między Iszraelem i Josefem to obraz relacji Boga i Mesjasza,
która pokazuje, że Ojciec kocha Jeszuę bardziej niż innych przywódców Iszraela,
co wynika nie tylko z tego, że ten urodził się, przyszedł na świat później niż inni,
ale też z jego sprawiedliwości i świętości, którą przewyższa starszych braci,
którym mimo ich wzgardy zawsze próbuje pomagać stawać się lepszymi…
2.5 (28) Część Społeczności Zdradzi Boga (Niby) Dla Mesjasza
i_podniosła żona władcy_jego te oczy_swoje na_Josefa
i_powiedziała: 'połóż_(się) ze_mną.'”
W doczesnej historii Josef żyje w różnych miejscach i ma różnych zwierzchników,
dlatego różne osoby kolejno wyobrażają Boga mającego władzę nad Mesjaszem,
na początku był to Jakub, jego ojciec, potem urzędnik, który go kupił i faraon;
a w biblijnej symbolice małżeństwo wyobraża relację władcy ze społecznością,
która właściwie musi opierać się na wzajemnej miłości i trosce oraz szacunku i czci;
w tym zarówno Boga z Iszraelem (Iz 54,5-10) jak i Mesjasza ze Wspólnotą (2Kor 11,2).
O ile jednak różne małżeństwa mogą przedstawiać właściwe, różne relacje
(Josef później otrzyma za żonę inną kobietę, córkę mężczyzny o imieniu Poti Fera)
pomiędzy ludem i wyższym oraz niższym zwierzchnikiem – Bogiem i Mesjaszem;
o tyle Potifer, u którego Josef przez pewien czas był niewolnikiem i jego żona
służą do wyobrażenia problemu jaki występuje wśród zwolenników Mesjasza,
a przynajmniej tak o sobie uważających…
Niestety są ludzie zapatrzeni w (swoje błędne wyobrażenie) Jeszui (Jezusa) tak bardzo,
że przesłania im to Boga i są gotowi Boga porzucić dla czegoś, czego Jeszua nie oferuje;
a zamiast wejść z Mesjaszem w zależność, która nie stoi w sprzeczności z wiernością Bogu
niszczą co było właściwe, na rzecz pożądliwości, której spełnienia nie mogą doświadczyć,
bo Mesjasz ani nie chce ani nie może zająć miejsca Boga, więc takie próby odrzuca
nawet wtedy gdy prowadzi to do wzgardzenia nim przez zawiedzionych.
Josef miał obowiązek służyć także żonie swojego władcy,
więc ona mogła korzystać z jego mądrości, rady i pomocy w wielu sprawach,
ale wszyscy musieli uznać, że są sprawy zastrzeżone tylko dla małżeństwa;
dlatego wzorem tego nie wszystko z relacji z Bogiem można przenieść na Mesjasza
i trzeba rozróżniać np. możliwość rozmowy z synem od modlitwy tylko do Ojca,
o czym była już obszerniej mowa w tekście „Posłanie ku Wywyższeniu„.
Warto zatem rozważyć to prorocze podobieństwo jako przestrogę,
żeby nie kierować się własnymi marzeniami ani fałszywymi wyobrażeniami o Mesjaszu,
żeby nie być wśród tych, którzy podejmą taką złą decyzję i podejmą próbę zdrady;
ale poznać Mesjasza takim, jakim faktycznie jest i nie oczekiwać niczego niewłaściwego,
lecz przyjmować tylko to, co może i chce zaoferować jako wierny sługa Boga
i w związku z tym tak samo jak on trwać w wierności Najwyższemu.
3. Inne Zwyczaje Poświadczone w Parszy
Poza historią Josefa w tej parszy opisana jest też sprawa Jahuda(ha) i Tamar,
w której ukazane jest, że sam Bóg wymierza kary na niegodziwe postępowanie;
i z której można odczytać świadectwa znajomości i spełniania przez ludzi:
– lewiratu – obowiązku ponownego małżeństwa w rodzinie bezpotomnie zmarłego męża;
– kary śmierci za nierząd – miała być wymierzona Tamar, która zaszła w ciążę bez męża;
– sprawiedliwego procesu opartego o dowody – Tamar wykazała, że dochodziła swego prawa.
W wydarzeniach tych widać także, że natchnienie od Boga może być też dane w sposób,
który nie zawiera nawet symbolicznych objawień w snach ani ich zrozumiałych wyjaśnień;
ale w formie pomysłu i pobudzenia do potrzebnego działania dowolnego człowieka:
bracia Josefa nieświadomie robią to, co prowadzi go do Micraim by mógł tam ich ocalić,
a Tamar znajduje niecodzienny sposób by zostać matką królewskiego rodu,
bo wśród jej potomków jest król Dawid i Mesjasz Jeszua (Jezus).
Chwała Bogu!